ترجمه صحیفه سجادیه - دعای هفتم
- مجموعه: ترجمه صحیفه سجادیه
| نيايش هفتم هرگاه بر آن حضرت امر مهمى يا حادثه ناگوارى وارد مى شد و هنگام رنج و آلام روزگار اين دعا را براى حل مشكلات مى خواند (كه معروف شده به دعاى يا من تحل...) ̶ اى خدائى كه گره ناگواريهاى عالم به او گشايش مى يابد اى خدائى كه سختيهاى جهان به او آسان مى گردد اى آنكه برون شدن از غم و اندوه به حقيقت شادى و خرمى از او درخواست مى شود ̶ مشكلات عالم پيش قدرتت رام گردند و اسباب وجود هر چيز به لطف و كرمت نظام يافته است قضا به قدرت تو جارى و هر چيز عالم به اراده تو امضاء مى گردد ̶ پس هر چه بخواهى به مجرد خواست پيش از فرمانت اطاعت كند و هر چه بخواهى به صرف اراده بدون نهيت منزجر گردد ̶ خلق ترا در مهمات عالم مى خوانند و به درگاه تو در پريشانيها تضرع و زارى مى كنند هيچ درد و رنج و پريشانى دفع نشود مگر آنكه تو مندفع گردانى و تو برطرف سازى ̶ و اى خدا گران حوادثى به من رسيده كه مرا درهم شكسته و پريشان حال ساخته و مشكلاتى بر من وارد شده كه مرا به رنج و غم افكنده ̶ به قدرت تو آن امور بر من وارد آمده و به اقتدار تو بر من روآورده ̶ پس غمى كه تو آوردى كسى ديگر نتواند برد و مشكلى كه تو فرستى غير تو نتواند زائل كرد درى كه تو بر بندى ديگرى نتواند گشود و اگر بگشائى نتواند بست آنچه را تو مشكل كنى كسى آسان نتواند ساخت و آنكه را تو خوار سازى كسى يارى نتواند كرد. ̶ پس درود فرست اى خدا بر محمد (ص) و آلش و بر من به فضل و احسان در وسعت و آسايش بگشا و به قدرتت در قلبم لشكر هم و غم را در هم شكن و به من در آنچه شكايت از آن دارم حسن ظن و خوشبينى عطا فرما و شيرينى صنعت را در آنچه درخواست مى كنم به من بچشان و از جانب خود به من رحمت و گشايش و خوشگوارى عنايت فرما و براى من از لطف خود از هر مشكلى راه خروجى الهام فرم ̶ و مرا از كار ملازمت وظايف بندگيت و به جاى آوردن سنن و احكامت به هيچ كار مشغول مگردان ̶ اى خدا از حوادثى كه به من رسيده سينه ام تنگ و دلم پر از هم و غم گرديده و تو بر دفع آنچه بدان مبتلا و به آن گرفتارم توانائى پس تو آن (غم و دلتنگيم را) به كرمت زايل گردان و هر چند من مستوجب اين لطف تو نباشم اى صاحب عرش بزرگ اى صاحب نعمت با كرامت پس تو قادرى اى مهربانترين مهربانان عالم دعايم را اجابت فرما- اى پروردگار عالميان |
| (7) وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ، مُلِمّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ: يَا مَنْ تُحَلّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ، وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدّ الشّدَائِدِ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلّتْ لِقُدْرَتِكَ الصّعَابُ، وَ تَسَبّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ. فَهِيَ بِمَشِيّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوّ لِلْمُهِمّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمّاتِ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلّا مَا كَشَفْت وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبّ مَا قَدْ تَكَأّدَنِي ثِقْلُهُ، وَ أَلَمّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجّهْتَهُ إِلَيّ. فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُيَسّرَ لِمَا عَسّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ. فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ، وَ اكْسِرْ عَنّي سُلْطَانَ الْهَمّ بِحَوْلِكَ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النّظَرِ فِيمَا شَكَوْتُ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصّنْعِ فِيمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنّتِكَ. فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيم. |
