روایت کارگردان «افسانه گلآباد» از حسنی که کچل نیست
- مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 07 اسفند 1396 12:07
به گزارش خبرآنلاین، این روزها در میان فیلمهای سینمایی که با موضوعات مختلف در سینماها روی پرده هستند، اثری موزیکال برای کودکان نیز در حال اکران است. «افسانه گل آباد» به کارگردانی محمدرضا عباسنژاد که پیش از این علاوه بر کارگردانی تجربه بازیگری در آثار متعددی را نیز داشته برگرفته از داستان های کهن ایرانی است. قصه این فیلم که سیدمهدی میرفخرایی تهیهکنندگیاش را بر عهده داشته، زندگی حسنی است که به تنبلی در شهر معروف است، طی اتفاقاتی مسیر زندگی او عوض میشود و ...
محمدرضا عباسنژاد درباره این فیلم سینمایی موزیکال که روایتی از داستانهای کهن ادبیات فارسی است، به خبرآنلاین میگوید: «قصهای که در فیلم «افسانه گلآباد» روایت شده است، همیشه جزو علاقهمندیهای من بود و برای تئاتر هم یک نمایشنامه با این همین قصه نوشته بودم اما چون فکر میکردم این موضوع قابلیت اینکه به فیلمنامهای بزرگ و سینمایی تبدیل شود را دارد، تصمیم به ساخت فیلم سینمایی با این فضا گرفتم.»
عباسنژاد در ادامه درباره فضای موزیکال فیلمش توضیح میدهد: «علاوه بر فضای فیلم که موزیکال است، دیالوگهای کار نیز موزون هستند که از ویژگیهای متفاوت این اثر به شمار میآید و به نظرم برای مخاطب جذابیت زیادی دارد. شاید تماشاگران تا پیش از این با اثری اینچنینی در سینمای ایران کمتر مواجه شده باشند و از این جهت می گویم که برایشان تجربهای متفاوت است.»
این کارگردان درباره شباهت قصه فیلم «افسانه گلآباد» و داستان نوستالژیک حسن کچل میگوید: «این فیلم به نوعی هم قصه حسنی است و هم حسن کچل که در فضایی جدید روایت میشود و موضوعات مختلفی را هم شامل میشود. ما در فیلم همان ماجراهای حسنی به مکتب را نمیرفت را داریم، قصههای حسن کچل را نیز روایت میکنیم اما شخصیت اصلی قصه که اسمش هم حسنی است، اتفاقا کچل نیست.»
کارگردان «افسانه گلآباد» درباره تمهیداتی که برای جذب مخاطب کودک امروزی در فیلمش به کار گرفته است، میگوید: «از همان ابتدا که ما تصمیم به ساخت این فیلم سینمایی گرفتیم من به آقای مهدی میرفخرایی تهیهکننده کارمان گفتم که ساخت اثری در این عرصه ریسک بالایی دارد چون ما نمیتوانیم ذائقه را به مخاطب تحمیل کنیم. در واقع رسالت یک هنرمند که من هم خودم را موظف به رعایت آن میدانم، ارتقا سطح سلیقه مخاطب است اما نمیشود همین را هم به کسی تحمیل کرد.»
او ادامه میدهد: «به همین دلیل اعتقاد من بر این است که سینمای کودک سینمای خانواده است، به این دلیل که هیچ بچهای بدون پدر و مادرش به سینما نمیرود. پس فیلمی هم که در این حوزه ساخته میشود، باید به لحاظر مضمونی و حتی ساختاری بهگونهای باشد که حداقل بین خانواده و کودک فاصلهای ایجاد نکند و پدر و مادر هم بتوانند فرزندشان را برای فیلم مورد علاقهاش همراهی کنند. قصه این فیلم را هم حتما خیلیها شنیدهاند، اما من سعی کردم با اضافه کردن چاشنی موسیقی، فضایی مفرح را فراهم کنم تا روند داستان به شکلی شیرین تر جلو رود.»