سریال های ورزشی، شعاری یا کاریکاتوری

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : چهارشنبه, 11 مرداد 1396 08:43

به گزارش روزنامه هفت صبح،«لژیونر» تازه ترین سریالی است که با محور قرار دادن اتفاقات ورزشی روی آنتن رفته، به این مناسبت شش مجموعه شاخص که داستان یا بخشی از قصه خود را از ورزش وام گرفته اند، آنالیز کرده ایم.

پیش از «لژیونر» بوده اند سریال هایی که یکی از رشته های ورزشی را محور درام یا بخشی از روایت داستان قرار داده اند. شبکه تهران از روز شنبه پخش «لژیونر» را شروع کرده که به حواشی ورزش و ماجرای دوپینگ می پردازد. درباره قسمت اول و کیفیت شروع آن همین قدر اشاره کنیم که برای موفقیت کار سختی در پیش دارد. 

آغاز «لژیونر» دستمایه تدوین گزارشی شده برای آنالیز سریال هایی که به ورزش پهلو زده اند. «کهنه سوار»، «به سوی افتخار»، «سه پنج دو»، «در قلب من»، «آخرین بازی» و «پژمان» تماما یا به طور جزئی به ورزش پرداخته اند. در این گزارش مشخص می شود، سوژه هر سریال چه بوده و کدام یک موفق عمل کرده اند. در این میان، فضای کمدی «پژمان» و درام اخلاقی «کهنه سوار» و «به سوی افتخار» از آنها سریالی موفق ساخته اما شوخی «سه پنج دو» و «آخرین بازی» سطحی بوده و شکست شان را باعث شده. «در قلب من» به بسکتبال تنه زده اما آنچه در ذهن مانده، داستان ورزشی اش نیست. 

به سوی افتخار (1377)

* چه کسی ساخت؟ «به سوی افتخار» جزء اولین سریال های شبکه سه بود که بر اساس ماموریت های این شبکه در زمینه ورزش و جوانان ساخته شد. سیروس مقدم آن را به عنوان اولین اثر مستقلش کارگردانی کرد.

* زاویه نگاه: به سوی افتخار، به تقابل دو تفکر متضاد در مدیریت تیم های فوتبال اشاره داشت. تفکر اول، متعلق به تیمی بود که مدیر و بازیکنانش اخلاق و انسانیت را برتر از پیروزی صرف در فوتبال می دانست و تمام تلاشش را می کرد تا بازیکنانش از چارچوب اخلاق خارج نشوند و تفکر دوم برای رسیدن به موفقیت هر اقدامی را مجاز می دانستند. در واقع سیروس مقدم تقابل خیر و شر را در زمین فوتبال به نمایش در آورده بود.

* میزان موفقیت: نسبت به فیلم های خانوادگی آن زمان، استقبال کمتری از آن شد اما از آنجایی که تلویزیون به صورت هفتگی سریال روی آنتن می برد و به سوی افتخار هم ساختار و داستان جالبی داشت، باز هم مخاطبان زیادی آن را دیدند.

کهنه سوار (1377)

* چه کسی ساخت؟ اکبر خواجویی بعد از سریال موفق «پدرسالار» با پیشنهاد گروه فیلم و سریال شبکه سه تصمیم گرفت با همان تم سریال «کهنه سوار» را بسازد. ابتدا قرار شد محور درام ورزش کشتی و مخالفت پدر خانواده با کشتی گیر شدن پسر کوچکش باشد.

* زاویه نگاه: کهنه سوار دقیقا با همان زاویه نگاهی که «به سوی افتخار» ساخته شد، جلوی دوربین رفت؛ یعنی تقابل دو نگاه پهلوانی و قهرمانی. این بار در بستر ورزش کشتی همه عناصر درام هم کاملا بر مبنای کلیشه ها استوار شده بود. یک آدم سنتی و پایبند به اصول اخلاقی در ورزش که جوانمردی و اخلاق برایش از قهرمانی مهم تر است در مقابل کسی که برای رسیدن به قهرمانی از هیچ چیز فروگذار نمی کند.

* میزان موفقیت: سریال با تم پدرسالارانه ای که داشت و همچنین آمیخته شدنش با ورزش کشتی که بین مردم محبوبیت زیادی دارد، با اقبال خوبی از سوی مردم روبرو شد.

در قلب من (1377)

* چه کسی ساخت؟ حمید لبخنده دو سال بعد از موفقیت سریال «در پناه تو» سراغ «در قلب من» رفت.

* زاویه نگاه: روزی که طرح سریال «در قلب من» ریخته شد قرار بود تماما به مسائل جوان ها بپردازد. ازدواج، اختلاف طبقاتی، خانواده و ورزش بسکتبال را محور قرار داد. در ادامه اما بعد اجتماعی سریال برجسته شد و ورزش در حاشیه قرار گرفت. سهم بسکتبال هم محدود به ورزش در دبیرستان و رقابت میان مدارس بود. پارسا پیروزفر، پویا امینی و هم تیمی ها را گاهی در خلال مسابقه می دیدیم و بخشی از داستان خانوادگی به مسابقات گره خورده بود.

* میزان موفقیت: «در قلب من» جزو سریال های موفق تولید شده در شبکه سه است. ماجراهای اجتماعی سریال خیلی زود روی بخش ورزشی سایه انداخت و آنچه در ذهن مانده، داستان سارا، رضا و دیگران است.

سه پنج دو (1390)

* چه کسی ساخت؟ حسین سهیلی زاده سال 1390 سریال فوتبالی «سه پنج دو» را ساخت. سه سال بعد از آن تصمیم گرفت فصل دوم آن را کارگردانی کند اما اسم آن را به «آخرین بازی» تغییر داد.

* زاویه نگاه: سهیلی زاده در سه پنج دو، دست روی مدیریت بی اساس و بدون فکر برخی باشگاه های فوتبال گذاشت و قصد داشت بحث مدیریت و اعمال سلیقه های اشتباه سرمایه داران بی تجربه و غیرحرفه ای فوتبال را نقد کند. با وجود ضعف هایی که سریال داشت تا حدی در انتقال این حرف موفق بود. در فصل دوم اما سراغ بحث دلالی فوتبال رفت.

* میزان موفقیت: سه پنج دو با وجود ضعف هایی که داشت، اثر به نسبت استانداردی بود و در جذب مخاطب هم تا حدی موفق بود اما فصل دوم آن یعنی «آخرین بازی»، چند پله از استانداردها پایین تر رفت. نه داستان قانع کننده بود و نه بازی بازیگران می توانست مخاطبان را ترغیب کند. ترکیب رئال و فانتزی، یکی از دلایل عدم موفقیت آن بود.

پژمان (1392)

* چه کسی ساخت؟ سروش صحت، پژمان را بر اساس فیلمنامه ای از پیمان و مهراب قاسم خانی ساخت.

* زاویه نگاه: برخلاف سایر سریال های فوتبالی که در آنها بحث رقابت، برد و باخت، باشگاهداری و دلالی فوتبال اهمیت ویژه ای دارد، پژمان به زندگی شخصی یک بازیکن فوتبال بعد از پایان عمر فوتبالی اش می پرداخت. پژمان جمشیدی، بازیکن سابق پرسپولیس بعد از خداحافظی از این تیم به خاطر بالا رفتن سنش، حالا باید دنبال باشگاه جدیدی می گشت تا در آنها بازی کند. محور اصلی سریال، مواجهه این بازیکن با مردم و باشگاهدارها بود.

* میزان موفقیت: اسم سروش صحت و پیمان قاسم خانی کافی بود تا مردم تصمیم بگیرند سریال را تماشا کنند. با این که خیلی از مخاطبان با فوتبال ارتباط برقرار نمی کردند اما داستان و کمدی سریال آنقدر جذاب بود که خیلی زود طرفدارش شدند. با این حال به نسبت سایر کارهای سروش صحت و برادران قاسم خانی، مخاطبانش تا حدی کمتر بودند.