بحران آب، قابل انكار نيست
- مجموعه: اخبار اجتماعی
- تاریخ انتشار : شنبه, 28 بهمن 1396 08:49
ايران امروز با چند چالش مهم روبه‌روست؛ آسيب‌هاي اجتماعي، بيكاري و بحران‌هاي زيست محيطي از مهم‌ترين اين چالش‌ها هستند كه بايد نظام برنامه‌ريزي كشور براي حل و فصل آنها چاره‌انديشي كند. به‌طور مشخص در حوزه محيط زيست ما با چند مساله مواجه‌ايم. مديريت پسماند، كاهش كيفيت آب، آلودگي هوا و پديده گرد و غبار از جمله مسائل حوزه محيط زيست است. از اين ميان توجه به بحران آب با توجه به اينكه مساله‌اي جهاني است و كشورهاي متعددي از آن رنج مي‌برند، ضروري است.
ايران از طرفي به عنوان يك كشور در حال توسعه و از طرف ديگر با رشد سريع جمعيت، بايد براي مسائل حوزه محيط زيست برنامه‌اي روشن داشته باشد. خشك شدن تالاب‌ها و فرونشست زمين در برخي نقاط كشور از جمله تهران، حفر چاه‌هاي عميق براي توليد محصولات كشاورزي و غيره در زمره مهم‌ترين پيامدهاي مديريت نامناسب منابع آب است.
در گام نخست بايد همه كارشناسان و مديران فارغ از هر گرايش و سليقه سياسي اين بحران و ابعادش را بشناسند و قبول داشته باشند. به عقيده من براي اينكه درك بهتري از وضعيت موجود ايجاد شود بايد بانك جامع اطلاعات آب كشور ايجاد شود. در صورت تهيه اين اطلاعات مي‌توان به طور دقيق براي بهبود وضعيت منابع آب تمهيداتي انديشيد. كشور ما در شرايطي است كه از نظر مديريت منابع آب نياز به نگاه ويژه و برنامه‌هاي راهبردي دارد. همچنان كه اين نياز در رابطه با آلودگي منابع خاك و فرسايش خاك هم احساس مي‌شود.
يكي ديگر از اقدامات مورد نياز، بازنگري در سياست‌هاي كشاورزي در كشور است. قبلا هم در جلسه‌اي خدمت وزير جهاد كشاورزي جناب آقاي حجتي به مساله توليد محصولات كشاورزي پر آب بر اشاره كرده‌ام. مثلا بسياري از كارشناسان عقيده دارند توليد و صادرات هندوانه با توجه به هزينه و فايده آن عملا به معني صادرات آب است. وزارت جهادكشاورزي بايد روند شناسايي محصولات پرآب بر و معرفي محصولات كم آب بر را به عنوان جايگزين كشت تسريع كند.
ما مي‌توانيم مطابق نيازهاي جامعه و واقعيت‌هاي زيست محيطي در اين بخش برنامه‌هاي كوتاه‌مدت، ميان‌مدت و بلندمدت تدوين كنيم. براي تامين نيازهاي كشور هم راهكارهاي متعددي را مي‌توان به كار گرفت. استفاده از سيستم بازچرخاني آب در بخش‌هاي توليدي بايد به طور جدي دنبال شود. از طرف ديگر ما در مجلس درباره واردات محصولاتي كه امكان توليد عمده آنها در داخل كشور وجود ندارد هم بحث‌هايي داشته‌ايم. يكي از موارد مورد بحث، واردات محصولات تراريخته بود كه مجلس قواعد دقيقي براي اين كار پيش بيني كرده است تا اين محصولات با برچسب‌هاي مشخص عرضه شوند و مصرف‌كنندگان هم با اطلاع كامل از آنها استفاده كنند. يكي ديگر از اقدامات مهمي كه بايد در دستور كار دستگاه‌هاي اجرايي قرار گيرد پايش مداوم كيفت آب است. شايد خيلي‌ها اصلا ندانند كيفيت آب چگونه است و از همين رو متوجه عمق بحران در اين بخش نباشند. در همه جهان برخورداري از منابع آب زيرزميني مطلوب از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. مي‌توان با شناسايي عواملي كه موجب كاهش كيفيت آب مي‌شود راهكارهايي را براي افزايش كيفيت آب پيش بيني كرد. به كارگيري سياست‌هاي تشويقي براي كنترل آلاينده‌هاي آب از جمله پرداخت تسهيلات تشويقي، برآورد ارزش واقعي آب در كاربري‌هاي گوناگون و توجه به تامين حقابه‌هاي زيست محيطي از ديگر نيازهاي جدي حوزه محيط زيست و آب در كشور است كه بايد براي آنها تصميم‌هاي دقيق و مبتني بر يافته‌هاي علمي اتخاذ شود.
فريده اولادقباد
٭عضو فراكسيون محيط زيست مجلس دهم
اعتماد
