سفر به روستاهای ییلاقی شمال (2)
- مجموعه: مکانهای تفریحی ايران
سفر به مازندران در فصل بیداری طبیعت، بسیاردیدنی و غیر قابل وصف است. در هوای مطبوع بهار مازندران، پیاده‌روی در نم‌نم باران و در بستری از شکوفه‌ها و گلهای رنگارنگ و اتراق در زیر سقف‌های شیروانی، تجربه‌ای زیبا و جذاب است. بهار که از راه می‌آید، فصل سفر به مناطق ییلاقی هم از راه می‌رسد و اکنون که نخستین فصل سال کم‌کم به نیمه نزدیك می‌شود، باید عزم سفر کرد تا فرصت دیدار از زیبایی‌های ییلاقات مازندران در فصل بهار، از دست نرود.
روستاهای ییلاقی مازندران، علاوه بر سرسبزی، با داشتن چشم اندازهای بدیع یخچال‌ها، چمنزارها و جنگل‌های مرتفع جلگه‌ای، مجموعه‌ای بسیار زیبا از صدها بهشت کوچک و دیدنی است. برای دسترسی به این ییلاقات، هرچند جاده فیروزکوه کمي طولانی‌تر است، اما به مراتب مسیر امن‌تری نسبت به جاده هراز است.
بهشت کوچکی بر فراز ابرها
روبه درياي مازندران، نزدیک خورشید، در میان مه، بر فراز ابر، زیر بال پرنده‌ها، عروسی زیبا، تن‌آسوده است!
در «جنت رودبار» باغ‌هاي سرسبز و شكوفه‌هاي سفيد درختان را دربرگرفته‌اند
در نزدیکی رامسر، از دوراهی جواهرده که پیش برويد، مي‌رسيد به جنگل‌هاي «دالخاني». در اينجا، حكمت سکوت مرموز جنگل را درخواهید یافت، سکوتی که آمیخته است با صدای نرم مارمولکی که می‌خزد و نسیمی که می‌وزد و بلبلی که می‌خواند.
حالا بايد بازهم جلو برويد براي يافتن آنچه باید یافت و دیدن آنچه باید دید. می باید از محوطه وسیعی که محل گردهمایی چوب‌ِ تر و برگ سبز است، بیرون بزنيد و راه را ادامه بدهيد رو به بالا، بازهم بالا و بالاتر!اینجا، جنت رودبار است، یک رودبار دیگر، غیر از رودبار قصران و غیر از رودبار منجیل، اما به سرزمین «پلهم» معروف است. «پلهم» نام یک نوع گیاه است که در کنار جاده‌ها می‌روید؛ همان گیاهی که بوی بدی دارد، اما دوای درد «گزنه» است. گزنه اگر تو را بگزد، «پلهم» به درد جانت می‌خورد.
غروب که می‌شود، گله‌های گاو از چرای روزانه به سوی روستا می‌آیند و روستا آماده می‌شود تا به سرعت در خواب شود. در خنکای شب که راه بروی، گستره وسیع‌تری از کهکشان راه شیری را می‌بینی و بوی تن گاوهایی به مشامت مي‌رسد که خارج از طویله در کنار خانه‌‌ای از جنس خشت و چوب، آرمیده‌اند.
جاده‌ای که به سمت روستا می‌رود، رو به دره‌ای سرسبز دارد، دره‌ای که سمت راستش می‌شود تنکابن و سمت چپش می‌شود رامسر. دره چنان است که گویی پیاله‌ای است لبریز از مه و در این هنگام، تقدیم تو می‌شود تا سیراب شوی از شور و هیجان. پرچين‌هاي چوبي، باغ‌هاي سرسبز و شكوفه‌هاي سفيد درختان را دربرگرفته‌اند و دروازه‌‌شان اغلب نيمه باز است؛ گويي كه دعوتي است براي داخل شدن به بهشت کوچکی كه فراتر از ابرهاست!
آلاشت؛ گشت و گذار در میان ابرها
آلاشت، يکي از روستاهاي زیبای مازندران است که احتمالاً کمتر کسي به آن سفر مي‌کند، اما اين شهر زيبا، هم تاريخ دارد و هم طبيعت. در واقع، آلاشت پهنه‌اي سبز و مرتفع دارد که شما را در ارتفاعي بلند، مهمان ابر و آفتاب و جنگل مي‌کند.
زندگي ميان ابرها شايد يک تصوير و خيال رمانتيک باشد که براي بسياري از شهري‌ها، حتي تصورش هم ناممکن است، اما در پهنه وسيع و کوهستاني مازندران، ییلاقات کوچک و بزرگي قرار دارند که اين ابرهاي سيال هر روز مهمان کوچه‌هايشان است. يکي از اين ییلاقات مه‌آلودشمالي، آلاشت است؛ از توابع سوادکوه با قدمتي 300 ساله که در بيشتر ساعت‌هاي روز و ماه‌هاي سال، گذرگاه ابرهاي پراکنده و مرطوب است. با گذر از جاده پرپيچ‌و‌خم و سرسبز آلاشت، به يک دوراهي مي‌رسيد که يکي از آنها به سمت امامزاده مي‌رود و ديگري به روستاهاي هلي چال و سواد رودبار.
آلاشت، يکي از روستاهاي زیبای مازندران است
روستاي سواد رودبار که در زبان محلي به آن «ساتروآر» مي‌گويند، از پايين محله و بالا محله تشکيل شده که شغل اصلي ساکنان آن، دامپروري است. شايد انتخاب نام پارک جنگلي براي ییلاقی که وجود درختان انبوه، اولين ويژگي اقليمي آن است، انتخاب مناسبي نباشد، اما با اين حال، دوراهي ورودي آلاشت به محدوده‌اي مي‌رسد که به آن پارک جنگلي مي‌گويند؛ منطقه‌اي بکر و آرام که بيشتر گردشگران، حداقل يک روز در آنجا اتراق می‌کنند.
روستاي سواد رودبار که در زبان محلي به آن «ساتروآر» مي‌گويند، از پايين محله و بالا محله تشکيل شده
در اين جنگل انبوه به دليل ارتفاع بالايي که دارد، همواره درختان در پوششي از مه فرو مي‌روند و منظره‌اي بديع و رويايي مي‌آفرينند؛ نمايي که شايد تا به حال تنها در فيلم‌هاي تخيلي ديده باشيد. بعد از آخرين خيابان بلند آلاشت که به مسجد امام‌حسين«ع» ختم مي‌شود، پلکاني طولاني شما را به بالاترين نقطه آن مي‌رساند که رصدخانه‌اي کوچک در آن بنا شده است؛ بناي گنبدي شکل کوچکي که شب‌ها مي‌توانيد از دريچه رو به بالاي آن، آسمان را رصد کنيد؛ البته به شرطي كه اگر ابرها، شما و فضاي بالا سرتان را احاطه نکرده باشند!
رو به جنگل در زیباترین ییلاق «هزار جریب»
تالش و دیلمان و اشكور؛ دوهزار و سه‌هزار و هزارجریب، از مناطق زیبای نوار شمالی كشورند كه عموماً نه اقلیم پربارانِ دامنه‌های شمالی البرز را دارند، نه خشكی و بی‌آبی كویر مركزی ایران را، اما اقلیم کوهستانی و ارتفاعات سرسبز هزارجریب، تلفیقی از این دو نوع آب‌وهوا است.
مسير دسترسي به منطقه بسيار زيبای هزار جریب، از جنوب نكا شروع مي‌شود و به سمت «استخرپشت» ادامه مي‌يابد. «استخر پشت» همان محل خوش آب و هوا و كمتر شناخته شده‌اي است كه بايد در آنجا اتراق كنيم.براي آغاز سفر، كافي است از كمربندي شهرستان نكا به سمت بهشهر حركت كنيد تا تابلويي بسيار بزرگ را ببينيد كه در سمت راست جاده، تقاطع ورودي به بخش هزارجريب را نشان مي‌دهد. اوايل راه، سد گلورد در سمت چپ مسير قرار دارد كه بايد پشت سر بگذاريم تا به چلمردي برسيم. اينجا، منطقه‌اي است با جنگل‌هاي انبوه كه با دمي آسودن، انرژي تازه‌اي خواهيد گرفت. از اينجا به بعد، هر چه به سمت «استخر پشت» جلو مي‌رويم، هواي شرجي ارتفاعات، به هوايي لطيف و خنك تبديل مي‌شود.
تالش و دیلمان و اشكور؛ دوهزار و سه‌هزار و هزارجریب، از مناطق زیبای نوار شمالی كشورند
حالا بايد جاده را به سمت مسير فرعي ديگري به نام منطقه بندبن و لايي، ادامه دهيم. اين راه فرعي، فوق‌العاده خلوت است و فقط مردم محلي از آن استفاده مي‌كنند و بهترين مسير براي پياده‌روي در جنگل است. در اين نقطه، به رودخانه‌اي مي‌رسيم كه از سرشاخه‌هاي «نكارود» است. در اينجا، نوشيدن يك استكان چاي هيزمي در كنار روستائيان، خستگي را از تن ما دور خواهد كرد. تا اینجا، 33 كيلومتر از مسير جنگلي هزار جريب را طي كرده‌ايم و بعد از دقايقي، از دامنه‌هاي كوه مشرف به درياچه، كلبه‌هايي را خواهيم ديد كه ميزبان ما در «استخر پشت» خواهند بود. «استخر پشت»، دهكده‌اي بسيار آباد، زيبا و سرسبز واقع در شيب ملايم كنار درياچه است كه بيش از 130 خانوار در آن زندگي مي‌كنند. يك طرف دهكده را درياچه احاطه كرده و سه جهت ديگر را جنگل پوشانده است.
براي اتراق در «استخر پشت»، نگراني به خود راه ندهيد كه مردم مهمان‌نواز و خونگرم اين دهكده، اتاق‌هاي تميز با چشم‌انداز بسيار زيبايي را در اختيار شما خواهند گذاشت كه لذت طبيعت‌گردي در اين منطقه را به كام شما، شيرين‌تر و دلچسب‌تر خواهد كرد.
در مسیر «تجن» تا «سلیمان تنگه»
شاليزارهاي چشم نواز، رودخانه پر آب و پر خروش تجن، جنگل‌هاي بكر و مه‌آلود، دهكده‌هاي زيبا، دره‌هاي رازآلود و جاده‌هاي پيچ در پيچ و مرتفع، بخشي از ديدني‌هاي خيره كننده‌اي است كه در پهنه شگفت‌انگيز «سليمان تنگه» به چشم مي‌آيد.
در ميان جاذبه‌هاي طبيعي مازندران و در آبادي‌هاي آن سوي «پل سفيد»، جاده‌اي خوش منظر، ما را به یک دنياي شگفت‌انگيز، بكر و متفاوت از آنچه مردم از شمال ايران مي‌شناسند، مي‌رساند. جاده فیروزکوه را بايد به سمت آمل طي كنيد. نرسیده به پل سفید و نبش پمپ بنزین، جاده‌ای فرعی، ما را مستقیماً به مقصد اصلی‌مان می رساند. این جاده جنگلی زیبا و بکر را که پیش برویم، ناگهان در میان انبوهی از درختان سربه فلک کشیده، دریاچه‌ای زیبا رخ نشان می‌دهد.
اگر اهل ماهيگيري باشيد، حتماً آوازه ماهي‌هاي سليمان تنگه را شنيده‌ايد؛ ماهيان لذيذي همچون زرد پر،كپور، فيتوفاگ، كولي، ماهي سفيد رودخانه‌اي و قزل آلاي رنگين كمان. ماهيگيري با قلاب، آن هم در منطقه‌اي آرام و جنگلي، تجربه خاطره‌انگيزي است.
«سليمان تنگه» دارای شاليزارهاي چشم نواز، رودخانه پر آب و جنگل‌هاي بكر و مه‌آلود می باشد
براي رسيدن به سليمان تنگه از مبدأ ساري، ابتدا باید به سمت منطقه «دودانگه» حركت كرد. از ساري تا آنجا، 40 كيلومتر راه در پیش دارید. در اين مسير سراسر جنگلي، با رودخانه تجن و شاليزارهاي سنتي همسفر خواهيد بود. روستاهاي متعددي سر راهتان هست كه در دل تپه‌ها و ارتفاعات جنگلي خودنمايي مي‌كنند. وجود همين روستاها، به اين مسير رونق خاصی بخشيده است.
سفر به روستاهای ییلاقی شمال (1)
منبع: روزنامه توریسم/ برترین ها
