کارآمدترین مدل حمایتی از روحانی
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 01 شهریور 1395 12:33
به گزارش ایسنا، متین مسلم - کارشناس روابط بین‌الملل - در روزنامه «آرمان» می‌نویسد: تحلیل شرایط و آنچه رئیس‌جمهور حسن روحانی با آن روبروست، آن هم براساس میزان وابستگی به آنچه «سازمان رأی‌دهندگان وفادار به او» توصیف شده، به غایت می‌تواند هرگونه ارزیابی درست درباره رئیس‌جمهور ونگاه مردم به وی را با تردید روبرو کند.
در میان کنشگران سیاسی ایران، چه موافق یا مخالف روحانی یا حتی کسانی که منفعت‌طلبانه خود را در صف حامیان وی قرار داده‌اند، «سازمان رأی» دقیقا آن چیزی است که فکر می‌کنند بخش یا بخش‌های زیادی از جامعه ایرانی تحت تاثیر تصمیمات یا توصیه‌های رهبران احزاب و گروها، به فرد یا جریانی گرایش و در یک فرایند انتخاباتی به او رأی می‌دهند. درآنچه اکنون به رئیس‌جمهور مربوط می‌شود از همین زاویه، گروه‌های وفادار یا مخالف از او می‌خواهند برای همراهی و ادامه راه و حفظ سازمان رأیی که وابسته به آنهاست به توصیه‌هایشان گوش کند یا مانند اصولگرایان تندرو او را تهدید می‌کنند که سازمان رأی‌شان را در موعد مقرر وارد میدان خواهند کرد.
شاید چنین نگاه‌هایی واقعیت نهفته در درون جامعه ایرانیان را منعکس نکند «که به باور من نمی‌کند»، اما بی‌شک چنین کنشگری دوسویه‌ای در درون، شرایط را برای حسن روحانی تا حد زیادی مشکل کرده است. اکنون تصور می‌شود رئیس‌جمهور چندان نگرانی از مخالفان حرفه‌ای و قسم‌خورده‌اش ندارد. او پس از سال‌ها حضور در ساختار قدرت و سه سال ریاست‌جمهوری که خود را برای راند دوم تشکیل دولت آماده می‌کند، به خوبی با قواعد بازی از نوع دیگر و البته متناسب با سیاست ایرانی آشناست و لابد می‌داند شرایط را چگونه مدیریت کند.
حسن روحانی به خوبی می‌داند افزایش مخالفت تندروها اعم از افراد، رسانه‌ها و گروه‌های همسو، منطقاً به افزایش کارآمدی رأی مردم در انتخابات ماه مه سال آینده ریاست‌جمهوری منجر خواهد شد. او با برداشتی که از افکار عمومی دارد، به قول مرد قدرتمند سیاسی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی«می‌داند مردم از مشکلات و چرایی آنها آگاه هستند و با همه انتقادات، اما به او همچنان اعتماد دارند».
ایشان که حتی مخالفانش به جهت‌یابی درست قطب‌نمای سیاسی او معترفند، هرچند به زبان نمی‌آورند، تاکید و تصریح کرده «مردم تصمیم خود را گرفته‌اند». اگر برای این نظر هیچ دلیلی در دست نباشد «که فراوان در برابر ما وجود دارد»، مهم‌ترین مؤلفه نتیجه انتخابات پارلمانی ماه مه است که گویای نظر عمومی مردم در قبال روحانی است؛ آنگاه که اکثریت کاندیداها کرسی‌های پارلمانی در برداشت از افکار عمومی مردم ایران با شعار حمایت از رئیس‌جمهور موفق به ورود به پارلمان شدند.
تا آنجا که به مخالفان مربوط می‌شود (مستقل از پایگاه اجتماعی‌شان که یکدست نیست) به قول آنها سازمان رأی وفادار و قسم‌خورده‌شان تهدیدی برای حسن روحانی محسوب نمی‌شوند. نگارنده بر این اعتقاد است تحمل و مدارای آقای رئیس‌جمهور با تندروها و مخالفانش، بیشتر ناشی از اطمینان به غیرمؤثر بودنشان بر افکار عمومی است. اما در جبهه موافقان موضوع سهم‌خواهی آنان بدون در نظر گرفتن مشکلات و محدودیت‌هایی حیرت‌آوری که رئیس‌جمهور با آنها روبروست، اگر با این تحلیل همراه باشد که عدم همراهی وی را در آینده با مشکلاتی روبرو خواهد کرد (به دلیل عدم به‌کارگیری احتمالی سازمان رأی تابعه) به غایت تحلیل و برداشت آنها از شرایط اشتباه است. حتی اگر مطابق با استاندارد گروه‌های مخالف قائل به تقسیم‌بندی بر اساس سازمان رأی باشیم که به باور من اشتباه است، باز هم سازمان رأی حسن روحانی به‌گونه‌ای هست که او را بی‌نیاز از همراهی دیگران کند. البته عدم همراهی ممکن است فربه‌ای رأی آتی او را لاغرتر کند، که بعید می‌دانم. اما بی‌شک این لاغری او در موقعیت اجتماعی چابک‌تر خواهد کرد.
به همین دلیل و منطقاً در کنار روحانی بودن نفعی سیاسی و پایدار برای همه خواهد داشت. رئیس‌جمهور نه سازمان رأی تخصصی، که افکار عمومی را درکلیت آن با خود همراه دارد. افکار عمومی شاید به او نمره ++A ندهند و منتقد او باشند، اما این انتقاد مردم را به منتقدان سهم‌خواه نزدیک نمی‌کند. مخالفان که جای خود دارند و در تحلیل داخلی حمایت ملی از روحانی چندان مطرح نیستند.
چه بخواهیم یا نه، شرایط ایران پس از روحانی با همه انتقاداتی که به او می‌توان داشت، مطلقاً قابل مقایسه با گذشته و شرایط دهشتناکی که هشت سال محمود احمدی‌نژاد برای ایران و مردم رقم زد، نیست. با این توضیح اضافه که احمدی‌نژاد صرفاً زمانی به قدرت رسید که توانست از شکاف و اختلاف نیروهای سیاسی به نفع خود نهایت استفاده را ببرد. گرچه بیداری جامعه ایرانیان به قول اکبر هاشمی رفسنجانی مانع از تکرار گذشته خواهد شد، اما این بدان معنا نخواهد بود که متحدان سیاسی آقای رئیس‌جمهور جهت مسئولیت‌های خود را به سمتی متفاوت از خواست وی و مردم هدایت کنند. به‌کارگیری و نزدیک شدن به مدل «عدم سهم‌خواهی و حمایت قاطع از روحانی» سیاستمدار کارکشته‌ای مانند آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در شرایط کنونی کارآمدترین مدل حمایتی از رئیس‌جمهور است؛ همه متحد در کنار روحانی.
