لطفا صورت مساله را پاک نکنید

مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

حوزه‌هایی همچون فناوری فضایی به دلیل اینکه نیازمند ایجاد زیرساخت‌های توانمند هستند و طراحی، تصویب و جامه عمل پوشاندن به آنها مستلزم صرف هزینه‌های سنگین مادی و معنوی، از جمله تربیت نیروی انسانی کارآمد، انتخاب هدفمند راه و... است، چنین برنامه‌هایی اگر در جریان تلاطم و تغییرهای سیاسی قرار گیرند، لطمات جبران‌ناپذیری به توسعه علمی، فنی و حتی اقتصادی کشور وارد می‌شود.

برای جلوگیری از این خسارت، علمای قوم پس از چندین و چند ساعت بحث و تحقیق، سرانجام نقشه راهی را با عنوان اسناد بالادستی به تصویب می‌رسانند تا طرح‌های ملی دستخوش تغییر و تحولات سیاسی نشود.  در مورد توسعه و پیشرفت فناوری فضایی در ایران نیز چند سال پیش چنین سندی به تصویب شورای‌عالی فضایی و شورای‌عالی انقلاب فرهنگی رسید.

در دوران ریاست‌جمهوری قبلی، به اشتباه یا درست، ادغام چند موسسه با سازمان فضایی، مجموعه‌ای را به‌وجود آورد که با ایجاد تمرکز، به کار سرعت داده شود؛ اما به دلیل ضعف‌های مدیریتی، این سازمان از سرعت عمل مناسب برخوردار نشد. متاسفانه اینک زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که قرار است این سازمان به بهانه چابک‌ترشدن، تجزیه شود و بخش‌های مختلف آن به وزارتخانه‌های مختلف واگذار شود. این کار‌ یعنی پاک‌کردن صورت مساله به جای حل آن.

این سازمان به مدیریتی چابک نیاز دارد و با تجزیه‌کردن آن، نه‌تنها چابک‌تر نخواهد شد بلکه کار در بخش‌های مختلف آن- به دلیل همین تغییر مدیریت- دچار بحران خواهد شد؛ زیرا نبود نگاه یکپارچه هریک از بخش‌ها و فعالیت بر اساس علاقه‌مندی و نگاه وزارتخانه‌های مربوطه، به جای ادامه طرح و برنامه‌های قبلی- که برای رسیدن به نقطه فعلی هزینه زیادی صرف آن شده است- مسیر جدیدی را انتخاب خواهند کرد. شاید برخی منکر این موضوع شوند و آن را پیش‌داوری بنامند؛ اما با نگاهی به گذشته و تغییر و تحولات ناشی از تغییر مدیریت‌ها در سطوح مختلف، می‌بینیم که این نظر بر اساس تجربه‌های ثابت‌شده پیشین است و ما در سال‌های گذشته، بارها بهای سنگین این نوع تغییرات را داده‌ایم. 

تا جایی که از گوشه‌وکنار شنیده می‌شود، دانشمندان فضایی کشورمان براساس تجربه‌هایی که از پرتاب محموله‌های زیستی به دست آورده‌اند، هم‌اکنون طراحی و حتی ساخت برخی از بخش‌های ناو سرنشین‌دار ایران را به انجام رسانده‌اند و اگر این طرح تعطیل نشود، ظرف چند سال آینده می‌توانند نخست پرتاب آزمایشی و سپس پرتاب سرنشین‌دار آن را به انجام برسانند.

اینکه انتخاب این راه، درست بوده یا خیر، موضوعی است که باید تصویب‌کنندگان طرح در اسناد بالادستی پاسخ دهند؛ اما درحال‌حاضر، کنارگذاشتن یا کم‌رنگ‌کردن آن، یعنی نادیده‌گرفتن هزینه‌هایی که صرف شده و بدتر از آن، ناامیدکردن جوانان دانشمندی است که با هزاران ساعت تحقیق و کار، طرح ساخت سفینه سرنشین‌دار را به نقطه مطلوبی رسانده‌اند. امید است تغییرات در سازمان فضایی ایران و جداسازی بخش‌های آن، باعث نشود برنامه و طرح‌هایی که در گذشته دنبال می‌شد، از مسیر خود خارج شود.

 اخبار سیاسی  - شرق