زنان سیاستمدار روی ویرانه‌های مردان سیاستمدار
- مجموعه: اخبار بین الملل
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 28 تیر 1395 10:02
روزگاری مفسران آلمانی، عاشق مقایسه کردن آنگلا مرکل و مارگارت تاچر بودند. وقتی که صدراعظم آلمان بیش از یک دهه پیش به قدرت رسید، بسیاری با تحسین این پرسش را مطرح می‌کردند که آیا او قرار است بانوی آهنین آلمان باشد؟ امروز دیگر خبری از این مقایسه نیست.
حالا با روی کار آمدن ترزا می در انگلیس به‌عنوان نخست‌وزیر، بسیاری می‌پرسند که آیا ترزا می قرار است مارگارت تاچری دیگر یا نسخه انگلیسی صدراعظم آلمان باشد؟ مارا دلیوس، ستون‌نویس نشریه دی ولت، کمی از این فراتر رفته و نوشته که «ترزا می در کنار آنگلا مرکل و نیکلا استورجن، وزیر اول دولت محلی و رهبر حزب ملی اسکاتلند، طیف جدیدی از سیاستمداران زن هستند که قرار است خرابکاری‌های مردان در دنیای سیاست را رفع و رجوع کنند.» دلیوس نوشته این قطعا دوره‌ای به یاد‌ماندنی برای رهبری سیاسی زنان در بریتانیا و البته تمام جهان است.
پس از کناره‌گیری دیوید کامرون، ترزا می برای رسیدن به رهبری حزب محافظه‌کار و پست نخست‌وزیری با آندره آ لدسام، وزیر انرژی و بانکدار سابق، رقابت کرد. وضعیت در حزب کارگر انگلیس هم تا حدودی شبیه حزب محافظه‌کار است. آنجلا ایگل اعلام کرده که برای رهبری حزب، جرمی کوربین را به چالش خواهد کشید. گذشته از استورجن به‌عنوان وزیر اول اسکاتلند، رهبران حزب محافظه‌کار و کارگر در اسکاتلند، وزیر اول ایرلند شمالی و رهبر بزرگ‌ترین حزب ولز نیز همگی زن هستند. رهبران حزب سبز هم را بیش از یک دهه است که زنان تشکیل می‌دهند.
اما این موج رهبری زنان در دنیای سیاست به بریتانیا و اروپا محدود نمی‌شود. هیلاری کلینتون، کاندیدای پیشتاز دموکرات‌ها در ایالات متحده آمریکا خود را آماده کرده که برای نخستین‌بار در تاریخ این کشور بر کرسی ریاست‌جمهوری تکیه بزند. کریستین لاگارد، رئیس صندوق بین‌المللی پول، رئیس بانک فدرال رزرو (ژانت یلن) و دادستان کل آمریکا (لورتا لینچ) هم زن هستند. همچنین مذاکره‌کننده اصلی و نماینده عالی اتحادیه اروپا، فدریکو موگرینی نیز زن است و این احتمال بسیار قوی است که دبیرکل بعدی سازمان ملل متحد هم که قرار است سال آینده انتخاب شود، یک زن باشد.
کلینتون: نخستین رئیس‌جمهوری زن آمریکا؟
نشریه گلوب اند میل می‌نویسد: «می‌توانید هیلاری کلینتون و ترزا می را به‌عنوان دو نفر از رهبران بزرگ جهان، در یک کنفرانس خبری مشترک در کاخ سفید تصور کنید؟»
گرچه هنوز چند ماه تا برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در ایالات متحده باقی است، اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که کلینتون نسبت به دونالد ترامپ در شرایط بهتری قرار دارد. او حتی ممکن است که الیزابت وارن، سیاستمدار دیگر آمریکایی، را به‌عنوان معاون اول خود انتخاب کند. اسپوتنیک می‌نویسد: ایالات متحده مشکلات درونی بسیاری دارد و این مشکلات بیرون مرزها هم کم نیستند. در کنار بدهی‌‌های دولتی، اصلاحات شکست‌خورده بهداشت و درمان، افزایش مهاجرت‌ها، مشکلات خاورمیانه و تهدیدهای جهانی نیز به رئیس‌جمهوری آینده آمریکا می‌رسد.
هیلاری کلینتون در صورت پیروزی، روزهای سختی در پیش خواهد داشت خصوصا که جوان هم نیست و 67 سال سن دارد اما انگیزه‌هایی وجود دارد که او برای آنها مبارزه کند؛ نخستین زن رئیس‌جمهوری آمریکا شدن، تنها بانوی اولی که موفق شد با همسرش در دستاوردهای سیاسی و محبوبیت برابری کند و گران‌ترین کمپین پیش از انتخاباتی را داشته باشد. کلینتون در صورتی که موفق شود مجوز ورود به کاخ سفید را بگیرد، اتحاد زنانه ترزا می ـ کلینتون حداقل تا سال 2020 دوام خواهد داشت.
مرکل: آزمونی دشوار برای رهبری بی‌باک
درحال‌حاضر رهبران سیاسی زن در نروژ، لهستان و کرواسی در رأس قدرت هستند اما آنگلا مرکل را قدرتمندترین زن سیاستمدار اروپایی می‌دانند که سومین دوره صدارت اعظمی خود را پشت‌سر می‌گذارد. مرکل از سال 2005 رهبری بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا را برعهده داشته و یکی از سیاستمدارانی بوده که همواره در کوران بحران‌هایی قرار داشته که اتحادیه اروپا با آن روبه‌رو بوده است؛ از بحران اقتصادی 2008 گرفته تا مذاکرات نفس‌گیر مالی با یونان و مدیریت بحران غیرمنتظره مهاجرت.
مرکل در همین چند هفته اخیر هم با یک ماموریت دشوار دیگر روبه‌رو شده است: مذاکره بر سر چگونگی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا؛ مذاکراتی که احتمالا کیفیت آن، روابط او و نخست‌وزیر جدید بریتانیا را شکل خواهد داد (البته عکس این قضیه هم می‌تواند صادق باشد.) برخی پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که همکاری ترزا می ـ مرکل دوام چندانی نخواهد داشت. گاردین نوشته، انتخابات پارلمانی آلمان در سال 2017 برگزار خواهد شد و از آنجا که بحران مهاجرت موقعیت مرکل و ائتلاف او را متزلزل کرده، این احتمال وجود دارد که نتایج انتخابات به سه دوره زمامداری او پایان‌دهد.
هلن کلارک: نخستین دبیرکل سازمان ملل؟
در طول 70 سالی که از عمر سازمان ملل متحد می‌گذرد، هیچگاه این سازمان یک دبیرکل زن نداشته است اما امسال سالی است که این رویه می‌تواند تغییر کند. بان کی مون به‌زودی به کار خود پایان می‌دهد و هلن کلارک یکی از محتمل‌ترین نامزدهای کسب این کرسی است.
هلن کلارک، نخست‌وزیر سابق نیوزیلند و رئیس فعلی برنامه توسعه سازمان ملل، زمانی که کارزار خود را در ماه آوریل آغاز کرد، از تی‌شرتی رونمایی کرده بود که عبارتی با این مضمون روی آن نوشته شده بود: «عمه هلن برای دبیرکلی سازمان ملل». کلارک در صورت رسیدن به کرسی دبیرکلی سازمان ملل با چند چالش عمده روبه‌رو است که مهم‌ترین آنها درگیری‌های سوریه، مقابله با گروه تروریستی داعش، بحران جهانی مهاجرت و مسئله سوءاستفاده جنسی صلح‌بان سازمان ملل است که آخرین آن در آفریقای مرکزی اتفاق افتاد. در سال 2015 براساس گزارش سالانه اعلام شده از سوی بان کی مون 69 پرونده سوءاستفاده جنسی توسط صلح‌بانان اعلام شده است.
دوره دبیرکلی سازمان ملل متحد 5 ساله و نامحدود است اما معمولا هیچ فردی بیش از دو دوره متوالی، در این سمت به کار خود ادامه نمی‌دهد. صحبت‌ها درباره زنانه شدن سیاست در 2016 و 2017 درحالی است که اغلب آمارهای کلی درباره رهبری زنان در دنیای سیاست در بعد جهانی چندان هم دلگرم‌کننده نیست؛ در حال حاضر شمار زنانی که بر مسند قدرت تکیه دارند، کمتر از سال گذشته است و حتی پنج درصد از مجموع رهبران جهان هم تشکیل نمی‌دهند. وزیر اول اسکاتلند در توئیتری نوشته است: «زنان برای رسیدن به اینجا راه درازی را طی کرده‌اند، اما راه طولانی‌تری در پیش دارند.»
اخبار بین الملل - وقایع اتفاقیه
