هیس! سکوت مسئولان درباره خطری که در پیش است را نشکنید!

مجموعه: اخبار اجتماعی

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

چه کسی می‌گوید بحران آب در پیش است؟!

هرچه مشکلات دیگر را می‌شود به گردن غربی ها انداخت و می‌توان از دشمنی ایشان برای توجیه اشتباهات خودمان بهره برد، در مصرف آب این گونه نیست ولی این حقیقت هم موجب نشده به خودمان بیاییم و مسئولیت اقداماتمان را بپذیریم.

هر چه آمار و ارقام از رشد فزاینده مصرف آب در کشور را دارد و روز به روز از میزان منابع آب های زیرزمین کشورمان کاسته شده و حجم بیشتری از آب های تجدید ناپذیر، صرف می‌شوند و کشورمان را به بیابانی شدن سوق می‌دهند، هستند مسئولانی که نه تنها راهکاری برای جبران نمی‌جویند، بلکه منتظرند تا کسی هشدار دهد تا آن چنان هجمه ای به وی وارد کنند که از رفتارش پشیمان شود.

آن گونه که آمار جهانی مصرف این مایع حیاتی نشان می‌دهد، کشورمان که از دیرباز با مشکل کم آبی و بی آبی مواجه بوده و بر این اساس در مدیریت منابع آب، از جمله سرزمین های پیشرو به حساب می‌آمده، آنچنان حال و روز بدی یافته که می‌شنویم در میان کشورهای مختلف بالاترین میزان مصرف آب را به خود اختصاص داده است.

این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که می‌دانیم اقلیم میهنمان از نظر بهره مندی از منابع آب های تجدید شونده، کشوری خشک و کم آب بهشمار می‌اید و از این رو می‌بایست در مدیریت منابع آب و بهینه سازی مصرف این محصول، از جمله برترین کشورهای جهان باشد که در غیر اینصورت، بحران آب خواهد توانست کشورمان را از بحران به ورطه نابودی سوق دهد.

همه اینها در حالی است که با دقیق شدن در آمار مصارف آب در کشورمان، درخواهیم یافت که بخش اغلب آب مصرفی در کشورمان صرف کشاورزی می‌شود و این مصرف به حدی بالاست که با اندکی صرفه جویی و بهینه سازی آن، می‌توان کل کشور را از خشکسالی و بلایای همراه با آن دور کرد.

البته بیش از 90 درصد آب های کشورمان در حالی به مصرف کشاورزی می‌رسد که متاسفانه کشاورزی کشورمان نتوانسته به خودکفایی در تولید محصولات مورد نیاز کشورمان هم برسد که این مهم، تاکیدی دوباره بر بازنگری این بخش است. یعنی هم بر اساس مصرف آب و هم بر اساس افزایش تولید،  ضرورت دارد که کشاورزی کشورمان را دستخوش تغییراتی بنیادین کنیم.

با این مقدمه به نظر توقع زیادی نیست که انتظار داشته باشیم اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی در کنار دولت مردان به تدارک طرح های تفصیلی برای تحول کشاورزی کشورمان اقدام کنند و در افق نزدیک به دنبال بهینه سازی مصرف آب در این بخش و در افق دورتر افزایش تولید محصولات کشاورزی را نشانه بروند؛ اتفاقی که تا کنون رخ نداده و هیچ نشانه امیدوار کننده ای از وقوقع آن هم در دست نیست.

جالب تر اینجاست که می‌بینیم تا کسی از سر دلسوزی درباره مصرف بی رویه آب هشدار می‌دهد و از افق تاریکی که پیش روی این مصرف قرار دارد سخن می‌گوید، مسئولانی که مستقیم یا غیر مستقیم در این مصارف بی رویه سهیم هستند، صدای اعتراضشان زودتر و بلندتر از بقیه به گوش می‌رسد.

این را می‌شود از واکنش اخیر رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی به هشدار عیسی کلانتری، مشاور رئیس جمهور در مقوله آب دریافت که خطر فراگیر شدن خشکسالی و الزام چندین میلیون ایرانی به کوچ اجباری را جوک سال می‌خواند و معتقد است که بحران خشکسالی اینقدر ها هم جدی نیست.

البته ایشان می‌تواند همانگونه که مشاور رئیس جمهور بحران آب را شدید پیش بینی کرده، خفیف پیش بینی کند اما همه این بحث و حدیث ها هم موجب نمی‌شود که فراموش کنیم برای بهینه سازی مصرف آب در بخش کشاورزی هیچ اقدامی صورت نگرفته و اگر قرار باشد این موضوع را قصور بدانیم، امثال نمایندگان عضور کمیسیون کشاورزی مقصرتر از مشاور رئیس جمهور خواهند بود.

با این نگاه کافی است کمی دایره پیش بینی هایمان را وسعت دهیم و چند سال بعد را تصور کنیم که بر اثر رها کردن مدیریت آب و فراموشی اصل بهینه سازی مصرف این نعمت الهی، خشکسالی به بحرانی بی مثال تبدیل شده و بسیاری از هموطنانمان را به مشکلاتی گرفتار آورده است؛ آن زمان آیا فرقی دارد که تعداد این افراد چند نفر است یا نکته قابل توجه فراموش شدن اوضاعی است که پیش بینی می‌شد به این شرایط خواهد رسید؟

با این حساب چگونه است که به هشدارها درباره خطرات مصرف بی رویه منابع اب کشور واکنش های تند نشان می‌دهیم؟ ایا غیر از این است که سعی داریم در سایه مشسکوت ماندن این موضوع، کسی یادش نیافتد که وظیفه مان چیست و تا چه اندازه در راستای عمل به آن تلاش می‌کنیم؟!

اخبار اجتماعی - تابناک