احیای اعتماد عمومی ماموريت دولت در ايستگاه پاياني؛برگ برنده ياران روحاني
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : شنبه, 30 مرداد 1395 13:55
از عمر دولت روحاني فقط 9 ماه زمان باقي است؛ دولتي كه با وعده مذاكرات هسته اي، بهبود شرايط اقتصادي و گشايش فضاي امنيتي و سياسي داخل كشور و به پشتوانه بيش از 18 ميليون راي به مسند كار رسيد. اصلاح‌طلبان، كارگزاران و بخشي از بدنه جريان اعتدالي محافظه‌كاران از حاميان روحاني چه در جريان انتخابات و چه در تحولات بعد از آن بودند؛ حمايتي كه البته بدون حاشيه نبود و هزينه‌هايي را براي طرفين داشت تا دولت روحاني بعد از دولت اصلاحات، يكي از پرحاشيه‌ترين دوره‌ها پس از انقلاب اسلامي به لحاظ ورود و دخالت جريان‌هاي تندرو باشد. از جمله دوره نهم مجلس شوراي اسلامي كه به سبب اختلافات عديده گفتماني با دولت، بيشترین اصطكاك را بين بهارستان و پاستور رقم زد تا از اين حيث ركورددار طرح سئوال و تذكر به رئيس‌جمهوري باشد.
فارغ از اين حاشيه‌ها نيز دولت روحاني به رقم تمامي مسائل توانست كارنامه موفقي در سياست خارجی رقم بزند؛ موفقيتي كه البته در عرصه اقتصادي و سياسي تكرار نشد. بدهي‌هاي سنگين به جامانده از دولت قبل و نيز برخي موانع در سياست داخلي و جريانات فراقانوني اين امكان را براي روحاني و يارانش مهيا نكرد تا روحاني به آنچه كه در هفته‌هاي پايان خرداد 92 از پشت تريبون‌هاي جماران با مردم در ميان گذاشت، برسد.
اكنون در اين فرصت باقيمانده يك سئوال جدي پيش روي حاميان روحاني و فراتر از آن، دولت روحاني وجود دارد و آن اينكه دولت در ماه‌هاي پاياني عمرش چه اولويت‌هايي را باید براي خود قائل شود تا از يك طرف عملكرد خود را تا فرا رسيدن دوازدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري ارتقا دهد و از طرف ديگر با جلب اعتماد مردم به واسطه همين كارنامه موفق، يك بار ديگر آنان را مجاب به حمايت مجدد از او در اردیبهشت 96 كند.
برخي اعتقاد بر آن دارند كه دولت نيازمند تقويت ارتباط دوسويه با مردم بوده كه از اين جهت اهميت تيم‌هاي رسانه‌اي، موضع‌گيري‌های وزارتخانه‌اي، نشست‌هاي مشترك با قوا و مهمتر از همه ديدار‌هاي رئيس‌جمهوري با مردم و سخنراني‌هاي عمومي ايشان صرف تشريح عملكرد دولت در عرصه‌های مختلف و مشكلات ساكنان پاستور در اجراي اهداف راهبردي و وعده‌هاي انتخاباتي دوچندان مي‌شود.
از طرف ديگر برخي معتقد به نوعي شوك در دولت به جهت جهش مديريتي در سازوكار پاستور هستند. بدين سان كه ايجاد تغييرات مديريتي و حتي انتخاب چند وزير جديد ولو در ماه‌هاي منتهي به انتخابات مي‌تواند كارايي دولت در برخي زمينه‌هاي منفعل يا كند را تسريع ببخشد.
در نهايت نيز گروه سومي هستند كه همچنان اصرار بر محافظه كاري دولت داشته و در اين انديشه هستند كه عدم موضع‌گيري دولت در برخي اتفاقات تندروانه و همچنين استمرار سياست‌هاي منفعل در برخي گفتمان‌ها و تصميمات، سكوت جريان‌هاي تندرو را در برداشته و در نتيجه موانع فراقانوني پيش روي دولت را كاهش خواهد داد.
با اين حال و فارغ از اينكه دولت روحاني چه تدبيري در خصوص ماه‌هاي پاياني عمر خود خواهد داشت، اين نكته در تمامي موارد اشتراك داشته و توجه به آن قطعا يك برگ برنده براي روحاني خواهد بود و آن القا و ايجاد يك درك متقابل بين جريان‌هاي مردمي و نهادهاي مدني با دولت است كه باعث مي‌شود دولت چه در زمان ورود به حاشيه‌ها و چه در انفعال و چه در تغييرات از حمايت مردمي و پشتوانه اجتماعي و در يك كلام «آراي عمومي» بهره‌مند باشد.
فرارسيدن هفته دولت بهانه خوبي است كه حسن روحاني و يارانش در سال پاياني عمر دولت يك نگاه به عقب داشته و عملكرد چندساله خود را مجددا رصد كنند. اينكه دولت چطور توانست تورم را با تمامي كش و قوس‌هاي اقتصادي دولت دهم به يك ثبات برساند و يا پرونده هسته‌اي ايران را بعد از يك دهه و اندي به فرجام برساند و همين طور روابط از هم گسسته ايران با برخي كشورها بعد از چندين و چند سال دوباره از سر گرفته شود، قطعا نكات مهمي را در خود نهان كرده كه توجه به آن بي ارتباط با راه حل ديگر اتفاقات و موانع پيش پاي دولت روحاني نخواهد بود.
پرونده هسته‌اي ايران بعد از يك دهه تنها زماني به راه حال انجاميد كه اولا مردم با يك انسجام ملي آن را همراهي كردند و اين بار جريانات تندروي سياسي موسوم به دلواپسان در اقليت بوده و هيچ قدرت مانور يا مديريتي بر مذاكرات نداشته‌اند. مضاف براينكه دولت به رغم تمامي هنجارشكني‌ها و هزينه‌هاي داخلي از سوي جريانات داخلي بر مواضع خود ايستادگي كرد و اجازه نداد كه حاشيه‌ها بر متن مستولي شده و در نهايت راه و بيراهه در هم گم شوند. همچنان‌كه در اوايل دولت روحاني نيز ثبات تورم و مهار آن با جريان‌سازي‌هاي جدي تندروها همراه شد ولي دولت هرگز از مواضع خود عقب ننشست و مصرانه خواستار آن بود سازوكار اقتصادي دولت قبل را به پايان ببرد.
در جريانات وزارتخانه‌اي نيز همان طور كه طي چند سال اخير شاهد بوديم، دقيقا وزرايي بيشتر محبوبيت را نزد افكار عمومي كسب كرده‌اند كه بيشترين ارتباط را با مردم برقرار كرده و حتي خارج از فضاي رسانه‌اي و مطبوعاتي در شبكه‌هاي اجتماعي نيز خود را در كنار مردم قرار دادند. جالب آنكه اين وزيران نيز بيشترين تذكرات، طرح سئوالات و انتقادات را نيز از جانب جريان‌هاي تندروي سياسي متحمل بودند اما در عين حال نيز بيشترين جديت را در كار خود ادامه دادند و شخصيتي چون محمدجواد ظريف علي رغم تمامي اتهاماتي كه به او در جريان مذاكرات هسته‌اي وارد مي‌شد تا عقد توافق هسته‌اي دست از كار برنداشت ؛ حتي اگر اين اصرار موجب آن مي‌شد كه وزير امورخارجه نه هر ماه، بلكه هر هفته مهمان صحن علني مجلس و جلسات كميسيوني باشد و اين دقيقا همان اتفاقي است كه متاسفانه در بخشي از بدنه دولت بعد از مدتي گم شده است.
وزراي روحاني در شرايطي كه بيشترين ميزان حضور در مجلس قبل را داشته‌اند، اكنون كمتر از گذشته موضع‌گيري داشته و از عملكرد خود دفاع كرده و يا اتفاقات و موانع را با مردم در ميان مي‌گذارند. در حالي که با شرح اتفاقات و بيان جزئيات يك موضوع براي مردم، مي‌توان انتقادات و هر تهديد حاصل از آن را با ارتباط‌گيري مردمي و اجتماعي به يك فرصت بدل ساخت.
دعوت اخير نمايندگان مجلس از 9 وزير روحاني دقيقا مصداق همين شمشير دو دم است كه مي‌تواند هم تهديد و هم فرصتي براي روحاني باشد. تهديد از اين منظر كه فضاي عمومي مجلس با ميدان‌داري برخي نمايندگان جريانات تندرو سياسي برعليه روحاني شوريده شود و فرصت از اين منظر كه وزرا مي‌توانند با استفاده از اين فرصت، هم روابط بين دو نهاد را تقويت كنند، هم نمايندگان را همراه خود كرده و مهمتر از آن مردم را را از طريق مجلس در جريان اقدامات دولت و محدوديت‌هاي آن قرار دهند؛ چراكه با توجه به تشكيل اتاق‌هاي فكر تخريبي عليه دولت و نيز دورخيز جريانات تندرو براي انتخابات پيش روي، آنچه كه براي روحاني و يارانش سرنوشت‌ساز خواهد بود، حفظ پايگاهي‌هاي عمومي و اجتماعي و اصطلاحا جذب آراي حدنصاب براي پيروزي در انتخابات است كه اين امر محقق نخواهد شد؛ مگر با احياي اعتماد مردمي به دولت و نيز كارنامه موفق دولت كه تصور مي‌شود با تكيه بر موفقيت كلي دولت در مجموعه اقدامات تحت اختيار قوه مجريه، اكنون اولويت دولت براي موفقيت در انتخابات آينده احياي اعتماد عمومي باشد.
اخبار سیاسی - روزان
