شعر تابستان 1

مجموعه: شعر و ترانه

«شعر تابستان»

فصل تابستان است

سایه ای می جویم

سایه ای پر الفت

کوچه ها گرم کلام

خانه ها گرم سخن

***شعر تابستان***

کودکی با شادی

روی خاک نمناک

کلبه ای می سازد

کلبه ای بی سرما

***شعر تابستان***

ان طرف تر

دخترک می دوزد

لباس از جنس خیال

و عروسک پشت ویترین مغازه

چشمکی می زند به دنبال لباس

***شعر تابستان***

این طرف تر

در خیابان گنجشکی افتاده بی غذا

فصل تابستان است

می نویسم شعری

از زبان سهراب

و خدایی که در این نزدیکی است ...

شاعر: هستی شمس

«شعر تابستان»

تابستان اوز

حیات دور از اوز دشـوار بـاشـد             گلی که در اوز نیست خار باشد
بهارش را که نیست لازم به گفتن          از آن خهر و حکار و دل  شکفتن

***شعر تابستان***

به تابـستـان  کـه گرما رو نـمـایـد           ره ســـــر پــلـه را در پیش بـایــد
بزن جــارو بــپـاش آبی بر آن کم           هــوا را پـر کن از بوی خوش نم

***شعر تابستان***

اگر بر خاک لحاف از دستت افتاد            بــدان حتـما گلیمت برده است باد
بـا آن دسـت قـشـنگ و مـهربانـت         بــیـاور کــوزه را با کــوزه دانت

***شعر تابستان***

تـو قـبل از که شـوی  آماده خواب            کــمـی از کــوزه بشـنـو قـلقل آب
هــوای پــشــت بـام شب پر سـتاره          بــه آدم مـیــدهـد عـمـــر دوبــــــار

***شعر تابستان***

اوز زیـبـاتـراز هر سرزمـیـن است       بهشـت دنـیـوی گویـنـد هـمین است

شعر از : میرزینل امیری نژاد