فرياد زير آب
- مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
گزارشی از انتقادات كارلوس كي‌روش درباره تنها ماندن تيم ملي
فرياد زير آب
نه! اين كارلوس كي‌روش كبير نيست. او سكوت كرده و تن به شرايط وخيم فوتبال ايران داده است؛ فوتبالي با كمترين امكانات سخت‌افزاري و نرم‌افزاري. سرمربي پرتغالي تيم ملي فوتبال ايران به طور عجيبي سكوت كرده است و نمي‌خواهد درباره مشكلات تيم‌ملي حرف بزند. نااميد شده است؟ نمي‌دانيم. بي‌انگيزه شده است؟ نمي‌دانيم. سرنوشت فوتبال ايران ديگر برايش مهم نيست؟ نمي‌دانيم. هرچه هست، اوضاع اصلا خوب نيست. او نااميدانه حرف مي‌زند: «متاسفانه واقعيتي است كه با آن روبه‌رو هستيم. پس از تمام قول‌هايي كه داده شده مشكلات ما هنوز پابرجاست مشكلات مالي و سربازي بازيكنان بسيار سخت است.
ادامه كار وقتي كه تعادل در اجراي برنامه‌ها وجود نداشته باشد سخت است. وقتي صلح كلي وجود نداشته باشد سخت است. آيا منطقي است كه تكرار كنم؟» به‌نظر مي‌رسد او از فدراسيون فوتبال ايران ديگر انتظاري ندارد. او هم فهميده است كه حمايت حاكميتي- مردمي از فدراسيون فوتبال ايران نمي‌شود و براي همين از واژه «مسوولان» در حرف‌هايش استفاده مي‌كند، همان افرادي كه در گفت‌وگوهاي خصوصي و عمومي‌شان، از رفتار سرمربي تيم‌ملي فوتبال ايران انتقاد كرده‌اند.
اما او همچنان با آنها حرف دارد: «وظيفه مسوولان است كه در چند ماه گذشته و طي صدها ساعت جلساتي كه برگزار كرديم و از صميم قلب به ما قول دادند، الان اين قول‌ها را عملي كنند. واقعيت اين است كه جام جهاني براي ما از فردا آغاز مي‌شود و بايد تك تك بازي‌ها را پيروز شويم اما چطور مي‌توان به اين مهم دست پيدا كرد يا اينكه چطور مي‌توان به بازيكنان تجربيات لازم را انتقال داد؛ اگر بنده بخواهم مشكلات را تكرار كنم و بخواهم اين صحبت‌ها را مدام بگويم مطمئنا در آخر شخصي پيدا خواهد شد كه بنده را آدم بد فوتبال خطاب خواهد كرد.» استراتژي تازه سرمربي تنهاي تيم‌ملي، سكوت است. او هم فهميده كه نبايد بيشتر از اين، اعتراض كند.
گوش شنوايي نيست. وقتي فدراسيون فوتبال ايران، ده‌ها ميليارد بدهي دارد، تعجب‌برانگيز نيست كه اردوي تركيه تيم‌ملي، لغو شود. دقيقا در روزهايي كه رييس فدراسيون فوتبال ايران در جشن پيروزي بلاتر، حضور دارد و حواسش به اردوي تيم‌ملي فوتبال ايران نيست. سرمربي تيم ملي اعتقاد دارد: «براي من مهم نيست. من براي دفاع از منافع فوتبال ايران ادامه مي‌دهم چون بايد منافع ما تامين شود و بايد در مسيري كه داريم بهترين نتيجه را كسب كنيم. بازيكنان ما نياز به تجربه دارند تا بتوانند تجارب بين‌المللي به دست بياورند و تنها راه پيشرفت همين است كه به موفقيت برسيم و تيم بهتري را درست كنيم. ٣ ماه قبل طبق جلساتي كه با كفاشيان داشتيم به اين نتيجه رسيديم كه الان زمان عملي كردن قول‌هاست تا دستاوردها به دست آيد اما الان ديگر زمان قول دادن نيست و بايد به اهداف نزديك شويم.
نتيجه بسيار راحت است اگر قرار است يك بار به اين نتيجه برسيم كه شخص بنده صحبت‌هايم اشتباه است اين موضوع را رسما به من اعلام كنند كه در اين صورت من به مسير خودم خواهم رفت اما اگر اين طور نيست بايد شجاعت به خرج داده شود و تصميمات لازم گرفته شود. » خبرنگاري از او مي‌پرسد: «چرا كسي به فكر فوتبال نيست و همه به فكر منافع شخصي خود هستند؟» كي‌روش چند ثانيه‌اي مكث مي‌كند، احتمالا مي‌خواهد تخمين بزند كه حرفي بزند يا خير و در نهايت مي‌گويد: «هيچ جوابي براي اين سوال ندارم تنها چيزي كه مي‌دانم بايد سلاح لازم را داشته باشيم. من از بعد فني همه مسائل را مي‌دانم اما نمي‌دانم چرا مسائل لازم اتفاق نمي‌افتد. » تيم‌ملي تمرين مي‌كند. شالوده تيم جام‌جهاني ٢٠١٨ آغاز به‌كار كرده است اما انگار نه انگار اصلا تيم‌ملي فوتبال ايران استارت زده است.
كي‌روش درباره تيمش مي‌گويد: « آنها بسيار مستعد هستند و استعداد بالايي دارند. من در طول فصل عملكرد تك تك بازيكنان را بررسي كردم و فكر مي‌كنم آنها پتانسيل خوبي دارند و من بار ديگر مي‌گويم شما نمي‌توانيد تجربه را بخريد و نمي‌توانيد با قول‌ها آنها را به دست آوريد. مطلبي كه شخص شما و تمام فوتبالي‌ها علاقه‌مندند متوجه شوند اين است كه وقتي تيم ملي به جام ملت‌ها مي‌رود آن هم با دو بازي دوستانه در مقايسه با فلسطين كه ٩ بازي دوستانه انجام داده است و زماني كه به جام ملت‌ها مي‌رويد با بازيكناني كه تجربه بين‌المللي ندارند و وقتي به جام جهاني مي‌رويد با بازيكناني كه حتي يك بازي هم براي تيم ملي نكرده‌اند؛ اين يك توسعه حرفه‌اي نيست و حالت بخت‌آزمايي دارد. »
دقيق‌ترين واژه انتخاب شد؛ بخت‌آزمايي. فوتبالي روزمره كه فردايش مشخص نيست. بدون برنامه. بدون استراتژي. بدون حتي تضمين. به‌نظر مي‌رسد همان بلايي كه سر علي دايي و افشين قطبي آمد، بر سر كي‌روش هم خواهد آمد. رها شدن به حالت خود. تيمي كه در دوران قطبي هم همين گونه شده بود. وقتي تيم ملي براي بازي‌هايش تنها يك دست لباس دارد و براي اردوي ١٤ روزه بايد همان يكدست لباس را بشويند و خشك كنند. حرفي كه اشكان دژآگه به آن اعتراف كرده بود.
كي‌روش آينده اين تيم را به‌بهترين شكل ترسيم مي‌كند: «يكي از همين روزها در بازي مرگ و زندگي دير يا زود گلوله آخر شليك مي‌شود و شما از پا درخواهيد آمد و يك روز خواهد رسيد كه يك نتيجه بد گرفته و ٦ يا ٧ گل بخوريد و آن زمان تمام دوستان بگويند كه كي‌روش چه مربي بدي است.» اعتراف تلخ او اعلام شد: «بنده و كفاشيان توافق كرديم كه ديگر آمادگي اين بازي را نداريم آن هم بازي كه ما را از پاي درمي‌آورد.»
تكلمه: راه‌حل خروج چيست؟ چرا تيم ملي و كارلوس كي‌روش به اينجا رسيدند؟ سرمربي تيم‌ملي را هيچگاه اين گونه نااميد نديده بوديم. گويي او هم «خسته» است. يكي از ما، در سيستمي فرسوده كه همه را شكل خود مي‌كند. به داد تيم‌ملي برسيد...
اخبار ورزشی - اعتماد
