موافقان زنبیل نگذاشتند؛پشت دولت خالی شد!

مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

 «برجام»،این دستاورد تاریخی، موجب شده است تا افکار عمومی در این واپسین روزهای حضور وکلای ملت در بهارستان هرروز به کشف تازه‌ای در زمینه خلقیات و فرهنگ حضرات دست‌یابند.

نکته جالب ماجرا آنجایی است که ملت ایران هیچ تلاشی برای پی‌بردن به این فرهنگ و خلقیات نمی کند بلکه این خود بهارستانی‌ها هستند که یا خودشان، خودشان را افشا می‌کنند یا یک بهارستانی اخلاقیات بهارستانی‌های دیگر را رونمایی می‌کند. نمود آن را می‌توان در مصاحبه اخیر منصور حقیقت‌پور، عضو کمیسیون ویژه برجام یافت. حقیقت پور در این گفتگو بیان کرده است: «مهمانان کمیسیون بررسی برجام، زودتر از ما که اعضای کمیسیون هستیم می‌روند و مستقر می‌شوند و برای هم صندلی می‌گیرند!» این سخنان حقیقت‌پور پرده از پدیده‌ای برداشت که به «زنبیل گذاشتن» شهرت دارد و صفتی دیگر بر صفات برخی مجلس نهمی‌ها افزود!

زنبیل بهارستانی ها!
«زنبیل» از دیرباز در فرهنگ ما ایرانیان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. طبیعتا در نگاه نخست، باید معنای حقیقی آن، یعنی «ابرازی که چیزها را در آن قرار می‌دهند و از جایی به جایی می‌برند» در ذهن‌ها پدیدار شود. اما به طور کلی چون در این مرز و بوم بسیاری از چیزها با معنای اصلی خودشان شناسایی نمی‌شوند و در جایگاه حقیقی شان نه قرار گرفته اند و نه استفاده می‌شوند، زنبیل هم از این قضیه مستثنی نیست.

به همین دلیل در فرهنگ اجتماعی ما زنبیل در کاربرد کذایی خود و در نقش« انسان‌ها » ظاهر می‌شود و به جای آن‌ها در مقاطعی که افراد ملزم به رعایت نوبت هستند، قرار می‌گیرد. زنبیل در معنای کذایی خود همان « جا گرفتن » است به همین دلیل قاطبه ما ایرانی‌ها از همان عنفوان کودکی به دلیل آنکه علاقه‌ای به رعایت نوبت و در صف ایستادن نداشته ایم یا در قامت یک زنبیل، برای افراد دیگر پدیدار می‌شدیم و یا افراد دیگر برای ما نقش زنبیل را ایفا می‌کردند و با همین رویه نیز رشد یافته ایم و مناصب و پست‌های کلان و مهم را اشغال نمودیم و مایی که باید در این مناصب، بسان الگویی برای افراد جامعه ظاهر شویم، وکیل و وزیر شده‌ایم!

آیا ادب مردم به ز دولت است؟!
اگر صدا و سیما تا پیش از پخش جلسات کمیسیون ویژه بررسی برجام، تنها با مستندها و برنامه‌های خبری به تریبون پایداری‌ها مبدل شده بود این روزها با پخش جلسات کمیسیون بررسی برجام به طور تمام عیار سنگ تمام گذاشته است و برخی دلواپسان عضو و غیرعضو در این کمیسیون هم که حسابی خوش به حالشان شده است و نور، تصویر و صدا را به طور تمام و کمال در اختیار دارند، رفتاری را با دیپلمات‌های هسته‌ای کشورمان در پیش گرفته اند که آدمی با رقیبش هم اینگونه نمی‌کند و بنا به گفته خود مجلس نهمی ها، شان مجلس نهم را به پایین‌ترین حد ممکن نازل کرده‌اند. حقیقت پور، نماینده اصولگرای مجلس، در بخش دیگری از سخنانش به همین امر اشاره می‌کند و می‌گوید: «هیچ کدام از اعضای کمیسیون برخورد نامناسبی با تیم مذاکره کننده نداشته‌اند.

اعضای کمیسیون باید حتما ادب را رعایت کنند. من تا الان هیچ نوع بی‌ادبی از طرف 15نفر عضو کمیسیون ندیدم.کسانی که مهمان کمیسیون هستند متاسفانه با ادبیات نامناسبی صحبت می‌کنند. مهمانان کمیسیون باید خودشان ادب را رعایت کنند. حتی وقتی فرد می‌خواهد با دشمنانش مواجه شود هم باید ادب را رعایت کند. چه رسد به اینکه بخواهند با اعضای تیم مذاکره‌کننده که فرزندان انقلاب هستند صحبت کنند. طبیعتا حتما باید ادب را رعایت کنند.» با این رویکردی که برخی دلواپسان در جلسات کمیسیون بررسی برجام پیش‌گرفته‌اند، تنها باید به خواب جلوسشان بر صندلی‌های سبز رنگ مجلس دهم قناعت کنند و احتمالا هم این امر را به خوبی دریافته‌اند. چون این روزها هرچه در چنته دارند بیرون می‌ریزند و برایشان اهمیتی ندارد که در حال تنزل جایگاه نهادی هستند که بنیانگذار انقلاب اسلامی آن را در راس امور خواندند.

کجایند این حامیان برجام؟!
اما در این میان سوال بسیار مهمی در افکار عمومی ایجاد می‌شود و آن هم این است که چرا نمایندگان حامی و موافق «برجام» در جلسات کمیسیون ویژه بررسی آن شرکت نمی کنند که دلواپسان و نمایندگان تندرو این گونه به تیم مذاکره‌کننده هسته ای‌مان بتازند که توانسته اند آراء مثبت همه سران و بزرگان نظام را جلب کنند؟ چرا موافقان توافق، عرصه را برای عده‌ای خالی گذارده اند و به آنها فرصت ظهور و بروز داده اند تا از عملکرد کسی تقدیر و تشکر کنند که تنها دستاورد زمان ریاستش، شش قطعنامه شورای امنیت علیه ایران بود و عملکرد کسانی را تخریب نمایند که طی دو سال، به برجامی دست یافتند که توجه جهانیان را به خود جلب نمود و ملت ایران را غرق در شادی کرد. شاید در فرهنگ حامیان توافق «جا گرفتن و زنبیل گذاشتن» و اظهار نظر با داد و فغان و توهین به مخالف تعریف نشده باشد اما احتمالا حضورشان در جلسات کمیسیون بلامانع است و می‌توانند با همان رویکرد تعاملی خود از برجام دفاع کنند و دولتمردان تدبیر و امید را در برابر هجمه‌ها تنها رها نکنند.

دولت روحانی، تنهای تنها
از همان آغازین روزهای روی کار آمدن حسن روحانی و در همان جلسات رای اعتماد به کابینه پیشنهادی دولت تدبیر و امید، ملت ایران نیک دانستند که برخی از این مجلس نهمی‌ها به این دولت برآمده از رای مردم روی خوش نشان نخواهند داد و سر سازگاری با دولت نخواهند داشت و در طول دو سال گذشته هم در را بر پاشنه بداخلاقی و ناسازگاری با دولت و ملت چرخاندند. اما در میانِ همین ساکنین ساختمان بهارستان، بودند کسانی که گهگاهی از دولت تدبیرو امید و به ویژه تیم مذاکره کننده هسته‌ای از طریق تریبون خانه ملت دفاع می‌کردند و به تمجید دیپلمات‌های هسته‌ای‌مان می‌پرداختند. اما آنچه امروز بعد از حصول توافق جامع هسته‌ای به شدت رخ می‌نماید و به شدت هم در ذوق می‌زند، این است که حامیان برجام در مجلس که تعدادشان کم هم نیست، مهرسکوت بر لبانشان زده‌اند و در نقطه مقابل آنها، تک و توک مخالفان برجام ،گرد و خاک به راه انداخته‌اند و گوش هایشان آنقدر از فریادها و توهین هایشان به تیم مذاکره کننده پر است که هیچ فصل الخطابی را نمی‌شنوند.

تکلیف دلواپسان که روشن است. ولی این بار باید آنهایی را در مظان سوال قرار داد که داعیه حمایت از برجام را یدک می‌کشند و این روزها اگر رسانه‌ها به سراغ آن‌ها نروند در کنج عزلت خود باقی می‌مانند و در همانجا هم حمایت خود را از برجام اعلام می‌دارند! در همین راستا «آفتاب یزد» با چند تن از نمایندگان موافق برجام گفتگو داشته است و از آنها علت سکوتشان را جویا شده است .

 اخبار سیاسی  -  آفتاب  یزد