راه پاستور دیگر از نارمک نمیگذرد!
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : چهارشنبه, 09 تیر 1395 19:53
بدیهی است نقدی بر اصل سخن گفتن و جلسه گذاردن هیچ کس نیست، چرا که طبق قانون همه افراد با هر جناح و تفکر سیاسی در بیان مطالب خود تا جایی که مخل به مبانی اسلام و حقوق عمومی نباشد آزادند و اساسا لازمه فضای سیاسی با نشاط و پویا، شنیدن سخنان همه گروهها و افراد است تا بتوان درست و غلط و دروغ و راست را تشخیص داد و به قضاوت صحیحتری پرداخت؛ لکن رعایت اخلاق و ادب و آداب سخن گفتن، امری نیست که مختص یک جریان سیاسی خاص باشد یا جریان یا افرادی خود را معاف از رعایت آنها بدانند!
چراکه سخنان هرفعال سیاسی با هر گرایشی از منظر افکار عمومی بازتاب تفکر جمعی از مردم یک جامعه است و همانطور که امروز در جریان انتخابات ایالات متحده آمریکا، ادبیات افرادی چون ترامپ مورد تمسخر افکار عمومی جهان قرار میگیرد و باعث شرمساری مردم این کشور میشود.
در سایر کشورها، به ویژه کشور ما که کشوری است اسلامی و مبتنی بر ارزشهای والای اخلاقی و انسانی، رعایت اخلاقیات اهمیتی دو چندان دارد و لذا نباید برای دشمنانی که مترصد یافتن نقطه ضعفی برای بزرگنمایی و بازتاب گسترده آن در رسانههای خود هستند خوراک تولید کرد و این تصور هم که اینگونه سخن گفتن باعث جذب مردم میشود، چنانکه برخی آن را رفتارهای پوپولیستی مینامند، حداقل در جامعه ایران همواره با پاسخ منفی ملت مواجه شده است، چنانکه مردم در خرداد 92 با نه بزرگ خود به افراد منتسب به آن جریانات فکری در واقع به همین نوع فرهنگ و سخن گفتن و ادبیات اینچنینی نه گفتند و قطعا دیگر بارهم اگر این تفکرات به رای گذارده شود با رای مثبت مواجه نخواهد شد.
نکته دیگر استفاده و یا خدای ناکرده سوءاستفاده از مناسبتهای ارزشمند دینی برای اهداف سیاسی و جناحی و گروهیاست که هرچند شاید بتوان گفت منع قانونی ندارد اما اخلاقا نمیتوان آن را کاری شایسته دانست، چرا که اینگونه مراسمها و مناسبتها باید محور وحدت ملی باشد.
به هرروی قطعا در روزها و ماههای آینده، تا انتخابات ریاست جمهوری سال 96 شاهد تعداد کثیری از اینگونه میتینگها و سخنرانیها و جلسات خواهیم بود و امید است همه افرادی که نه دغدغه پست و مقام که دغدغه مردم را دارند به جای توهین به داخل و خارج و استفاده از ادبیات سخیف و تخریب رقبا و دولت، اگر برنامهای دارند به ارائه و تبیین راهکارها و برنامههای خود برای حل مشکلات و دغدغههای مردم بپردازند و از ایجاد فضای تنش و گفتمان «پینگ پنگی» که هم وقت خود و هم وقت دولت را برای پاسخگویی تلف میکند و عایدی هم برای مردم ندارد، بپرهیزند و بدانند گفتمانی که یک بار با کارت قرمز مردم مواجه شده است بدون اصلاح بنیادین و ساختاری قابل بازگشت نیست.