تقویم تاریخ -18 آبان

مجموعه: تقویم تاریخ

بغريد و يك جفت زد بر سرش ــ به خاك اندر آمد سر و افسرش

زخاك آمد و خاك شد يزدگرد ــ ........

1285ش:مجلس شوراي ملي در جلسه 18 آبان 1285 (1906) درخواست دولت براي گرفتن 5 كرور تومان (2 ونيم ميليون تومان) وام از خارج را رد كرد. مجلس استدلال كرد كه دولت مطابق دخل خود بايد خرج كند، و سابقه نشان داده است كه وام خارجي باعث تضعيف حاكميت ملي مي شود.

1333ش:دكتر حسين فاطمي روزنامه نگار و وزير امورخارجه دولت دكتر مصدق 18 آبان 1333 تير باران شد. وي كه محكوميتش چند روز پيش از اين تاييد شده بود هنگام اعدام 34 ساله بود. حكم دادگاه نظامي پس از تاييد و امضاي شاه به اجرا درآمد.

دكتر فاطمي در 1299 در نائين اصفهان به دنيا آمده بود و پدر و پدر مادرش روحاني بودند. وي كار روزنامه نگاري را با نوشتن مطلب براي نشريه برادرش آغاز كرده بود و در سال 1328 پس از تاسيس جبهه ملي به آن پيوسته و مورد توجه دكتر مصدق قرار گرفته بود. فاطمي سپس با انتشار «باختر امروز» آن را عملا به صورت روزنامه ناشر افكار جبهه ملي درآورده و در دوره هفدهم، از تهران به نماينگي مجلس انتخاب شده بود. در بهمن ماه 1330 درمراسم پنجمين سال مرگ محمد مسعود ناشر « مرد امروز» كه در خيابان اكباتان به قتل رسيده بود هدف گلوله مهدي عبدخدايي 14 ساله و عضو جمعيت فدائيان اسلام قرار گرفته و مجروح شده بود. وي تا پايان عمر از عوارض اين زخم مي ناليد.

دكتر فاطمي كه از خارج دكترا گرفته بود پس از مدتي كه دستيار دكتر مصدق بود به سمت وزير امور خارجه ايران منصوب شده بود. وي خروج شاه از كشور در مرداد ماه 1332 را به دليل اين كه قبلا شوراي سلطنت را تشكيل نداده بود و نيز بدون برنامه از پيش تنظيم و اعلام شده وطن را ترك كرده بود، «فرار» اعلام داشت و به سفارتخانه ها دستور داد كه با او تماس نگيرند.

فاطمي 25 مرداد 1332 در كودتاي مقدماتي سرهنگ نصيري (بعدا ارتشبد و پس از انقلاب اعدام شد) دستگير اما موفق به فرار شد. روز 28 مرداد در خانه دكتر مصدق بود و چون مي دانست كه شاه دشمن خوني اوست، پس از به محاصره درآمدن خانه، از آنجا فرار كرد و پنهان شد و تا اسفند همان سال كه در خانه اي در كوچه رضائيه منشعب از ميدان تجريش دستگير شد هر چند وقت در يك خانه پنهان بود. همسايه آن خانه به تصور اين كه يك توده اي ريش گذارده و خود را به بيماري زده و در آنجا پنهان گرديده جريان را اطلاع داد و ماموران فاطمي را گرفتند و به فرمانداري نظامي بردند كه در آنجا چند نفر (گويا با نقشه قبلي برخي مقامات) وي را هنگام انتقال تحت الحفظ از ساختماني به ساختمان ديگر چاقو زدند!! و مجروح كردند. محاكمه دكتر فاطمي غيرعلني انجام گرفت و كسي جز اعضاي محكمه نتوانست حرفهاي او را بشنود. شاه با فرجامخواهي دكتر فاطمي موافقت نكرد، درخواست روحانيون و بزرگان اصفهان را هم در دادن يك درجه تخفيف به او نپذيرف و با اين كه غير نظامي بود و اقدام مسلحانه نكرده بود سحرگاه 18 آبان 1333 در ميدان تير لشكر دو زرهي به جوخه اعدام سپرده شد و «تيرباران» گرديد.

روحانيون اصفهان در يك تلگرام گروهي به شاه نوشته بودند كه حسين فاطمي يك «سيد» و از اولاد پيغمبر است و قتل او براي سلطنت يمن نخواهد داشت.

پس از انقلاب 1357 و تغيير نظام، خيابان آريامهر تهران به «دكتر حسين فاطمي» تغيير نام داده شد و تنها نامي از ميان پيروان خط دكتر مصدق است كه پس از كناره گيري مهندس بازرگان از رياست دولت موقت، هنوز از خيابان حذف نشده است و برخي دليل آن را تعلق دكتر فاطمي به خاندان روحاني معروف نائين مي پندارند.

1938م:امروز زادروز محمد اقبال (علامه اقبال) فيلسوف، انديشمند و شاعر فارسي سرا است كه نهم نوامبر سال 1877 در سيالكوت (كشمير پاكستان) به دنيا آمد و 21 آوريل سال 1938 (پيش از استقلال هند و ايجاد كشور پاكستان) درگذشت.

اقبال و محمدعلي جناح از پدران موسس پاكستان بشمار مي آيند. اقبال در دانشگاه لاهور و دانشگاههاي انگلستان تحصيل كرده و از دانشگاه مونيخ دكترا گرفته و تز دكتراي خود را درباره متافيزيك از ديدگاه انديشمندان و فلاسفه ايران نوشته بود. اقبال عميقا تحت تاثير افكار مولوي و جامي بود و نيچه را متفكري بزرگ مي پنداشت. وي كه از طريق وكالت دادگستري و مشاوره قضايي امرار معاش مي كرد در سال 1906 به فكر تاسيس حزب مسلمانان هندوستان برآمد. اقبال در برابر نوشته گوته، كتاب «پيام مشرق زمين» را نوشت و در برابر اشاره نيچه به «سوپرمن»، «پرفكت من (انسان كامل)» را مطرح ساخت. مجموعه «اسرار خودي» اقبال آن چنان نافذ جلوه كرد كه انگلستان به او لقب «سر» داد.

اقبال در سال 1926 وارد مجلس محلي لاهور شد و از آن پس وسيعا براي عملي ساختن فكر خود به ايجاد پاكستان مركب از مسلمانان هند دست به اقدام زد. پس از ايجاد پاكستان، اقبال عنوان شاعر پاكستان و شاعر شرق لقب گرفت. وي علاوه بر فارسي به «اردو» هم اشعار فراوان سروده است. بيشتر اشعار اقبال زمينه فلسفي دارد. در پاکستان، نهم نوامبر به مناسبت زادروز علامه اقبال - روز اقبال نامگذاري شده است.

طبق تقويم ميلادي قديم مورد استفاده روسها امروز سالگرد مرگ داستان نگار معروف روسيه است لئو تولستوي است كه 82 سال عمر كرد. در تقويم ميلادي گريگوري (تقويم جاري) مرگ تولستوي در بيستم نوامبر داد. وي اواخر عمر راه و رسم صوفيان را در پيش گرفته بود.

2002م:از آمار و ارقام انتشار يافته درباره انتخابات پنجم نوامبرسال 2002 امريكا چنين بر مي آيد كه باز حدود نيمي از واجدين شرايط راي دادن در آن شركت نكرده بودند و با وجود شركت 33 حزب در اين انتخابات، بازهم توجه رسانه ها تنها به دو حزب معطوف بود.

در نوامبر 2002 ماحصل گفته هاي اصحاب نظر اين بوده است كه حزب دمكرات آمريكا براي جلب مشاركت راي دهندگان راهي ندارد جز رفتن به «چپ» كه در آمريكا توجه به ليبراليزاسيون (در فرهنگ آمريکايي، اصطلاحا: چپگرايي) دارد بيشتر مي شود. سنتريست ماندن طولاني اين حزب سبب شده است كه نيمي از راي دهندگان ميان آن حزب و حزب جمهوريخواه تفاوت نيابند و در راي گيري مشاركت نكنند. طبقه متوسط به پايين آمريكا از حزب دمكرات اين كشور انتظار بيشتري در زمينه رفاه عمومي داشته اند.

ملاحظه كاري حزب دمكرات در امور (داخلي و خارجي) در دو سه دهه اخير چشمگير بوده است كه پاره اي از مردم نمي پسندند و با اين كه اكثريت آمريكاييان خود را هوادار اين حزب معرفي و حتي براي راي دادن، از قبل ثبت نام مي کنند از رفتن به حوزه هاي راي گيري اكراه دارند و مي گويند که يك حزب نبايد در برابر حزب رقيب ملاحظه كاري كند. اين دسته از آمريکاييان انتظار انتقاد شديد و ايستادگي بيشتري را از حزب دمکرات در برابر حزب محافظه کار رقيب دارند.

در نوامبر 2002 بسياري از اصحاب نظر عدم توجه آمريكاييان به احزاب ديگر اين كشور را به حساب كوتاهي و يا تعمد رسانه هاي همگاني بويژه شبکه هاي تلويزيوني که متعلق به کمپاني هاي غير حرفه اي هستند گذارده بودند كه تنها آن دو حزب را پوشش مي دهند و برنامه ها و حرفهاي احزاب ديگر را كه فاقد توان مالي كافي براي دادن آگهي هستند منعكس نمي كنند و حتي خبري كوتاه هم از تشكيل اجتماعات انها نمي دهند به گونه اي كه مردم، مخصوصا در ساير كشورها گمان مي كنند كه آمريكا تنها داراي دو حزب است.

در انتخابات عمومي چهارم نوامبر 2008 استثنائا سه چهارم آمريکايياني که براي شرکت در انتخابات از قبل ثبت نام کرده و کارت گرفته بودند شرکت شرکت کردند. دليل آن نارضايتي عمومي از عملکرد دولت جورج دبليو بوش (از حزب جمهوريخواه) بيان شده است.

1996م:نتيجه انتخابات 9 نوامبر كشور گواتمالا نشان داد كه برخي از راي دهندگان از بازگشت اين كشور به دمكراسي نوميد شده و به ديكتاتور پيشين ژنرال بازنشسته «افرين ريوس مونت» راي داده بودند و وي علي رغم اخطار آمريكا، در اين انتخابات سوم شده بود. مردمي كه به افرين ريوس راي داده بودند گفته بودند كه دمكراسي در هفت سال گذشته موفق نشده است براي آنان رفاه و امنيت تامين كند و سابقا وضعيت زندگاني براي آنان بهتر بود و دست كم جنايت كمتر بود و قيمت ها كنترل مي شد و كمبود نبود.

گواتملا پس از 36 سال ديكتاتوري، در سال 1996 به دمكراسي بازگشت داده شده بود كه برخي از مردم اين كشور پس از نوميد شدن از كارايي افراد منتخب، اين بار از طريق آراء خود و نه كودتا در صدد باز گردانيدن ديكتاتور سابق به قدرت برآمده بودند!.

2002م:در دهه هاي اخير ايراد فراوان به «روزنامه نگاري» و ادامه آن «تاريخ نگاري» وارد آمده است و تا کنون نتيجه اين بوده است که تا روزنامه نگاري به راه اصلي بازنگردد انتظار زيادي از مورخ نمي توان داشت و تا اين دو حرفه مربوط به هم به «اصول و قواعد» خود باز نگردند جوامع ملي و جامعه جهاني اصلاح نخواهند شد. متني که در زير مي آيد نظر يک انديشمند است که هفتم نوامبر 2002 ابراز شده بود:

از اواسط قرن نوزدهم روي تاريخ هيچ كشوري كار درست و حسابي نشده است، زيرا كه نه مقامهاي مربوط خواسته اند و نه مورخان و روزنامه نگاران زحمت اين كار را به خود داده اند. تارخ نويسي ادامه كار رونامه نگاري است. ولي، با اين همه دانشكده كه برايشان تاسيس شده ، در يك قرن و نيم اخير در هيچ جاي دنيا در اين دو رشته مربوط به هم كاري تازه صورت نگرفته است. به نظر مي آيد كه صاحبان رسانه ها شده اند بازرگان و يا سياستمدار و به دنبال درآمد ومقام، و روزنامه نگارها هم كه با اميد فراوان و قصد خدمت گام به اين راه مي گذارند در همان اوايل کار سردرگم سراب شده و ناخواسته به ابزار سياست و خدمه تبليغ تبديل و سپس در متن آن قرار مي گيرند و در چنين شرايط و وضعيت، تاريخ نويس هم خود را به دردسر نمي اندازد و همان راه را مي رود كه برايش باز است (رسانه ها باز كرده اند). نتيجه اش اين مي شود كه كسي از واقعيات 150 سال اخير، مگر كارهاي روتين (عادي و روزمره) و ظاهر قضيه آگاه نمي شود و همان راهها را ادامه مي دهد و همان اشتباهات را تكرار مي كند و پايان اين روند هم روشن نيست. بنابراين، روزنامه نگاري و تاريخ نگاري نياز به يك انقلاب داخلي دارند و چه كسي و از كجا اين انقلاب را شروع كند، معلوم نيست. تا اين انقلاب «در اين حرفه به بيراهه افتاده» صورت نگيرد مشكلات بشر در مسير حل شدن قرار نخواهد گرفت.

1974م:«فربر» هشتم نوامبر سال1974 ميلادي روش علمي تازه اي را براي سنجش نظر خوانندگان رسانه هاي چاپي و تقسيم بندي مطالب آنها به: مهم، جالب، و لازم و نيز تعيين «درصد» خوانندگان راضي از يك مطلب و يا ناراضي از آن را اعلام داشت كه اين تكنيك پذيرفته و بعدا به ساير رسانه ها تعميم داده شده و تحت عنوان «ميديا ريسرچ» بر دروس دوره دوم تحصيلات عالي (فوق ليسانس) رشته هاي ارتباطات همگاني اضافه گرديده و در حال تكامل است.

در مورد رسانه هاي چاپي و رسانه هاي صوتي و تصويري (راديو ـ تلويزيون) اين روش بر دو گونه است و سنجش در باره كتاب و فيلم سينمايي كه دو نوع رسانه ديگر هستند به گونه هاي ديگري است.

«فربر» و كارشناسان ديگري كه دراين زمينه كار كرده اند براي مطلب مهم، مطلب جالب و يا مطلب لازم در يك رسانه چاپي تعريف نوشته اند و تبليغ (به صورت آگهي ــ يا شكل ديگر از جمله خبر پولي) را ازمطلب غير تبليغ مشخص ساخته اند.

برپايه اين روشها و تعاريف، در حوزه حرفه سنجش افكار، بنگاههاي ويژه سنجش رسانه ها به وجود آمده است كه سنجش مخاطبان راديو ــ تلويزيون را «Rating» و رسانه هاي چاپي را «Research In The Print Media» عنوان داده اند. از آن پس تنها نتايج بررسي اين بنگاهها به دليل ماهيت مستقل و بي طرفانه اي كه دارند مورد قبول است و سنجش هاي ديگر «داخلي» تلقي مي شود كه فقط براي سردبيركل جهت اصلاح كار تحريريه اش مي تواند ملاك عمل قرار گيرد.

از آنجا كه بايد اين سنجش ها، هم ارزش باشند از دهه گدشته قرار براين شده است كه پرسشنامه ها و سئوالات يكنواخت باشند. اگر يك سردبير بخواهد در مورد خاصي هم بررسي شود، از پرسشنامه اي تحت عنوان «ضميمه» استفاده مي شود. سئوال شوندگان بر حسب مورد، قبلا فهرست بندي مي شوند، مثلا متاهل يا مجرد ؛ داراي تحصيلات عالي و يا كمتر. همچنين بر حسب در آمد سالانه و سن و جنس و نوع شغل و ....

با اين روش است كه رسانه ها دائما به اصلاح كار خود دست مي زنند تا ازقافله پيشرفت عقب نمانند و مخاطبان بيشتري را جلب كنند. صاحبان آگهي هم با توجه به طبقه مخاطب (نه، تيژار) تصميم مي گيرد كه به كدام نشريه آگهي و يا خبر پولي خود را بدهد. تيراژ (نسخه هاي فروش رفته) اهميت نشريه را تعيين نمي كند، كلاس و طبقه خواننده (مخاطب) است كه به نشريه اهميت مي دهد و رديف آن را در ميان نشريات تعيين مي كند. شهرت و مهارت نويسندگان و ميزان تجربه و تحصيلات و مقبوليت اجتماعي سردبير اجرايي نيز يكي از عوامل تعيين اهميت يك نشريه و شبكه تلويزيوني است. بسياري از مخاطبان، نويسنده مورد نظر خود را به هر جا كه برود دنبال و نشريه اي را كه وي در آن مشغول است مي خوانند و عمدتا براي حل اين مسئله بوده است كه در كشورهاي پيشرفته مقالات نويسندگان معروف و مورد علاقه و اعتماد مخاطبان، از طرف سنديكاهاي مربوط همزمان ميان همه روزنامه ها و شبكه هاي تلويزيوني توزيع مي شود.

1632م:نهم نوامبر سال 1632 ميلادي، پس از اعدام مسيحيان در شهرهاي ناگازاكي» و «ادو Edo (توكيو)» » ژاپن، دولت اين كشور دستور جستجو و يافتن مسيحيان را براي اعدام شدن صادر كرد.

دولت ژاپن براي معرفي هر مسيحي پاداش نقدي هم در نطر گرفت. به زعم دولت وقت ژاپن، مبلغان مسيحي به منظور جاسوسي و تخريب فرهنگ ملي ژاپني ها به آن كشور فرستاده مي شدند.

1795م:ژنرالها و سياسيون ملي گراي فرانسوي از دير باز در انديشه دگرگون ساختن نظام حكومتي فرانسه و استقرار سيستم تازه اي مبني بر تمركز اختيارات حكومتي و قرار دادن آن در دست فرد و يا افراد قاطع و نيرومند بودند كه ژنرال ناپلئون بناپارت از سفر خاورميانه كه ضمن آن مصر را تصرف كرده بود به وطن بازگشت. فرانسه در آن زمان طبق ضابطه اي که پس از کاهش از حدت انقلاب و در حال و هواي آن تدوين شده بود توسط يك هيات مديره پنج نفره (ديركتوار) اداره مي شد. اين طرز حكومت گروهي در نوامبر سال 1795 به وجود آمده بود و اعضاي هيات مديره از سوي كنوانسيون ملي برگزيده مي شدند. قبلا كنوانسيون كه به مجموعه دو مجلس مقننه و موسسان گفته مي شد، راسا بر فرانسه حكومت مي كرد. پس از ايجاد «هيات مديره حكومت»، چون ميان اعضاي هيات اختلاف نظر دائمي بود، مشكلات زيادتر شده بود، مردم از بي برنامگي و سردرگمي خسته شده بودند و تقريبا همگان خواهان تغيير اوضاع بودند. براي مثال: يك مقاطعه كار ارتش فرانسه دو ميليون فرانك طلا آماده كرده بود تا صرف تغيير اوضاع كند.

در چنين وضعيتي، ناپلئون و تني چند دست بكار شدند و نهم نوامبر سال 1799 در دهمين سال انقلاب و هشتمين سال جمهوريت فرانسه اعلام كردند كه هيات مديره منحل شده است. همان شب حالت فوق العاده اعلام شد و روز بعد پارلمان راي به تعليق قانون اساسي و تاسيس يك هيات سه نفري به نام كنسول براي اداره فرانسه داد كه به حكومت كنسوليست معروف است (مشابه آنچه که 19 قرن پيش از آن در جمهوري رومبرقرار بود). به اين ترتيب، حكومت به صورت «جمهوري با تمركز اختيارات» درآمد و شكل ظاهري حكومت كه از آغاز انقلاب گفته شده بود بايد رهبري گروهي باشد تغيير چندان نيافت. كنسولهاي سه گانه از سوي سناي فرانسه انتخاب مي شدند. در آن زمان قانونگذاري در فرانسه در دست سه مجلس بود: شوراي دولتي كه لوايح را مي نوشت، مجلس جرح و تعديل به نام «تريبون» كه در باره لوايح بحث و جدل مي كرد و مجلس مقنن كه بدون وارد بحث در جزئيات شدن، راي به رد و يا تصويب لوايح مي داد. اعضاي هر مجلس نيز توسط سنا انتخاب مي شدند.

ژنرال ناپلئون يكي از سه كنسول انتخابي بود كه به تدريج (به سبک امپراتوري روم) همه امور را به نام كنسول اول به دست گرفت و كنسول اول بودن وي را مردم فرانسه در رفراندم مورخ هفتم فوريه1800 تاييد كردند. اعضاي سه گانه براي يك دوره ده ساله انتخاب شده بودند.

ناپلئون بناپارت به اين هم اكتفا نكرد و در سال 1804 مغرور از پيروزي هاي نظامي، خود را امپراتور خواند و سناي فرانسه امپراتور شدنش را تصويب كرد.

1960م:آمريكاييان در انتخابات عمومي سال 1960 اين كشور كه نتايج آن 9 نوامبر اعلام شد براي نخستين بار يك كاتوليك ايرلندي تبار را به رياست اين كشور فدرال برگزيدند. از زمان استقلال ايالات متحده از انگلستان، روساي جمهوري آن كشور از ميان «سفيديان پروتستان انگلوساكسون تبار(اختصارا: وسپ)» انتخاب شده بودند كه در انتخابات نوامبر 1960 اين قاعده را شكست. جان اف. كندي يك دمكرات چپگرا و با توجه به سوابقش مردي ميهندوست بود. در انتخابات چهارم نوامبر 2008 آمريکا نيز براي نخستين بار يک دورگه (آفريقايي - آمريکايي) به رياست اين فدراسيون انتخاب شد. وي از سياهپوستان اصطلاحا "مين استريم" آمريکا نيست که قبلا برده بودند؛ پدر او يک کنيايي بود که براي تحصيل به هاوايي آمده بود و در اينجا با يک زن سفيدپوست آمريکايي ازدواج کرده بود که محصول اين ازدواج پسري به نام "باراک حسين اوباما" است که در 47 سالگي و در چهارم نوامبر 2008 به رياست جمهوري آمريکا انتخاب شده است.

1970م:نهم نوامبر سال 1970 شارل دوگل ــ مردي كه عاشق بي قرار ميهنش، فرانسه بود ــ ديده از جهان فرو بست. وي 22 نوامبر سال 1890 در «ليل» به دنيا آمده بود و پدرش مدرس فلسفه و ادبيات بود.

مورخان در اين نكته متفق القولند كه فرانسوياني كه به اندازه دوگل در انديشه بزرگي و حفظ شئونات فرانسه و خدمت به آن بوده اند به شمار انگشتان دست نمي رسند. به گفته فرانسوا ميتران رقيب سياسي دوگل، هيچ فرانسوي به اندازه دوگل فرانسه را دوست نداشت؛ دوگل سخنگو و نماد شخصيت و وجدان فرانسه بود.

در مراسم ترحيم دوگل كه 12 نوامبر 1970 بر گزار شد هشتاد رئيس كشور و رئيس دولت شركت كرده بودند، ولي طبق وصيت او به هيچكدام اجازه داده نشد كه در مراسم تدفين او در دهكده محل اقامتش حضور يابد.

دوگل از جواني عاشق خواندن تاريخ و نوشتن بود. او در جنگ جهاني اول در جبهه «وردن» زخمي شد و به اسارت آلماني ها در آمد. پس از جنگ، دوگل خاطرات اسارت نسبتا طولاني خودرا به صورت كتاب منتشر ساخت.

با ايجاد خط دفاعي «ماژينو» مخالفت كرد و در عوض نظر داد كه فرانسه براي دفاع از خود، واحدهاي زرهي و مكانيزه با تحركت زياد داشته باشد. دولت وقت فرانسه نظر اورا نپذيرفت، ولي آلماني ها آن فرضيه را وارد دروس مدارس نظام خود كردند و همان را به اجرا در آوردند و با همان تاكتيك فرانسه را تصرف كردند.

پس از آغاز جنگ جهاني دوم و موفق نبودن فرانسه در آن، دوگل با سازش با آلمان مخالفت كرد و به انگلستان رفت و فرانسه آزاد و جنبش مقاومت را به وجود آورد. در اوت 1944 به فرانسه بازگشت و در آزاد كردن پاريس مشاركت كرد.

پس از جنگ، رهبري فرانسه را به دست گرفت، و يك جبهه ناسيوناليست مافوق احزاب تاسيس كرد. باني جمهوري پنجم بود و در دور دوم به قدرت رسيدن خود به الجزاير استقلال داد و با اعتقاد به استقلال عمل فرانسه و اروپاي قاره اي، دفاتر «ناتو» را از فرانسه اخراج و فرانسه را از فعاليت هاي نظامي اين اتحاديه نظامي كناركشيد و تا زنده بود با عضويت انگلستان در بازار مشترك مخالفت ورزيد، رشته هاي دوستي فرانسه با شوروي و آلمان را مستحكم ساخت و ميان سران فرانسه و اين دو دولت ملاقاتهاي منظم سالانه ترتيب داد و بالاخره فرانسه را به يك قدرت اتمي مستقل مبدل ساخت.

1552م:نهم نوامبر 1552 ميلادي (60 سال پس از ورود اروپاییان به قاره آمریکا) كشيش ارشد كليساي دومينيكن ضمن صدور بيانيه اي كه نسخه اصلي آن براي پاپ به رم ارسال شد عمل اروپاييان در كشتار و نابود كردن بوميان قاره آمريكا (اصطلاحا سرخپوستان) به منظور تصرف اراضي و غارت اموالشان و تحت شكنجه قرار دادنشان براي گرفتن طلا و تجاوز به زنانشان را اعمالي وحشيانه، غير انساني و مغاير تعاليم مسيحيت خواند.

مفاد اين بيانيه كه به اطلاع كليساهاي اروپا رسانده شد باعث گرديد كه حتي پادشاه وقت اسپانيا اين اعمال مهاجران اروپايي را تقبيح كند و آن را خودسرانه بنامد. باوجود این، بیشترین کشتار بومیان از سال 1607 و پس از استقرار انگلیسی ها در آمریکای شمالی (ایالات متحده کنونی) صورت گرفت و هنوز این بومیان در این قسمت از قاره آمریکا در اراضی معیّن و محصور (رزرویشن بسر می برند)؛ حال آنکه در جنوب این قاره، به ریاست چند کشور انتخاب شده اند.

1982م:نهم نوامبر 1982 و در پی دو سال و چند ماه رکود اقتصادی آمریکا، کاهش ارزش دلار نسبت به پولهای دیگر و افزایش بی سابقه بهای طلا که انقلاب ایران و قطع صدور نفت این کشور (در طول انقلاب) در آن تاثیرگذار بود، درصد بیکاری در آن کشور ده و چهاردهم و شمار بیکاران 12 میلیون اعلام شده بود. درست 27 سال پس از آن زمان، هشتم نوامبر 2009 اعلام شد که درصد بیکاری ده و دو دهم و شمار کسانی که درجریان رکود جاری کار خودرا از دست داده اند به 16 میلیون تن بالغ شده است، هر یورو به یک و نیم دلار، هر پاوند به بیش از یک و شش دهم دلار بالا رفته و دلار کانادا تقریبا برابر دلار آمریکا شده و طلا به رکورد بی سابقه هر اونس یک هزار و یکصد دلار رسیده است ـ طلایی که در سال 2000 هر اونس 272 دلار بود. اقتصاد دانان گفته اند که این وضعیت نتیجه ضعف دلار و رکود اقتصادی آمریکااست و افزوده اند که سیاست های اقتصادی این دولت در یک سال گذشته نه تنها مسئله ای را حل نکرده بلکه بر ابعاد آن افزوده است.

2009م:مشکلات اجتماعی ناشی از بیکار شدن افراد دارد در جامعه آمریکا آشگار می شود. برای مثال؛ جمعه ششم نوامبر 2009 مرد 40 ساله ای به نام «جیسون رودریگز» ساکن فلوریدا که کار خودرا از دست داده و درنتیجه دچار مشکلات خانوادگی و طلاق و تاخیر در پرداخت اقساط و بدهی ها و ورشکستگی شده است در شهر اورلاندو به محل کار سابق می رود و در آنجا درجریان جستجو برای یافتن مدیر عامل شرکت، از فرط خشم یک نفر را می کشد و پنج نفر دیگر را مجروح می کند.

نوامبر در آمریکا ماه انتخابات است ازجمله هر چهار سال یک بار انتخاب رئیس جمهور، و مفسران رسانه ها در نیمه اول این ماه پرونده و کارها سران کشور در دوره های گذشته را ورق می زنند. به دلیل رکود اقتصادی، در تفسیرهای امسال تصمیمات اقتصادی این سران مورد بحث بوده ازجمله اینکه نیکسون بود که در سال 1972 دلار را از استاندارد طلا خارج ساخت و بهای طلا که پیش از آن در طول دهها سال هر اونس 37 و چهار دهم دلار بود افسار گسیخت و تا این حد بالا رفت.

1941م:مايكل هووارد كه در 1941در انگلستان از يك پدر يهودي مهاجر از روماني و يك مادر روس به دنيا آمده است رئيس حزب محافظه كار انگلستان (توري) شد كه در تاريخ احزاب اين كشور، بيش از هر حزب ديگر دولت تشكيل داده است. زمزمه درباره رياست او بر«توري» از اول نوامبر 2003 به گوش مي رسيد كه هفتم نوامبر قطعي شد. وي نخستين يهودي نيست كه در انگلستان به اين مقام مي رسد. در قرن 19 ديزرائيلي نخست وزير انگلستان هم يهودي بود كه مسيحي شده بود ولي اين نخستين بار در تاريخ انگلستان است كه فرزند يك مهاجر رهبر حزب محافظه كار مي شود. پدر مايكل شش سال پس از تولد او به تابعيت انگلستان پذيرفته شده بود.

2003م:بامداد 9 نوامبر 2003 سه انفجار شهر رياض پايتخت كشور سعودي را به لرزه در آورد. يكي از سه صدا مربوط به يك انفجار انتحاري بود كه در يك مجتمع مسكوني مركب از 120 مسكن روي داده بود و تلفات سنگين به بار آورده بود. مواد منفجره در يك خودرو در حال حركت قرار داده شده بود.

قبلا سفارت آمريكا در رياض در اين زمينه هشدار داده بود و موسسات خود را موقتا تعطيل كرده بود. پيش از اين رويداد پليس سعودي به اصرار آمريكا مبارزه خود با عوامل خرابكاري را تشديد كرده بود. عكس، گوشه اي از محل انفجار را نشان مي دهد.

2005م:«كه ون وايتلا Kevin Whitelaw» خبرنگار نشريه خبرهاي آمريكا و گزارش هاي جهان در شماره هفته اول نوامبر 2005 اين نشريه فاش ساخت كه كل بودجه سازمانهاي اطلاعاتي آمريكا در آن سال مالي، 44 ميليارد دلار بود. تاكنون عادت بر اين بود كه رقم دقيق اين بودجه فاش نشود. قبلا تصور مي رفت كه هزينه اين سازمانها در هر سال، ميان 28 تا 40 ميليارد دلار باشد. سازمانهاي 15 گانه اطلاعاتي آمريكا كه «سيا» وسيعترين آنها است همان زمان در يك مديريت واحد به رياست «جان ديمتري نگروپانته J.D. Negroponte» متمركز شده بودند. به نوشته وايت لا، بانو «ماري مارگارت گرام» معاون اين مديريت در نشستي گفته بود كه 44 ميليارد دلار هزينه سالانه سازمانهاي جاسوسي آمريكا است و اين گزارش به نقل از نشريه «خبرهاي آمريكا و گزارش هاي جهان» هشتم نوامبر 2005 در ساير رسانه هاي آمريكا منعكس شده بود.

نگروپانته پيش از انتخاب به مديريت سازمانهاي اطلاعاتي آمريكا، 37 سال تجربه در امور ديپلماتيك داشت. وي متولد لندن و پدر او يك يوناني است. آخرين سمت ديپلماتيك نگروپانته سفير آمريكا در عراق و پيش از آن نماينده آمريكا در سازمان ملل بود. نگروپانته كه بر زبانهاي انگليسي، يوناني، اسپانياني، فرانسه و حتي ويتنامي مسلط است در جريان قضيه «ايران ـ كنتراها» سفير آمريكا در هندوراس بود و از دست اندركاران اين قضيه بشمار آورده شده بود.

2005م:به تعبير برخي از مفسران و اصحاب نظر، آشوب هاي داخلي فرانسه كه از27 اكتبر 2005 از حومه پاريس آغاز شده و به تدريج به چند نقطه ديگر اين كشور و برخي از شهرهاي كشورهاي مجاور از جمله آلمان و بلژيك گسترش يافته بود بي شباهت به انقلابات سال 1848 اروپا نبود. در اين شورش ها، همانند انقلابات سال 1848، طبقه فقيرتر كه فقر آن نتيجه تبعيض گزارش شده بود طغيان كرده بود. اين معترضين عمدتا فرزندان جوان مهاجراني بودند كه به لحاظ تفاوت دين و تيرگي پوست، فرهنگ، رسوم و لهجه مورد تبعيض قرار گرفته، به دليل نبود كار برايشان، فقير مانده و خود را «رها شده» مي پنداشتند پس از آنکه محيط را مساعد ديده بودند با آتش زدن ساختمانها، اتومبيلها و حمله به پليس عقده گشايي کردند. محرك انقلابات سال 1848 عمدتا مانيفست ماركس بود كه از طبقه كم درآمد و محروم (زحمتكش) خواسته بود كه بپا خيزند و زنجيرها را پاره كنند. بيشتر مهاجران مقيم فرانسه ازمستعمرات سابق فرانسه به اين كشور نقل مكان كرده و عمدتا مسلمان هستند. شوراي وزيران فرانسه در دوازدهمين روز آشوب، به مقامات محلي اختيار برقراري وضعيت فوق العاده و از جمله مقررات منع رفت و آمد داده بود تا طغيان را فرونشانند.

دو جوان از خانواده مهاجران كه در حومه جنوبي پاريس مورد تعقيب پليس قرار گرفته بودند، در جريان فرار به دستگاه جريان قوي برق در گوشه خيابان برخورد كردند و به سبب برق گرفتگي جان سپردند و مرگ آنان، يك جرقه بود كه انبار باروت تنگدستان را منفجر ساخت و آشوب از همين محله فقير نشين آغاز شد و ....

2005م:آلبرتو فوجيموري Alberto Fujimori رئيس جمهور سابق و ژاپني تبار كشور پرو مي دانست كه اگر از ژاپن خارج شود او را دستگير مي كنند، زيرا كه براي او در در دستگاه قضايي «پرو» قرار مجرميت صادر شده و جرائمش قتل و سوء استفاده مالي است، نه سياسي. دولت ژاپن حاضر به تحويل او كه در آن كشور متولد شده است نشده بود، اما دستور دستگيري اش همچنان در دست پليس بين الملل كشورها بود.

در آستانه انتخابات رياست جمهوري پرو، گروههاي متعدد از مردم اين كشور از فوجيموري خواسته بودند كه به كشور باز گردد تا اگر هم در زندان باشد او را دوباره به رياست جمهوري انتخاب خواهند كرد و اطمينان داده بودند كه اكثريت مردم هنوز با او هستند.

وي با اين وعده ها به طمع افتاد و با يك هواپيماي دربست (چارتر) عازم پرو شد. اين هواپيما در سر راه خود در آمريكا و مكزيك بنزين گيري كرد ولي چون فوجيموري از آن خارج نشده بود، پليس به احترام دولتي كه هواپيما در آنجا ثبت شده است اقدام به دستگيري وي در داخل هواپيما نكرد ولي هشتم نوامبر 2005 هنگام بنزين گيري اين هواپيما در فرودگاه پايتخت شيلي، فوجيموري (به انگيزه نامعلوم)از هواپيما پياده شد كه پليس او را پس از گذاردن گام بر زمين (خاك شيلي) دستگير كرد. بلافاصاله دادستان كل پرو دستگاه قضايي شيلي را تحت فشار قرار داد كه او را آزاد نكند و به پرو مسترد دارد. از سوي ديگر، دولت ژاپن اعلام داشت كه قرار مجرميت فوجيموري «سياسي» است و دولت شيلي نبايد فوجيموري را تسليم دشمنانش كند و اين کشمکش ادامه يافت و ....

آنان كه جزئيات مكالمات «باراك اوباما» رئيس جمهور منتخب آمريكا با سران كشورها و اظهارات و ملاقاتهايش را دنبال كرده بودند در پنجمين روز انتخاب وي گفته بودند كه تغيير چشمگيري در استراتژي و پاليسي قديمي آمريكا به وجود نخواهد آورد. به اين ترتيب، سرمايه گذاري هنگفت تلويزيوني و اينترنتي تقريبا دوساله براي معرفي او به عنوان «عامل تغيير» در سياست هاي زورمدارانه آمريكا و جلب نظر و دوستي جهانيان حاصل چنداني نخواهد داشت. او در مكالمه با سران لهستان از اتحاد نظامي دو كشور سخن گفته بود. رئيس جمهور لهستان در وبسايت خود نوشته بود كه «اوباما» همانند بوش تمايل خودرا به نصب موشك ضد موشك در لهستان ابراز داشته كه مشاور اوباما، پس از مكالمه او با رئيس جمهور روسيه، نوشته وبسايت رئيس جمهور لهستان را تكذيب كرد. رئيس جمهور لهستان اين مطلب را در زماني در وبسايت خود قرارداده بود كه رسانه هاي جهان خبر درگذشت «راكووسكي» 82 ساله نخست وزير پیشین لهستان را كه يك تاريخدان و روزنامه نگار بود منتشر كرده بودند كه عقيده داشت اگر جنگ ديگري در اروپا رخ دهد از مرز لهستان و روسيه آغاز خواهد شد و لذا لهستان بايد در قبال روسيه كه قرنها مالك و سپس متحد لهستان بوده احتياط را از دست ندهد. به علاوه، هزينه مالي استقرار اين موشكها در اين زمان كه آمريكا داراي بيش از ده ميليون بيكار است و كارخانه هاي اتومبيلسازي اش دارند شعب خود را تعطيل مي كنند و دولت هاي ثروتمند عرب و نيز چين هنوز به تقاضاي دولت آمريكا مبني بردادن قرض تازه پاسخ نداده اند دشوار است . سران كشورها در مذاكرات تلفني خود با «اوباما» عمدتا خواستار اصلاح نظام پولي جهان شده بودند كه مفهوم آن يافتن يك جانشين براي دلار آمريكاست.

رسانه هاي آمريکا انتقاد تند «علي لاريجاني» رئيس مقننه ايران از اظهارات اوباما را بزرگ كرده بودند. به گزارش اين رسانه ها، لاريجاني ضمن انتقاد از اوباما كه ادامه تلاش اتمي ايران را غير قابل قبول خوانده است گفته بود كه تغيير؛ عوض شدن ظاهر، رنگ و تاكتيك نيست بايد استراتژي و سياست هاي آمريكا تغيير يابد. تكرار مخالفت با برنامه اتمي ايران، گام گذاردن اوباما در مسيري نادرست است. اين رسانه ها همچنين اشاره به نامه «توكلي» نماينده اصولگراي پارلمان ايران و وزير اسبق اقتصاد كرده بودند كه درنامه اي خطاب به احمدي نژاد نوشته بود كه پيام تبريك او به «اوباما» قابل دفاع نيست. بسياري از ايرانيان براين باورند كه احمدي نژاد در ارسال اين نامه عجله كرده بود. او قبلا هم براي سران بسياري از كشورها از جمله جورج بوش نامه هاي نصيحت گونه ارسال داشته بود.

694: پادشاه ويزيگت (ژرمن) اسپانيا يهوديان اين کشور را متهم به همدستي با يک دشمن خارجي اسپانيا کرد و دستور داد که همه آنان "برده" شوند.

1862: ژنرال گرانت كه بعدا رئيس جمهوري امريكا شد و در جريان جنگ داخلي اين كشور از فرماندهان نيروهاي اتحاديه (شمالي ها) بود يهوديان را از خدمت در واحدهاي تحت فرمان خود ممنوع كرد.

1935: افغانستان به پيمان عدم تعرض ايران، تركيه و عراق پيوست.

1937: ارتش ژاپن شانگهاي چين را تصرف کرد.

1938: در چنين شبي كه به «شب كريستال» معروف شده است در آلمان دسته هاي نازي به يهوديان اين كشور و موسسات آنان حمله كردند.

1953: مدعي العموم محكمه نظامي تهران براي چند افسر مصدقي و افسران گارد محافظ دكتر مصدق از جمله سرتيپ كياني، سرهنگ ممتاز، سروان فشاركي و سروان داورپناه كيفرخواست اعدام صادر كرد!.

1953: عبدالعزيز ابن عبدالرحمن آل سعود نخستين پادشاه کشور سعودي درگذشت. وي در سال 1932 تاسيس کشور سعودي را پس از ضميمه ساختن حجاز به قسمتهاي ديگر اعلام داشت که مورد موافقت دولت لندن قرارگرفت. عبدالعزيز در سال 1876 در رياض به دنيا آمده بود. پس از وي پسرانش يکي پس از ديگري به پادشاهي کشور سعودي رسيده اند. شمار فرزندان اورا بيش از 50 تن گزارش کرده اند. کشف نفت در کشور سعودي در زمان او و در سال 1938 صورت گرفت و بتدريج اين کشور را ثروتمند کرد. نفت سعودي با مشارکت کمپاني هاي امريکا استخراج شد.

1954: (18 آبان 1333 ) فوريت طرح الغاء بسياري از لوايح دكتر مصدق تصويب مجلس شورا رسيد. دولت وقت آن دسته از اين لوايح را كه به سودش بود به صورت قانون درآورد.

1989: دولت آلمان شرقي (کمونيست) دروازه ميان دو قسمت برلين را بازکرد. در پي اين اقدام، گروهي به تخريب ديوار ميان دو قسمت برلين دست زدند.

1998: در انگلستان مجازات اعدام کاملا لغو شد.

1990: بانو مري رابينسونMarry robinson به رياست جمهوري ايرلند انتخاب شد. وي نخستين زني است که در ايرلند به اين مقام رسيد. وي اين سمت را تا سال 1997 برعهده داشت. مري که در سال 1944 به دنيا آمده است همزمان رئيس کميسيون حقوق بشر سازمان ملل بود. پدر و مادر مري پزشک بودند.

منبع:iranianshistoryonthisday.com