فرهاد اصلانی؛ باهوش و سمپاتیک

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : دوشنبه, 29 بهمن 1397 10:12

به گزارش بانی فیلم، فرهاد اصلانی امسال با دو فیلم در جشنواره فیلم فجر دیده شد. جالب آنکه در هر دو هم نقش مردان قانون به او محول شده بود. جالب تر آنکه یکی، «مردی بدون سایه» فیلمی مغشوش و سردرگم بود که اصلانی کار خاصی از دستش برای نجات فیلم برنمی آمد و طبعاً بازی او مثل لیلا حاتمی، امیر آقایی و علی مصفا، اگر واجد ارزشی هم بود، در میان نقدهای گزنده ای که به کلیت فیلم روا داشته شد، دیده نشد.

دومی «متری شیش و نیم» هم علی رغم اینکه موجی از مواضع مهرآمیز به سمتش روانه شد، اصلانی در نقش قاضی آنقدر کوتاه و گذرا بود و چنان زیر سایه نقش محوری پیمان معادی قرار گرفت که باز هم شانسی برای قرار گرفتن در میان کاندیداها پیدا نکرد. حال آنکه هر کدام از این نقش های ظاهرا شبیه به هم را جور متفاوتی بازی کرده. در فیلم سعید روستایی او در ردای قضاوت، در عین تقیدش به قانون، گونه ای از عطوفت انسانی را چاشنی بازی اش کرده. او با این تمهید در دل فضای خفقان آور فیلم، هم تا حدی از سختی و سردی قانون می کاهد و هم در عین حال بنا به جایگاهش، حکمش را نه به مصلحت و رفاقت، که بنا به شواهد و ادله معتبر می دهد. این تناقض عجیب در بازی او در سکانس سر و کله زدنش با پدر و پسر موادفروش در «متری شیش و نیم» بخوبی قابل تشخیص است.

در «مردی بدون سایه» او اگر چه از ضعف در پرداخت شخصیتی و لنگ زدن قصه رنج می برد، اما می کوشد در همان چند سکانس شمایل یک بازپرس قاطع و قلدر را به رخ بکشد و در عین حال با کاراکتر علی مصفا به جهت نگرانی در قبال همسرش، همدردی خفیفی داشته باشد.

اینها شگردهایی است که اصلانی همیشه با زیرکی در بازی ها و انتخابهایش به آنها توجه داشته تا فارغ از بلندی و کوتاهی نقش و وجوه کیفی اثر، به شخصیت عمق و جان ببخشد و آنرا به تماشاگر بقبولاند. او این ابعاد انسانی را در سیاه ترین نقشها هم مدنظر دارد تا کار خودش را درست انجام دهد.