تقویم تاریخ - 30 مرداد

مجموعه: تقویم تاریخ

441م:21 اوت سال 441 ميلادي، يزدگرد دوم شاه وقت ايران از سلسله ساساني تصميم گرفت كه براي نزديك بودن به شمال خاوري كشور و جلوگيري از ورود باقيمانده هونها به فرارود (بخش شمال شرقي خراسان بزرگتر) موقتا پايتخت را از تيسفون (نزديك بغداد) به نيشابور (از شهرهاي خراسان) منتقل کند. شهرهاي بزرگ و معروف ديگر خراسان وقت عبارت بودند از سمرقند، بخارا، مرو، خجند، بلخ و هرات.

يزدگرد دوم كه 18 سال حكومت كرد در سال 438 ميلادي پس از مرگ پدرش، بهرام گور، شاه شده بود. همين هونهاي رانده شده به اروپا، كشور هونگري (هنگري - مجارستان) را به وجود آوردند كه "آتيلا" يكي از رهبرانشان بود.

رنگ پوست و قيافه هون ها بر حسب دوري و نزديكي شان از سرزمين مغولها با هم تفاوت داشت و آن دسته كه به درياي مازندران نزديكتر بودند پوستي سفيدتر داشتند و ايرانيان ايشان را هون سفيد خطاب مي كردند. ايرانيان همه هونها را "بدقيافه ها" مي خواندند و اين، براي هون ها عقده شده بود. به گونه اي كه پس از رسيدن به اروپا و فتوحات متعدد، بر هر نقطه اروپا، از روسيه امروز و سواحل دانوب تا آلمان و فرانسه كه استيلا مي يافتند زنان زيبا را به ازدواج خود در مي آوردند تا فرزندانشان تغيير قيافه بدهند و زيبا شوند و زيبايي نسبي مردم مجارستان به همين سبب است. هون ها پس از همسايه شدن با ايرانيان شيفته رعايت حق و قانون و نظام قضايي ايران شدند و به همين دليل در مناطق متصرفي خود، كمتر به كشتار مغلوبين و تسليم شدگان و تجاوز به عنف به زنان دست مي زدند.

پريسكوس Priscus مورخ نوشته است هون ها به هر تدبير و نقشه جنگي كه دست زدند تا وارد قلمرو ايران شوند موفق نشدند. يك بار به مدت 15 روز از كوهها عبور كردند تا از حاشيه درياي کاسپيان (درياي مازندران) وارد ايران شوند كه به محض سرازير شدن از كوه با سوار نظام ساساني كه در دنياي آن زمان نظير نداشت رو به رو شدند و همين وضعيت باعث شد كه روانه اروپا شوند و آنجا را مورد تاخت و تاز قرار دهند. از زماني كه هونها در ساحل دانوب استقرار يافتند، امپراتوري روم، ديگر روي آرامش نديد.

امپراتوران رومي پس از شكست هايي كه در دوران اردشير و پسرش شاپور يکم و نيز شاپور دوم از ايران خوردند به سياست تعرضي شان پايان دادند. اوگوستوس دكترين تازه اي ارايه داده بود و آن پايان يافتن سياست جهانگيري روميان و قناعت كردن به آن چه كه تا آن زمان داشتند بود و اين دكترين از زمان تيبريوس به صورت يك قانون نانوشته درآمد و از اين تاريخ، اين ايران بود كه روحيه تعرضي به خود گرفته بود به گونه اي كه رومي ها از ترس مجبور شدند، نخست يك پايتخت شرقي (قسطنطنيه) براي خود به وجود آورند و سپس به تجزيه امپراتوري تن دردهند و آن گاه در غرب تسليم مهاجران مهاجم شوند و از ميان بروند.

برتري ايرانيان در عهد ساسانيان عمدتا اين بود كه از دست يافتن به سلاحهاي تازه و تاكتيك جنگي جديد باز نمي ايستادند. نظام اداري و قضايي پيشرفته و خوبي داشتند. تلاش براي بهسازي تسليحات و تقويت روحيه سربازان امري روزانه بود كه متوقف نمي شد. ساسانيان به سواره نظام توجه كامل داشتند. دست سرباز در مصرف تير باز بود و مانند رومي ها و هون ها به 30 "تير" محدود نبود. هر سوار دو اسب ذخيره و يك يدك داشت و ارتش ايران داراي يك نيروي ضربتي هميشه آماده بود و روميان پس از استقرار در قسطنطنيه ابتكار نظامي ايران را تقليد كردند.

روميان پس از اين كه خود را زير فشار آتيلا ديدند او را هنگامي كه در ساحل درياي سياه سرگرم تاخت و تاز بود فريب دادند كه به قلمرو ايران وارد شد، ولي ايرانيان در مرز شمالي ارمنستان چنان گوشمالي به او دادند كه براي هميشه نام ايران را هم نبرد. تاخت و تاز هون ها در قلمرو روم با مرگ آتيلا در 453 ميلادي به تدريج پايان گرفت و سلطه ايشان تا مدتي محدود به قسمتي از مجارستان شد.

940م:ماكان كاكي يكي از سرداران احياء استقلال ايران كه بر شمال كشور حكومت داشت 21 اوت سال 940 ميلاد ي(329 هجري قمري) در جنگ با سربازان سردار ديگر ايراني از سامانيان كشته شد و خبر كشته شدن او بوسيله كبوترنامه بر كه بر پايش جمله «ماكان كاسمه ( ماکان بمانند اسمش شد يعني ديگر زنده نيست )» را بسته بودند تا سبك باشد به نصر ساماني در بخارا رسانده شد و اين روزي غم انگيز در تاريخ وطن ما است كه يك ايراني به دست ايراني ديگر كشته مي شد. حال آن كه در اصل هر دو يك هدف مقدس را كه تحقق استقلال وطن بود دنبال مي كردند.

1332م:محمدرضا پهلوي شاه وقت كه پس از شكست مرحله نخست برنامه براندازي حكومت دكتر مصدق در 25 مرداد، به ايتاليا فرار كرده بود در اين روز (21 اوت 1953)، دو روز پس از پيروزي كودتاي 28 مرداد 1332 در پيامي كه از رم فرستاده بود و از راديو تهران پخش شد به مردم وعده دمكراسي داد. وي اين قول را كه به آن عمل نكرد درست 25 سال بعد (2 شهريور 1357) در نطقي به منظور آرام كردن مردم تكرار كرد و گفت كه فقط اوست كه مي تواند در كشور دمكراسي (واقعي) برقرار كند كه ديگر كسي به آن توجه نكرد. هدف او از بيان اين مطلب اين بود كه مردم به وعده هاي انقلابيون در اين زمينه توجه نكنند.

1953م:21 اوت (30 مرداد) 1953 اعلام شد كه بازداشت هواداران دكتر مصدق و مقامات منصوب از جانب او در سراسر كشور ادامه دارد و تا بامداد اين روز بيش از دويست تن بازداشت شده اند و بسياري از مقامات دولتي بركنار شده و تصفيه ادارات ادامه خواهد داشت. بسياري از مقامات نيز خود كناره گيري كرده بودند از جمله الهيار صالح از سمت سفيري ايران در آمريكا. به گزارش رسانه ها كه در روزشمارها هم نقل شده است، در اين روز سرلشكر زاهدي به ديدار آيت الله كاشاني به منزل وي رفت كه در جريان اين ديدار دكتر بقايي، شمس قنات آبادي، حائري زاده و نادعلي كريمي هم آنجا بودند. در همه شهرها حكومت نظامي برقرار بود. نشريات چپگرا و ملي گرا از دو روز پيش تعطيل شده بودند.

1953م:ويليام بلوم W. Blum نويسنده و محقق انگليسي در كتاب خود درباره سيا، در يك جا نوشته است كه اواخر نوامبر سال 1952 مطابق آبان 1331 (پس از انتخاب ايزنهاور به عنوان رئيس جمهور بعدي امريكا) دولت انگلستان با كرميت روزولت (كيم) كه رئيس دائره سازمان اطلاعات مركزي امريكا در خاورميانه بود تماس گرفت و از او براي ساقط كردن دولت دكتر مصدق استمداد كرد كه روزولت پاسخ داد كه گمان نمي كند دولت انگلستان (چرچيل) براي جلب نظر ترومن براي براندازي دكتر مصدق شانس داشته باشد، بايد منتظر آغاز كار دولت تازه امريكا به رياست ژنرال ايزنهاور شود كه دو ماه ديگر حكومت را به دست مي گيرد. مولف كه جزئيات رويداد 28 مرداد را به رشته تحرير كشيده در جايي ديگر از كتاب خود نوشته است: در يكي از روزهاي ژوئن 1953 (دو ماه پيش از براندازي 28 مرداد) جان فاستر دالس وزير خارجه كابينه آيزنهاور وارد يك جلسه كاخ سفيد شد كه قرار بود در آن درباره وضعيت حكومت دكتر مصدق و خطر كمونيستهاي ايران بحث شود. دالس در اين جلسه به ذكر يك جمله اكتفا كرد كه ضمن اشاره به پوشه اي كه با خود آورده بود گفت: ما با اجراي اين طرح از شر مصدق لجوج و يكدنده آسوده خواهيم شد.

2004م:وزيردفاع وقت جمهوري اسلامي در مصاحبه با تلويزيون عرب زبان الجزيره كه از قطر برنامه هاي خود را پخش مي كند در پاسخ به اين پرسش كه اگر آمريكا به تاسيسات اتمي ايران حمله كند، شما چه پاسخي خواهيد داد گفت كه ما نخواهيم نشست و دست روي دست نخواهيم گذارد تا ديگران هرچه بخواهند بكنند. برخي از فرماندهان نظامي ما معتقدند كه تاكتيك «حمله به منظور پيشگيري از حمله طرف مقابل( پيشدستي در حمله)» در انحصار آمريكا نيست (ماهم مي توانيم از اين تاكتيك استفاده كنيم). اين تنها آمريكا نيست كه در منطقه حضور دارد، ما هم هستيم. ما در خليج فارس حضور داريم و مي توانيم در افغانستان، از خوست تا قندهار، و نيز در عراق حضور داشته باشيم.

علي شمخاني وزير دفاع وقت جمهوري اسلامي كه مصاحبه او چهارشنبه 18 اوت 2004 از تلويزيون الجزيره پخش شد در پاسخ به پرسش ديگر درباره امكان حمله آمريكا و اسراييل به نيروگاه اتمي بوشهر(فقط) پاسخ داد كه از نظر ما حمله به هر نقطه از كشور حمله به همه كشور خواهد بود و ما با همه توان و امكانات به آن پاسخ خواهيم گفت. اسرائيل كه ما آن را يك «عامل شرّ» مي دانيم بدون چراغ سبز آمريكا دست به اقدام نظامي نخواهد زد، بنابراين ما نمي توانيم آمريكا و اسرائيل را از هم جدا بدانيم. حضور آمريكا در عراق دليل قوت و عنصر برتري اين كشور نيست بلكه يك عامل ضعف است (مهره اي ضعيف از زنجير نظامي). زيرا كه در صورت حمله به ايران، نظاميان آمريكايي در عراق به صورت گروگاني در چنگ ما خواهند بود.

شمخاني در اين مصاحبه به صورت اخطار گفت كه هرگونه حمله به تاسيسات اتمي ايران باعث خواهد شد كه ما به رعايت تعهدات خود در قبال آژانس بين المللي انرژي اتمي پايان دهيم.

آژانس فرانس پرس كه اين مطلب تلويزيون الجزيره را گزارش كرده بود به عنوان سابقه خبر، نوشته بود كه فرمانده گارد انقلاب ايران (سپاه پاسداران انقلاب) نيز قبلا اخطاركرده بود كه اگر اسرائيل به تاسيسات اتمي ايران حمله كند ما رآكتور اتمي آن كشور در «ديمونا» را مورد حمله موشکي قرار خواهيم داد. ما از ظرفيت موشکي کامل برخوردار هستيم.

اين جنگ کلمات (مبارزه رواني) آمريکا و اسرائيل از يک سوي و ايران از سوي ديگر تا به امروز (21 اوت 2008) ادامه داشته است.

2004م:« كارل مايدنز Carl Mydans» فتو ژورناليست معروف 18 اوت 2004 در 97 سالگي در گذشت. ابتكار مقاله عكس ( فوتو اسي Photo Essay) از اوست . وي بود كه نوشت يك عكس به گونه اي بايد گرفته شود كه برابر با يك كتاب، مطلب بيان دارد.

كارل ، متولد روسيه ، كه در 1930 از دانشگاه بوستون ليسانس روزنامه نگاري گرفته بود كار خود را با تهيه مطلب از دشواري آمريكاييان در جريان ركود اقتصادي بزرگ آغاز كرد، از مزارع پنبه در جنوب و از مشكلات مردم در يك شهر در شمال شرقي آمريكا عكس گرفت و تاريخ مستند و مصور آن دوران سخت را ثبت كرد تا آمريكاييان فراموش نكنند و خود را وارد چنان وضعيت سختي نسازند. او سپس بكار در مجله هاي لايف و تايم پرداخت. 36 سال براي لايف، در تمامي دوره اي كه به صورت هفتگي منتشر مي شد و شهرت آن به عكسهايش بود، كار كرد. با همسر خود «شليShelley» كه يك خبرنگار بود صحنه هاي جنگ جهاني دوم در اروپا، چين ، فيليپين و ... را پوشش داد. در اروپا از حمله شوروي به فنلاند و اشغال مناطق آلماني نشين چك اسلواكي آغاز كرده بود. در فيليپين با «شلي» به اسارت ژاپني ها در آمد و دو سال در بازداشت بود. عكس هاي كارل از خروج ( فرار ) مك آرتور از فيليپين ، كشتار چيني ها به دست نيروهاي ژاپني كه منحصر به فرد ( اختصاصي )است در كتابهاي تاريخ چاپ شده و هر روز در رسانه ها تجديد چاپ مي شود زيرا تنها، وي اين عكسها گرفته بود.

كارل از مراسم تسليم ژاپن در عرشه ناو ميسوري و آزمايش بمب هيدرژني عكس گرفت. دو كتاب مصور از كارل باقي مانده است يكي « صلح با تنش » و ديگري « از نگاه من ». كارل اواخر عمر براي موزه ها عكس مي گرفت و دوربين خود را متوجه آثار باقي ماندني كرده بود. وي يك دفترچه راهنما نيز براي خبرنگاران عكاس تاليف كرده كه حاوي اندرزهاي اوست. از جمله اين كه در صحنه هاي حساس، فورا فيلم را از دوربين خارج و از خود دور كنند تا اگر دستگير و يا بازرسي شوند ، فيلم از دست نرفته باشد( در آن زمان هنوز دوربين ديجيتال ساخته نشده بود). همچنين سعي كنند كه در صحنه عكس بگيرند، نه ساختگي و با عكس ساختگي و صحنه اي كه عموميت نداشته باشد به ژورناليسم خيانت نكنند. به علاوه، بيش از يك دوربين و به حد كافي فيلم با خود همراه داشته باشند و از هر كس و هرجا كه عكس مي گيرند اسامي و صحنه ها را يادداشت كنند كه فراموش نكنند چه بوده اند.

كارل كه 20 ماه مه 1907 به دنيا آمده بود از دو سال پيش كه «شلي» فوت شد ، ديگر دست به دوربين نبرد و از خانه خارج نشد.

پسر اين دو ژورناليست هم روزنامه نگار است و در نيويورك تايمز قلم مي زند.

1946م:21 اوت 1946، پس از سه روز زد و خورد ميان هندوها و مسلمانان هند در كلكته اعلام شد كه بيش از سه هزار تن كشته شده اند. نزاع براي اين بود كه انگلستان را متوجه كنند كه اگر درصدد دادن استقلال به هندوستان است وضع هر دو دسته را جدا از هم در نظر بگيرد.

1983م:21 اوت 1983 سناتور فيليپيني بنينو اكينو از مخالفان سياسي ماركوس رئيس جمهور وقت اين كشور كه مدتي به حالت خود ـ تبعيدي در آمريكا بسر مي برد به دولت فيليپين اطلاع داد كه قصد باز گشت به وطن را دارد و متعاقب آن به فيليپين باز گشت، ولي در فرودگاه مانيل (طبق دستور قبلي ماركوس) ترور شد. اين عمل آن چنان واكنشي در جهان داشت كه در پي آن حكومت ماركوس ساقط شد و فيليپيني ها همسر اكينو را كه تجربه سياسي هم نداشت به رياست جمهوري خود برگزيدند و سپس افشاگري برضد ماركوس (که بعدا در تبعيد و در جزاير هاوايي درگذشت) آغاز شد و .... عكس بالا، جسد آكينو را بر كف فرودگاه نشان مي دهد و آمبولانس ارتش براي انتقال جسد در آنجا ديده مي شود.

2004م:در آمريكا مثالي است به اين مفهوم كه قرار گرفتن نام افراد در فهرست هاي «مورد سوء ظن ـ واچ ليستWatch List » سازمانهاي دولتي آسان است ولي پاك كردن اسم از اين ليست ها كاري آسان و سريع نيست و گاهي هم ابدي مي شود. اين مثال براي سناتور ادوارد (تد) كندي چهره سرشناس و از معروفترين شخصيت هاي سياسي آمريكا هم صادق بوده است. وي (که در سال 2008 تحت عمل جراحي تومور مغز قرار گرفت) 19 اوت 2004 در كميسيون امور قضايي سناي آمريكا گفت: در ماه مارس پنج بار مرا كه چهاردهه است، هر هفته يكي ـ دو بار ميان واشنگتن و شهر بوستون رفت و آمد مي كنم و مسئله اي نبوده است از سوار شدن به هواپيماي مسافربر جلوگيري كردند و وقتي از ماموران مربوط دليل اين كار را پرسيدم گفتند كه نام من در فهرست «پرواز ممنوع ، نو ـ فلاي» است و نام كساني - از سوي وزارت امنيت - در اين ليست قرار مي گيرد كه براي امنيت سفر هوايي «خطر» شناخته شده باشند. سناتور کندي اضافه کرد: مي دانيم كه اين فهرست شامل تروريست هاي بالقوه و كساني است كه شديدا در معرض سوء ظن دولت آمريكا قرار دارند. در آن لحظه تشابه اسمي و اشتباه اداري نخستين چيزي بود كه به ذهن من خطور كرد و پيش خود گفتم كه هنگام تهيه ليست به مشخصات كامل «اين اسم» توجه نشده است. لذا شخصا با وزارت امنيت تماس گرفتم و تقاضاي اصلاح اشتباه را كردم ، ولي باز در فرودگاه مانع سوار شدنم به هواپيما شدند و من باز با آن وزارت تماس گرفتم و درخواست خود را تکرار کردم. سرانجام، پس از بار پنجم به «تام ريج» وزير (وقت) امنيت تلفن كردم و گفتم: ممكن است براي جمهوريخواهان يك خطر باشم ولي براي پرواز هوايي خطر نيستم. او دستور داد و اسم مرا از ليست حذف كردند. اين كه امروز در اين كميسيون اعتراض خود را مطرح و درخواست رسيدگي دارم به خاطر مردم است - مردمي كه نمي توانند بمانند من به شخص «تام ريج» و هر مقام ديگر تلفن كنند، درد سر برايشان باقي مي ماند و عقده مي شود و .... برخي براي انجام كارهاي حياتي قصد پرواز دارند و رفتن به هر نقطه كه با اتومبيل ميسر نيست. اين مسئله كه مي دانم بسياري را گرفتار خود ساخته بايد ريشه اي حل شود. سئوال من اين است كه چرا به درخواستهاي مكرر من ترتيب اثر داده نشد؛ چه مشكل اداري در كار بود. مي گويند اشتباه از كارمند مربوط بوده است. خوب، اين اشتباه براي اتباع معمولي هم اتفاق مي افتد. بايد پس از وصول اطلاع و درخواست مسئله را حل كنند. بنا براين تقاضا مي كنم وزير امنيت بيايد و توضيح بدهد تا مسئله مردم حل شود.

اين مطلب كه پنجشنبه شب(19 اوت) به همين صورت از شبكه سي. بي . اس. پخش شد، در روزنامه هاي آمريكا نيز به چاپ رسيده بود. شبكه سي بي اس جمعه شب( 20 اوت) گزارش كردكه چنين اتفاقي براي «جان لوئيس» نماينده ايالت جورجيا در كنگره آمريكا هم اتفاق افتاده بود.

2004م:افشاگري «ديويد هاك ورث» سرهنگ بازنشسته آمريكايي كه براي نخستين بار در وب سايت شخصي او انتشار يافته بود و سپس مورد تاييد بازرسان مربوط قرار گرفت؛ اينك وارد مذاكرات سناي آمريكا شده است. 19 اوت 2004 سه سناتور پيرامون آن سخن گفتند و درخواست توضيح و رسيدگي كامل كردند و گفتند: 8 ميليارد و 800 ميليون دلار كجاست؟.

خلاصه افشاگري سرهنگ «هاك ورث» در وب سايت خود (Hachworth.com) از اين قرار بود: حكمران نيروهاي اشغال كننده عراق پيش از ترك اين سمت 8 ميليارد و 800 ميليون دلار پول متعلق به عراق را به وزارتخانه هاي اين كشور تحويل داد تا آن را صرف نوسازي و عمران عراق كنند. اين پول از محل فروش نفت، دارايي بلوكه شده دولت صدام حسين در بانكها و نزد دولتهاي ديگر و نيز از مازاد برنامه سازمان ملل معروف به فروش نفت به منظور خريد دارو و غذا تامين شده بود. علاوه بر يك ميليارد دلار آن كه به جيب كمپاني هاليبورتون رفت، بقيه پول نيز باحسابسازي و جعل اسناد، توسط ادارات عراقي در مدتي كوتاه بالا كشيده شد كه اختلاس و كلاهبرداري است. يك مورد از اين اختلاس به آن صورت بوده است كه سازمان عراقي ... صورت داده است كه به 74 هزار نفر که کار «حفاظت» برعهده داشتند دستمزد پرداخت كرده است؛ حال آن كه اين سازمان نتوانست بيش از 8 هزار و 206 نام به دست دهد و تازه از اين عده فقط 603 نفرشان حقيقي بودند، يعني شناسايي و مشاهده شدند!.

بازرسان مربوط، اين افشاگري را تاييد و گزارش مبني بر وقوع كلاهبرداري كلان، اختلاس، تضييع و سوء استفاده از پول عراقي هاي جنگزده را داده اند.

سه سناتور دمكرات در اين زمينه از وزير دفاع آمريكا توضيح خواستند كه چرا حكمران سابق و هيات تعيين شده از سوي نيروهاي ائتلاف اين پول را بدون شرط و تعيين ضابطه خرج و هرگونه محكم كاري ديگر، در اختيار وزارتخانه هاي عراقي قرار داده كه آن را به اين صورت مورد سوء استفاده قرار دهند و مسئله بازسازي و عمران عراق همچنان لاينحل باقي بماند.

پس از اشغال نظامي عراق و طرد مقامات دولت بعثي، بسياري از فراريان بازگشته به عراق که در کشورهاي ديگر اقامت کرده بودند و يا اخراجي هاي اداري سابق مسئوليت سازمانهاي دولتي عراق را برعهده گرفتند و اين سوء استفاده در زمان آنان صورت گرفته بود.

2004م:«داگلاس بروتر Doug Bereuter» نماينده جمهوريخواه ايالت نبراسكا در كنگره آمريكا كه 13 دوره! اين سمت را برعهده داشته است در نامه اي براي موكلان خود (آن دسته كه از او پرسيده بودند) تاكيد كرده بود كه بنظر او جنگ عراق و اشغال نظامي اين كشور يك اشتباه بود. مفاد نامه بروتر در تاريخ 19 اوت 2004 در روزنامه هاي نبراسکا و سپس به نقل از آنها در ساير رسانه ها انتشار يافته بود.

وي كه نايب رئيس كميسيون اطلاعات مجلس نمايندگان و عضو ارشد كميسيون روابط خارجي اين مجلس است اضافه كرده بود: من به استناد گزارش سازمانهاي اطلاعاتي آمريکا كه صدام حسين داراي اسلحه كشتار جمعي و با القاعده در ارتباط است به تصويب درخواست رئيس جمهور كه مجوز جنگ خواسته بود راي موافق دادم كه اينك ثابت شده است كه آن گزارش خلاف واقع بوده است. اگر اين گزارش نبود من راي به جنگ کردن نمي دادم. من پس از اين دوره، از نمايندگي كنار مي روم. شما بايد از نماينده بعدي خود بخواهيد كه تحقيق كند كه آيا گزارش خلاف واقع سازمانهاي اطلاعاتي تعمدي بوده است (دولت دستور چنين جعلي را داده بود) و يا صرفا از روي اشتباه و سهل انگاري.

بسياري از رسانه ها و مقامات سياسي آمريكا از «بروتر» كه چنين نامه اي را ارسال داشته و اين گونه عريان و بدون ملاحظه اعتراف به اشتباه خود كرده بود به عنوان عنصري شجاع و دلير ياد كرده اند ولي جمهوريخوان گفته اند كه وي صرفا نظر شخصي اش را بيان داشته است.

در تحقيقاتي که در طول چهار سال بعد صورت گرفت، خلاف واقع بودن آن گزارش تاييد شد و ديويد ساسکايند در کتابي که در سال 2008 منتشر ساخت نوشته است که به دستور شخص جورج بوش چنين گزارشي تهيه شده بود تا از کنگره مجوز تعرض نظامي به عراق را به دست آورد!.

2004م:تا 20 اوت 2004 ، روسيه جزيره ساخالين را به صورت يك مركز بزرگ (ترمينال) صدور نفت و گاز مايع در آورده بود. در برنامه هاي روسيه است که در مكزيك يك كارخانه گاز مايع تاسيس كند و به تامين گاز و نفت ايالات غربي آمريكا و ژاپن از ساخالين بپردازد و به كشورهاي منطقه آندز Ands در آمريكاي لاتين نيز سوخت صادر كند و يك صادر كننده نفت به منطقه اقيانوس آرام باشد. نفت روسيه كه نزديكتر به اين بازارهاي مصرف است ارزانتر از نفت خاور ميانه تمام مي شود. انتقال نفت روسيه به چين و بعدا كره جنوبي از طريق لوله خواهد بود.

چند رسانه آمريكايي در اوت 2004 با اشاره به بالا ـ پايين رفتن (نوسان) بهاي نفت خام به اراده روسيه، از اين كشور به عنوان «ابر قدرت نفت» نام برده و نوشته بودند كه روسيه در حال حاضر به دليل معاملات تسليحاتي وسيع با چين و هند و داشتن دوستي نزديك با هر دو كشور يك ابر قدرت صدور اسلحه نيز محسوب مي شود كه بعدا نيز بر ميزان صادرات اسلحه از اين كشور افزوده خواهد شد.

1954م:تصميم 19 فوريه 1954 نيكيتا خروشچف مبني بر وابسته كردن جمهوري سوسياليستي كريمه به اوكراين، پس از تصويب در شوراي عالي شوروي از بيستم اوت همين سال به اجرا درآمد. تا اين زمان كريمه (شبه جزيره اي در درياي سياه) يك منطقه خودمختار وابسته به جمهوري روسيه بود. برخي از مورخان اين اقدام خروشچف را كه زاده يك روستا در مرز اوكراين و روسيه (بزرگ شده در اوكراين) و از 1953 دبير يكم حزب حاكم اتحاد شوروي بود «پارتي بازي خروشچف به سود اوكراين» عنوان داده اند زيرا كه كريمه (به زبان روسي: كروم) از دو قرن پيش از آن وابسته به روسيه و اكثريت ساكنان آن نيز روس بودند و اوكرايني هاي كريمه اقليت كوچكي را تشكيل مي دادند. اين دسته از مورخين نوشته اند كه خروشچف با اين كار خواسته بود كه از پارتي بازي استالين تقليد كند زيرا كه استالين در زمان خود، «اوستيا» را به جنوبي و شمالي قسمت و بخش جنوبي را ضميمه گرجستان (زادگاه خود) كرده بود حال آنكه اوستيايي ها «گرجي» نبوده اند. در آن زمان، حتي تصوّر آن هم نمي رفت كه روزگاري اتحاد شوروي فروبپاشد و بنابراين تقسيمات جغرافيايي آن ساختگي (مصنوعي، الگويي براي زمان جهاني شدن حكومت و به لحاظ تسهيلات اداري) بود و واقعيت نداشت. در همان زمان كه خروشچف پيشنهاد وابسته كردن كريمه به اوكراين را به شوراي عالي شوروي داد، چند تني بودند كه مخالفت كردند ولي به آنان گفته شده بود كه روسها از زمان تامين وحدت (قرن پانزدهم) هميشه امپراتوري داشته اند و «امپراتوري بودن» در ذهن روس ها نقش بسته و بخشي از روحيه آنان شده است و بنابراين، جدايي اوكراين و روسيه از هم قابل تصوّر هم نيست. با اين استدلال و با توجه به سرشت روسها (سپاه وري و اعمال اراده به هر بها)، مخالفان الحاق كريمه ساكت شدند. اما كاري كه در آن زمان «شدني» بنظر نمي رسيد در دو سال اول دهه 1990 عملي شد و ....

1680: قبيله بوميان آمريکايي پوئبلو pueblo که اسپانيايي هاي اشغالگر را در " سانتافه " شکست داده بودند تصرف اين شهر را تکميل کردند.

1878: انجمن وکلاي دادگستري آمريکا ( a.b.a.) تشکيل و در شهر نيويورک آغاز بکار کرد.

1940: تروتسکي که در مکزيک در يک توطئه ترور شديدا مجروح شده بود در بيمارستان در گذشت.

1945: انقضاي برنامه قرض و کرايه ( lend - lease program) که در جريان جنگ جهاني دوم به اجرا در آمده بود به تصميم هري ترومن رئيس جمهور وقت آمريکا اعلام شد.

1956:کيم کاترالKim Cattrall بازيگر انگليسي فيلمهاي سينمايي از جمله "جنگ ستارگان" در ليور پول يه دنيا آمد.

1959: مجمع الجزاير هاوايي واقع در اقيانوس آرام که هزاران کيلو متر از خاک اصلي آمريکا فاصله دارد ايالت پنجاهم آن کشور شد. براي ضميمه شدن هاوايي به آمريکا ،نزديک به يک قرن برنامه پشت برنامه اجرا شده بود که داستاني مفصل است.

1963: در ويتنام جنوبي حکومت نظامي بر قرار شد که تشديد زد و خوردها را که تا 12 سال بعد از آن طول کشيد به دنبال داشت.

1991: کودتاي نيم بند مسکو بر ضد گورباچف که به يک بازي شبيه بود پايان يافت.