اسلحه های بیولوژیک در طول تاریخ؛ از اجساد مردگان تا اسپری سیاه زخم

مجموعه: اخبار گوناگون

اسلحه های بیولوژیک در طول تاریخ؛ از اجساد مردگان تا اسپری سیاه زخماختصاصی «تابناک با تو»؛  سلاح های بیولوژیکی که در آن ویروس ها، میکروب ها و بیماری ها به عنوان ابزاری برای کشتن و از بین بردن انسان، گیاه و یا حیوان استفاده می شود از خطرناک ترین سلاح هایی است که می توان در جنگ ها استفاده کرد؛ به دلیل قدرت مرگبار و توانایی کشتن صدها و حتی میلیون ها نفر. این سلاح از هزینه ی کمتری برخوردارند و متجاوز در این حمله یک سرباز هم از دست نمی دهد. با وجود امضای پروتوکول ژنو در سال ۱۹۲۵ میلادی از سوی ۱۰۸ کشور جهان، که اولین توافق نامه ی چند جانبه به شمار می رود اما متأسفانه پایبندی به این توافق نامه در منع سلاح های بیولوژیک و شیمیایی از سوی امضاء کنندگان به چشم نمی خورد. در اینجا به برخی از جنگ ها و حوادثی که در آن از سلاح های بیولوژیک استفاده شده خواهیم پرداخت.

قبل از میلاد
۴۰۰ سال قبل از میلاد کمانداران هندی بدون درک ماهیت جنگ بیولوژیک از این ترفند استفاده کردند. آنها نوک پیکان ها و تیرها را در اجساد در حال تجزیه و یا خون مخلوط با کود می آمیختند و به سوی دشمن پرتاب می کردند. ۱۹۰ سال قبل از میلاد هم کارتاژها با پرتاب مارهای سمی به سوی کشتی های دشمن توانستند پادشاه اومنیس دوم را شکست دهند.

قرن چهاردهم و هجدهم
در دوران محاصره ی شهر کافا در شبه جزیره ی کریمه در قرن چهاردهم میلادی برای انتشار بیماری در شهر و سهولت ورود و سیطره بر آن اجساد مبتلا به طاعون را درون شهر انداختند. مشابه اتفاقات قرن چهارده در سال ۱۷۱۰ میلادی رخ داد روس ها از اجسادی که بر اثر طاعون مرده بودند برای شکست نیروهای سوئدی در استونیا استفاده کردند. در جنگ فرانسویان و هندی ها هم، نیروهای بریتانیایی لباس های بومیان آمریکایی مبتلا به عفونت را در شهر منتشر کردند.

جنگ جهانی اول
در جنگ جهانی اول طرف آلمانی اسب ها و چهارپایان را قبل از بار زدن به فرانسه با تزریق ویروس به بیماری مبتلا کرد. همینطور آنها بیماری وبا و سیاه زخم را نیز در ایتالیا منتشر کردند.

جنگ جهانی دوم
در طول جنگ جهانی دوم ژاپنی ها تحقیقات و آزمایش های بسیاری را روی زندانیان و اسیران چینی انجام دادند و بیش از سه هزار نفر به طاعون و سیاه زخم مبتلا شدند. آنها بعضی از مبتلایان را کشتند تا با تشریح اجسادشان میزان تأثیر این اسلحه را بر جسم انسان مورد بررسی قرار دهند.

جنگ ویتنام
در جنگ ویتنام چریک های ویتنام از چوب های سنگین میخ دار که در فضولات انسانی فرو برده بودند برای زخمی کردن بدن دشمنان خود استفاده می کردند که منجر به عفونت های شدید می شد.

سال ۱۹۸۴ میلادی
در سال ۱۹۸۴ میلادی ۷۵۱ نفر از اهالی روستایی در ایالات متحده ی آمریکا در اثر مسمومیت غذایی راهی بیمارستان شدند؛ یکی از نامزدهای کنگره ی آمریکا غذای رستوران رقیب را به باکتری سالمونلا آلوده کرده بود.

سال ۱۹۹۴
در سال ۱۹۹۴ میلادی یک فرقه ی مذهبی در ژاپن (اوم شينريكيو) که از خشن ترین فرقه های این کشور به شمار می رفت اسپری حاوی ویروس سیاه زخم را از بالای ساختمان به پایین ریخت و منتشر کرد.

سال  ۲۰۰۴
سه ساختمان اداری در مجلس سنای آمریکا پس از کشف ماده ی سمی ریسین در اتاق پست رئیس اغلبیت سنا در سال ۲۰۰۴ میلادی بسته شد.

حمله شیمیایی عراق به حلبچه در سال 1988

بمباران شیمیایی حلبچه (به کردی: کیمیابارانی ھەڵەبجە) در ۲۵ اسفند ۱۳۶۶ توسط حکومت بعث عراق صورت گرفت. این بمباران بخشی از عملیات گسترده‌ای به‌نام عملیات انفال بود که بر ضد ساکنان مناطق کردنشین عراق انجام گرفت. در پی عملیات والفجر ۱۰ توسط ایران و تصرف بخش‌هایی از کردستان عراق در اواخر سال ۱۳۶۶ که منجر به استقبال مردم این مناطق از نیروهای ایرانی شد، صدام حسین به پسرعمویش علی حسن المجید معروف به علی شیمیایی، دستور بمباران شیمیایی این مناطق را داد. در پی این حمله حدود پنج هزار تن از مردم حلبچه که غیرنظامی بودند کشته شدند.

حملهٔ شیمیایی به حلبچه که به کشتار حلبچه یا جمعهٔ خونین نیز شناخته می‌شود، یک نسل‌کشی مردم کرد بود که در ۱۶ مارس ۱۹۸۸ به وسیلهٔ بمباران شیمایی توسط نیروهای دولتی عراقی در شهر حلبچهٔ کردستان عراق در طی روزهای پایانی جنگ ایران و عراق روی داد. این حمله نزدیک به ۳۲۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر را کشت و نزدیک به ۷۰۰۰ هزار تا ۱۰۰۰۰ هزار نفر را زخمی کرد که اکثراً از غیرنظامیان بودند؛ صدها تن دیگر بر اثر عواقب، بیماری‌ها و نقص جسم در هنگام تولد در سال‌ها پس از حمله کشته شدند. حادثه‌ای که به صورت رسمی به عنوان نسل‌کشی مردم کرد عراق شناخته شد و هنوز به عنوان بزرگترین حملهٔ شیمیایی مستقیم به یک منطقهٔ شهرنشین در تاریخ باقی‌مانده‌است.

 تابناک باتو