گزارش یک



 اخبار ورزشی ,خبرهای ورزشی , فوتبال

 

خبر امیدبخش از اردوی ترکیه

پاشازاده  1998 ،‌ مجید حسینی 2018؟! 

چند روزی بود که خط خوردن سید‌جلال بدجوری ذهنم را مشغول کرده و مدام با خودم ترکیب 11 نفری تیم ملی را با داشته‌های کی‌روش مرور می‌کردم. هربار که به خط دفاع و هافبک می‌رسیدم، غصه تمام وجودم را می‌گرفت که چه کسی قرار است در نبود سیدجلال مقابل اسپانیا و پرتغال از دروازه تیم ملی دفاع کند؟ ارسال‌های یوردی آلبا و هجوم سرزن‌هایی مثل سرخیو راموس، جرارد پیکه، دیگو کاستا، آسپاس و آسنسو. چه واویلایی در راه است؛ آمار بیرانوند در نبود سیدجلال بدجوری همه را نگران کرده. در هجوم این افکار منفی، در خیال پرش‌های رونالدو و ضربه‌سرهایی که می‌زند غوطه‌ور بودم که یک تماس از ترکیه رشته افکارم را برهم زد: «از تیم ملی خبر داری؟ »

 

پاسخم همین چیزهایی بود که در فکرم می‌چرخید اما صحبت‌های این دوست خبرنگارم تلنگری بزرگ بود برایم: «مجید حسینی را برای قلب دفاع انتخاب کرده و رویش کار می‌کند. ظاهرا پژمان منتظری را هم به دفاع راست منتقل کرده...‌ !»

 

دوباره حرف‌های کی‌روش را در ذهنم مرور کردم؛ خط زدن سید جلال تصمیمی برای آینده است. آیا کی‌روش سورپرایزی تازه برای ما دارد؟ ناخودآگاه ذهنم سر خورد به جام جهانی 98 که مهدی پاشازاده جوان در قلب دفاع درخشید و مقابل یوگسلاوی، پدراک میاتوویچ -‌ستاره آن روزهای رئال مادرید- را عاصی کرد و اجازه نداد او صاحب یک موقعیت شود. پاشازاده با آن نمایش درخشان به پدیده تیم ایویچ- که از ایویچ ربوده شده بود- شد و اسمش سر زبان‌ها افتاد. بعدها پاشا برای رسانه‌ها تعریف کرد که ایویچ چگونه راه مهار کردن بازیکنان بزرگ یوگسلاوی را به او آموزش داده و کاری کرده که حتی شب‌ها هم با حرکات میاتوویچ می‌خوابیده و در ذهنش مهار این ستاره را مرور می‌کرده. پاشا در جام 98 حتی یک ‌بار از شماره 8 عصبانی یوگسلاوها دریبل نخورد.

 

مجید حسینی، پاشازاده 2018 ایران است؟ چراکه نه؟‌! مگر پیش از این کی‌روش در قلب دفاع همین پورعلی‌گنجی گمنام را در جام ملت‌های استرالیا به کار نگرفت و همه ما حیرت‌زده از این تصمیم برایش هورا نکشیدیم؟ وریا غفوری یا رامین رضاییان چگونه درخشیدند؟ وحید امیری از کجا آمد و کی‌روش با تشخیص استثنایی‌اش او را به یک ستاره تبدیل نکرد؟ سردار آزمون یا سعید عزت‌اللهی هم با همین تشخیص‌های کی‌روشی به ستاره‌های جدیدی تبدیل شدند که یکی جای جواد نکونام و آندو را در تیم ملی پر کرد و دیگری بعد از سال‌ها به خلا تیم ملی در خط حمله پایان داد تا جای خالی دایی بعد 10 سال پر شود.

 

بحث ما ستاره‌سازی‌های کی‌روش نیست بلکه وقتی از این زاویه به تیم ملی نگاه کنیم که بالای سر تیم یک مربی بزرگ به نام کی‌روش ایستاده، نباید برای خط دفاع یا هافبک غصه خورد. شاید هیچکدام از ما در مصاحبه سرمربی تیم ملی به درستی متوجه این نکته ظریف نشدیم که منظور کی‌روش از جمله «خط زدن سیدجلال تصمیمی برای آینده است» چیست! از وقتی متوجه شدم که سید مجید حسینی قرار است دفاع اصلی ما در جام جهانی باشد و کنار پورعلی گنجی بازی کند، نگرانی و دغدغه‌هایم در مورد تیم ملی از بین رفته و حالا امیدوارانه به این تیم نگاه می‌کنم، در چهره حسینی می‌شود امیدواری به مهار ستاره‌ها را دید. تصور اینکه او پاشازاده دیگری باشد اصلا دشوار نیست، اتفاقا اگر این اتفاق بیفتد و کی‌روش با این برنامه‌ریزی سیدجلال را خط زده و می‌خواهد از مجید حسینی مدافعی برای آینده -‌جام ملت‌های آسیا- و جام جهانی بعدی بسازد، باید همه کنار بایستیم و فارغ از گرایش‌های رنگی استقلال- پرسپولیسی، برای کی‌روش کف بزنیم که جسارت چنین ریسکی را به جان خریده و الا آسان‌ترین کار ممکن دل بستن به سیدجلال بود و هر نتیجه‌ای رخ می‌داد، کی‌روش مسوولیتی نمی‌پذیرفت و خیلی ساده در مواجهه با نتایج بد تیم ملی می‌گفت: «ظرفیت ما همین بود!»

 

از اردوی ترکیه خبر می‌رسد کی‌روش یک انتخاب ویژه دارد و مثل همیشه می‌خواهد فوتبال ایران را سورپرایز کند؛ اگر انتخاب او در جام جهانی مقابل ستاره‌های دانه درشت دنیا بدرخشد، آیا آنهایی که بابت خط زدن سیدجلال، کی‌روش را به باد انتقاد گرفتند، به اشتباه خود اعتراف می‌کنند؟ حتی اگر انتخاب او ندرخشد، باز هم مجید حسینی با تجربه بازی در جام جهانی به یک مدافع ایده‌آل برای تیم ملی تبدیل شده که در آینده نزدیک -‌جام ملت‌های آسیا- می‌تواند کنار پورعلی‌گنجی دفاعی مستحکم برای ما بسازد.

 

استقلال شفر با همین مدافعان روند رو به رشدی را آغاز کرد و امروز بهترین تیم لیگ ایران است؛ از نقش مجید حسینی در استقلال شفر نمی‌توان گذشت. اگر قبول داریم که استقلال بهترین تیم فعلی لیگ ایران است، بازی کردن مدافع وسط این تیم در ترکیب تیم ملی اصلا نباید ما را حیرت‌زده کند. کی‌روش در مصاحبه آخرش پیش از ترک ایران آشکارا دلیل خط زدن سیدجلال و وریا را می‌گوید اما فضای رنگی و دو قطبی باشگاهی اجازه نمی‌دهد که به تحلیل درست این مصاحبه بپردازیم. او در مورد خط خوردن وریا هم با دلیل و منطق صحبت می‌کند اما همه ما بی‌توجه به اصل صحبت‌های مربی تیم ملی، بهانه‌ها را کنار هم ردیف می‌کنیم و با استناد به این جمله که او ستاره لیگ بوده، به خط خوردن او اعتراض می‌کنیم اما امروز در اردوی ترکیه می‌بینیم که سرمربی تیم ملی می‌خواهد از پژمان منتظری استفاده کند که یک مدافع راست مستحکم و قوی به نظر می‌رسد. کی‌روش در مصاحبه‌اش می‌گوید: «من بیش از یک ماه پیش غفوری را صدا کردم و به او گفتم پسرم ما در تیم ملی نیازی به وینگر راست نداریم، تو باید در دفاع راست بازی کنی چون بازیکنانی مثل علیرضا جهانبخش، کریم انصاری‌فرد و قلی‌زاده در وینگر راست هستند و من چنین نفراتی را در این پست دارم. من به وریا تأکید کردم که در تیم ملی به یک دفاع راست محکم نیاز دارم اما وقتی در تیم استقلال او با تصمیم وینفرد شفر از پست دفاع راست به هافبک راست تبدیل می‌شود این دیگر به سرمربی این تیم برمی‌گردد.»

با همین خبر کوتاه از اردوی ترکیه، تا حدود زیادی خیالم راحت می‌شود که سرمربی تیم ملی با هدف و برنامه‌هایی که در ذهن دارد این تصمیم جنجالی را اتخاذ کرده و شاید اگر در جام جهانی نتیجه‌ای مطلوب کسب نکند، همه منتقدان با چماق سیدجلال و وریا به کی‌روش حمله می‌کنند و این تصمیم را بر سر او می‌کوبند اما چه این تصمیم نتیجه بدهد و مجید حسینی به پاشازاده 2018 تبدیل شود و چه اتفاق دیگری رخ دهد، کی‌روش به‌عنوان سرمربی تیم ملی در راستای مسوولیت ذاتی‌اش تصمیم مناسبی گرفته و باید بابت این شهامت او را ستود. بازی با ترکیه شاید محک خوبی برای این تصمیم باشد. کمی دندان روی جگر بگذاریم و به سرمربی باتجربه تیم ملی فرصت کار بدهیم و به انتخاب‌هایش اعتماد کنیم. او پیش از این بارها خودش را به ما ثابت کرده و با تصمیماتش فوتبال ایران را سورپرایز کرده است.

 

 ایران  

کالا ها و خدمات منتخب

      ----------------        سیــاست و اقتصــاد با بیتوتــــه      ------------------

      ----------------        همچنین در بیتوته بخوانید       -----------------------