اشعار زیبا و خواندنی درباره انار

مجموعه: شعر و ترانه

اشعار زیبا درباره انار

لیلی زیر درخت انار نشست

درخت انار عاشق شد

گل داد… سرخ سرخ

گل ها انار شد… داغ داغ

هر اناری هزار تا دانه داشت

دانه ها عاشق بودند

دانه ها توی انار جا نمی شدند

انار کوچک بود…

دانه ها ترکیدند… انار ترک برداشت

خون انار روی دست لیلی چکید

لیلی انار ترک خورده را از شاخه چید

مجنون به لیلی اش رسید

خدا گفت: راز رسیدن فقط همین بود

کافی است انار دلت ترک بخورد

متن شعر انار صد دانه یاقوت

صد دانه یاقوت دسته به دسته

با نظم و ترتیب یک جا نشسته

هر دانه ای هست خوش رنگ و رخشان

قلب سفیدی در سینه آن

یاقوتها را پیچیده با هم

در پوششی نرم پروردگارم

هم ترش و شیرین هم آب دار است

سرخ است و زیبا نامش انار است

 مصطفی رحماندوست 

 متن شعر یه دونه انار دو دونه انار

آفتاب سر کوه نور افشونه، سماور جوشه

یارم تنگ طلا دوش گرفته، غمزه می‌فروشه

یه دونه انار دو دونه انار، سیصد دونه مروارید

می‌شکفه گل، می‌پاشه گل، دختر قوچانی …

عجب ابرو، عجب لب و عجب رو، دختر قوچانی

عجب گیسو بسان برگ بو، دختر قوچانی …

نگارم برلب بوم اومد و رفت، چاره ندارم

دوباره برلبم جون اومد و رفت، چاره ندارم

چراغو پُر کنید از روغن گل، چاره ندارم

که یارم چشم گریون اومد و رفت، چاره ندارم …

یه دونه انار دو دونه انار، سیصد دونه مروارید

می‌شکفه گل، می‌پاشه گل، دختر قوچانی …

شعر سهراب سپهری درباره انار

آسمان آبی تر

آب آبی تر

من در ایوانم، رعنا سر حوض

رخت می شوید رعنا

برگ ها می ریزد

مادرم صبحی می گفت :‌

موسم دلگیری است

من به او گفتم : زندگانی سیبی است ‚ گاز باید زد با پوست

زن همسایه در پنجره اش تور می بافد می خواند

من ودا می خوانم گاهی نیز

طرح می ریزم سنگی ‚ مرغی ‚ ابری

آفتابی یکدست

سارها آمده اند

تازه لادن ها پیدا شده اند

من اناری را می کنم دانه به دل می گویم

خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود

می پرد در چشمم آب انار : اشک می ریزم

مادرم می خندد رعنا هم...

سهراب سپهری 

اشعار زیبا درباره انار

دلم را چون انارى کاش یک شب دانه مى کردم

به دریا مى زدم در باد و آتش خانه مى کردم

چه مى شد آه اى موساى من، من هم شبان بودم

 تمام روز و شب زلف خدا را شانه مى کردم

 نه از ترس خدا، از ترس این مردم به محرابم

اگر مى شد همه محراب را میخانه مى کردم

اگر مى شد به افسانه شبى رنگ حقیقت زد

 حقیقت را اگر مى شد شبى افسانه مى کردم

چه مستى ها که هر شب در سر شوریده مى افتاد

چه بازى ها که هر شب با دل دیوانه مى کردم

 یقین دارم سرانجام من از این خوبتر مى شد

 اگر از مرگ هم چون زندگى پروا نمى کردم

 سرم را مثل سیبى سرخ صبحى چیده بودم کاش

 دلم را چون انارى کاش یک شب دانه می کردم

"علی رضا قزوه"

گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته