طلاق؛ بهانه‌ای برای فرار از دخالت‌ها

مجموعه: اخبار حوادث

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

اخبار حوادث - طلاق؛ بهانه‌ای برای فرار از دخالت‌ها

موضوع جدایی شهرام و شیرین، خانواده ها را هم درگیر کرده و مادر شهرام با برادرش قهر کرده است.

در این میان هرکس سعی می کند از حق خودش دفاع و دیگری را متهم کند اما کسی به کودکی که قرار است متولد شود، فکر نمی کند؛ کودکی که معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظارش است. این پرونده در دادگاه خانواده تهران تشکیل شده است.

پرده اول؛ روایت شیرین
وقتی هجده ساله بودم، عمه ام به خواستگاری ام آمد. البته قبلا در این باره صحبت هایی شده بود و عمه ام همیشه به من می گفت تو عروس خودم هستی. او سه پسر و دو دختر دارد و شوهر من پسر بزرگش است. وقتی صحبت ازدواج من و شهرام جدی و خواستگاری به صورت رسمی برگزار شد، پدرم به من گفت شهرام پسر خوبی است و موقعیت مناسبی هم دارد، خواستگاری بهتر از او نخواهی داشت. من که جوان بودم و چیز زیادی از زندگی نمی دانستم، فکر می کردم واقعا کسی بهتر از شهرام برایم وجود ندارد و پیشنهاد ازدواج را قبول کردم. ما یک سال عقد کرده ماندیم و بعد زندگی مشترک مان را شروع کردیم. شهرام نجار است و در یک کارگاه کار می کند.

وضع زندگی مان هم نسبتا خوب بود حتی می توانستیم برای خودمان خانه ای هم بخریم اما شوهرم اصرار داشت با مادرش زندگی کند. ما خانواده ای سنتی هستیم و باید خیلی مقررات را رعایت کنیم. طبق رسم قبول کردم با مادرشوهرم زندگی کنم. البته او خانه ای دو طبقه داشت و طبقه ما جدا بود. کم کم دخالت های عمه ام در زندگی مان شروع شد. او انتظار داشت من همیشه در خانه باشم، کارهایش را انجام بدهم و اگر شام یا ناهاری درست می کنم، در خانه او و کنار او باشد و هر وقت مهمان داشت باید به خانه اش می رفتم.

گاه روزها می شد اجاق خانه خودم را روشن نمی کردم چون عمه ام مرا مجبور می کرد به خانه اش بروم و پیشش باشم. رفت و آمدش هم زیاد بود و مرتب مهمان داشت و من دردسر زیادی می کشیدم. چند بار با شوهرم درباره این موضوع صحبت کردم و به او گفتم این زندگی را دوست ندارم و خیلی اذیت می شوم. اما شهرام حرفم را نمی فهمید و می گفت مگر مادرت نبود که سال ها از مادربزرگ مان مراقبت کرد تو هم چون عروس بزرگ هستی، وظایفی داری. تنها درگیری من و شهرام به خاطر رفتار مادرشوهرم بود.

هروقت به خانه پدرم می رفتم، عمه ام هم می آمد و هر دفعه مرا به بهانه ای با خودش برمی گرداند. حتی یک شب هم نمی توانستم در خانه پدرم بمانم. گاهی با شهرام به خانه پدرم می رفتیم انصافا احترام پدر و مادرم را نگه می داشت و آنها را ناراحت نمی کرد، حتی وقتی پدرم با او تندی می کرد یا حرف ناخوشایندی می زد، شهرام سکوت می کرد. زندگی من در نارضایتی می گذشت و چند بار هم به پدرم گلایه کردم و او با عمه ام صحبت کرد. همین موضوع باعث دلخوری شهرام از من شد. او می گفت نباید حرف خانه را پیش کسی دیگر ببریم تا این که چهار ماه قبل متوجه شدم باردار هستم.

انگار زندگی دوباره به من داده بودند و خیلی خوشحال بودم و در عالم خودم سیر می کردم. برای به دنیا آمدن فرزندم برنامه ریزی می کردم که دوباره کارهای آزار دهنده مادرشوهرم شروع شد. هرچه می خواستم برای بچه ام بخرم دخالت می کرد حتی به من گفته بود خودش سیسمونی می خرد. فرزندم موضوعی نبود که بتوانم بر سر آن کوتاه بیایم به همین دلیل هم با عمه ام مقابله کردم و به او گفتم بچه را خودم بزرگ می کنم. او حتی اتاقی در طبقه پایین خانه اش برای بچه آماده کرده بود اما من قبول نکردم.

می گفت اشکالی ندارد شما هم بیایید در اتاقی در خانه من زندگی کنید و خانه خودتان را هم داشته باشید. این پیشنهاد قابل قبول نبود. سر این موضوع با شهرام درگیر شدیم. او می گفت مادرش از روی علاقه این کار را می کند اما من نمی توانستم بپذیرم و برای اولین بار به شهرام گفتم نباید اجازه بدهد مادرش در زندگی ما دخالت کند و اگر این روش ادامه داشته باشد به خانه پدرم می روم.شهرام به جای حمایت از من، یک سیلی به صورتم زد و گفت دیگر نمی خواهد مرا ببیند. ازدواج ما از اول هم اشتباه بود. من خانه شهرام را ترک کردم و دیگر به آنجا برنمی گردم.

پرده دوم؛روایت شهرا
مادرم زن بسیار مهربان و خوبی است. در تمام سال های عمرم ندیدم حتی یک نفر از فامیل یا همسایه ها از او گله کند. زمانی که مادرم پیشنهاد کرد با شیرین ازدواج کنم، به من گفت اگر دوست داری می توانی خانه ای جدا بگیری و آنجا زندگی کنی اما دلم می خواست پیش مادرم باشم. به هر حال من به عنوان پسر بزرگ تر وظایفی داشتم.

زمانی که خیلی بچه بودم، پدرم فوت شد و مادرم ما را به سختی بزرگ کرد و همه سعی اش این بود که دارایی پدرم را برای ما حفظ کند.به شیرین گفتم می خواهم در خانه مادرم زندگی کنم و از کنار او جایی نمی روم او همه شرایط مرا در زندگی مشترک می دانست با این حال قبول کرد و با هم ازدواج کردیم اما بعد از ازدواج مان مخالفت هایش شروع شد و نمی خواست کنار مادرم زندگی کنیم و در همه این مدت سعی کردم او را آرام کنم هرچه در مورد مادرم می گفت و هر گلایه ای که می کرد، سکوت می کردم حتی گاهی مسائل را به خانه پدرش می برد ولی من با اعتراض هایی که دایی ام می کرد خیلی محترمانه برخورد می کردم. زمانی که همسرم باردار شد، سعی کرد از این بارداری به نفع خودش استفاده کند.

سر هر موضوعی بهانه گیری می کرد و وقتی با خواسته اش مخالفت می کردم می گفت به خانه پدرم می روم و بچه را هم خودت باید بزرگ کنی. طبقه ای که من و شیرین در آن زندگی می کنیم، کوچک است وقتی شیرین بر سر این موضوع اعتراض کرد مادرم گفت می توانیم از اتاق های خانه او استفاده کنیم و حتی حاضر شد خانه اش را با ما عوض کند اما شیرین طوری این موضوع را برای پدرش تعریف کرد که انگار مادرم قصد دارد بچه را از ما بگیرد.

وقتی دایی ام زنگ زد و با من جرو بحث کرد و گفت دخترش را می برد به خانه رفتم و سر این موضوع با شیرین صحبت کردم و به او تذکر دادم که بار آخرش باشد که در مورد مادرم این طور صحبت می کند. آن قدر عصبانی شد که به مادرم فحش داد و من هم از سر عصبانیت سیلی به گوشش زدم. البته قبول دارم واکنش تندی نشان دادم اما کاری که شیرین می کند هم بسیار بد است. او باعث شد دایی و مادرم بشدت با هم دعوا کردند و روابط خانوادگی ما به هم ریخت. زنی که رازهای زندگی اش را به دیگران بگوید و خودش را مظلوم و شوهرش را ظالم نشان بدهد و آبروی او را ببرد، زن زندگی نیست. بچه که به دنیا آمد او را به خانه خودم می آورم. شیرین خودش رفته و اگر دوست دارد خودش هم باید برگردد، من برای برگرداندن او پیشقدم نمی شوم.

اخبار حوادث - جام جم