مردی که مرد‌ه‌های بی‌قوم‌وخویش را دفن می‌کند
- مجموعه: اخبار اجتماعی
- تاریخ انتشار : سه شنبه, 11 خرداد 1395 19:51
رکاب‌زدن برای برنج، شادی و تنهایی
مردی که مرد‌ه‌های بی‌قوم‌وخویش را دفن می‌کند
نام «میتهال سیندی» امیدی است برای مردم تنهای این شهر؛ مردمی که از مردن در تنهایی می‌ترسند و گاهی به این فکر می‌کنند که وقتی مردند، آیا کسی خواهد بود آنها را به خاک بسپارد؟ سیندی پولدار نیست، تحصیلات چندانی ندارد و حرفه خاصی هم بلد نیست، او 60 سال در خیابان‌های احمدآباد هند عرق ریخته و رکاب زده تا با درآمدی معمولی زندگی‌اش را سرپا نگه‌دارد. او هرروز کالسکه پدال‌دارش را زین می‌کند و با غذاهایی مانند ارزن، برنج و سوپ، خیابان‌های احمدآباد هند را بالا و پایین می‌کند تا اندکی پول جمع کند اما شب‌ها ،قهرمان شهری خفته است برای مردمانی که تا ابد خفته‌اند.
هم‌زمان با سال‌های آخر حاکمیت بریتانیا بر هند، سیندی 15ساله از پاکستان به بمبئی آمد. او شغل‌های عجیب‌و‌غریب زیادی را تجربه کرد تا در شهر بزرگ بمبئی زنده بماند. در سال 1957 از احمدآباد سردرآورد و در یک مغازه میوه‌فروشی مشغول به کار شد. در آن زمان نیالداس جاکو، مردی که در قسمت سبزی‌فروشی کار می‌کرد را ملاقات کرد و رفاقت صمیمی این دو نفر به دو سال کشید تا اینکه جاکو یک روز صبح، دیگر از خواب بیدار نشد. مرگ ناگهانی جاکو، سیندی را با پدیده تازه‌ای آشنا کرد. جاکو در جهان به این بزرگی هیچ‌کس را نداشت که مسئولیت کفنودفن جنازه‌اش را برعهده بگیرد. سیندی به صاحب میوه‌فروشی مراجعه کرد و او گفت قضیه ربطی به او ندارد.
سیندی آستین‌ها را بالا زد و با سرمایه اندکش قبری خرید و دوستش را دفن کرد. شغلش را تغییر داد و با کالسکه دور شهر چرخید و افراد زیادی را دید که هر روز تنها زندگی می‌کنند. فارغ از مذهب افراد، وقتی کسی بمیرد و هیچ‌کس مسئولیت کفنودفن را نپذیرد، سیندی آنجاست تا آنها را در آرامش به جهان ابدی برساند. سیندی می‌گوید: «فرقی ندارد چه مذهبی داریم، چه کسی بودیم و چه کردیم. فکر می‌کنم این حق ماست که پس از زندگی روی زمین، وقتی جسدمان پیدا می‌شود با آرامش در آرامگاه ابدی بخوابیم، حالا با هر سنتی که داریم و هر مکانی که به عنوان گور برایمان انتخاب شده است.»
سخت‌ترین کار سیندی این است که از خانواده و بستگان فرد مرده مطمئن شود، او از همه می‌پرسد و همه جا را برای یافتن یکی از اقوام جست‌وجو می‌کند: «حق بستگان متوفی است در مراسم خاکسپاری قوموخویش خود شرکت کنند. من وقتی تنهایی دست‌به‌کار می‌شوم که کسی را پیدا نکنم. من تنهایم و تنهایی را درک می‌کنم و یک‌جورهایی همه این افرادی که در تنهایی مطلق می‌میرند قوموخویش من هستند. برای اینکه فردا صبح با امید و شادی رکاب بزنم و غذا به دست مردم بدهم هیچ راهی به‌جز این ندارم.»
هزینه عادی کفنودفن در هند تقریبا 1500روپیه معادل 23دلار است و فراهم‌کردن این هزینه برای سیندی که به‌سختی زندگی خود را می‌چرخاند کار ساده‌ای نیست اما او گاهی کمک‌هایی هم از دیگران دریافت می‌کند. افراد ناشناسی که شاید غم تنهایی مشابه شخص مرده را می‌کشند و در انتظار نوبت خود هستند.
