عارف وکیل المله است نه وکیل الدوله
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : یکشنبه, 14 شهریور 1395 11:22
اگر مردم تهران در هفتم اسفندماه 94 عارف را بر سکوی نخست از میان 30منتخب دیگر قرار دادند، به این دلیل بود که او را در قامت وکیل خود؛
نه به عنوان نماینده دولت راهی خانه ملت کنند تا برخلاف مجلس نهمی‌ها که بازتاب‌دهنده صدای دولت دهم در بهارستان بودند، عارف و هم طیفانش مبدل به صدای ملت در نهاد قانون گذاری شوند
آفتاب یزد- مریم علیزاده منصوری: انتقادات روز پنجشنبه محمدرضا عارف در نشست سراسری شورای نمایندگان انجمن اسلامی دانشگاه‌ها به حضور برخی مدیران دولت‌های نهم و دهم در کابینه و عدم تغییر آنها، خاص بودن فضای دانشگاه‌ها و همینطور نادیده گرفتن مُرّ قانون در ممانعت از برگزاری برخی کنسرت‌ها؛ نویدبخش آن بود که رئیس فراکسیون امید قفل سکوتش را شکسته، کنج عزلت را که مدتی به دلیل بداخلاقی‌های صورت گرفته از سوی لیست امید در انتخابات ریاست مجلس در آن منزل گزیده بود، ترک گفته و اکنون ردای وکالت مردم را به تن کرده است و مدرس وار از حنجره‌اش تریبونی آفریده برای خارج ساختن صدای ملت. اما واکنش‌های چند روز اخیر به سخنان رئیس فراکسیون امید گواه آن است که این تغییر رویکرد عارف به مذاق برخی اصلاح‌طلبان خوش نیامده است و آنها صراحت لهجه و فصاحت گفتار این سیاستمدار بااخلاق را برنتابیده‌اند.
نماینده «مردم»؛ نه نماینده «دولت»
نکته جالب توجه آن است که رئیس فراکسیون امید انگشت انتقادش را بر روی مواردی گذاشته که تمامی آنها بارها و به کرات از جانب اصلاح طلبان مورد نقد قرار گرفته است. همچون تغییر مدیران بازمانده از دولت‌های نهم و دهم در بدنه دولت یازدهم که موجب عملکرد ضعیف بخش هایی از دولت و همینطور ناهمسویی‌ها و ناهماهنگی‌هایی با سیاست‌های دولت شده است. همچنین سخنان عارف در خصوص لغو غیر قانونی کنسرت ها نیز بارها از زبان اصلاح طلبان نامدار شنیده شده و شاید عارف تنها به تکرار آن حرف‌ها پرداخته است. مسئله قابل تاملی که این برنتابیدگان انتقادات عارف مطرح می کنند آن است که عارف به جای انتقاد از دولت می بایست قدردان قوه مجریه هم باشد چرا که حضورش در خانه ملت مرهون فراهم سازی شرایطی است که ناشی از عملکرد دولت روحانی بوده است که در این باره باید به آنها خاطر نشان کرد عملکرد خوب و مثبت دولت در خصوص برگزاری سالم انتخابات در زمره وظایف دولت تعریف می شده است .
این منتقدین بر این باورند که اگر عارف نقدی بر عملکرد دولت دارد می بایست آن را در خفا و به صورت پنهانی به گوش مسئولین ذی ربط برساند چراکه اعلان انتقادات در شرایطی که دولت تحت فشار دلواپسان است، چراغ سبز دادن به دست آنها تلقی می شود که در پاسخ به آنها باید گفت اگر مردم تهران در هفتم اسفندماه 94 آرای خود را به سبد رای عارف سرازیر کردند و او را بر سکوی نخست از میان 30 منتخب دیگر قرار دادند، به این دلیل بود که او را در قامت وکیل خود؛ نه به عنوان نماینده دولت راهی خانه ملت کنند تا برخلاف مجلس نهمی‌ها که بازتاب دهنده صدای دولت دهم در بهارستان بودند، عارف و هم طیفانش مبدل به صدای ملت در نهاد قانون گذاری شوند. از همین رو رسالت عارف ایجاب می کند که همگام با حمایت از عملکرد دولت، به نقد سازنده قوه مجریه نیز در راستای بهبود بخشیدن به امور بپردازد.
حسن روحانی چه مجلسی می‌خواهد؟
قطع به یقین حسن روحانی نیز خواهان مجلسی که تنها به تعریف و تمجید از عملکرد او و دولتمردانش بپردازد، نیست، چراکه می داند بدون نقد سازنده پیشرفتی در امور صورت نمی گیرد. در این میان آنچه مبرهن است آن است که عارف و روحانی دوکفه ترازویی هستند که هیچ یک وام دار دیگری نیست و هر دو در حاکمیت نظام در یک سو قرار دارند و به مردم خدمت می کنند. همسویی و تعامل آنها را هم می توان از دیدارهای مکرر آنها دریافت؛ همچون آخرین ملاقات‌شان که بنا به گفته محمدرضا عارف به آفتاب یزد، در شنبه هفته گذشته صورت گرفته است. از همین رو می‌توان گفت که دایه‌های دلسوزتر از مادر برای دولت خطرناک‌تر از انتقادات مردانی چون عارف هستند؛ چرا که آثار سوء سرپوش گذاشتن بر اشتباهات دولت تبدیل به دستاویزهایی برای سرکوب دولت در اردیبهشت 96 خواهد شد و گزکی به دست اصولگرایانی خواهد داد که می‌خواهند کلید پاستور را از دستریشه این نق‌زدن‌ها کجاست؟
شاید این پرسش مطرح شود که ریشه این نق‌زدن‌های گاه و بی‌گاه برخی رسانه‌های نزدیک به آیت‌الله هاشمی چیست؟ واقعیت آن است علیرغم آنکه رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام همواره اعلام نموده که حامی نقادی منصفانه از دولت و رئیس فراکسیون امید است اما برخی رسانه‌های نزدیک به ایشان به دلیل پاره‌ای از مسائل حاشیه‌ای ترجیح می‌دهند خود را در قامت مخالف با رئیس فراکسیون امید نشان دهند! این امید وجود دارد که رسانه‌های مذکور از سیاست و رویکرد گل به خودی دست بردارند.
اخبار سیاسی - آفتاب یزد
