درهای کشور برای ورود پول کثیف باز است
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
گزارش وزیر کشور از پولهای کثیف پایان راه نبود، این تازه آغازی شد برای جدالی جدیتر بر سر نقش پولهای کثیف. حالا یک طرف ماجرا میخواهد «عذرخواهی» وزیر را برجسته کند و طرف دیگر آمارهای رنگارنگ او را از برخی فسادها در حوزه فرار مالیاتی و واردات غیر قانونی خودرو و قاچاق. در این میان مسعود پزشکیان، نماینده اصلاحطلب مجلس هر چند تاکید میکند که سندی از ورود پولهای کثیف به سیاست ندارد اما معتقد است که فسادهای بزرگ بدون نفوذ در قدرت هم امکان پذیر نبودهاند. بر همین اساس استدلال او این است که اگر هم قبول کنیم هنوز پول کثیفی وارد سیاست نشده اما «درهای سیاست ما برای ورود پولهای کثیف باز است و اتفاقا عدهای هم مقابل این درها برای خوشآمدگویی صف کشیدهاند.»
با گزارش آقای رحمانی فضلی بحث مبارزه با فساد دوباره بحث اصلی محافل سیاسی شد. این دعوایی که بر سر بحث فساد اقتصادی در کشور شکل گرفته را چگونه ارزیابی میکنید؟
وقتی میآیند و در دنیا گزارش میدهند که مثلا فلان مبالغ در قاچاق دارو و مواد مخدر و دیگر انواع فسادهای اقتصادی جابه جا شده و تبدیل به قسمتی از گردش مالی شده، مطمئن باشید در کشور ما به شکل اولیتر این اتفاق در حال وقوع است. چون دستگاهها و ساختارهای نظارتی و کنترلکننده ما از هر حیث نسبت به استانداردهای جهانی عقب هستند. من واقعا نمیدانم چرا عدهای میخواهند این را کتمان کنند. وضعیت ما از حد هشدار برای ورود پولهای کثیف به انتخابات گذشته است. اگر واقعا شرایط طور دیگری است پس این 3 هزار میلیارد و 7 هزار میلیارد و 12 هزار میلیاردهایی که هر روز آمار یکی از آنها افشا میشوند، چه هستند؟
بحث بر سر ورود پول کثیف به سیاست است. یک طرف میگوید اینگونه هست و یک طرف میگوید نیست. این را چطور باید ببینیم؟
این کارهایی که کردند و فسادهایی که اتفاق افتاده کار آدم معمولی نیست. مساله خیلی روشن است. الان شهروندان معمولی باید برای یک وام 5 میلیونی و یا 7 میلیونی هزار بار بروند و به بانک مراجعه کنند تا شاید کارشان راه بیفتد یا نیفتد. آن وقت برخیها اعتبارات عجیب و غریبی میگیرند و مهمتر اینکه پول بانکها را پس نمیدهند، بعد کسی نگاه سایه آنها هم نمیکند. خب این غیر از داشتن نفوذ در سیستم و داشتن یک اعتبار خاص میان افراد قدرتمند مگر از راه دیگری امکانپذیر میشود؟ مگر غیر از زد و بند با فلان مسئول و فلان مقام میشود از این کارها کرد؟ بعد اسم را آیا چیزی جز ورود پول کثیف به سیاست باید گذاشت؟
نظرتان راجع به گزارش آقای رحمانی فضلی چه بود؟ شما از توضیحات ایشان چه برداشتی داشتید؟
به هر حال بهخاطر جو و جبههای که نمایندگان گرفتند و خصوصا نوع مدیریت آقای ابوترابیفر به عنوان رئیس جلسه که یک سر به ایشان القا میکرد که تو بگو اینطور بود یا اینطور نبود، به نظر من مقداری از حرفهای وزیر کشور تعدیل شد.
آقای وزیر گفت که برای بحث ورود پولهای کثیف به سیاست فقط هشدار داده است. اما خیلیها میگویند این اتفاق عملا افتاده. شما به عنوان یک نماینده که یکی از وظایفش نظارت بر تمام شئون کشور و کارهای اجرایی است، چه نظری در این رابطه دارید؟
ما مشکل نظارتی داریم و خواهیم داشت و با این روشی که جلو میرویم به سادگی قابل حل نیست. اینکه چه اسناد و مدارکی از مضوع ورود پول کثیف به انتخابات وجود دارد که جامعه از آن بیخبر است را من خبر ندارم. اما یک چیز بسیار واضح و عیان است و آن اینکه درهای سیاست ما برای ورود پولهای کثیف باز است و اتفاقا عدهای هم مقابل این درها برای خوشآمدگویی صف کشیدهاند. اینکه در سیستم ما تا حد معاون اول رئیس جمهور برای فساد اقتصادی به زندان میافتد و خیلیهای دیگر هم الان تحت پیگرد هستند، معنی جز ارتباط بخشی از این پولهای کثیف با بخشی از قدرت ندارد. کتمان کردن اینها هم به نظر من چیزی جز قوام دادن و استحکام بخشیدن به فساد ساختاری نیست.
ولی یک طرف ماجرا الان شدیدا این موضوع را تکذیب میکند. فکر میکنید در این اختلافاتی که بر سر موضوع ایجاد شده، نهایتا میتوان راه حلی پیدا کرد؟
الان هر طرفی فکر میکند که طرف مقابل و رقیب سیاسیاش میخواهد مچ او را بگیرد و به همین دلیل موضوع تبدیل به یک دعوای سیاسی میشود. البته در همین دعوای سیاسی هم همه حرفهایی که زده میشود اشتباه و نادرست و بیپایه نیست. اما استراتژی غلط است. الان فساد کشور ما را دارد به ناکجا آباد میبرد، بعد از هر دو طرف عدهای میخواهند از این نمد فساد برای خودشان کلاه بدوزند و طرف مقابل را زمینگیر کنند. من کتمان نمیکنم که برخی از همین مقاومتها به دلیل آغشته بودن افراد به فساد است.
یعنی اینکه برخی میگویند این را نگویید و این حرف را نزنید، به نظر من خیلی هم دلشان برای آبروی نظام نسوخته و نگران رو شدن دست خودشان هستند. اما این روش ما را به هیچ جا نمیرساند. این مسابقه بر سر فساد است. یک مسابقه بر سر رسیدن به سر منشا رانتها و دست پیدا کردن به پول و امکانات بیت المال در جریان است و یک مسابقه هم بر سر نمایش مبارزه با فساد. یعنی اینکه بیایند ژست مبارزه با فساد بگیرند و تبدیل به مجسمه خیرخواهی شوند.
شما اگر جای این جریانهای سیاسی بودید و برای آنها تصمیم میگرفتید، چه راهی را انتخاب میکردید؟
ببینید همه طرفهای سیاسی ایران باید از منظر مبارزه با فساد دست به یک تسویه جدی بزنند. این مخصوص این گروه و آن گروه و این جناح و آن جناح نیست. وقتی فساد ساختاری رشد پیدا میکند، همه درگیر میشوند. در همه طرفها آدمهای فرصتطلب و پولدوست و بیوجدان هستند. آدم متملق خط و جریان سیاسی نمیشناسد، هر کجا امکان رسیدن به منابع عمومی را پیدا کند وارد میشود. اینها در هر دو جریان سیاسی کشور قطعا وجود دارند و با کتمانشان هم هیچ چیز درست نمیشود. مبارزه با فساد الان دارد تار و پود جامعه را میخورد، آنوقت خیلی بیانصافی است که بیاییم آن را ابزار دعوای سیاسی کنیم. این طرف به رقیبش میگوید تو فاسدتری، آن طرف هم همین را میگوید، بعد مفسدین هم با خیال راحت کار میکنند. با این وضعیت به جایی نخواهیم رسید.
اخبار سیاسی - خرداد