نگاهی گذرا به فیلم «حکایت های ماه ژوئیه»؛ارزان، ساده، دلنشین

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : شنبه, 03 شهریور 1397 12:07

درسینمای امروز فرانسه کارگردانان خوش شانس، دربهترین حالت دست کم باید دو- سه سالی تلاش کنند تا سرمایه فیلمشان را به دست آورده وحداقل یکسال هم طول می کشد تا آن را بسازند. چنانچه همه چیز برروفق مراد پیش برود، فیلمشان سال بعد به نمایش عمومی در می آید.

فیلم ارزان، فیلم خوبی است؟
این گونه است که برخی ازاین سینماگران، به ویژه جوانان، راه میان بر- که همانا راه سینمای ارزان است – را در پیش گرفته اند. البته سابقه این روش فیلمسازی، به زمان موج نو فرانسه، برمی گردد؛ کارگزدانانی مثل ژان لوک گدار، اریک رومر و… این شیوه را به کاربرده بودند و حتی توانستند فرم کلاسیک فیلمسازی را نیز درهم بریزند.

امروزه برخی ازفیلمسازان جوان فرانسوی با دوستان و آشنایان که دستی در فیلمسازی دارند، دست به دست هم می دهند، سوژه ای کم هزینه پیدا می کنند که داستان آن در لوکیشن های محدود وفضای آزاد بگذرد و با چند هنرپیشه آماتورو یا بچه های تئاتری، به توافق می رسند و کار را شروع می کنند. بسیارهم پیش آمده که از بین این فیلمها، آثار قابل توجهی هم تولید کرده اند که حکایت های ماه ژوئیه ساخته گیوم براک از این جمله است. مطبوعات فرانسه نقد های خوبی برآن نوشته اند.

ازسوی دیگرخوشبختانه درفرانسه فیلمسازان اصلا نیازبه ارائه سناریو به مقامات رسمی دولتی برای گرفتن «پروانه ساخت» ندارند. آنها معتقدند چنانچه چنین مرحله ای را می بایستی باید طی می کردند، ازهمان ابتدا سانسوررا پذیرفته و این را خلاف آزادی هنری می پندارند.

توضیح: البته همه فیلمها بعد از ساخته شدن برای پروانه نمایش، به «مرکزملی سینما» ارائه می شود تا فقط از نظر درجه بندی سنی به خاطر«خشونت بیش از حد، یا صحنه های افراطی غیراخلاقی» برای تماشاگران بررسی بشود.
معرفی فیلم: حکایت های ماه ژوئیه
کارگردان و سناریست : گیوم براک
فیلمبردار: آلن گی شاوا-
مونتاژ: لویز جالیه
تهیه کننده: نیکولا آنتومه. محصول فرانسه. ۲۰۱۷- داستانی- رنگی- ۷۰ دقیقه.
اولین نمایش عمومی: ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۸- پاریس. فروش هفته اول ۳٫۲۱۶ تماشاگر.
بازیگران: ملینا سروگو، لوسی گروستین، ژان ژوده، تئو چلویل…
پخش کننده: فیلم دولوزانژ (این کمپانی در سال ۱۹۶۲ توسط توسط اریک رومر و باربر شروتر راه اندازی شده بود، وازآن موفع تا کنون فیلم های سینماگران مولف را پخش می کند ازجمله آثار مایکل هانکه در انحصار این کمپانی است).

داستان ساده ودلنشین
(حکایت های ماه ژوئیه) شامل دوفیلم است که در مجموع یک ساعت وده دقیقه طول می کشد.
در بخش اول که اسمش «دوست یکشنبه» است ماجرایش در حومه پاریس می گذرد، پنج دختر و پنج پسرتعطیلات خود را می گذرانند. میلنا و دوک دو دختر جوان که دریک فروشگاه لباس فروشی همکارهستند روز یکشنبه برای گردش بیرون می روند، با یک مرد جوان که کارش مراقبت از پارک و فضای سبز آنجاست آشنا می شوند. اگرچه شروع خوبی برای یکی از این دودختر است، اما این آشنائی باعث می شود بین دو دختر کدورت به وجود آید و از هم جدا بیفتند. درطول روز، هرکدام به طرفی می روند، با کسانی برخورد می کنند و… سرانجام بدون اینکه ماجرای خاصی برای هرکدام از این دوست برایشان رخ دهد، دوباره آخر شب همدیگر را می یابند، و به خانه هایشان برمیگردند…

دیالوگ های «دوست یکشنبه» بسیار روزمره و میزانسن آن بسیار ساده است که یادآور کارهای اریک رومر مثل «وعده های پاریس» و همچنین «دوست دوست من» و… است. تماشاگر خیلی راحت و زود با این پرسوناژها ارتباط برقرار می کند. هیچ اتفاق خارق العاده ای در فیلم نمی افتد و به همان سادگی که شروع شده بود، تمام می شود.

درحکایت دوم با نام «هان و جشن ملی ۱۴ ژوئیه»، مردم درخیابان ها برای جشن بیرون آمده اند، دوربین دختری را دنبال می کند که یک پرچم کوچک فرانسه در دست دارد و بدون هدف، این طرف و آن طرف گردش می کند. هان دختر دانشجوی نروژی است که در مدت اقامت خود، در شهرک دانشجوئی زندگی می کند وبا یک جوان ایتالیائی هم اتاق است که به هان علاقه مند است. درخیابانها اما وقتی برای شرکت در جشن ۱۴ ژوئیه رفته، هان با جوان فرانسوی آشنا می شود، که بعدا در اثر حادثه کوچکی، مجبور می شوند از امداد کمک بگیرند. اما طولی نمی کشد که جوانی که مسئول امداد زخمی هاست نظرهان را به خود جلب می کند. هرکدام ازاین سه جوان سعی دارند دل دختر را به دست بیاورند. هربار یک حادثه یا خطای جزئی که از پسرها سر می زند، باعث رنجش دختر می شود وسرانجام هیچکدام آنها به وصال دختر نمی رسند. روزهای پایانی اقامت این دختر فرارسیده، چمدانش را بر می دارد و به کشور خود بر میگردد…

«هان و جشن ملی ۱۴ ژوئیه» در ساده ترین شکل میزانسن، با کمترین هزینه ممکن ساخته شده، اما پرسوناژها جذاب هستند و تماشاگر از ورای دیالوگ ها ی روزمره، اما خوب و دلنشین، افسون فیلم می شود. در واقع عشق های کوچک این آدم ها، بافت اصلی فیلم را تشکیل می دهد. فیلم اگرچه خیلی مستندوار به نظر می آید، و حضور دوربین در زندگی روزمره این افراد حس نمی شود، با همه این ویژگی ها «هان و جشن ملی ۱۴ ژوئیه» کاملا داستانی است!

کارگردان اغلب از بازیگران کنسرواتوار تئاتر استفاده کرده است که در کارخود موفق هستند و چه بسا در آینده ای نزدیک کارگردانان دیگر هم در فیلم هایشان از آنها استفاده کنند.

درباره کارگردان:
گیوم براک درسال ۱۹۷۷ در پاریس به دنیا آمد، از نوجوانی به سینما علاقمند شد، یک کلوب سینمائی برپا کرد، بعدها به مدرسه سینمائی فمیس (ایدک سابق) راه یافت و از سال ۲۰۰۵ درزمینه تهیه کنندگی مشغول تحصیل شد. بعد از پایان این مدرسه سناریو یک فیلم بلند نوشت که ناموفق بود. سپس چندسالی دستیار کارگردان شد و بعدا با دوتن از دوستانش یک شرکت تهیه فیلم بنام «سالهای صفر» راه اندازی کرد. چند فیلم کوتاه و آنگاه درسال ۲۰۱۲ «دنیای بدون زنان» که مدت زمان آن کمتر از یک ساعت است را تمام کرد .آین فیلم به پرده سینماها آمد و۲۴٫۰۰۰ تماشاگر داشت.

سال بعد گیوم براک اولین فیلمش بلندش «رعد وبرق» را کارگردانی کرد که دربخش مسابقه جشنواره لوکارنو پذیرفته شد. از سوی ماهنامه کایه دوسینما درسال ۲۰۱۳ از وی به عنوان استعداد جدید سینمای فرانسه دربین تعدادی دیگر نام برده شد.

وی درگفتگوهایش با مطبوعات به کارگردانانی اشاره دارد که از آنها تاثیر گرفته است از جمله، الیا کازان، دینو ریزی، ژاک روزیه، اریک رومر، موریس پیالا و… وی جدا از تعدادی فیلم کوتاه سه فیلم بلند ساخته که شامل رعد وبرق، حکایت های ماه ژوئیه، و جزیره گنج است. که این آخری چند هفته پیش به پرده آمده بود.

براک برای فیلم هایش جوایزی از جشنواره ها درفرانسه به دست آورده که آخرین آنها جایزه ژان ویگو است که درسال ۲۰۱۸ برای دوست یکشنبه به دست آورده است.

 بانی فیلم