آرایش پشت نیمکت

مجموعه: سلامت پوست

یک جمع هفت نفری با هفت جور نگاه متفاوت. بچه های راحت بودند، بعضی ها حتی به شوخی هم می گرفتند، به شان می گویم؛ آرایش کردن از خیلی وقت پیش، بین زنان ایرانی مرسوم بوده، حتی یک جهانگرد در زمان ناصرالدین شاه قاجار به ایران سفر کرده در سفرنامه اش نوشته که زنان اعیان و طبقه بالا، اغلب چهره خود را به کمک وسایل آرایش محلی آرایش می کردند و یک خال درشت مشکی هم وسط ابروهای شان می کشیدند که در طبقه کم بضاعت گاه این خال تبدیل به پولک رنگی می شده و...

هیچ کدام از آن ها، این چیزها را نمی دانستند، اما یکی از بچه ها به اسم مرضیه می گوید: «البته اون موقع ها همه سرخاب و سفیداب می کردن، مادربزرگم می گه، تازه از این همه چیزهایی که الان هست که اون وقت نبوده.»

نظر خودت چیه مرضیه؟ اون موقع بهتر بوده یا الان؟

به نظر من الان بهتره، اون موقع همه یک عالمه کک و مک داشتن!

چه دلیل بهتری داری؟

آدم الان می تونه خوشگل تر بشه با وسایل آرایشی جدید.

اما تو که آرایش نداری؟

این جا مدرسه ا ست اگر آرایش کنیم پدرمون رو درمی یارن!

بقیه حرف مرضیه را تصدیق می کنند، آتنا که، کمی هم ابرو برداشته است می گوید: اگه توی مدرسه بفهمند آرایش کردیم، باهامون خیلی سخت برخورد می کنند حتی اگه تکرار کنیم شاید اخراج بشیم.

تو که خودت انگار ابرو برداشتی!

نه خانم این قدر که چیزی نیست، آخه خیلی ابروهام پاچه بز بود، یه کوچولو تمیزش کردم.

بعد از ظهرها چطور؟

نجمه: من یه کم، خیلی کم آرایش می کنم، اما اگه بابام بفهمه دعوام می کنه، تنها جایی که من خیلی آرایش کردم مجلس دامادی داداشم بود که اونم نذاشتم بابام ببینه، اما توی خیابون سعی می کنم فقط نوع لباس پوشیدنم فرق کنه، مثلا شال سرم می کنم و مانتو اسپرت.

الهام: من که آرایش می کنم، عصرها که مال خودمون هستیم، چرا آرایش نکنم؟ من دوست دارم زیباتر باشم، اتفاقا وقتی هم با مادرم جایی می ریم من به اندازه ای که توی ذوق نزنه آرایش می کنم. مگه بده آدم زیبا بشه، بعضی وقت ها اصلا باید آرایش کرد.

سارا: من سعی می کنم تیپ بزنم، اگه با بچه ها بخوایم بریم بازار، سعی می کنم بیشتر به تیپم برسم، قیافه ام همینه که هست دیگه! سعی می کنم روی موهام و لباسام بیشتر مانور بدم، اتفاقا این جوری خیلی هم بیشتر توی چشم، تازه مثل این لوازم آرایشی ضرر هم نداره.

آتنا: من دوست دارم آرایش کنم، اما وقتی این کار رو می کنم سن و سالم بیشتر معلوم می شه، برای همین فقط ابروهام رو برمی دارم و شاید یه کوچولو هم پای میز آرایش مامانم و استادم ولی نه بیشتر از این.

مرضیه: حقیقتش من نمی تونم آرایش کنم، چون پوستم حساسه اما در حد معمولی یه کارهایی انجام می دم.

نظرتون درباره دختر خانم هایی که مثلا برای یک بیرون رفتن معمولی، کاملا makeup می کنند چیه؟

سارا می گوید: اونا عقده ای هستن، دخترخاله خود من همین جوره، می خواد بره یه کفش بخره اون قدر جلوآینه می مونه و به خودش کرم و پنکک و منکک می زنه که تابلوی تابلو می شه.

به اعتقاد آتنا: نیازی نداره آدم تابلو بشه، به نظر من برای همسن و سال های ما هنوز زوده که این کارا رو بکنن، باعث می شه که حواسمون پرت یه چیزای دیگه بشه.

الهام جور دیگری می بیند: ملاک شناخت، خیلی وقته ظاهر آدم شده، اگه قرار باشه من فقط صورت رو بشورم بیام بیرون که خانم ها هم نگاهت هم نمی کنن چه برسه به پسرها! حرفم اینه که در وهله اول کی می دونی من یک دختر با استعدادم که توی فلان رشته ورزشی مقام دارم و زبان خارجه ام فول فوله و پای ثابت جشنواره خوارزمی ام، که برای من ارزش قائل شه و احترام بگذاره.

اما به نظر مرضیه: کسایی که این کارها رو می کنن کمبود دارن، من بعضی ها رو می شناسم که آرایش کردن براشون مثل تفریح می مونه، برای تفریح این کار رو می کنن.

ساناز اما می گوید: بعضی هاشون که واقعا خوشگل می شن و آدم دلش می خواد نگاهشون کنه. من میگم، ما نمی تونیم مثل دخترهای خارجی باشیم که صورت های صاف و بدون آرایشی دارند!

فکر می کنین آرایش کردن نیاز به سن و سال داره یا آدم هر زمان که می خواد می تونه این کار رو بکنه؟

آتنا و مرضیه معتقدند که آدم نباید قبل از ازدواج خیلی آرایش تند و توی چشمی داشته باشه، چون باعث می شه آبروی خودش و خانواده ش بره.

به اعتقاد سارا؛ دخترها هر وقت دانشجو شدند اشکالی ندارد که آرایش کنند چون بالاخره توی دانشگاه بدون آرایش نمی شه. اگه بدون آرایش باشی آدم رو دست می ندازن و میشی سوژه!

ساناز و الهام اما معتقدند که آرایش کردن از سن مثلا ۲۰سالگی تا۶۰ سالگی اشکال نداره حالا آدم می خواد ازدواج کنه یا نه.

نظر صبا که تا حالا ساکت بود هم این است: آرایش کردن سن و سال ورنمی داره، به نظر من از همین سنی که ما داریم می شه آرایش کرد اما تا قبل از ازدواج خیلی کم، اما فکر کنم آرایش کردن توی جامعه ما خیلی دیگه زیاد و زشت شده، همه یکجوری شدن، اون قدر آرایش می کنن که آدم نمی دونه چهره واقعی شون چیه؟!

حرف های زیادی بین من و بچه ها رد و بدل می شود، مثل دلایل روی آوردن شان به آرایش و یا مقایسه جامعه دختران ما با دختران غربی و حتی دختران کشورهای عربی که هرکدام بنا به چیزهایی که داشتند نظراتی هم می دادند.

دومین جا برای تکمیل گزارش، مغازه بزرگ فروش لوازم آرایشی است، فروشنده یک مردجوان است!

محسن می گوید: دخترها، بله متأسفانه خیلی زیاد شدن، ما البته بیشتر به آرایشگاه های زنانه جنس می فروشیم ولی توی این چندساله باید بگم که مشتری های کم سن و سال ما زیاد شدن، مخصوصا بچه دبیرستانی ها راه و بی راه از این جا سر درمی یارن.

بیشتر چی می خرن؟

همه چی، آدم شاخ در می یاره.

شما بهشون می فروشین؟

مشترین دیگه، نمی شه که نفروخت.

خب بالاخره فکر کنید خواهر خودتونن...

من اجازه نمی دم خواهر خودم آرایش کنه، ولی باور کنید به بعضی هاشون می گم، ولی اینا به حرف ما گوش نمی دن که.

به حرف کی گوش می دن؟

به حرف ماهواره، شما خودت رو هم بکشی و به شون بگی که باباجون اینا هرجورم نگاه کنی براتون ضرر داره، باز اونا تا برن خونه و ماهواره رو روشن کنن همه حرف های شما رو فراموش می کنن.

ضررهای این مواد چیه؟

من ضررهای مواد رو فقط نمی گم که، بیشتر ضررهای معنویش رو می گم، یه دختر ۱۷ یا ۱۸ ساله وقتی خودش رو غرق در آرایش می کنه و می یاد مثلا توی این خیابون، فکر می کنین چی می شه؟

چی می شه؟

صدتا آدم دنبالش می افتن، بالاخره هم یکی گولش می زنه، در حالی که این باید هنوز دنبال درسش باشه.

اینا رو واقعی می گی یا الان که داری مثلا با یک خبرنگار صحبت می کنی می گی؟

نه به خدا نظر واقعیمه، دیدم که می گم، تجربه اش رو داشتم که می گم، حیف از این دخترهای جوون!

منبع:khorasannews.com