دوست خيالي کودک

مجموعه: روانشناسی کودکان

 مادر: پسر چهار ساله من مدام با يک نفر حرف مي زند و مي گويد دوستش است. به او غذا مي دهد، بازي مي کند و هر کار اشتباهي که انجام مي دهد به گردن او مي اندازد و هر چقدر سعي مي کنم او را متقاعد کنم که چنين کسي وجود ندارد، متقاعد نمي شود.
کارشناس: بچه ها در سنين سه تا پنج سالگي خيلي وقت ها دوست خيالي دارند و جز روند طبيعي رشد آنهاست که نشان دهنده قدرت تخيل اوست.
آيا با بچه هاي ديگر هم بازي مي مي کند؟
مادر: بله . او کاملا اجتماعي است و به راحتي با همسالانش ارتباط برقرار مي کند.
کارشناس: داشتن دوست خيالي خيلي هم خوب است. بچه ها اين دوست را براي خود تصور مي کنند چون به حرفش گوش مي دهد، حمايتش مي کند، گاهي اوقات با او بازي مي کند و معمولا کارهايي انجام مي دهد که ممکن است خودش نتواند و اين دوست را متعلق به خود مي داند. اين دوست معمولا قضاوتش نمي کند و او را به خاطر کار اشتباهي که انجام مي دهد تنبيه نمي کند. چنين دوستي به بچه کمک مي کند که تعاملات اجتماعي را ياد بگيرد.
گاهي اوقات کمک مي کند که بچه نحوه حل مساله را بياموزد. در شرايطي که ممکن است مکان زندگي تغيير کند، نقش اين دوست بسيار پر رنگ مي شود چون از محيطي که با آن آشنا بوده است جدا شده و به محيطي جديد و غريب وارد شده است. اغلب بچه هايي که تک فرزند هستند نقش دوست خيالي را بسيار پر رنگ مي بينند. سعي کنيد اگر مکان زمدگي تان را عوض کرده ايد و فرزندتان از دوستان قديمي اش جدا شده است تا وقتي که دوستان جديدي پيدا کند با انجام دادن بازي هاي مهيجي او را سرگرم کنيد به طوريکه زمان کمتري را تنها باشد.

مادر: داشتن اين دوست خيالي تا کي طول مي کشد؟
کارشناس: معمولا چند ماه مي ماند و به مرور کمتر مي شود و از بين مي رود يا اينکه حضور دائمي دارد و يا هر چند وقت يکبار مي آيد و مي رود. والدين بايد دقت داشته باشند که رابطه ي فرزندشان با اين دوست خيالي چگونه است. چون احتمالا فرزند تجارب جديدي را طي مي کند يا اينکه يک سري هيجانات خاص را در آن شرايط تحمل مي کند. اين دوست مي تواند از دنياي دروني فرزندتان شناخت خوبي به شما بدهد.

مادر: من در مورد دوستي فرزندم با اين دوست خيالي چگونه بايد برخورد کنم؟
کارشناس: بهترين راه پذيرش است. يعني اينکه مدام حضور دوست خيالي را انکار نکنيد و اگر خواست به عنوان مثال در اتاق يا روي تختش جايي را براي او درست کند لجبازي نکنيد.
بهتر است که پبذيريدو از اين شرايط به نفع فرزندتان استفاده کنيد. براي مثال اگر مي خواهد يکسري کارها را براي دوستش انجام دهيد مثلا جاي خوابش را آماده کنيد، غذاي خاصي را برايش تهيه کنيد و يا به او هم غذا دهيد، از فرزندتان بخواهيد که خودش کارهاي دوستش را انجام دهد و مسئوليت هاي دوستش را به عهده بگيرد و به عبارتي بگوييد من رخت خواب تو را درست مي کند و تو هم رخت خواب دوستش را آماده کن. اتفاقا اين مساله به فرزند شما کمک مي کند که در زمينه کسب مهارت هاي جديد ارتقا پيدا کند. اکثر بچه ها در مورد خيالي بودن دوستشان اطلاع دارند و مي دانند که در واقعيت بسياري از کارها را نمي تواند انجام دهد.
وقتي اشتباهي از او سر مي زند و دوستش را مقصر جلوه مي دهد به جاي اينکه با خشونت برخورد کنيد بهتر است به او بگويد مهم نيست که مقصر کيست. به هر حال اين اتفاق رخ داده است و بيا با هم درستش کنيم.

مادر: آيا ضرورتي دارد که ما به پدر بزرگ و مادر بزرگ کودک يا اطرافياني که خيلي با هم در ارتباط هستيم راجع به دوست خيالي او توضيحي بدهيم.
کارشناس: در صورتيکه که نقش اين دوست خيالي بسيار پر رنگ شده باشد و اطرافيان هم از حضورش مطلع شده باشند مي توانيد توضيحات مختصري در مورد رفتار با او بدهيد و واکنش هاي شديد، خنديدن، مسخره کردن را اصلا نشان ندهند.
وقتي که اين دوست خيالي خيلي دوام پيدا کرد و مدت طولاني در زندگي فرزند شما حضور داشت به طوريکه تمام کارها و برنامه هاي زندگي او را کنترل کند و يا تمايلي به بازي کردن با همسالانش نداشته باشد و مشاهده کنيد که تمام تعاملاتش با آن دوست خيالي است حتما بايد با يک مشاور صحبت کنيد.

منبع:radiosalamat.ir