عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان: مردم فقط از دولت گله‌مند نیستند/ اعتماد مردم کم شده است
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : شنبه, 16 دی 1396 18:08
حاجی در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین می‌گوید: به نظر من نظام اطلاع رسانی، ارتبااطات و گفت و گوی مدیران جامعه با مردم بیشتر یک سویه است. سخنرانی هایی مطرح می شود و بقیه صرفا باید شنونده باشند. خیلی ضرورت دارد که حرف طرف مقابل هم شنیده شود. امروز دیگر زمانی نیست که همه بنشیند و یک نفر به عنوان متکلم وحده مطالبی را بگوید و بعد هم مجلس ختم شود.
نبود آزادی بیان، ضعف در اطلاع رسانی و گفت و گوی دولت با مردم، مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم و شیطنت دشمنان از جمله مباحثی است که مرتضی حاجی عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان به عنوان بخشی از عوامل ناآرامی های اخیر تهران در گفت و گو با اعتمادآنلاین مطرح می کند.
ارزیابیتان از ناآرامی های اخیر چیست؟
اعتراض ها دو قسمت دارد؛ یک قسمت به مردم عادی ارتباط دارد که از برخی مشکلات اقتصادی رنج می برند و گله مند هستند و این گله را در خیابان مطرح می کنند. چون احتمالا جای مناسبی به نظرشان نرسیده است یا امید زیادی به جواب دادن راه های دیگر مانند مذاکراه و ملاقات و راه هایی از این دست که بتوانند از آن نتیجه بگیرند به نظرشان نرسیده است. بنابراین با توجه اینکه در مقطع تصمیم گیری بودجه سال آینده هستیم خواسته اند تا نظر خود را اعلام کنند. به هر حال اینها مردمی هستند که کشور، انقلاب، رهبری و دولت خود را دوست دارند اما مشکلاتی دارند و این راه را انتخاب کرده اند.
اما دسته دومی که به این موج سوار شده اند، تعدادشان زیاد نیست و به نظر می آید از رفتارهایی که شاید بیشترشان القاء شده از خارج کشور است متاثر هستند. افرادی مانند آقای ترامپ به عنوان یک عنصر جنگ طلب از اولین روزی که در ریاست جمهوری مستقر شد دائما در شیپور جنگ می دمید، رفتارهای ناشایست و ناسازگار با مدنیت از او دیده می شد. این گروه که دنیا را ناآرام می خواهند از فرصتی که بعضی مردم نارضایتی هایی داشتند سوءاستفاده و سعی کردند تا به این مشکلات درون خانوادگی ملت وجه دیگری بدهند و در میان مردم ایجاد تشتت و تفرقه کنند. شاه عربستان هم که در باتلاق یمن گیر کرده و شهامت این را ندارد تا بخواهد به ناتوانی خود اعتراف کند و برای کاستن از فشار افکارعمومی و اینکه نشان دهد جای دیگری هم در همسایگی دچار مشکل است در این باره هزینه کرده تا اتفاق عادی درون خانوادگی را رادیکالیزه کند.
راه حل شما برای حل این ناآرامی و شنیده شدن صدای مردم چیست؟
اول اینکه به نظر من باید بین این دو گروه تفاوت قائل شد. حرف گروه اول را باید به گوش جان شنید و راهکارهای بلندمدت و هم کوتاه مدت برای آنها در نظر گرفت. مشکل معیشت واقعیتی است که عده ای از مردم را رنج می دهد. چند تصمیم ناگهانی دولت که در حالت عادی ممکن است بد نباشد و قابل دفاع هم باشد مانند دقیق تر کردن قیمت یارانه ها و انرژی و ... که یک اصلاحات ساختاری در درون نظام اقتصادی جامعه است؛ به دلیل فشاری که می تواند وارد کند و نظامی جبرانی آن دیده نشده یا حداقل اعلام نشده و مردم از آن بیخبر هستند، موجب نگرانی آنها شد.
باید در کوتاه مدت این نگرانی را برطرف کنند؛ یعنی یا آنچه را دولت خواستار اصلاح آن است را تعدیل کنند یا نظام جبرانی آن را برای مردم مشخص کنند و جامعه از آن آگاه شود. شاید نقص اطلاع رسانی از این جهت مهم بوده و مردم را ناراحت کرده است.
در کنار اینها تنش های روانی و استرس گونه ای که به دلیل حوادث طبیعی مانند زلزله در جامعه ایجاد شد، طولانی شدن بدی هوا در روزهای اخیر و آلودگی سنگینی که مردم پشت سر گذاشتند بر این استرس‌ها افزود و همزمان اتفاقی درباره تخم مرغ رخ داد و مرغداری ها به دلیل بیماری مرغ ها از چرخه تولید خارج شدند همه دست به دست هم داد و مردم را به این شکل به صحنه آورد. نباید زیاد نگران این موضوع بود به هر حال اینها مردم خودمان هستند و به کشور و انقلاب وفادار هستند و به منافع ملی فکر می کنند. با گفت وگوی اقناعی می توان از نظر و فکرشان استفاده کرد و نگرانی هایشان را برطرف کرد.
گروهی هم که تحت تاثیر تبلیغات بیگانه قرار گرفته اند باید هوشیار باشند و ترامپ بارها به ما توهین کرده است؛ این در صورتی است که عامل بسیاری از مشکلات اقتصادی ما رفتارهای نابخردانه اوست که دنیا را برای همکاری با ما نهی می کند.
همچنین فکر می کنم که اساتید دانشگاه، تشکل های دانشجویی و معلمان با وجود اینکه خود مشکلات مالی زیادی دارند، می توانند در جهت آرام کردن فضا و افشا کردن چهره معاندین خارجی کمک کنند. اگر روشنگری شود بخش بسیاری از این گروه هم ممکن است که متنبه شوند.
شما از برخی موارد به عنوان راهکار کوتاه مدت یاد کردید آیا راهکارهای بلندمدتی برای رفع این مشلات وجود دارد؟
فکر می کنم دولت برای آینده باید تجدیدنظرهایی در نظام تصمیم سازی خود داشته باشد و برای هر تصمیش یک پیوست اقناعی برای آماده کردن افکارعمومی و نیز نظام جبرانی برای مواردی که منجر به افزایش هزینه خانوار و کاهش خرید مردم می شود در نظر بگیرد. این طور نباشد که یک طرفه و متکلم وحده تصمیم بگیرد و تصمیم را به اجرا بگذارد و مردم هم ناگزیر بدون اینکه در آن تاثیر داشته باشند بخواهند تمکین کنند. درست است که در وهله اول گرانی بهانه این حضور شده اما در مسائلی که مطرح می شود گله مندی تنها از دولت نیست بلکه از برخی دستگاه های دیگر هم چنین گله مندی هایی وجود دارد که درشعارها و گفته ها عنوان می شود. نهادهای دیگری هم هستند که اتفاقا عملکرد آنها در این وضعیت تاثیر گذار است.
چقدر این امکان وجود دارد که بتوان مردم معترض را در اماکن عمومی مانند استادیوم های شهرها دعوت کرد و مسئولان هم حضور یابند و حرف های آنها را بشنوند. البته با تاکید براینکه امنیت آنها به طور تضمینی تامین شود و این راهکاری باشد تا مردم برای بیان نظرها و خواسته های خود به خیابان نیایند.
به صورت بلند مدت می توان این کار را انجام داد، اما الان که اعتراض متراکم شده در این شرایط جواب نمی دهد. در یک شرایط نرمال اگر این کار در دو یا سه ماه پیش انجام می شد این میزان انباشتگی ایجاد نمی شد. در آن زمان می شد در یک مکان عمومی این افراد جمع شوند و اعتراض و نظر خود را مطرح کنند اما اینکه مسئولی هم آنجا باشد و جواب دهد آنچنان ضرورت ندارد.
بنابراین فکر می‌کنید که ضعف در اطلاع رسانی در به وجود آمدن این شرایط نقش داشته است؟
بله رسانه ها می توانند افکارعمومی را نمایندگی کنند، مطالب را بشنوند، واسطه انتقال مطالب باشند و جواب ها را هم بگیرند و منتشر کنند.
خلأ آزادی بیان مدنظرتان است؟
خلا نیست، به نظر من نظام اطلاع رسانی، ارتبااطات و گفت و گوی مدیران جامعه با مردم بیشتر یک سویه است. سخنرانی هایی مطرح می شود و بقیه صرفا باید شنونده باشند. خیلی ضرورت دارد که حرف طرف مقابل هم شنیده شود. امروز دیگر زمانی نیست که همه بنشیند و یک نفر به عنوان متکلم وحده مطالبی را بگوید و بعد هم مجلس ختم شود. نه امروز دیگر اسم آن مشخص است که هر مدیری مسئول است و باید جواب دهد، حالا این جواب دادن در یک جمع بیست هزارنفری و کمتر حتی پانصد نفری این ممکن نیست که دو طرفه گفت وگو شود. اما رسانه ها و مطبوعات می توانند نمایندگی این گروه را به عهده داشته باشند مطالب جمع آوری شود.
این روند کمک می کند که مصاحبه ها از این حالت های تشریفاتی هم خارج شود و به صورت چالشی درآید. یعنی خبرنگار این اجازه را داشته باشد که با مصاحبه شونده جدی صحبت کند، از طرف مقابل ایراد بگیرد. صرفا این نباشد که مصاحبه شونده صحبت هایی را بگوید و حرف خود را درست بداند و بگوید بروید همین ها را منتشر کنید. نه برخی صحبت هایی که مصاحبه شونده ها می زنند محل ایراد است. باید خبرنگار انقدر جرات، توان و تخصص داشته باشد که بتواند مصاحبه شونده را به چالش بکشد و در جایگاه مردم او را سوال و جواب کند.
البته یکی از دلایل اینگونه مصاحبه ها و اینکه خبرنگاران جسارت لازم را ندارند این است که از امنیت شغل برخودار نیستند.
البته که باید این حق به عنوان حق مردم تلقی شود و کسی به دلیل گفت وگو کردن بی پیرایه و غیرتشریفاتی خبرنگار را بازخواست نکند. باید خیال خبرنگار راحت باشد و در جهت مصالح کشور و نظام شفافیت باشد. رییس جمهوری و بقیه سران نظام هم از این موضوع صحبت می کنند که مردم شفافیت می خواهند و درست می گویند. هر روز صحبت از اختلاس یا سوءاستفاده مالی در گوشه ای مطرح می شود. مردم می خواهند به طور واضح و شفاف بدانند که چرا. اینکه فقط نماینده دادستانی یا یک بازرس بیاید بگوید که اینجا این شده بود و ما این کار را کردیم که کفایت نمی کند.
چرا کار به اینجا رسید مهم است؛ دست های پیدا و پنهانی که در این قضیه دخیل بود هم اهمیت دارد. مردم زمانی که جواب اینها را ندانند همه را با یک چوب می رانند. برای همه قضاوت یکسان و منفی می کنند به ویژه که چاشنی سیاسی هم به این قضیه افزوده شود و طبقه دارای خطوط جداگانه هم هر کدام دیگری را متهم کند که در این قضایا دخالت داشته است و نبوده را بود کنند و بود خود را نبود کنند. این هم بی اعتمادی شدیدی بین مردم ایجاد می کند. یکی از عوامل مهمی که مردم را نگران می کند و چنین صحنه هایی را به وجود می آورد و اجازه می دهد که توطئه های خائنانه دیگران عده ای را به صحنه بکشاند این است که اعتماد کم می شود. اعتماد که کم شود کشش به سمت رسانه های بیگانه زیاد می شود و آنها هم موضوعات را به خواست خود تفسیر می کنند.
