نمایش رسوایی

مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات

تاریخ انتشار : چهارشنبه, 29 شهریور 1396 08:49

 توجیه ناکامی‌ها، سبک شمردن طرفداران به عنوان سرمایه‌های اصلی فوتبال و تقبیح مدیرانی که بدون هیچ متر و معیاری بر مسند قدرت باشگاه‌های طرفدار می‌نشینند، همه آن چیزی بود که عادل فردوسی‌پور بامداد سه‌شنبه به خورد مخاطبانش داد؛ یک آینه تمام قد از اتفاقاتی که در پشت پرده فوتبال، معمولی تلقی می‌شود و بدون توجه رسانه‌ها، هیچ‌کس هم خبری از آن نمی‌گیرد. ٩٠ اما پرده‌ها را کنار زد، با شوک بامدادی به بیننده‌ها، خواب شبانه را از سر آنها پراند و از بابت وجود بحران مدیریتی در فوتبال ایران هوشیارشان کرد.

موضوع اصلی پس از اتفاقات برنامه دوشنبه‌شب ٩٠، بحث بر سر انتخاب اعضای هیأت‌مدیره باشگاه‌ها و خصوصا استقلال و پرسپولیس است. در طول سالیان گذشته که سرخابی‌ها زیر نظر وزارت ورزش(در گذشته سازمان تربیت‌بدنی) قرار داشتند، همواره مسئولیت مستقیم ناکامی‌های این دو باشگاه با وزیر و یا رئیس سازمان تربیت بدنی بوده است. در گذشته اینطور بود که شخص اول ورزش کشور با دخالت‌های گاه و بیگاه نظارت مستقیمی بر امور دو باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران داشت، ولی یکی، دو سال است که وزارت ورزش این دو باشگاه را به اسپانسر سپرده و خیال خود را کمی آسوده کرده. امروز، شرایط طوری رقم خورده که وزارت ورزش جز انتخاب اعضای هیأت مدیره برای استقلال و پرسپولیس عملا قدرت مانور دیگری در مدیریت دو باشگاه ندارد؛ چراکه نه کمک مالی به آنها از سوی وزارتخانه می‌شود و نه در تصمیمات جاری دخل و تصرفی از سوی مسئولان وزارتخانه وجود دارد و این در حالی است که دو باشگاه همچنان پیشوند دولتی را یدک می‌کشند! در این شرایط وظیفه اصلی وزیر ورزش به عنوان متصدی استقلال و پرسپولیس انتخاب مدیرانی توانمند است که بتوانند امور جاری باشگاه را بدون نقص جلو ببرند. در برنامه ٩٠ این هفته اما مشخص شد وزیر ورزش در تنها اقدام خود در قبال استقلال و پرسپولیس وسواس ویژه‌ای به خرج نداده و شایسته‌سالاری که ملاک اصلی انتخاب مدیران ارشد برای باشگاه‌های ورزشی محسوب می‌شود، در دستور کار نبوده است. گواه این مسأله هم ناهماهنگی میان عضو هیأت مدیره استقلال(ملکی) با مدیرعامل(افتخاری) است که در برنامه زنده تلویزیونی با آبروی باشگاهی بزرگ بازی کردند. نگاهی به سوابق افراد شاغل در هیأت مدیره باشگاه‌های ورزشی و به ویژه استقلال و پرسپولیس به ما می‌رساند که در انتخاب این افراد هرگز اصول مدیریتی در نظر گرفته نشده و این نگرانی را به وجود می‌آورد که لابی‌ها و نسبت‌های خانوادگی عاملی برای انتصاب مدیران ارشد باشگاه‌های پرهوادار فوتبال باشد. دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که موفقیت‌هایشان در جامعه نشاط عمومی به وجود می‌آورد، نیازمند توجه بیشتر برای رقم زدن روزهای طلایی ورزش ایران خواهند بود؛ از این رو وقتی وزارتخانه از کمک مالی به آنها عاجز است و همه هزینه‌ها توسط اسپانسر تامین می‌شود، پس چه خوب است در هیأت مدیره آنها افرادی منصوب شوند که بتوانند باری از روی دوش باشگاه بردارند، نه اینکه با بیان دیدگاه‌های شخصی روی آنتن زنده تلویزیون و قبولاندن آن به بیننده به عنوان افشاگری فوتبال را به سمت قهقرا هدایت کنند.

برنامه ٩٠ این هفته بخشی از ناخوش‌احوالی‌های فوتبال‌مان را نشان داد؛ فوتبالی که با فسادها و کثیفی‌ها و حاشیه‌هایش آن را دوست داریم و راضی به نابودی‌اش نیستیم. پس بیایید نسبت به هویت و تاریخ باشگاه‌های بزرگ بی‌تفاوت نباشیم، آقای وزیر! حالا چشم همه فوتبالی‌ها به دستان توانمند و ذهن خلاق شماست تا ببینند در مواجهه با منتخبین‌تان چه تصمیمی می‌گیرید؛ حالا فرصت خوبی برای اثبات حرف‌هایی است که درباره احترام به ارزش‌های ورزشی و اجتماعی بر زبان آورده بودید. این گوی و این میدان آقای سلطانی‌فر.

 اخبار ورزشی  -  شهروند /امیر صادقی‌پناه