تبعات نیمکت نشینی رحمتی
- مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 06 دی 1395 10:33
به گزارش ورزش سه ، علیرضا منصوریان دلیل نیمکت‌نشینی کاپیتان تیمش را مسائل فنی دانست اما کمتر کسی حرف او را باور می‌کند. اتفاقات حاشیه‌ای بازی مقابل نفت باعث شده تا منصوریان به رحمتی نشان دهد که کت تن کیست و اوست که حرف اول و آخر را در استقلال می‌زند. رحمتی پس از بازگشتش به استقلال در ابتدای فصل پیش، نقشی فراتر از یک بازیکن و حتی کاپیتان در استقلال داشته است. پرویز مظلومی که او را مشاور خود خواند در اواخر فصل پیش با او به مشکل خورد و از اینکه کاپیتان تیمش پس از شکست در دربی به سمت منصوریان تمایل پیدا کرده و با او جلسه گذاشته به شدت شاکی و ناراحت شد. منصوریان نیز که می‌دانست، حمایت رحمتی از او در سرمربی‌شدنش موثر بوده، نقش ویژه‌ای برای او در تیمش قائل شد. اما عدم نتیجه‌گیری مناسب استقلال باعث سر برآوردن اختلافاتی تازه بین این دو شد و منصوریان که سرنوشت مظلومی را در فصل قبل دیده بود، با نیمکت‌نشین کردن رحمتی پیام ویژه‌ای به او داد.
از قضا جانشین رحمتی در اصفهان نمایش قابل‌قبولی در مقابل سپاهان داشت و حالا باید دید که منصوریان برای ادامه بازی‌های لیگ و بازی مقابل السد در پلی‌آف لیگ قهرمانان چه تصمیمی برای دروازه تیمش می‌گیرد. آیا رحمتی پس از اینکه دروازه تیم‌ملی را به دلیل قهر بدموقع‌اش از دست داد، دروازه استقلال را هم به دلیل اختلافش با منصوریان و سرک کشیدنش به حوزه اختیارات سرمربی از دست می‌دهد؟ پاسخ این سوال نزد منصوریان است و البته بستگی به عملکرد سیدحسین حسینی و تیم استقلال در بازی‌های آینده دارد. ضمن اینکه نباید نفوذ رحمتی را در مجموعه باشگاه استقلال نادیده گرفت. منصوریان خوب می‌داند که با نیمکت‌نشین کردن رحمتی دیگر فرصتی برای باختن و نتیجه نگرفتن ندارد!
نمایش قابل قبول سیدحسین حسینی در بازی مقابل سپاهان، نام او را بر سر زبان‌ها انداخته است، مهم‌تر از کیفیت نمایش او در دروازه استقلال، این جایگزین شدن او به جای سیدمهدی رحمتی است که تاثیر اصلی را در مورد توجه قرار گرفتن این دروازبان داشته است. حسینی همانند وحید طالب‌لو که در بازی مقابل سپاهان در سال ۸۲به یکباره جایگزین برومند و قاسمی دروازبان‌های اول و دوم آن زمان استقلال شد، در اصفهان جانشین رحمتی نامدار شد.
البته حسینی همچون طالب‌لوی آن سال دروازبان بی‌تجربه‌ای نیست و اولین بار نبود که در دروازه استقلال می‌ایستاد. ضمن اینکه با ملوان نیز در لیگ برتر حضور داشته است. اما از آن طرف جایگاه امروز رحمتی نیز قابل قیاس با جایگاه پرویز برومند در سال ۸۲ نیست. رحمتی کاپیتان و نامدارترین ستاره استقلال است که از لحاظ فنی بهترین و موثرترین بازیکن استقلال در دو فصل اخیر بوده است. به همین دلیل نیمکت‌نشینی او و جایگزینی حسینی بیشتر از جابجایی سال ۸۲ در دروازه استقلال، سر و صدا به پا کرده است.
شاید از منظری بتوان درخشش حسینی را یک اتفاق مثبت برای استقلال دانست، اما باید این را هم در نظر گرفت که دیگر مدیریت کردن وضعیت دروازبانی در استقلال از این به بعد برای منصوریان دشوارتر شده است. از طرفی دشواری نیمکت‌نشین کردن رحمتی برای منصوریان با اقدام دیروزش برطرف شد و او ازاین به بعد راحت‌تر می‌تواند حکم به نیمکت‌نشین شدن دروازبان باتجربه‌اش بدهد.
با این حال واکنش رحمتی در صورتی که نیمکت‌نشینی او ادامه‌دار باشد، نقش مهمی در مدیریت کردن موضوع دروازبانی استقلال از سوی منصوریان دارد. تضمینی نیست که رحمتی دفعات دیگر همچون روز بازی با سپاهان با نیمکت‌نشینی‌اش برخورد کند. موضع او و منصوریان نسبت به هم تاثیر زیادی در مدیریت اتفاقات حاشیه‌ای استقلال خواهد داشت. به‌نظرنمی‌رسد که منصوریان بخواهد فعلا شماره یک تیمش را به نیمکت قفل کند به خصوص آنکه رحمتی افت فنی فاحشی نسبت به گذشته نداشته است.
منصوریان باهوش‌تر از آن است که بخواهد درشرایطی که موقعیت خودش در استقلال متزلزل است، جنگی حاشیه‌ای را با کاپیتان پرنفوذ خودش آغاز کند. او خوب می‌داند که نباید شرایط به گونه‌ای پیش برود که کاپیتان تیمش در مقابل او قرار گیرد اما چیزی که مشخص است، اینکه باید منتظر رویت بیش از پیش حسینی در دروازه استقلال باشیم. این بدان معنا نیست که او جایگاه رحمتی را خواهد گرفت. حسینی با عملکردش در بازی دیروز، باعث شد تا کادرفنی روی او بیش از پیش حساب کند؛ کافی بود تا او دیروز اشتباهی تاثیرگذار در جریان بازی داشت تا همگان به منصوریان بابت نیمکت‌نشینی رحمتی انتقاد کنند. بنابراین بیش از همه چیز عملکرد حسینی در فرصت‌هایی که در اختیار او قرار داده می‌شود است که در تعیین وضعیت دروازه استقلال نقش تعیین کننده‌ای دارد چرا که حسینی فرصت اشتباه ندارد و با اولین اشتباه تاثیرگذار موقعیت فعلی‌اش را از دست خواهد داد.
امیر قلعه‌نویی در سال ۸۲، برای تهدید دو دروازبان تیمش که از فرم مناسب خود خارج شده بودند، وحید طالب‌لوی جوان را که قرار بود تنها لیست استقلال را به عنوان دروازبان سوم پر کند، در یک بازی مهم مقابل سپاهان در اصفهان بازی داد. استقلال در آن بازی دروازه‌اش را بسته نگه داشت و قلعه‌نویی همانند منصوریان به خاطر تصمیم جسورانه‌اش ستایش شد. اما در ادامه این طالب‌لو نبود که دروازبان اول استقلال در ادامه فصل باشد. به عنوان مثال در فینال جام حذفی مقابل سپاهان در همان فصل این قاسمی بود که درون دروازه استقلال ایستاد و برای فصل ۸۴-۸۳ نیز قلعه‌نویی با جواب کردن برومند و قاسمی،یک دروازبان خارجی به نام توپالویچ استخدام کرد که در اغلب بازی‌های استقلال او درون دروازه این تیم ایستاد و طالب‌لو بیشتر دروازبان دوم استقلال بود.
همین وضعیت را نیز می‌توان برای آینده حسینی و رحمتی در دروازه استقلال پیش‌بینی کرد. اینکه اگر منصوریان بتواند در استقلال ماندگار شود، با رحمتی تا انتهای فصل ادامه می‌دهد و حتی او همچنان دروازبان اول تیمش خواهد بود، اما نمی‌توان چندان به بودن همزمان منصوریان و رحمتی در استقلال فصل بعد امید داشت. ضمن اینکه حسینی می‌تواند همچون طالب‌لو، مسیر پیشرفت را در استقلال طی کند و چه بسا او دروازبان اول استقلال در سال‌های آینده باشد.
