قفل ریاست
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : پنج شنبه, 23 ارديبهشت 1395 08:50
آرمان - به تدريج موعد تصميم‌گيري درباره رياست مجلس دهم فرا مي‌رسد؛ تا حدودي تركيب سياسي مجلس دهم هم معلوم است اما ديگر مانند گذشته نيست كه اصولگرايان به كانديداي معرفي شده از فراكسيون فراگير راي دهند و اصلاح‌طلبان و مستقل‌ها جز به كانديداي مورد حمايت فراكسيون اميد به كانديداي ديگري فكر نكنند.
فعالان سياسي طيف‌هاي مختلف در انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۲ به اين نكته مهم پي بردند كه ديگر زمان غلبه يك جناح سياسي بر ديگر جناح گذشته است و اكنون تحقق خواست ملت بر خواست‌هاي گروهي و جناحي غلبه دارد. علي شكوري فرد، دبيركل حزب اتحاد به خوبي به اين موضوع اشاره داشته است: « در گذشته جناح‌هاي سياسي بر وجوه افتراق تاكيد مي‌كردند، ولي ما ياد گرفتيم در روند سياست ورزي خود بر نقاط مشترك تاكيد كنيم و از همين روست كه دايره شمول اصلاح‌طلبان از دوره اصلاحات بر اساس فرايند‌هاي سياسي شكل گرفته دائما افزايش پيدا كرده است.
امروز اين دايره علاوه بر اصلاح‌طلبان، اعتدال گراها و بخشي از اصولگراهاي معتدل را درون خود جاي داده و به بخش بزرگ عقلاني در جامعه كه مي‌خواهد به منافع ملي و نظرات مردم توجه كند و به قانون بيشتر پاي بند باشد، تبديل شده است. » اكنون كاظم جلالي كه روزي عليه اصلاح‌طلبان سخن گفته بود، علي مطهري مستقل و... در ليست اميد قرار مي‌گيرند و علي لاريجاني محبوب بخش‌هايي از جريان اصلاحات مي‌شود بنابراين تاثير جناح‌هاي سياسي مانند قبل مورد ارزيابي نيست.
اكنون دو گزينه براي رياست مطرح هستند كه يكي محمدرضا عارف و ديگري علي لاريجاني است كه هر دو در رزومه فعاليت‌هاي خود سابقه خوب مديريتي دارند و تصور مي‌شود در شرايطي كه حضور اعضاي جبهه پايداري و طيف تندرو در مجلس دهم كمتر شده است رئيس اين مجلس بهتر از مجالس قبلي توان اداره پارلمان و تحقق وعده‌هاي از پيش تعيين شده را داشته باشد. اما چگونه بايد براي رياست مجلس تصميم‌گيري شودو كشيده شدن اين موضوع به صحن علني بهارستان چه تبعاتي دارد؟
عارف؛ چهره محبوب، منتخب اول تهران
محمد رضا عارف منتخب اول مردم تهران است كه معاون اولي دولت اصلاحات و مديريت وزارت ارتباطات را در رزومه خود دارد. او چهره‌اي دانشگاهي است كه تمايلي به ورود به مناقشات ندارد كه البته همين سكوت او كه نشان گرفته از شخصيت دانشگاهي است شايد براي همه وقت مناسب تشخيص داده نشود چنانكه اگر علي لاريجاني در مجلس نهم در برابر هوچي‌گري‌هاي نماينده جبهه پايداري در موضوع هسته‌اي سكوت مي‌كرد، امروز باز هم تندروها فرصت تبليغ و راهيابي به مجلس دهم را داشتند اما با افشاگري و رفتار محكم لاريجاني بود كه بخشي از راي‌دهندگان به ليست اصولگرايان غيرميانه‌رو در دوره قبلي انتخابات مجلس، پي به خسارتي بردند كه از ناحيه تندروي متوجه كشور شده است و براي ۴ سال آنها را از بهارستان دور كردند. عارف گزينه خوبي براي رياست است اما اگر مواضع نزديكانش در خارج مجلس بر مشي انتخابي او براي اداره برنامه‌گراي پارلمان تاثير نگذارد رياستش همراه با تدابير خواهد بود.
هر چند برخي مانند شكوري راد انصاف را اينگونه چاشني ديدگاه‌هاي خود مي‌كنند: « به طور طبيعي و منطقي انتخاب اصلاح‌طلبان براي رياست مجلس دكتر عارف است، البته رئيس مجلس توسط آراي نمايندگان انتخاب مي‌شود اما اين مانع از اظهارنظر كنشگران سياسي نيست. » برخي عقيده دارند براي اينكه عارف راي اول در تهران را دارد جلوس او بر كرسي رياست حقش است كه اگر اين امر محقق نشود سبب سرخوردگي حاميان و اصلاح‌طلبان مي‌شود كه نمونه آن در نشستي رخ داد كه رئيس‌جمهور براي منتخبان تدارك ديده بود. «در آن نشست يكي از منتخبان استان خوزستان نسبت به نشستن برخي منتخبان در رديف جلو كنار رئيس‌جمهور معترض شده و در وسط جلسه با بلند شدن از جاي خود و با صدايي كه همه مي‌شنيدند، گفت كه در اين جمع همه منتخب مجلس دهم هستند ...»
