بیات اما دلچسب!

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : پنج شنبه, 16 فروردين 1397 09:49

«کلاه قرمزی» امسال، در حقیقت «کلاه قرمزی» پارسال بود! تأخیری که به دلیل اختلاف تهیه کننده با سازمان صداوسیما یک سال طول کشید. ایرج طهماسب و حمید جبلی، پدران معنوی این مجموعه برای بار چندم توانستند از پس یک مجموعه به یادماندنی دیگر هم بربیایند و خاطره خوشی را برای بینندگان بسازند. نکته جالب در این مجموعه، طیف سنی مخاطبانش است که همزمان با گذر سال ها، آن ها هم با «کلاه قرمزی» و «پسرخاله» که طبیعتاً در دهه سوم زندگی شان هستند (!) رشد می کنند و بزرگ می شوند. شاید این روزها دیگر دیدن یک برنامه عروسکی برای کودکانی که با رایانه و تلفن همراه بزرگ شده اند جذابیت نداشته باشد ولی حساب «کلاه قرمزی» و دوستانش با دیگران فرق می کند. دیدن الاغی که اعصاب ندارد، گوسفندی که شعر انگلیسی می خواند، نوزادی که گنده تر از دهانش حرف می زند، مردی که به مصیبت هایش می خندد و مجری که خیلی مستقیم و گل درشت درس اخلاق و ادب می دهد، بیشتر از این که برای کودکان جذاب باشد برای بزرگ سالانی که حس نوستالژی شان تحریک می شود، دیدنی و لذت بردنی است. همان طور که موج نقل قول های راست ودروغ از زبان شخصیت هایش، دنیای مجازی را پر کرده است.

هرچند «کلاه قرمزی 97» نمک کمتری از قبل داشت و دکور تکراری و بدون خلاقیتش توی ذوق می زد، ولی در کنار بازیگران اصلی، دیدن عروسک های جدیدی که کم شخصیت پردازی شده و انگار در نقش مسکن زودگذر به قصد جذابیت لحظه ای به برنامه اضافه شده بودند، باز هم لذت بخش بود. «موشی جان و پیشی جان» موش و گربه ای که مسالمت آمیز با هم زندگی می کردند! «کمک»، اردکی که بی بی از روستا فرستاده بود ولی فامیل دور اصرار داشت که از توی تخمی در آمده که زیر موشی گذاشته است! «داداش گلم»، دوست «آقوی همساده» که موسیقی دان بود ولی برای جلوگیری از پیش آمدن حواشی، پشت به دوربین ساز می زد! و آقای «خونه بغلی» که یکی از همسایه ها بود و کارش خرید و فروش ضایعات و فکر و ذکرش فقط آهن آلات و شیرآلات بود! شخصیت هایی که با حضور کم شان در مجموعه، فرصت عرض اندام بیشتری نداشتند ولی هرچه باشد، عید است و «کلاه قرمزی» اش!

روزنامه خراسان