اشك يوزهاي ايراني درآمد
- مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
گاهي قصه زندگي آنطور پيش نميرود كه ميخواهي. گاهي منتظر كسي هستي كه هيچ وقت نميآيد. گاهي هدفي را نشانه ميگيري اما به آن نمیرسي. گاهي هم هرچه تلاش ميكني، نميشود. خلاصه يك زمانهايي در زندگي هست كه بايد پذيرفت، «گاهي نميشود كه نميشود.» ميدوي، ميروي، تلاش ميكني اما در آخرين ثانيه نميرسي.
فوتبال هم مثل زندگي است؛ پرتلاطم، پرحادثه، پر از شادي و گاه پراز اشك. اصلا همين اشك و خندهها، مصدوم شدنها، فريادها، پنالتيها، اشتباهات و گلزدنها و نزدنهاست كه فوتبال را شبيه به زندگي كرده. زندگيای از جنس پيروزي، غم، اتحاد و البته گاه هم شكست؛ بگذريم.
شروع اميدواركننده، فرجام تلخ و نااميدكننده. اين بهترين توصيف براي يوزهاي ايراني است. همانهايي كه ديروز ناكام جدال با عراق بودند و از جام ملتهاي 2015 حذف شدند. فرجام تلخ فوتبال ايران اما اينبار تفاوتهايي بسيار با گذشتهها داشت. ما در گذشته اگر بد بازي ميكرديم و مستحق شكست و حذف بوديم اينبار هم خوب بوديم و هم نبايد حذف ميشديم. شروع خوب، دفاع خوب، هماهنگي خوب و مهمتر از همه موفق در گلزني.
اين البته تا وقتي بود كه اشتباه مهلك «بنجامين ويليامز» همه را غافلگير نكرده بود. مهرداد پولادي كه اخراج شد، روند بازي هم عوض شد. عراق نبض بازي را به دست گرفت، بازي را مساوي كرد و بعدا گل برترياش را هم به ثمر رساند. اين اما پايان كار نبود. ايران 10 نفره در طول بازي چند بار شرايط را عوض كرد تا تساوي 3 بر 3 در زمان 120 دقيقهاي بازي، همه چيز را به ضيافت پنالتيها بكشد. ضيافتي با فرجام تلخ براي يوزهاي ايراني و خوشحال كننده براي «يونس محمود» و همه عراقيها. اين شكست اما يك نكته عجيب داشت كه تحمل تلخياش را برایمان راحت كرد. ايستادگي و غيرت؛ اين را همه با پوست و استخوانمان در بازي با عراق فهميديم. بر عكس آن كليشه هميشگي كه ميگفتيم با «غيرت بازي كرديم و باختيم» و بلافاصله ميگفتيم «چيزي از ارزشهايمان كم نميشود.» اين بار اتفاقا چيزي از ارزشهايمان كم نشد. ما 10 نفره دوبار به بازي برگشتيم و 120 دقيقه جنگيديم. ما اينبار واقعا با غيرت بوديم و حالا ميشود به آينده اين فوتبال اميدوار بود. ما در عين جواني خوب بوديم و حذفمان هم اشك ريختن داشت. ما امروز بدون «جو گرفتگي» ميتوانيم به كيروش و شاگردانش بگوييم خسته نباشيد؛ حتي اگر براي سومين بار راه به نيمه نهايي جام ملتها نبرده باشيم.
تحليل فني بازي به قلم داريوش يزداني
این تورنمنت نشان داد که نظام ورزشیمان آسیب دیده است و با یک شکست همه چیزمان دگرگون میشود. همه ناامید میشوند، جامعه تحت تاثیر قرار میگیرد و هیچ امیدواریای نسبت به آینده وجود ندارد. اينها همه ثمره يك چرخه معيوب درون ساختاري است. برای مثال اسپانیا در جام جهانی قبل در دور مقدماتی حذف شد اما جامعه اسپانيا نااميد نشد. آنها خوب ميدانند چرخه بازیکنسازیشان در جریان است، باشگاههاي باكيفيت هستند، برنامه وجود دارد و مسير موفقيت آينده مهياست، پس دليلي براي نااميدي اجتماعشان وجود ند ارد.
نکته مثبت ايران در اين تورنمنت
این تورنمنت نشان داد که چه جوانان شایستهای داریم و چقدر موظفيم قدرشان را بدانيم. ما برنامه آموزشي براي آنها نداريم، همانطور كه برنامه بلند مدتي برايشان نداشته و نداريم. اما همين جوانان اگر ديده شده و صاحب برنامه شوند خيلي زود و در دو سال آتي میتوانیم به سطح قابل قبولی در قاره کهن برسیم و نتایج بهتری بگیریم. فوتبال ملي ما حالا صاحب ساختار دفاعی خوبی شده که باید روی آن اصرار داشت. ما در بحث بازگشت به بازی و روحیه جنگندگی هم خوب بوديم اما در حوزههای دیگر باید تقویت شویم.
تحلیل فنی مسابقه
ایران و عراق بازی را با سرعت خوبی شروع کردند و هر دو تیم پرس از میانه زمین را در اولویت داشتند. ایران از نظر ساختاری تغییری نسبت به گذشته نداشت و استراتژی سابق خود را مد نظر داشت و شاهد تجمع بازیکنان و بستن تمامی فضاها در نیمه خودی بودیم و بلافاصله پس از تصاحب توپ استفاده از ضد حملات و ارسال از جناحین در دستور کار تیم بود که با همین شیوه خیلی زود به گل رسیدیم و در مجموع نیمه اول کنترل بازی را در دست داشتیم. عراق با سیستم متغیر ۲-۴-۴ به میدان آمده بود و در مواقعی که صاحب توپ میشدند با حضور دو مدافع کناری به سمت جلو و برگشت هافبک دفاعی عراق بین دو مدافع وسط این سیستم به این شکل سعی در جلوگیری از ضد حملات ایران داشت و به ۲-۵- ۳ تغییر شکل میداد. اين تيم در فاز حمله با توجه به داشتن بازیکنان تکنیکی سعی در استفاده از عمق زمین يعني پشت تیموریان و نکونام را داشت که به هر ترتیب نتیجه نیمه اول رقم خورد.
نیمه دوم
کیروش بین دونیمه رفتار عجیبی در پیش گرفت و تحت تاثیر عملكرد داور، تیم ملی ایران را برای 20 دقیقهای تحت تاثیر منفی قرار داد، در حالیکه در آن لحظات پرالتهاب بازیکنان نیاز به رهبری مسلط و همراه با آرامش داشتند، همان مدیریت بحران. ایران بسیار عصبی بازی را شروع کرد و عراق با مالکیت توپ برشدت عصبانیت تیم ایران افزود. با تغییر شیوه در نوع بازی تهاجمی بهجای استفاده از عمق زمین عراق نیز تاکتیک ارسال از کنارهها و به خصوص استفاده از نقطه کور خط دفاعی ایران را داشت که در این راه موفق بود و از این طریق دو بار به گل رسید. هرچند که گل اول با چاشنی شانس برای تیم عراق به دست آمد. پس از دریافت گلهای دوم و سوم، تیم ایران توان هجومیاش بعد از خوردن گلها را نشان داد که این توان تا به حال به خاطر تفکرات دفاعی کیروش ديده نشده بود.
تعویضها:
در تعویضها کیروش با توجه به نیاز سیستم دفاعی و همچنین 10 نفره بودن تیم از بازیکنان جوان استفاده کرد و شجاعی و دژاگه جای خود را به امیری و جهانبخش دادند که متاسفانه هر دو بازیکن جوانمان روی گلهای اول و دوم مقصر بودند. (امیری عدم پوشش حاج صفی در جناح چپ) (جهانبخش: دریبل در کنار محوطه جریمه و لو دادن) اما مربی عراق بازیکنان با تجربهای را به میدان آورد و بازیکنان با تجربهاش را تا انتها در زمین مسابقه نگهداشت.
سیستم تیم ملی
سیستم کیروش برای تیم تعریف شده بود و پس از سالها نه تنها صاحب یک ساختار دفاعی خوب بودیم بلکه از انضباط خوبی نیز برای اجرای این سیستم بهرهمند بودیم.
نقطه ضعف سیستم اتخاذ شده برای تیم ملی
بزرگترین نقطه ضعف این سیستم تک بعدی بودن آن و اینکه از تنوع تاکتیکی در همین شیوه بهرهمند نبودیم برای مثال، در این سیستم باید صاحب شیوه جایگزین نیز باشیم و به عنوان مثال بتوانیم زمانیکه صاحب توپ هستیم از دفاع سه نفره مدرن استفاده کنیم (مثلا حضور نکونام بین دو مدافع وسط) تا توانایی بهره گرفتن از بازیکنان بیشتری در میانه زمین را داشته باشیم تا بتوانیم همانند کنترل بازی بهوسیله دفاع کردن توانایی کنترل بازی بهوسیله مالکیت توپ و توسعه مالکیت در تمام نقاط زمین را داشته باشیم تا به پشتوانه آن انرژی کمتری هدر دهیم و صاحب موقعیتهای بیشتری شویم. در پايان بايد گفت، ورزش و فوتبال با پیروزی و شکست تفسیر نمیشوند و فوتبالمان باید با برنامهریزی بلندمدت و آموزش بهتر پویاتر شود و تلاش وصف نشدنی بازیکنان تیم ملی کشورمان هرگز فراموش نخواهد شد.
اخبارورزشی - قانون