تغيير رابطه ايران وانگليس از قدم زدن به دويدن با هم

مجموعه: اخبار سیاست خارجی

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

اکنون که دیگربر همگان روشن است دلواپسی برای مذاکرات هسته ای کالایی است که به سختی می توان  برایش مشتری پیدا کرد و کاری که به زعم ایشان نباید می‌شد،  شده است، لازم است دلواپسی را معطوف به موارد و مسائل دیگری کنند. بازگشایی سفارت بریتانیا در تهران فرصت مغتنمی برای ایشان بود. به خصوص که حساب ویژه ای هم روی عواطف و احساسات دسته دوم باز کرده اند.

دسته دوم اما عموم مردمی هستند که خاطره خوشی ازحضوربریتانیادرایران ندارندوبراساس باورهای درهم آمیخته درست و غلط و تصویر پررنگی ازرفتارها،مواضع و عملکرد این کشور درقرن نوزدهم ودوران استعمار و مواردی چون موضوع جزایر،نفت وبحرین وموارددیگرکه گاهی به باورهاورفتارهای«دایی جان ناپلئونی» منجر می‌شود، قالی سرخی برای حضور رسمی بریتانیایی هاپهن نکردند.

اما حساب دستگاه دیپلماسی و نخبگان و برنامه ریزان سیاست خارجی بایدازهردو دسته جداباشد.سیاست خارجی ایران از سویی نباید ابزار پیشبرد منافع عده ای مشخص قرارگیردکه فعلا نفع خود را در تخاصم با دنیا می بینند.

درعین حال پیشبردو استیفای منافع ملی درمحیط بین المللی هدف اصلی و فلسفه سیاست خارجی ودستگاه دیپلماسی کشور است. گرچه از تاریخ خاطره خوشی نداشته باشیم اماجست و جوی منافع ملی درتاریخ عملی خردمندانه نیست.

بررسی تاریخ را بایدبه مورخان سپرد و دیپلماسی را به دیپلمات ها.میان رفت وبرگشت مجدد دیپلمات‌های بریتانیایی منطقه خاورمیانه و آسیای جنوب غربی تغییرات بسیاری به خوددیده وتهرانی که بریتانیایی ها به آن باز گشتند، پایتختی نیست که روزی آن را ترک کردند. چه از منظر جایگاه تازه ایران در منطقه و چه از نقطه نظر تغییرات سیاسی داخلی که فصل تازه ای از حضور ایران در جهان را نوید می دهد. فیلیپ هاموند، وزیر خارجه بریتانیا در کنفرانس مطبوعاتی خود پس از بازگشایی سفارت به این موضوع اشاره کرد و اذعان داشت به نفع همه است که ایران در منطقه نقش پر رنگ تری ایفا کند.

حضور بریتانیادرمنطقه با سابقه ای بیش از 400 سال امری نیست که بتوان درسیاست‌های منطقه ای نادیده گرفت.بریتانیای امروز می تواند رقیب و شریکی توامان برای ایران درمنطقه باشد.شبکه ارتباطی و اقتصادی نیرومنددرمنطقه،نفوذبین کشورهای عربی، رقابت و در عین حال رابطه تنگاتنگ باآمریکاو احساس خطر ازناحیه تروریسم درمنطقه ازجمله پتانسیل های بریتانیایی است که درصورت برقراری روابط اصولی، مبتنی بر صیانت از منافع ملی وباحسن نیت بین ایران واین کشورمی تواندابزاری برای تأمین و تثبیت منافع ملی  ما  در منطقه باشد.

از سویی بریتانیا نیز نه تاکنون توانسته و نه پس از این می تواند حضور، نفوذ و جایگاه ژئوپلیتیکی ایران در منطقه را نادیده بگیرد.سیاست ایران زدایی ازآسیای جنوب غربی وخلیج فارس که زمانی ازسوی بخش هایی از حکومت این کشور دنبال می شد سیاستی شکست خورده است.

سفارت بریتانیا در تهران در شرایطی بازگشایی می شود که به نظر می رسددو طرف درمسیر رسیدن به فهم و درک مشترک از منافع یکدیگر در منطقه قدم گذاشته اند.درهردو کشور جریان هایی هستند که با پیمودن این مسیر مخالفند و نیز افراد،گروه هاوجریان هایی هستندکه مایل اند این فهم و روابط متقابل به سیاستی راهبردی در هر دو کشور تبدیل شود.

امری که درصورت تحقق هم منفعت ایران و بریتانیاراتأمین می کند و هم به صلح منطقه ای یاری می رساند.بدیهی است مشکلات بسیاری باید حل شود؛ حسن نیت اماشرط نخست ولازم است.

بازگشایی سفارت بریتانیا از منظردلواپسانه که چنان غوغا به راه انداخته اند که گویی سفارت اسرائیل در تهران افتتاح می شود،حائز اهمیت نیست،چراکه این کشور نزدیک به سه دهه پس ازانقلاب اسلامی در ایران سفارتی فعال داشته است.اما اهمیت آنجاست که این بازگشایی آغازگرفصلی تازه ازروابط ایران – بریتانیا درمنطقه است.فصلی که به قول وزیرامورخارجه این کشور با «قدم زدن آرام و محتاطانه در کنار یکدیگر» آغاز شده و امید است به «دویدن در کنار هم» منجر شود.


اخبار سیاست خارجی - قانون