ترجمه صحیفه سجادیه - دعای اول
- مجموعه: ترجمه صحیفه سجادیه
| نيايش اول از دعاهاى امام سجاد است هنگامى كه دعا مى كرد در آغاز آن ستايش خداى عزوجل مى نمود پس مى فرمود ̶ سپاس خدائى را كه اول است و پيش از او اولى نبوده (مبدء هر موجودى است) و آخر است و پس از او آخرى نباشد (مرجع همه ى اشياء است) ̶ خدائى كه ديده هاى بينندگان از ديدنش (در دنيا و آخرت) ناتوانند و انديشه هاى وصف كنندگان از عهده ى وصفش برنيايند ̶ به قدرت و توانائى خود آفريدگان را آفريد و آنان را به اراده و خواست خويش به وجود آورد ̶ سپس آنان را در راه اراده و خواست خويشتن روان گردانيد و در راه محبت و دوستى به خود برانگيخت در حاليكه توانائى ندارند تاخير نمايند آنچه را كه ايشان را به آن جلو انداخته و نمى توانند پيش اندازند آنچه را كه ايشان را از آن عقب خواسته ̶ و از رزقى كه عطا فرموده هر جاندارى را روزى معلومى قرار داده است (به طوريكه) به هر كس از آنان فراخى و فراوانى داده كاهنده اى نمى كاهد و هر كه را كاسته افزاينده اى نمى افزايد (جز خدا نتواند آن را زياد و كم گرداند) ̶ پس از براى او (هر يك از ايشان) در زندگى مدتى معلوم تعيين و پايانى معين قرار داده كه با روزهاى زندگيش به سوى آن پايان گام برمى دارد و با سالهاى روزگارش به آن نزديك مى شود تا چون به پايانش نزديك شود و حساب عمر و زندگيش را تمام بستاند او را به آنچه خوانده از پاداش سرشار (بهشت) يا كيفر ترسناك خود (دوزخ) فرا گيرد تا كسانى را كه با كردارشان بد كرده و آنان را كه با رفتار شايسته نيكوئى نموده اند جزا دهد ̶ و اين جزا (كيفر و پاداش) با عدالت و درستى از اوست منزه و پاك است نامهاى او و نعمتها و بخششهايش (براى همه) پى در پى است از او نپرسند آن چه را كه به جا مى آورد و از (گفتار و كردار) ديگران باز پرسند ̶ و سپاس خداى را كه اگر بندگانش را از شناختن سپاسگزارى خود بر نعمتهاى پى درپى كه به ايشان داده و بخششهاى پيوسته كه براى آنها تمام گردانيده بازمى داشت (امر نفرموده بود كه شكر نعمتهايش را به جا آورند) هر آينه نعمتهايش را صرف نموده او را سپاس نمى گزاردند و در روزى كه عطا فرموده فراخى مى يافتند و شكرش به جا نمى آوردند ̶ و اگر چنين مى بودند (شكر نمى كردند) از حدود انسانيت به مرز بهيميت (چارپايان، كه مرتبه ى بى خردى است) روى مى آوردند و چنان بودند كه در كتاب محكم و استوار خود (قرآن مجيد س 25 ى 44) وصف فرموده ايشان (ناسپاسان) جز مانند چارپايان نيستند بلكه گمراه ترند ̶ و سپاس خداى را كه (با فرستادن كتابها و پيامبران) خويشتن را به ما شناساند و شكر و سپاس (از نعمتهاى) خود را به ما الهام نمود و درهاى علم به ربوبيت و پروردگاريش را بر ما گشود و بر اخلاص (بى رياء و خودنمائى) در توحيد و يگانگيش راهنمائى مان فرمود و از عدول و كج روى و شك و دو دلى در امر خود (معرفت و احكام دينش) دورمان ساخت ̶ چنان سپاسى كه با آن زندگى كنيم بين كسانى از خلقش كه او را سپاسگزارند و با آن پيش افتيم بر هر كه به رضا و خشنودى (پاداش) او و عفو و گذشتش پيش افتاده ̶ سپاسى كه تاريكيهاى برزخ (قبر) را بر ما روشن سازد و راه رستخيز را (راهى كه براى رسيدگى به حساب از آن راه به محشر مى فرستند) براى ما آسان نمايد و منازل و جاهاى ما را در جايگاه گواهان (فرشتگان و پيغمبران و ائمه اطهار (ع)) آبرومند گرداند روزى كه هر كسى به سزاى آن چه كرده مى رسد و به ايشان ستم نمى شود (س 45 ى 22) روزى كه دوستى از دوستى چيزى (عذاب و كيفرى) را دفع نكند و ايشان كمك نمى شوند (س 44 ى 41) ̶ سپاسى كه از ما به اعلى عليين (در جاهاى بلند بهشت يا ديوان خير: كتابى كه اعمال نيكوكاران در آن نوشته مى شود) بالا رود در نامه ى نوشته شده اى كه مقربين آن را مشاهده نموده نگهدارى مى نمايند ̶ سپاسى كه چشمهاى ما به آن روشن گردد آن هنگام كه ديده ها(ى مردم) خيره و دوخته شود و چهره هاى ما به آن سفيد گردد آن هنگام كه روها سياه شود ̶ سپاسى كه به آن از آتش دردناك خدا رسته به جوار رحمتش رهسپار شويم ̶ سپاسى كه به آن شانه به شانه ى مقربين از فرشتگان رفته جا را بر آنها تنگ سازيم، و به آن، در سراى جاودانى و جايگاه پر بركت هميشگى (بهشت) با پيامبران فرستاده اش (كه اولوالعزم و داراى كتاب هستند) گرد آئيم، ̶ و سپاس خداى را كه نيكوئى هاى آفرينش را براى ما برگزيد، و روزيهاى پاكيزه (حلال و روا) را بر ما روان (فراوان) گردانيد، ̶ و با تسلط و توانائى ما را بر همه ى آفريدگان برترى داد، و از اين رو به قدرت و توانائى او همه مخلوقاتش فرمانبر ما بوده، و به نيرو و زورش به اطاعت ما درمى آيند، ̶ و سپاس خداى را كه در نيازمندى را جز به سوى خود به روى ما بست، پس (با اين همه نيازمندى ها) چگونه سپاس او را توانائى داريم؟ يا كى مى توانيم حمدش رابه جا آوريم؟ نمى توانيم، كى توانيم؟ ̶ و سپاس خداى را كه ابزار بسط و گشاد (مانند شادى و خوشحالى) را در بدن) ما به هم پيوسته و افزارهاى قبض و درهم كشيدن (مانند غم و اندوه) را در كالبد ما قرار داد و ما را از آسايشهاى زندگى بهره مند نمود، و اندام كردارها را در ما استوار و ثابت گردانيد و ما را با روزيهاى پاكيزه (حيوانى و نباتى) پرورش داد، و به بخشش خود توانگرمان ساخت و به نعمت خويش سرمايه ى (زندگانى) به ما بخشيد، ̶ پس از آن ما را (به انجام فرايض) فرمان داده تا اطاعت ما را بيازمايد و نهى نموده (از محرمات) تا سپاسگزاريمان را آزمايش نمايد پس از راه فرمانش پا بيرون نهاديم و بر پشتهاى (مركبهاى) نهيش سوار شديم پس (با اين رفتارمان) به كيفر ما شتاب نكرد و در انتقام ما تعجيل ننمود، بلكه بر اثر رحمتش از روى كرم و بزرگوارى با ما همراهى نمود، و به سبب مهربانيش از روى حلم و بردبارى بازگشت ما را انتظار كشيد ̶ و سپاس خداى را كه ما را به (حقيقت) توبه و بازگشت (از گناه) راهنمائى نمود، توبه اى كه آن را نيافته ايم جز به فضل و احسان او، پس اگر از فضل و بخشش او جز همان (نعمت) توبه را به شمار نياوريم آزمايش او در حق ما نيكو و احسانش درباره ى ما بزرگ و فضلش بر ما عظيم باشد (همانا توبه گناهان را مى برد و زشتيها را مى شويد و خدا را خوشنود مى گرداند) ̶ و روش او در توبه براى پيشينيان (بنى اسرائيل) چنين نبوده ( كشتن يكديگر بوده نه بس پشيمانى) و آن چه به آن توانائى نداريم از ما برداشته و به ما جز آن چه طاقت داريم تكليف نفرموده و جز كار آسان از ما نخواسته، ̶ و براى هيچيك از ما برهان و بهانه اى جا نگذاشته، پس بدبخت (و شايسته ى عذاب) از ما (بندگان) كسى است كه او را نافرمانى نمايد و نيكبخت از ما كسى كه به او روآورد (و مطابق فرمانش رفتار نمايد) ̶ و سپاس خداى را به هر چه كه او را نزديكترين فرشتگانش و گرامى ترين آفريدگانش و پسنديده ترين ستايش كنندگانش ستوده اند، ̶ سپاسى كه بر سپاسهاى ديگر برترى داشته باشد مانند برترى پروردگار ما بر همه آفريدگانش، ̶ پس او راست سپاس به جاى هر نعمتى كه بر ما و بر همه ى بندگان گذشته و مانده اش دارد به شماره ى همه ى چيزها (از كلى و جزئى) كه علم او به آنها احاطه دارد و همه را فرا گرفته، و به جاى هر يك از نعمتها (ظاهرى و باطنى) به شماره ى چندين برابر هميشه و جاويد تا روز رستاخيز، ̶ سپاسى كه حد آن را انتهاء و عدد آن را شمارش و به پايان آن دسترس و مدت آن بريدنى نيست (سپاس ابدى و هميشگى) ̶ سپاسى كه موجب رسيدن به فرمانبرى و گذشت او و سبب خشنودى و وسيله ى آمرزش، و راه به (سوى) بهشت و پناه از (عذاب و) انتقام و آسودگى از خشم، و پشتيبان بر طاعت، و جلوگير از معصيت، و مدد بر انجام حق (فرائض دينى) او و شرائط آن باشد ̶ سپاسى كه به وسيله ى آن در بين نيكبختان دوستان او كامروا گرديم، و به سبب آن در رشته ى كشته شدگان به شمشيرهاى دشمنانش درآئيم، كه خدا يارى دهنده ى (مومنان) و (در خوشى و سختى) ستوده شده است. 1. از دعاهاى امام عليه السلام است پس از اين ستايش در درود بر رسول خدا صلى الله عليه و آله ̶ و سپاس خداى را كه به محمد پيامبرش- صلى الله عليه و آله- بر ما منت نهاد (او را به ما ارزانى داشت) منتى كه امتهاى گذشته و مردمان پيش از ما از آن بى بهره بودند به قدرت و توانائى كه از چيزى هر چند بزرگ باشد ناتوان نيست، و چيزى از آن نمى رهد اگر چه خرد باشد، ̶ و ما را آخرين همه ى كسانى كه آفريده قرار داد و (بعضى از) ما (ائمه اطهار عليهم السلام) را بر كسانى (كفار و منافقين) كه (دين خدا را) انكار كرده اند گواه گردانيد و ما را به نعمت خود بر كسانى كه اندك بودند فزونى بخشيد، ̶ بار خدايا درود فرست بر محمد كه بر وحى و پيغام تو درستكار بود و برگزيده ى تو از آفريدگانت، و دوست تو از بندگانت، و پيشواى رحمت و مهربانى، و پيشاهنگ خير و نيكى، و كليد (افزونى و) بركت، ̶ همچنانكه او براى انجام فرمان تو خود را آماده نمود، ̶ و در راه (رساندن احكام دين) تو تن خويش را آماج (هر گونه) آزار ساخت، ̶ و در دعوت به سوى تو با خويشاوندانش (زير بار نمى رفتند) دشمنى آشكار نمود، ̶ و در راه رضا و خوشنوديت با قبيله اش كارزار كرد، ̶ و در زنده (برپا) داشتن دين تو از خويشانش دورى گزيد، ̶ و نزديكان (خويشان) را بر اثر انكارشان (تو را) دور گردانيد، ̶ و دوران (بيگانگان) را بر اثر پذيرفتنشان (دين تو را) نزديك نمود، ̶ و در راه تو با دورترين (مردم) دوستى كرد ̶ و درباره ى تو با نزديكترين (خويشان) دشمنى نمود، ̶ و در رساندن پيام تو خود را خسته كرد، ̶ و با دعوت به دين تو خود را به رنج افكند، ̶ و به نصيحت و پند كسانيكه آنان را (به راه حق) دعوت كرده اى خود را مشغول داشت، ̶ و (از مكه ى معظمه) هجرت و دورى نمود به شهرهاى غربت (مدينه) و به جاى دور از جاى خويشاوندان، و جاى قدم (پرورشگاهش)، و جاى به دنيا آمدن، و جاى انس و خو گرفتنش، و خواسته ى آن حضرت از هجرت براى ارجمند نمودن دين تو، و يارى خواستن (براى غلبه) بر اهل كفر (ملل جهان) بود، ̶ تا آنچه (فتح و فيروزى) كه درباره ى دشمنانت خواسته بود به دست آمد ̶ و آنچه (بزرگى و نيكبختى) كه درباره ى دوستانت مى انديشيد انجام يافت، ̶ پس در حاليكه به مدد تو يارى مى طلبيد و با ناتوانائيش به يارى تو نيرو مى يافت به جنگ ايشان (دشمنانت) قيام نمود، ̶ پس با آنها در ميان خانه هاشان جنگيد، ̶ و در وسط منازلشان ناگهان بر آنان تاخت، ̶ تا امر و فرمان (شريعت) تو آشكار شد، و كلمه ى (توحيد) تو بلند گرديد هر چند مشركين كراهت داشتند ̶ بار خدايا به رنجى كه آن حضرت درباره ى (دين) تو كشيد او را به بالاترين درجه و مقام بهشت خود برآور ̶ تا هيچكس در رتبه با او مساوى، و در مقام همانند نباشد، و هيچ- فرشته ى مقرب و پيغمبر مرسل (صاحب شريعت) با او برابرى نكند، ̶ و او را از شفاعت نيكو (پذيرفته شده) درباره ى خويشانش كه (از هر عيب و نقصى) پاكيزه اند (ائمه (ع)) و مومنان از امتش بيش از آنچه به آن حضرت وعده داده اى عطا فرما، ̶ اى انجام دهنده ى وعده، اى وفاكننده ى گفتار، اى بدل كننده ى بديها به چندين برابرش از خوبيها كه تو (اى خدا) صاحب احسان و نيكى بزرگ مى باشى |
| (1) وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ، فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ يَكُونُ بَعْدَهُ الَّذِي قَصُرَتْ عَنْ رُؤْيَتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِينَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِينَ. ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِيَّتِهِ اخْتِرَاعاً. ثُمَّ سَلَكَ بِهِمْ طَرِيقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِي سَبِيلِ مَحَبَّتِهِ، لَا يَمْلِكُونَ تَأْخِيراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَيْهِ، وَ لَا يَسْتَطِيعُونَ تَقَدُّماً إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ. وَ جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا يَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا يَزِيدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ. ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِي الْحَيَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً، وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً، يَتَخَطَّى إِلَيْهِ بِأَيَّامِ عُمُرِهِ، وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ، حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَيْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ، لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى. عَدْلًا مِنْهُ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ، وَ تَظاَهَرَتْ آلَاؤُهُ، لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْأَلُونَ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ. وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ «إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا.» وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ، وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُكْرِهِ، وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِيَّتِهِ، وَ دَلَّنَا عَلَيْهِ مِنَ الْإِخْلَاصِ لَهُ فِي تَوْحِيدِهِ، وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّكِّ فِي أَمْرِهِ. حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِيمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ. حَمْداً يُضِيءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ يُسَهِّلُ عَلَيْنَا بِهِ سَبِيلَ الْمَبْعَثِ، وَ يُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، يَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ، يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئاً وَ لَا هُمْ يُنْصَرُونَ. حَمْداً يَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّيِّينَ فِي كِتَابٍ مَرْقُومٍ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ. حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُيُونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ، وَ تَبْيَضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ. حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِيمِ نَارِ اللَّهِ إِلَى كَرِيمِ جِوَارِ اللَّهِ. حَمْداً نُزَاحِمُ بِهِ مَلَائِكَتَهُ الْمُقَرَّبِينَ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِيَاءَهُ الْمُرْسَلِينَ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِي لَا تَزُولُ، وَ مَحَلِّ كَرَامَتِهِ الَّتِي لَا تَحُولُ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَى عَلَيْنَا طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ. وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِيلَةَ بِالْمَلَكَةِ عَلَى جَمِيعِ الْخَلْقِ، فَكُلُّ خَلِيقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَى طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَيْهِ، فَكَيْفَ نُطِيقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّي شُكْرَهُ لَا، مَتَى. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَكَّبَ فِينَا آلَاتِ الْبَسْطِ، وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ، وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَيَاةِ، وَ أَثْبَتَ فِينَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ، وَ غَذَّانَا بِطَيِّبَاتِ الرِّزْقِ، وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ. ثُمَّ أَمَرَنَا لِيَخْتَبِرَ طَاعَتَنَا، وَ نَهَانَا لِيَبْتَلِيَ شُكْرَنَا، فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِيقِ أَمْرِهِ، وَ رَكِبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ، فَلَمْ يَبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ، وَ لَمْ يُعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ، بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَكَرُّماً، وَ انْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْماً. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِي لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا فَمَا هَكَذَا كَانَتْ سُنَّتُهُ فِي التَّوْبَةِ لِمَنْ كَانَ قَبْلَنَا، لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ، وَ لَمْ يُكَلِّفْنَا إِلَّا وُسْعاً، وَ لَمْ يُجَشِّمْنَا إِلَّا يُسْراً، وَ لَمْ يَدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لَا عُذْراً. فَالْهَالِكُ مِنَّا مَنْ هَلَكَ عَلَيْهِ، وَ السَّعِيدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَيْهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِكُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلَائِكَتِهِ إِلَيْهِ وَ أَكْرَمُ خَلِيقَتِهِ عَلَيْهِ وَ أَرْضَى حَامِدِيهِ لَدَيْهِ حَمْداً يَفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ كَفَضْلِ رَبِّنَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ. ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَكَانَ كُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ عِبَادِهِ الْمَاضِينَ وَ الْبَاقِينَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ، وَ مَكَانَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ. حَمْداً لَا مُنْتَهَى لِحَدِّهِ، وَ لَا حِسَابَ لِعَدَدِهِ، وَ لَا مَبْلَغَ لِغَايَتِهِ، وَ لَا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِيعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِيقاً إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِيراً مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِيراً عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ، وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ. حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيدٌ |
