قتل کودک با سلاح اعتیاد

مجموعه: اخبار حوادث

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

 اخبار حوا دث - قتل کودک با سلاح اعتیاد

کامران بود و تنهایی اش و ناپدری ای که در نبود مادر او را قربانی خشم خودش کرد. هرچند حامد موفق شده رضایت پدر و مادر کامران را بگیرد و از مجازات قصاص نجات یابد، اما دادستانی همچنان به اتهام قتل یک کودک از او شکایت دارد و این مرد دو هفته قبل در شعبه 113 دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفت.

ثقوری، نماینده دادستان تهران درباره این پرونده می گوید: «گزارش اولیه توسط مسئولان بیمارستانی در جنوب شهر تهران به پلیس داده شد. آنها اعلام کردند کودکی به نام کامران به دلیل ضربه مغزی در حالت کماست و آثار کبودی روی بدنش نشان می دهد مورد آزار جسمی قرار گرفته است. پرونده ای در این زمینه تشکیل و از سوی دادستانی نیز دستور رسیدگی ویژه صادر شد. 10 روز بعد از بیمارستان خبر رسید کامران فوت کرده است.

با توجه به مدارکی که در این زمینه جمع آوری شده ، ناپدری کامران به نام حامد بازداشت شد. این مرد از ابتدای دستگیری به زدن ضربه هایی بر بدن کامران اعتراف کرد و گفت چون مواد کشیده بود، متوجه رفتار خودش نبود و دست به این کار زد. پدر و مادر مقتول هردو شاکی بودند و درخواست قصاص نیز مطرح کردند. همچنین خواهر مقتول به عنوان شاهد پرونده مورد تحقیق قرار گرفت چراکه طبق یافته های دادسرا، خواهر کامران متوجه بیهوشی برادرش شده و مادرش را باخبر کرده بود.

او ادامه می دهد: «حامد در بازجویی ها مدعی شده ضربه را به عمد نزد و قصدی برای کشتن کامران نداشت، اما پزشکی قانونی کوبیده شدن سر کودک به جایی سخت را که باعث خونریزی مغزی و از بین رفتن نسج مغزی او شده بود، تائید کرده است. آنچه مسلم است کامران مورد ضرب و جرح قرار گرفته و این ضربات نیز از سوی ناپدری او بر بدنش وارد شده است؛ بنابراین درخواست رسیدگی به این پرونده را دارم. البته قبل از محاکمه پدر و مادر مقتول هر دو رضایت خود را اعلام کردند، اما به آن معنا نیست که دادستانی از حق قانونی خود درخصوص شکایت از این مجرم گذشته است. قتل جنبه عمومی نیز دارد که در این ارتباط درخواست صدور حکم داریم.»

عمدی در کار نبود

حامد می گوید به خاطر اتفاقی که افتاده، عذاب وجدان دارد، اما می خواهد همه باور کنند او قصد نداشت کامران را بکشد. متهم می گوید: «صبح روز حادثه بعد از این که زنم از خانه بیرون رفت، به بالکن رفتم و مقداری شیشه داشتم که مصرف کردم. در بالکن نشسته بودم که متوجه شدم کامران لباسش را کثیف کرده است.

او داشت آماده می شد به مدرسه برود، اما در دستشویی لباسش را کثیف کرده بود او را به حمام بردم و تمیز کردم. یکدفعه صدایی در گوشم پیچید. فکر می کردم کسی دارد به من فحش می دهد. حرف های خیلی رکیکی بود. صدا خیلی شبیه صدای خودم بود بعد فکر کردم صدای خودم است. نمی توانستم آن را ساکت کنم عصبی شده بودم. فکر کردم اگر کامران لباسش را کثیف نمی کرد، این اتفاق نمی افتاد. از دستش عصبانی شدم و چند سیلی به او زدم و خواستم برود.

او درباره واکنش کامران می گوید: گریه می کرد و از من می خواست کتکش نزنم. می گفت عمو خواهش می کنم مرا نزن. من قبل از آن کامران را نزده و با او بدرفتاری نکرده بودم. او بچه خوبی بود و دوستش داشتم و کاری هم به من نداشت. نمی دانم چرا این طوری شد. هر لحظه عصبی تر می شدم. یکدفعه به خودم آمدم و دیدم بچه گوشه ای افتاده و اصلا حال ندارد. خواهر کامران با مادرش تماس گرفت و به او اطلاع داد چه اتفاقی افتاده است. ما با هم کامران را به بیمارستان رساندیم.

من او را مثل بچه خودم دوست داشتم و هیچ وقت روی این بچه دست بلند نکرده بودم. آن روز هم تحت تاثیر مواد چنین کاری کردم و به خاطر این اتفاق از مادر و پدر کامران معذرت خواهی می کنم. فکر می کنم آنها هم متوجه شدند کارم عمدی نبوده. به همین دلیل هم اعلام رضایت کردند. به خاطرمرگ این کودک خیلی عذاب می کشم. می دانم گناه بزرگ و غیرقابل بخشش کرده ام، اما درخواست دارم در مجازات زندانی که برایم درنظر می گیرند، به من تخفیف دهند.

حامد درباره توهم ناشی از مصرف شیشه می گوید: هیچ وقت پیش نیامده بود صداهای عجیب و غریب بشنوم. من شیشه مصرف می کردم. البته گاهی که عصبی بودم، این کار را می کردم. روز حادثه اولین بار بود که چنین حالتی به من دست می داد. باور کنید از مرگ بچه خیلی ناراحت هستم و از خدا می خواهم مرا ببخشد. او مظلوم و بی گناه بود و من نمی خواستم به او آسیبی بزنم.

دوباره شروع می کنیم
کامران از روز تولدش در سختی بود. این را همه اطرافیان کودک کشته شده، می دانند. مادر کودک که رضایت خود را نسبت به شوهرش اعلام کرده، درباره زندگی خودش و کامران می گوید: «چند سال قبل وقتی با پدر کامران ازدواج کردم، مرد بسیار خوب و دوست داشتنی بود و من عاشقش شده بودم. متاسفانه بعد از مدتی معتاد شد. با این حال، با شرایط به وجود آمده هم کنار می آمدم چون خدا به ما یک دختر داده بود. هر روز اعتیاد شوهرم بدتر می شد تا این که متوجه شدم دوباره باردار هستم و این بار بچه پسر بود. با این که باردار بودم، به خاطر اعتیاد شوهرم مجبور بودم کار و زندگی ام را اداره کنم. دخترم مدرسه می رفت و بچه ای هم که قرار بود به دنیا بیاید، خرج داشت و مجبور بودم کار کنم. بعد از به دنیا آمدن کامران، باز هم کار می کردم و تلاش داشتم به بچه هایم برسم، اما نمی شد.

حتی از پولی که به دست می آوردم هم نمی توانستم زیاد خرج بچه ها کنم؛ چون شوهرم پول را برای موادش از من می گرفت. اعتیاد شدید او زندگی ما را به بن بست کشاند و من از او جدا شدم و بچه ها را هم با خودم بردم. مدتی با بچه هایم تنها زندگی می کردیم. من کار می کردم و اجازه نمی دادم بچه هایم حسرت به دل بمانند تا این که با مرد جوان و مهربانی آشنا شدم. حامد جوان خوبی بود. او پذیرفت با من ازدواج کند و کنار بچه هایم باشد. به من گفت خلأ نبود پدرشان را جبران می کند و انصافا هم با بچه ها خیلی خوب رفتار می کرد.»

این زن ادامه می دهد: «با حامد ازدواج کردم و همه چیز خوب پیش می رفت تا این که متوجه شدم او هم اعتیاد دارد. البته اعتیادش شدید نبود، اما به هرحال مواد مصرف می کرد. من از صبح تا شب کار می کردم. دخترم بزرگ بود و خودش می توانست از پس کارهایش بر بیاید، اما حامد هر روز کامران را برای رفتن به مدرسه آماده می کرد. روز حادثه هم طبق معمول سرکار رفته بودم که دخترم تماس گرفت و گفت حال کامران خوب نیست. من هم بلافاصله به خانه برگشتم و دیدم پسرم بی هوش است و او را به بیمارستان رساندیم. وقتی این اتفاق افتاد، من در خانه نبودم، اما باورم نمی شد حامد این کار را کرده باشد چون هیچ وقت با بچه ها بدرفتاری نمی کرد و از این که چنین اتفاقی افتاد، خیلی تعجب کردم.»

مادر مقتول ادامه می دهد: کامران پاره تن من بود و تا پایان عمرم به خاطر از دست دادنش غمگین هستم، اما هیچ وقت پیش نیامده بود حامد او را کتک بزند. شاید راست می گوید و یک اتفاق باعث شده تا سر بچه به جایی بخورد و او قصد کشتنش را نداشته ضمن این که پدر کامران اعلام رضایت کرده و دیه گرفته است.

شرایط برای درخواست قصاص توسط من فراهم نیست و من پول ندارم که سهم دیه را بپردازم تا حامد قصاص شود. کاری که می خواهم بعدا انجام دهم، حالا انجام می دهم و او را می بخشم. با قصاص کردن حامد پسرم برنمی گردد. من این درد را باید تا پایان عمرم تحمل کنم و چاره ای هم ندارم. ادامه زندگی با حامد برایم ممکن نیست. دخترم به خاطر صحنه ای که دیده خیلی ناراحت است. او تنها کسی است که برای من مانده و سعی می کنم او را از دست ندهم و تصمیم دارم با دخترم زندگی آرامی را شروع کنم.

 
اخبار حوادث - جام جم