«توپخانه» عليه «پاستور»
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : یکشنبه, 22 فروردين 1395 13:04
استراتژي‌شان را تعيين كرده‌اند تا اين‌بار شوكه نشوند. هدف استراتژيك‌شان مشخص است و براي رسيدن به اين هدف برنامه‌ريزي كرده‌اند. تقسيم كار صورت گرفته است تا حسن روحاني سيبل انتقادها باشد. انتقادها از همه طرف به سمت او سرازير است. يك روز بحث اقتصادي است. متهم به بي‌توجهي به معيشت مي‌شناسندش و تذكر مي‌دهند كه تلاشي در اين مورد نمي‌كند. يك روز بحث بر سر ديپلماسي است. از شروع مذاكرات تمام تلاش‌شان را براي بي‌اهميت جلوه دادن تلاش دولت در اين مورد كردند.
تلاش‌شان به ثمر نرسيد اما حالا مي‌خواهند نشان دهند برجام كار خاصي نكرده است. الفباي مذاكرات را ندانسته به تحليل‌هاي عجيب و غريب مي‌رسند. مي‌گويند حتي پايين‌آمدن قيمت نفت هم به دليل برجام است. هنوز در ذهن‌شان يك دولت مقدس پيشين دارند كه هرچند به آنها پشت كرد و براي‌شان كم دردسر به بار نياورد اما از نگاه آنان همه بايد عين آن باشند. يك روز بحث خود رييس‌جمهور است. نرفتنش به يك سفر خارجي را به هزار و يك مساله عجيب ربط مي‌دهند و با هيچ توضيحي هم عقب‌نشيني نمي‌كنند. يك روز بحث‌شان فرهنگي است.
از كنسرت‌هاي خيالي مي‌گويند و تلاش مي‌كنند رابطه مراجع و دولت را برهم بزنند. هرچند همه اين كارها استراتژي‌هاي اين سه سال اخيرشان بوده است اما نتيجه آن در هفتم اسفند به مذاق‌شان اصلا خوش نيامده است. حالا مخالفان دولت در سال جديد با استراتژي‌هاي جديد به ميدان آمده‌اند تا خرداد ٩٦ نشود شبيه اسفند ٩٤. كابوس تكرار اسفند ٩٤ و خرداد ٩٢ مخالفان اين روزهاي دولت را به فكر استراتژي جديدي انداخته است كه حملات آنها به دولت را شتاب بخشيده است و تنها به پايان اين سال استراتژيك مي‌انديشند.
ارتباط شدت حملات با يك سال سرنوشت‌ساز
مخالفان يك نكته را خيلي خوب مي‌دانند. سال ٩٥ براي همه آنها سال سرنوشت‌سازي است. سالي كه قرار است در پايان آن نتيجه صف‌كشي‌هاي انتخاباتي براي يك انتخابات مهم مشخص شده باشد. انتخابات رياست‌جمهوري دوازدهم هم مي‌تواند پايان خيلي‌ها باشد و هم مي‌تواند يك آغاز مجدد را بر روي آن نامگذاري كرد. با اين همه همين انتخابات براي گروهي هم «ادامه راه» است. مخالفان دولت اما نمي‌خواهند صفت «بازندگي» بيشتر از اين روي پيشاني‌شان جا خوش كند. مي‌خواهند آغاز‌كننده مجدد باشند و اين انتخابات را از دست ندهند. رسم همواره بر اين بوده است كه به پايان عمر يك دولت زمان نزديك مي‌شود در جناح رقيب تحركات آغاز مي‌شود. با اين همه مخالفان دولت در همان شبي كه خبر انتخاب حسن روحاني به عنوان رييس‌جمهور را شنيده بودند اين تصميم را گرفتند.
اما در اين ميان يك چيز به تحركات‌شان سرعت عمل هم بخشيد. عامل اصلي نتايج انتخاباتي بود كه تا اندازه زيادي آنها را شوكه كرد. نگاهي كه مردم پايتخت و ساير شهرها به آنها داشتند باعث شد تا كمي بيشتر تحرك كنند تا مبادا اين نگاه در انتخابات رياست‌جمهوري هم ادامه يابد. پس كار را در سال ٩٥ با شدت آغاز كردند. تقسيم كارشان ماه‌ها است كه صورت گرفته تا در ميان تريبون‌هاي رسمي، فضاي مجازي و جلسات غير‌رسمي‌شان براي رسيدن به اين هدف تلاش كنند. سال سرنوشت‌ساز ٩٥ شايد سرنوشت‌سازترين سال براي اردوگاه مخالفان دولت باشد كه از شواهد اين‌گونه برمي‌آيد كه به هيچ قيمتي حاضر به از دست دادن آن نيستند.
فضاي مجازي، گلوگاه شكست
مخالفان دولت خوب مي‌دانند كه در انتخابات هفتم اسفند بيشتر از هر جاي ديگري از فضاي مجازي بود كه غفلت كردند و شكست خوردند. بارها اعتراف كردند كه فضاي مجازي در اختيار اصلاح‌طلبان و حاميان دولت قرار گرفت و اين غفلت به ضررشان تمام شد. در همين شرايط بود كه براي سال سرنوشت ساز تصميم گرفتند كه اين‌بار اجازه غفلت ندهند. فعاليت در فضاي مجازي در چند لايه آغاز شده است. لايه اول كانال‌هاي تلگرامي تخريب دولت است كه بيش از هر چيز ديگري از ناكارآمدي اقدامات دولت بگويند و از غفلت‌هايي كه شده است. لايه بعدي تبليغ از خودي‌هاست. آنهايي كه به اظهارنظر مي‌پردازند و توجهي هم به گذشته ندارند.
لايه بعدي پنهان‌سازي تخلفات افراد مورد حمايت‌شان است آن هم با هدف اتهام‌زني و لايه آخر كه بي‌پرواتر از سايرين است به صورت علني و توهين‌آميز تقاضاي ردصلاحيت حسن روحاني را دارند. صراحت‌شان هم بالاست و اهل مقدمه‌چيني نيستند. درست در كنار اين تقاضا يك اظهارنظر منتشر مي‌كنند به نقل از مردي كه روزگاري مورد حمايت‌شان بود و به آنها آنچنان وفا نكرد با طرح اين سوال كه چرا بايد رييس دولت‌هاي نهم و دهم ردصلاحيت شود؟ گلوگاهي كه روزي براي‌شان شكست بود را حالا با شتاب بسياري در دست گرفته‌اند تا اين‌بار با هدف تاثيرگذاري بر مردم شايد بتوانند پيروز شوند.
تريبون‌هاي رسمي بي‌رونق اما پركوبش
تريبون‌هاي رسمي همواره در اختيارشان بوده است. رسانه ملي با آنها كم همسو نيست و رسانه‌هاي‌شان آنچنان از توقيف و تذكر نمي‌ترسند. دولت هم بنا را بر عدم شكايت از آنها گذاشته است. تريبون‌هاي رسمي اما بيشتر از هر چيز ديگري يك هدف را در سر دارد و آن هم حمله از طريق كمرنگ جلوه‌دادن دستاوردها است. دستاوردهايي كه از نگاه آنها چيزي نيست و از هر فرصتي براي حمله به آن استفاده مي‌كنند.
در روزهاي منتهي به انتخابات مجلس اصرار داشتند كه دولت نسبت به اقتصاد و معيشت بي‌توجهي كرده است و اين روزها هر چند وقت يك‌بار برجام را مورد حمله قرار مي‌دهند. در اين ميان اما تريبون‌هاي رسمي در ماه‌هاي اخير شتاب بيشتري به خود گرفته است. ضعف دولت در كمبود داشتن اين تريبون‌هاي رسمي از يك سو و خلأ ارتباطي كه بايد با پايگاه اجتماعي توسط دوست صورت مي‌گرفته است و نيست از سوي ديگر باعث شده است از اينجا بيشتر موفق شوند. به دولت حمله مي‌كنند، كسي هم آنچنان پاسخي نمي‌دهد. هر چند وقت يك‌بار شخص رييس‌جمهور يا معاون اول هستند كه پاسخي چندين درصد پايين‌تر از حمله آنها مي‌دهد اما باز هم متهم مي‌شوند.
با تريبون‌هاي رسمي شرايط را به گونه‌اي جلو برده‌اند تا شخص حسن روحاني و اطرافيانش برچسب «هميشه متهم»را روي پيشاني داشته باشند. انتقادها به اين رفتار دولت هميشه كليدواژه حرف‌هاي حاميان دولت بوده است. سكوتي كه دولتي‌ها در برابر حملات و ويراني‌ها مي‌كنند و گويا در ظاهر برنده‌اش همين مخالفان دولت هستند. با اين همه نفع‌شان را از اين قسمت به اندازه كافي مي‌برند. با كمال آرامش حمله مي‌كنند، تخلفات دولت سابق را كماي حافظه كوتاه‌مدت مردم فرو مي‌برند و بيشترين دستاورد را دارند. جلسات غيررسمي هم در كنار ساير اقدامات‌شان از ديگر برنامه‌هاي‌شان براي سال سرنوشت‌ساز است. جلساتي كه يكي از جدي‌ترين خروجي‌هاي آن تلاش براي ايجاد اختلاف و تند كردن فضاي سياسي كشور در ابتداي سال بود. كاري كه حتي در تعطيلات نوروز هم قيد آن را نزدند و تمام تلاش‌شان را كردند با خبرهاي دروغين ميان بزرگان كشور اختلاف ايجاد كنند. آنها خوب مي‌دانند امسال سال سرنوشت‌سازي است كه اگر با همه امكانات و تلاش‌هاي‌شان براي خرداد ٩٦ تلاش نكنند، قافيه را مي‌بازند. حسن روحاني هرچند كه شايد با تلاش همين مخالفان برچسب «هميشه متهم» را با خود دارد اما بدون شك متفاوت‌ترين رييس‌جمهور كشور است. رييس‌جمهوري كه مخالفان قسم‌خورده‌اي دارد كه اين روزها براي يك دوره‌اي شدن او، با يكديگر هم‌قسم شده‌اند. هم‌قسمي كه اگر دولت براي شكستن آن برنامه‌اي نداشته باشد و اگر حاميانش را فراموش كند، نتيجه عجيبي هم خواهد داشت.
اخبار سیاسی - اعتماد
