زندانی شدن مرد ۷۲ساله به‌دلیل مهریه طلایی
- مجموعه: اخبار حوادث
- تاریخ انتشار : پنج شنبه, 09 ارديبهشت 1395 10:47
«ش - م» اكنون ٧٢ سال دارد. او به‌دلیل عجز در پرداخت مهریه زن دومش از دو‌سال پیش راهی یكی از زندان‌های مازندران شد.
پیرمرد كه هنگام عقد زن دومش ٥٧سال داشت، مهریه ١٠٠ سكه تمام‌بهار آزادی به همراه ١٤ مثقال طلا را متعهد شده بود و هیچ وقت فكر نمی‌كرد پایان این تعهد، ماندن پشت میله‌های زندان باشد. زندانی قصه ما دیگر جوانی نیست كه آرزوهای جوانی، توانایی‌های جسمی و ذهنی یا عشق و آرمان‌خواهی سبب شده باشد مهریه سنگین را قبول كند.
« ش. م» سال ١٣٨٠ پای عقدنامه را برای پرداخت ١٠٠ سكه تمام‌بهار آزادی و ١٤ مثقال طلا امضا كرد و تنها ١٣سال زمان لازم بود تا همسرش مهرماه ٩٣ با مطالبه مهریه، او را روانه زندان كند. دو‌سال زندان این مرد مسن برای همه دردسرساز و بیشتر از دیگران برای خودش زجرآور بوده است.
بر اساس گزارش مسئولان زندان، در مدت دوسالی كه این مرد بخت‌برگشته در زندان بود، به‌دلیل كهولت سن با مشكلات و بیماری دست و پنجه نرم كرد.
مسئولان زندان و ستاد دیه همانند تلاش برای آزادی دیگر زندانیان جرایم غیرعمد كوشیدند تا بتواند از شاكی رضایت بگیرند و او را از زندان آزاد کنند، ولی همسر این پیرمرد مهریه را حق طبیعی خود دانست و بر گرفتن آن مصر بود.
اگر چه رفت‌وآمدها و واسطه‌گری‌های همه‌جانبه سبب شد تا شاكی به دریافت هشت‌میلیون تومان از كل مهریه رضایت دهد، ولی مشكل اینجا بود كه زندانی حتی توان پرداخت این مبلغ را نداشت.
مشكل این قربانی مسن مهریه طلایی، سرانجام با پیشگام شدن یك فرد نیكوكار حل شد. فرد خیراندیشی با مراجعه به ستاد دیه، پرداخت هشت‌میلیون تومان به منظور آزادی این پیرمرد را تقبل كرد.
قربانیان مهریه، بیشترین تعداد زندانیان جرایم مالی غیرعمد
مدیرعامل ستاد دیه استان مازندران با بیان اینكه ٦٧٤ زندانی جرایم غیرعمد و غیركلاهبردار در زندان‌های مازندران تحمل حبس می‌كنند، گفت: بخش زیادی از زندانیان جرایم غیرعمد استان را محكومان مهریه تشكیل می‌دهند.
محمدعلی غمگسار افزود: اگر كسی می‌داند كه توان پرداخت مبلغ مورد تعهد را ندارد، نباید بپذیرد و تا از داشتن توان مالی خود مطمئن نشده، زیر بار مهریه سنگین و بالا نرود.
غفلت فرهنگی، خلأ آموزشی
این ضرب‌المثل كه «كی تا حالا مهریه داده و كی گرفته» اثری بس ماندگار و عمیق بر فرهنگ ایرانی‌ها گذاشته است، به‌گونه‌ای كه وجود صدها قربانی پشت میله‌های زندان تاكنون نتوانسته است كمترین اثرزدایی را بر آن داشته باشد.
به اعتقاد جامعه‌شناسان، علاوه بر جوانی و كم‌تجربگی، در مواردی مانند تعهد سپردن برای مهریه‌های سنگین، جامعه ما قربانی نوعی خودفریبی است، به این معنا كه همه فكر می‌كنند مشكلی كه برای دیگران پیش آمده، احتمال وقوعش برای آنان وجود ندارد.
محمد اولادی قادیكلایی، وكیل پایه یك دادگستری نیز معتقد است در مورد مسائل و مشكلات حقوقی و قانونی موجود مانند مشكل مهریه جامعه دچار خلأ آموزشی است.
وی افزود: عقدنامه، یك قرارداد الزام‌آور برای دو طرف امضاكننده است و هر تعهدی كه در آن سپرده می‌شود ضمانت اجرایی دارد برای این كه در یك سند رسمی نوشته و امضا می‌شود، چند نفر شاهد هم آن را امضا می‌كنند و مهم‌تر از همه این قرارداد در حضور محضردار به‌عنوان نماینده قانونی حكومت امضا می‌شود.
این وكیل دادگستری گفت: یكی دیگر از ویژگی‌های عقدنامه تفسیرناپذیری آن است، یعنی مفاد آن به‌گونه‌ای نوشته شده كه از كمترین ابهام و تفسیرپذیری برخوردار است و امضای چنین قراردادی هیچ راه فراری برای متعهد باقی نمی‌گذارد.
وی افزود: البته قانون‌گذار در سال‌های اخیر سقف مشخصی را برای مهریه به‌عنوان یك تعهد عندالمطالبه تعیین كرده كه می‌توان گفت اندكی از مشكلات قبلی كاسته شده ولی مشكل مهم در جامعه ما فرهنگی است و شهروندان ما در تمامی زمینه‌ها نیازمند آموزش فرهنگی و حقوقی هستند.
نگاهی به وضع موجود در جامعه و آمار زندانیان مالی غیرعمد در زندان‌های كشور نشان می‌دهد احساسی برخورد كردن با موضوع ازدواج و مهریه همچنان یكی از مشكلات جدی جامعه ما است.
این‌گونه برخورد احساسی در سال‌های اخیر موجب غفلت جوانانی شده است كه پای سفره عقد می‌نشینند، جوانانی كه بسیاریشان همچنان فكر می‌كنند «مهریه را كی داده و كی گرفته» و بخش دیگری از آنان نیز امیدوارند تفاهم و شیرینی موجود در روابطشان پیش از عقد ازدواج، پس از آن هم تا پایان عمرشان ماندگار خواهد ماند.
اخبار حوادث - شهروند
