۱۰ ناوشکن پیشرفته و قدرتمند جهان (+تصاویر)

مجموعه: اخبار گوناگون

به گزارش برترین ها،  واژه «ناوشکن» خود نشان دهنده قدرت تخریب، نیرو و کارآمدی است. پس جای تعجبی ندارد که در نیروی دریایی این واژه به معنای یک کشتی جنگی بسیار قدرتمند است که با انجام حملات و انجام ماموریت های پیچیده همراه با قدرت آتش ویرانگر خود دشمن را به زانو در می آورد. اما ناوشکن از همان ابتدا چنین قدرتی نداشته است و باید بدانید که نمونه های اولیه آن ها برای پیدا کردن قایق های دشمن و نابودی مورد استفاده قرار می گرفت. اولین ناوشکن های ضد قایق های اژدرانداز در اواخر دهه قرن نوزدهم ساخته شده و پس از جنک جهانی اول به سرعت مورد توجه قرار گرفتند. سپس سایز آن ها به شدت افزایش یافته تا بتوانند در نبردهای سطحی جنگ جهانی دوم کارآیی داشته باشند. بعد از آن اختراع موشک های سطح به هوا و کروز ظاهر، اندازه و توانایی های این ناوشکن ها را به طور کامل تغییر داد. اگر چه ناوشکن های امروزی در مقایسه با ناوشکن های جنگ جهانی دوم ظاهر کمتر ترسناکی دارند اما قدرت آتش این ناوشکن ها چندین برابر بیشتر است.
 
10- ناوشکن کلاس آکیزاکی (ژاپن)
 

آکیزاکی (Akizuki) جدیدترین ناوشکن موجود در نیروی دریایی ژاپن به شمار می رود که با تکنولوژی بسیار پیشرفته بومی ساخته شده است و در ترکیب با ناوشکن های بزرگ تر و قدرتمندتر کلاس آتاگو و کونگو توان دفاعی دریایی ژاپن را به شدت افزایش داده است. این ناوشکن با 6800 تن وزن با ناوهای تندرو مدرن اروپایی برابری می کند اما به دلیل سلاح های متنوع و سنسورهای پیشرفته ای که در آن به کار برده شده در زمره ناوشکن ها دسته بندی شده است. در حال حاضر 4 فروند از این ناوشکن در نیروی دریایی ژاپن فعال است. این ناوشکن با سوخت گازی و چهار توربین گازی رولزرویس توان تولید 19.5 مگاوات نیرو در هر توربین را داشته که در کل نیرویی معادل 78 مگاوات برای پیشرانه کشتی تولید خواهد شد.
 
همچنین این ناوشکن دارای رادارهای چند منظوره دو بانده است که برای عملیات جستجو و ردگیری، کنترل آتش و مشاهده واضح هدف مورد استفاده قرار می گیرند. سیستم سونار نیز روی بدنه این ناوشکن نصب شده و از رادار جستجوی سطحی نیز سود می برد. تجهیزات دفاعی این ناوشکن شامل یک سیستم پرتاب موشک ترکیبی برای موشک های دریایی اسپارو و سیستم دفاع موشکی پیشرفته ای بوده و یک توپ 127 میلیمتری که توان شلیک گلوله تا 24 کیلومتر را دارد نیز روی این ناوشکن سوار شده است.
 
همچنین 8 موشک ضد کشتی با برد 150 کیلومتر و کلاهک 225 کیلویی توانایی جنگی سطحی آن را تضمین کرده اند. این ناوشکن همچنین توانایی جای دادن دو هلی کوپتر را نیز دارد. از نقاط ضعف آن می توان به نداشتن سیستم دفاع موشکی برد بلند و عدم توانایی در حمله به مواضع زمینی اشاره کرد.

9- ناوشکن نوع 52 سی/کلاس لویانگ 2 (چین)
 

ناوشکن نوع 52 سی (Type-52C/Luyang II class) که گاهی کپی ناوشکن های AEGIS  ایالات متحده شناخته می شود در واقع ویژگی های خارق العاده و منحصر به فردی دارد که آن را از نمونه آمریکایی متمایز می سازد. این کشتی های 7000 تنی برای آزمایش تکنولوژی های بسیار جدیدی مانند رادارهای اسکن الکترونیکی، سیستم دوربرد سام، قابلیت های حمله زمینی و طراحی جدید بدنه ساخته شدند. این ناوشکن حریف ترسناکی برای ناوشکن های دشمن بوده و راه را برای تولید نسل بعدی ناوشکن های 52 دی هموار ساخت که به مقدار قابل توجهی پیشرفته تر و کارآمدتر هستند. این کشتی با موتور دیزلی برای سرعت های کم و توربین های گازی برای سرعت های بالا از قدرت قابل توجهی برخوردار است.
 
دو توربین گازی اوکراینی هر کدام 24 مگاوات نیرو تولید کرده که در سرعت های بالا برای هر دو توربین به 48 مگاوات می رسد. دو موتور دیزلی شانکسی نیز هر کدام 5 مگاوات و در کل 10 مگاوات نیرو تولید می کنند که برای سرعت پایین مناسب است. این ناوشکن دارای رادار اسکن الکترونیکی فعالی دو بانده نوع 346 است که در باندهای سی و اس عمل کرده و وظیفه آن ها جستجو، ردیابی و هدایت موشکی است. از دیگر رادارهای این ناوشکن می توان به رادار جستجوی هوایی وی اچ اف نوع 517 با برد 300 کیلومتر و رادار کنترل اتش نوع 344 برای توپ اصلی 100 میلی متری اشاره کرد. همچنین سیستم سونار اکتیو/پسیو با عمق های متفاوت روی بدنه آن نصب شده است.
 
این ناوشکن به یک توپ 100 میلیمتری با قدرت آتش 90 گلوله در دقیقه با برد 15 تا 20 کیلومتر، سیستم پرتاب عمودی دارای 48 موشک سام برد بلند با تکنولوژی پرتاب سرد و با برد 200 کیلومتر، لانچرهای مایل دارای 16 موشک کروز ضد کشتی و اهداف زمینی با برد 400 کیلومتر و وزن کلاهک 210 کیلوگرم، دو سیستم پرتاب کلوله 30 میلیمتری با قدرت آتش 5800 گلوله در دقیقه با برد موثر در مقابل موشک های کروز و دو لانچر سه گانه اژدرهای سبک 324 میلیمتری است. از نقاط قوت آن می توان به توانایی نبرد سطحی و هوایی و نقاط ضعف آن نیز نداشتن سیستم دوم ضد موشک های سام و نداشتن سیستم سونار شاخه ای یدکی اشاره کرد.

8- ناوشکن نوع 45 کلاس دیرینگ (بریتانیا)
 

ناوشکن نوع 45 کلاس دیرینگ که به عنوان جایگزینی برای نوع 42 به شمار می رفت ابتدا قرار بود که 12 ناوشکن جدید جایگزین ناوشکن های قدیمی تر شود اما در نهایت تنها 6 ناوشکن به دلیل کاهش بودجه و دیگر مسایل جایگزین شدند. این ناوشکن ها دارای سلاح ها و سنسورهای مختلف و سطح بالایی از تجهیزات خودکار هستند که نیاز به خدمه انسانی را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد. علی رغم وزن 8000 تنی این ناوشکن ها، آن ها یک پلتفرم چند منظوره دارند اما نیروی دریایی سلطنتی تنها توانایی های ضدهوایی آن ها را توسعه داده است. این ناوشکن دارای یک سیستم پیشرانه یکپارچه الکتریکی بسیار پیشرفته بوده که از پیشرانه دیزلی-الکتریکی با توربین های گازی برای رسیدن به حداکثر توان و کارایی سود می برد. موتورهای نیروی برق تولید کرده که باعث چرخیدن توربین ها خواهد شد.
 
توربین های گازی این ناوشکن از نوع رولز رویس بوده و هر کدام 21.500 کیلووات نیروی الکتریسیته تولید می کنند. دو ژنراتور دیزلی هر کدام با قدرت 2 مگاوات نیروی الکتریسیته لازم برای موتورهای الکتریکی را فراهم خواهند کرد که در نهایت خروجی نهایی موتروها به 45.000 کیلووات می رسد. بدین ترتیب این ناوشکن می تواند با سرعت 18 گره دریایی 13.000 کیلومتر را طی کند. سیستم اسکن الکترونیکی فعال چند کاره سامپسون با دو رادار دو وجهی چرخان با برد فراتر از 300 کیلومتر توانایی هدایت آتش توپ اصلی و جمع آوری داده های مربوط به اهداف برای موشک ها را دارد. رادار جستجوی برد بلند تالس که در باند ال عمل می کند با برد فراتر از 400 کیلومتر برای اخطار دادن اولیه در صورت تهدیدات هوایی و همچنین ردیابی موشک های بالستیک مورد استفاده قرار می گیرد.
 
همچنین یک سیستم سونار بسیار قدرتمند نیز روی این ناوشکن سوار شده است. این ناوشکن دارای یک سیستم لانچر موشکی عمودی با 48 موشک استر-15 با برد فراتر از 50 کیلومتر و استر-30 با برد بالای 120 کیلومتر است. همچنین یک لانجر مورب با 8 موشک هارپون ضد کشتی نیز روی این ناوشکن نصب شده است. یک توپ 114 میلیمتری برای مقابله با اهداف سطحی و بمباران کردن اهداف ساحلی نیز از تجهیزات تهاجمی این ناوشکن به شمار می آید. علاوه بر این دو توپ بوشمستر 30 میلیمتری نیز برای مقابله با کشتی های سبک در این ناوشکن وجود دارد. این ناوشکن در زمینه نبرد هوایی قابلیت های بالایی دارد اما به دلیل نداشتن سیستم پرتاب اژدری در مقابل تهدیدات زیردریایی ها آسیب پذیر می باشد.

7- ناوشکن کلاس هورایزن/اوریزونته (ایتالیا و فرانسه)
 

در طی یک برنامه نظامی مشترک بین بریتانیا، فرانسه و ایتالیا قرار بود که 22 ناوشکن تهاجمی با قابلیت بالا در نبرد هوایی ساخته شود که 12 فروند به نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا، 4 فروند به نیروی دریایی فرانسه و 6 فروند نیز به ایتالیا تعلق بگیرد. اما در نهایت بریتانیا به دلیل اختلاف بر سر کمپانی رهبر در پروژه، هزینه ها و نگرانی های تکنیکی از این برنامه جدا شده و تعداد ناوشکن ها برای نیروهای دریایی ایتالیا و فرانسه هر کدام به 2 فروند کاهش داده شد. بدین ترتیب ناوشکن های کلاس هورایزن با سلاح ها  و سنسورهای مشابهی ساخته شد.
 
برخلاف ناوشکن های کلاس دیرینگ که تنها در بخش نبرد هوایی قابلیت بالایی داشت، ناوشکن های 7000 تنی هورایزن چند کاربرده بوه و می توانند به تمامی تهدیدات پاسخ مناسبی دهند. این ناوشکن ها دارای سیستم پیشرانه گازی یا دیزلی بوده و هر کدام دو توربین گازی دارد که روی هم 41 مگاوات برق تولید می کنند و دو موتور دیزلی دیگر نیز هر کدام 4.7 مگاوات برق تولید نموده که در نهایت توان کلی را به 50.4 مگاوات افزایش می دهد. رادار شبکه ای اسکن الکترونیکی غیرفعال تک وجهی با کارکرد در باند سی برای جستجو، ردیابی هدف و هدایت موشکی اهداف سطحی و هوایی مورد استفاده قرار می گیرد. یک سیستم راداری باند ال نیز برای شناسایی اهداف هوایی در مسافت های طولانی و دادن اخطار زودهنگام مورد استفاده قرار می گیرد. این ناوشکن ها به سیستم سونار نیز مجهز هستند و یک رادار جستجوی سطحی سلکس در باندهای ای یا اف در نمونه ایتالیایی نیز وجود دارد.
 
یک سیستم جستجو و ردیابی مادون قرمز با نام ساژم نیز به منظور شناسایی تهدیدات نامتقارن و ردیابی غیرفعال موشک ها و هواپیماها در مسافت های کوتاه نیز در این ناوشکن ها تعبیه شده است. این ناوشکن نیز دارای یک سیستم پرتاب موشکی با 48 موشک است که بردی بین 50 تا فراتر از 120 کیلومتر دارند. لانچر مایل با 8 موشک ضد کشتی اگزوست در نمونه فرانسوی و لانچر مایل برای پرتاب 8 موشک ضد کشتی اتومات در نمونه ایتالیایی نیز از تجهیزات تهاجمی این ناوشکن است.
 
دو توپ فوق العاده سریع 76 میلیمتری ملارا در نمونه فرانسوی و سه توپ از همین نوع در نمونه ایتالیایی نصب شده است. نمونه فرانسوی دارای یک سیستم موشکی سطح به هوا با 6 موشک و نمونه ایتالیایی دارای دو توپ 25 میلیمتری ملارا است. علاوه بر این نمونه فرانسوی دو توپ 25 میلیمتری مدل اف 2 نیز دارد. همچنین در این ناوشکن دو لانچر برای پرتاب 24 اژدر سبک وزن تماسی نیز تعبیه شده است. قدرت این ناوشکن ها در دفاع هوایی و ضعف آن ها در سیستم راداری اسکن الکتریکی غیرفعال آن هاست.

6- ناوشکن کلاس کلکته (هند)
 

ناوشکن های کلاس کلکته (Kolkata) بزرگ ترین ناوشکن های سطحی با طراحی بومی ساخت هند هستند. توپ اصلی این ناوشکن ساخت ایتالیا، توربین های گازی آن ساخت اوکراین، سیستم پرتاب موشک سام آن ساخت اسراییل و سیستم موشکی ساخت روسیه است که باعث می شود این ناوشکن از پیشرفته ترین و مجهزترین تجهیزات تهاجمی و دفاعی برخوردار باشد. ناوشکن کلاس کلکته 7500 تن وزن داشته و قدرتمندترین ناوشکن در ناوگان دریایی هند است که تاکنون تنها 3 فروند از آن ها ساخته شده است. نمونه های آینده این ناوشکن با روزآمدسازی های بیشتری تولید خواهند شد و به دلیل بزرگی و داشتن تجهیزات فراوان، خدمه بسیاری نیز در آن مشغول به کار هستند.
 
سیستم پیشرانه این ناوشکن ترکیبی از گاز و دیزل بوده که دارای 4 توربین گازی زوریا و دو موتور دیزلی است که هر کدام 7.400 کیلووات برق تولید می کنند. از تجهیزات دفاعی این ناوشکن به سیستم راداری چند کاربردی در باند اس با برد بیش از 250 کیلومتر و توانایی جستجو، ردیابی و هدایت  سیستم موشکی و توپخانه ای برای اهداف سطحی و هوایی، یک رادار دو تالس با عملکرد در باند ال برای ردیابی در مسافت های بلند و شناسایی اهداف برای سیستم کنترل آتش، یک سیستم راداری جستجو و هدایت موشکی برای هدفگیری موشک های ضد کشتی، یک توپ سنسوری مادون قرمز و اوپترونیک با 300 درجه پوشش برای کنترل سیستم موشکی و دو سیستم سونار اشاره کرد.
 
این ناوشکن دارای یک سیستم پرتاب عمودی 16 موشک کروز سوپرسونیک برای کشتی ها و اهداف زمینی با برد 600 کیلومتر و وزن کلاهک 290 کیلوگرم، 32 موشک باراک 8 با برد بیش از 90 کیلومتر، توپ فوق العاده سریع ملارا 76 میلیمتری، 4 قبضه مسلسل 30 میلیمتری گاتلینگ برای اهداف هوایی و موشکی در فاصله کوتاه، دو پرتاب کننده راکت بومی برای شلیک راکت های ضد زیردریایی با برد 4.5 کیلومتر و دو لانچر اژدر فوق سنگین 533 میلیمتری دارای 4 اژدر نیز است.

5- ناوشکن کلاس هوبارت (استرالیا)
 

نیروی دریایی سلطنتی استرالیا ناوشکن های متعددی در اختیار دارد که ناوشکن های کلاس هوبارت با 6900 تن وزن بزرگ ترین و شناخته شده ترین آن ها به شمار می آیند. این ناوشکن ها از سیستم پیشرانه ترکیبی گازی و دیزلی استفاده می کنند که دو توربین گازی هر کدام 17.5 مگاوات و دو موتور دیزلی کاترپیلار براوو نیز هد کدام 5.7 مگاوات برق تولید خواهند کرد که در کل به 46.4 مگاوات می رسد.
 
این ناوشکن دارای یک سیستم راداری اسکن الکترونیکی غیرفعال با چهار پنل با عملکرد در باند اس برای جستجوی هوایی و سطحی و ردیابی اهداف است که بردی بیش از 350 کیلومتر دارد. سیستم سونار یکپارچه، هدایت کننده های الکترو-اوپتیکال سری 2500، سیستم جستجو و ردیابی ساژم ومپایر برای کشف غیر فعال موشک های کروز، هواپیماها و دیگر تهدیدات نامتقارن، سیستم دیده بانی شناسایی هدف رافائل تاپلایت برای توپ های 25 میلیمتری، سیستم پرتاب موشکی متشکل از 48 موشک با بردهای مختلف، موشک های ضد کشتی هارپونن به تعداد 8 عدد، یک عدد توپ اصلی 127 میلیمتری، 2 توپ بوشمستر 25 میلیمتری، سیستم دفاعی 20 میلیمتری فالانکس برای اهداف نزدیک و دو اژدرانداز دوقلو با اژدرهای سبک از دیگر تجهیزات این ناوشکن هستند. نقطه ضعف این ناوشکن نداشتن موشک های برد بلند برای هدف قرار دادن اهداف زمینی است.

4- ناوشکن نوع 52 دی (چین)
 

ناوشکن های چینی نوع 52 دی که از نمونه های پیشرفته نوع 52 سی هستند در زمینه ی توپ ها، مسلسل ها، رادارها و لانچرهای موشکی بسیار پیشرفته تر شده اند. این ناوشکن های 7500 تنی دارای سیستم پرتاب عمودی جهانی است که به آن امکان می دهد موشک های کروز متنوعی از سطح به هوا و زیردریایی گرفته تا ضد کشتی و اهداف زمینی را شلیک نماید. این تکنولوژی که اولین بار توسط ایالات متحده توسعه یافته و مورد استفاده قرار گرفت توسط چینی ها بهبود یافته و آن ها را دومین کشوری ساخته که از این تکنولوژی فوق پیشرفته استفاده می کنند.
 
سیستم پیشرانه این ناوشکن ترکیبی از دیزل و گاز بوده و دو توربین گازی آن هر کدام 28 مگاوات و دو موتور دیزلی نیز هر کدم 6 مگاوات برق تولید می کنند که در کل تولید 68 مگاوات برق را بر عهده دارند. از تجهیزات راداری این ناوشکن می توان به رادار های 4 وجهی باند اس برای جستجو، ردیابی و هدایت موشک های سطح به هوا در مسافت های طولانی، رادار برد بلند وی اچ اف نوع 517 برای اخطارهای سریع اولیه، رادار نوع 366 برای هدایت موشک های ضد کشتی، سونار دارای حالت فعال/غیرفعال و سونار شاخه ای اشاره کرد. سیستم های تهاجمی این ناوشکن شامل یک توپ 130 میلیمتری، دو توپ 30 میلیمتری، توپ 30 میلیمتری نوع 1130 با 11 لوله، لانچر موشک های سام برد کوتاه با 24 موشک، دو لانچر پرتاب اژدر سبک و سیستم پرتاب عمودی جهانی با 64 موشک با بردهای مختلف تا فراتر از 450 کیلومتر اشاره کرد.

3- کلاس آتاگو (ژاپن)
 

با افزایش تهدیدات کره شمالی و ماجراجویی های چین در نزدیکی جزایر مورد مناقشه ی سنکاکو، ژاپن بیش از پیش به افزایش قدرت ناوگان ناوشکن های کلاس آتاگو خود با رادارهای پیشرفته و موشک های برد بلند احساس نیاز می کند به همین دلیل قصد دارد ناوشکن های قدرتمند آتاگو خود را به 4 فروند افزایش دهد که به سیستم دفاع موشک های بالستیک فرا اتمسفری نیز مجهز خواهند بود. این ناوشکن های 10.000 تنی تاکید زیادی بر روی سیستم دفاعی موشک های برد بلند دارند. این ناوشکن ها طراحی خود را از ناوشکن های کلاس آرلیگ بورکس آمریکایی گرفته اما از آن ها بسیار بزرگ تر هستند.
 
در حال حاضر این ناوشکن ها از ناوشکن های چینی پیشرفته تر و قدرتمندتر هستند اما موشک های کروز جدید چین بزودی این برتری را خواهند گرفت. این ناوشکن با سیستم پیشرانه گازی همراه با 4 توربین گازی ایشیکاواجیما هاریما/جنرال الکتریک می تواند بیش از 75.000 کیلووات برق تولید کند. ناوشکن آتاگو دارای سیستم راداری اسکن الکترونیکی غیرفعال با چهار پنل در باند اس برای جستجو و ردیابی اهداف هوایی و سطحی است که بردی بیش از 350 کیلومتر دارد.
 
همچنین این ناوشکن دارای سه دستگاه روشن کننده هدف برای سیستم راداری نیمه فعال سام خود، سیستم راداری جستجوی سطحی و یک سیستم سونار است. از تجهیزات دفاعی این ناوشکن می توان به لانچر چند منظوره برای 96 فروند موشک مختلف، 8 فروند موشک ضد کشتی، یک توپ 127 میلیمتری، سیستم دفاعی 20 میلیمتری فالانکس و لانچرهای اژدر 324 میلیمتری سبک وزن اشاره کرد.

2- ناوشکن کلاس آرلیگ بورک (ایالات متحده)
 

ناوشکن های کلاس آرلیگ بورک (Arleigh Burke) موفق ترین ناوشکن در جهان است که 62 فروند از آن ساخته شده و 7 فروند دیگر نیز در دست ساخت است. تعداد این کشتی های تهاجمی در سال 2025 به 80 فروند خواهد رسید. از زمان ساخت اولین فروند از این ناوشکن در سال 1991 از آن در نبردهای بسیاری استفاده شده است. این ناوشکن 9800 تنی رادارهای قدرتمند، تجهیزات موشکی قابل توجه و روزآمدسازی های مکرر و سریعی دارد که آن ها را قادر ساخته در برابر هر تهدیدی در اقیانوس ها به خوبی عکس العمل نشان دهند. این ناوشکن با سیستم پیشرانه 4 توربین گازی که هر کدام 19.800 کیلووات برق تولید می کند در کل بیش از 79.000 کیلووات برق تولید کرده و با سرعت 18 گره دریایی مسافتی در حدود 10.000 کیلومتر را طی خواهد نمود.
 
از تجهیزات دفاعی این ناوشکن می توان به رادارهای شبکه ای اسکن الکترونیکی غیرفعال با 4 پنل که در باند اس عمل کرده و به جستجو و ردیابی اهداف هوایی/سطحی می پردازند و بیش از 350 کیلومتر برد دارند و همچنین روشن کننده های هدف برای رادارهای نیمه فعال سام، رادار جستجوی سطحی، یک سیستم سونار نصب شده روی کشتی و یک سیستم سونار شبکه ای یدکی اشاره کرد. تجهیزات تهاجمی این ناوشکن شامل 96 موشک مختلف با بردهای 50 تا فراتر از 1500 کیلومتر، 8 فروند موشک ضد کشتی هارپون، توپ 127 میلیمتری، دو توپ بوشمستر 25 میلیمتری برای تهدیدهای نامتقارن، سیستم تهاجمی 20 میلیمتری فالانکس و دو لانچر اژدر سه گانه 324 میلیمتری با کلاهک سبک اشاره کرد.

1-ناوشکن کلاس شاه سجونگ بزرگ (کره جنوبی)
 

مطمئناً انتظار نداشتید که ناوشکنی از کره جنوبی در رتبه ی اول این فهرست قرار داشته باشد اما کره ای ها صنعت کشتی سازی بزرگ و پیشرفته ای داشته و می توانند به راحتی در این زمینه با محصولات اروپایی و ایالات متحده رقابت نمایند. این ناوشکن ها در مدتی کمتر از یک سال ساخته شده و با اختلاف فراوان بزرگ ترین ناوشکن جهان به شمار می آیند که وزن هر کدام از آن ها بیش از 11.000 تن است. این ناوشکن با الهام از ناوشکن آرلیگ بورک آمریکایی ساخته شده و سیستم راداری و سلاح های پیشرفته ای دارند که آنها را قادر می سازد انواع ماموریت ها از قبیل دفاع در برابر موشک های کروز تا حمله به اهداف زمینی در فاصله 1500 کیلومتری تا نبرد گسترده با زیردریایی ها را به راحتی انجام دهند.
 
این ناوشکن دارای 4 توربین گازی بوده که روی هم 75 مگاوات برق تولید خواهند کرد. سیستم راداری آن شبیه سیستم راداری ناوشکن آمریکایی بوده اما یک سیستم راداری جستجو و ردیابی مادون قرمز ساژم برای کشف غیرفعال موشک های کروز، هواپیما و دیگر تهدیدهای نامتقارن نیز دارد. همچنین این ناوشکن دارای توپ اصلی 127 میلیمتری، سیستم تهاجمی گلکیپر 30 میلیمتری، سیستم موشکلی رام با 21 موشک، 80 فروند موشک سطح به هوا با برد بالای 150 کیلومتر، 16 موشک ضد کشتی با برد بالای 150 کیلومتر، 32 موشک موشک های کروز با برد بالای 1000 کیلومتر و 16 راکت ضد زیردریایی و در نهایت 2 لانچر سه گانه اژدرهای سبک وزن بلو هاک است.