در خانه سینما به جز جشن گرفتن برای سینماگران چه می‌کنند؟!

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

اخبار فرهنگی - در خانه سینما به جز جشن گرفتن برای سینماگران چه می‌کنند؟!

با گذشت بیش از 9 ماه از بازگشایی خانه سینما و رفع موانع برگزاری انتخابات، تنها نهاد متولی غیردولتی سینمای کشور، این پرسش پیش رو است که چرا انتخابات این نهاد برگزار نمی‌شود و بلاتکلیفی این مجموعه با هیات مدیره کنونی استمرار یافته و اراده‌ای برای پایان این بلاتکلیفی در مدیریت خانه سینما وجود ندارد؟ ابهامی که برخی از اهالی خانه سینما نیز با آن مواجه شده‌اند و زمانی پررنگ‌تر می‌شود که با عدم اجرایی شدن حداقل حمایت‌های صنفی خانه سینما از سینماگرانِ دارای بنیه ضعیف، گره می‌خورد.

انگار همین دیروز بود؛ واپسین روزهای دولت پیشین و تلاش برای پایان بخشیدن به حیات خانه سینما و تشکیل نهادی جایگزین. 25 تیرماه 1392 بلندگویی در دست علیرضا داوودنژاد بود و فریادهای مقابل در ساختمان خانه سینما در خیابان سمنان که مملو از سینماگران برجسته کشور بود، حکایت از رویارویی بی‌سابقه اهالی هنر هفتم با متولی دولتی سینما داشت.

در این رویارویی، زور هنرمندان چربید و شعار دولت مبنی بر بازگشایی این نهاد علی‌رغم سنگ اندازی‌ها، عملیاتی شد. درِ خانه سینما صبح روز پنجشنبه 21 شهریور ماه با حضور هنرمندان و همراهی حجت‌الله ایوبی و عزت‌الله انتظامی باز شد و مدتی بعد زمینه برگزاری انتخابات خانه سینما نیز فراهم شد؛ اتفاقی که قرار بود 20 اسفندماه 1392 به وقوع بپیوندد اما وقتی عقربه ساعت به نیمه‌های شب نزدیک می‌شد، برای همه معلوم شده بود که رخ نخواهد افتاد.

اعتراض کیوان کثیریان و نمایندگان چند صنف دیگر نیز در مخالفت با عدم برگزاری انتخابات، نتیجه‌ای نخواهد داشت. فشار برخی نمایندگان مجلس در آستانه این انتخابات و وارد دانستن اشکال به این انتخابات و سپس نامه ایوبی مبنی بر توصیه به عدم برگزاری انتخابات تا رفع ابهام‌ها که علیرضا رضاداد دست راستِ رئیس سازمان سینمایی با خود به تالار سیف الله داد خانه سینما آورده بود و رویکرد هیات مدیره خانه سینما مبنی بر تعامل با وزارت فرهنگ و ارشاد و مجلس، اتفاقی پیش بینی نشده را در پی داشت.

با تصمیم اکثریت اعضای مجمع عمومی که نمایندگی از انجمن‌های تخصصی صنوف سینمایی عضو خانه سینما بودند، دوره هیات مدیره‌ای یک سال تمدید شد که دو سال از پایان دوره مدیریتش گذشته بود و برخی اعضایش به دلایل متفاوتی تاکید کرده بودند در دوره جدید قصد حضور در هیات‌مدیره و دیگر پست‌های مدیریتی این نهاد مهم را ندارند و بنابراین انتظار می‌رفت زمینه چرخش مدیریتی سریع‌تر فراهم شود.

از زمان بازگشایی خانه سینما بیش از 9 ماه و از موعد برگزاری مجمع بیش از 100 روز می‌گذرد. در این مدت برخی تصمیمات صحیح نظیر انتخاب انتخاب شورای عالی و داوری خانه سینما به عنوان متولی رسیدگی به شکایت‌های صنفی و ایجاد زمینه لازم و انتخاب دبیر و داوران جشن خانه سینما در کنار معدودی از تصمیمات اشتباه نظیر بستن در صنوف و محرومیت سینماگران غیرعضو خانه سینما از فعالیت سینمایی صورت پذیرفته و در این وضعیت بلاتکلیف امور پیش می‌رود اما تا کجا؟

پس از بررسی‌ها مشخص شده حتی ثبت چندگانه صنوف که پیش‌تر به عنوان مقدمه مغفول برای برگزاری انتخابات مورد تاکید پژمان فر عضو کمیسیون فرهنگی قرار گرفته بود و منجر به لغو انتخابات خانه سینما شد، لزومی ندارد و ظاهراً در حال حاضر تنها مشکل پیش رو، صنف تهیه کنندگان است که ساز خود را می‌زند و این مسئله نیز چالش بزرگی برای برگزاری انتخابات خانه سینما و خروج این نهاد از بلاتکلیفی نیست اما اراده‌ای در این زمینه مشهود نیست.

برخی از اهالی خانه سینما نیز در هفته‌های اخیر پیگیر روند برگزاری انتخابات و علل مسکوت ماندن این امر مهم شدند و ظاهراً نتوانسته اند پاسخ قانع کننده‌ای از مسئولان امر در خانه سینما دریافت کنند. از این منظر انتظار می‌رود مسئولان امر و پیش از همه، مدیران خانه سینما، تشریفات قانونی برگزاری مجمع را انجام دهند و بالاخره به این وضعیت بلاتکلیف این نهاد صنفی پایان بخشند؛ نهادی که باید اموری مهم‌تر از جشن خانه سینما را نیز انجام دهد و باید متولی واقعیِِ صنفی «همه سینماگران» ایران باشد.

نهادهای مسئول و مشخصاً سازمان سینمایی، کمک‌های بسیار قابل توجه مالی در کنار حمایت‌های قانونی از خانه سینما داشته‌اند اما متاسفانه به جز برگزاری تعدادی مراسم و جشنِ صنفی، اتفاق مهمی برای اهالی صنوف سینمایی نیافتاده و هنرمندان همچنان برای بدیهی ترین امورشان راهی بهارستان می‌شوند و از سازمان سینمایی پیگیر ماجرا هستند و عملاً در راستای شکل گیری جایگاه صنفی مورد انتظار خانه سینما، کوچک ترین گام ملموسی برداشته نشده است.

بی‌شک اگر خانه سینما مشخصاً توان این ماموریت مهم را دارد، می‌تواند با مشخص کردن رقم دقیق مورد نیاز برای ایجاد عقبه حمایتیِ تامین کننده هزینه های اینچنینی سینماگران نظیر کمک هزینه و بیمه برای هنرمندانِ ضعیف (به لحاظ بنیه مالی) به وظیفه اصلی صنفی‌اش عمل کند. هرچند مرغ زنده دادن به هنرمندان در شان ایشان نیست اما عدم برداشتن کوچک‌ترین گام‌هایی در جهت رفع این نیازهای بدیهی سینماگران در قالب بیمه بیکاری و درمان و... نیز اقدامی در راستای شان‌شان قلمداد نمی‌شود.

امیدواریم شاهد تکرار صحنه‌هایی نباشیم که سینماگران دارای ضعف و مشکلات شدید مالی و فاقد بیمه درمانی برای شنیدن صدایشان در مراسم‌های رسمی خانه سینما فریاد سردهند و تا جشن خانه سینما، حداقل تکلیف مدیریت خانه سینما مشخص شده باشد و برنامه‌های صنفی با دریافت کمک‌های سازمان سینمایی، جنبه عملیاتی داشته باشد؛ هرچند با وضع موجود، چندان امیدی نمی‌توان داشت!

اخبار فرهنگی - تابناک