«اسکار» پیرِ از نفس افتاده…!

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : دوشنبه, 13 اسفند 1397 10:23

چه توقعی می توان از اسکار در حال حاضر داشت؟ به زور توانسته اند از بین انبوه فیلم های سال ۲۰۱۸، هفت- هشت تا فیلم برتر و چهار- پنج تا هنرپیشه اول و دوم و پنج تا کارگردان انتخاب کنند. معلوم است که سینما به کجا رسیده. وقتی به گذشته های دور برمی گردیم می بینیم که از میان انبوه فیلم های زلال و پاکیزه و با احساس و عمیق چه سخت بوده انتخاب پنج تا فیلم و هنرپیشه و کارگردان… اصلاً هیچ وقت اسکار به حق اهدا شده است؟ در مواردی اندک شاید- آن هم در آن دورانی که مسائل سیاسی و دیدگاه های خاص در کار نبوده- اما دیدیم که حتی به بزرگ ترین فیلم سازان سینما (مانند هیچکاک، ولز، هاکس، فولر و نیکلاس ری) هم هرگز اسکاری داده نشد. نه فقط فیلم سازان بلکه هنرپیشه ها (مثل جان گارفیلد، آلن لاد، کرک داگلاس، کیم نوواک و مونتگمری کلیفت) و خیلی های دیگر… در عین حال شاهد بودیم بسیاری توانستند به هر دلیل مجسمه طلا را در دست بگیرند.

اما مهم در این است که در چند سال اخیر می توانیم به وضوح برندگان اسکار را پیش بینی کنیم. یکی به خاطر برندگانی که قبل از اسکار از سوی «گلدن گلوب» برگزیده شده اند و دیگر به جهت موضوع فیلم ها و موقعیت های سیاسی حاکم می شد به راحتی حدس زد که چه کسانی این جایزه را خواهند گرفت.

امسال در ۹۱ سالگی- که به نظرم می رسد عمر اسکار قدم به پیری و از نفس افتادگی گذاشته است- جوایز بین دو مورد خاص تقسیم شد. مورد اول، وضعیت ناهنجار نژادپرستی در آمریکا و درگیری های مرگبار کنونی و دائمی میان پلیس با جوانان بی گناه سیاه پوست است که موجب شده تا توجه آکادمی اسکار و اعضای آن به مسئله تبعیض نژادی بیش از همیشه و همه وقت معطوف شود. به همین رو، بیش ترین برندگان اسکار امسال از بین سیاهان انتخاب شده اند. بهترین فیلم سال «کتاب سبز» به رابطه دو موجود، یکی سیاه (موزیسین) و دیگری سفید (محافظ/ راننده) می پردازد و البته پُر واضح است که اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل نصیب ماهرشالا علی- چهره سیاه پوست- بشود. هم چنین، اسکار بهترین بازیگر زن مکمل هم- همان طور که از قبل معلوم بود- به رجینا کینگ سیاه پوست (برای فیلم درباره یک خانواده سیاه «اگر بیل استریت می توانست حرف بزند») تعلق گرفت.

جالب اسپایک لی از مطرح های امسال اسکار بود. این کارگردان سیاه هر چند در گلدن گلوب شانسی نیافته بود لیکن این بار توانست لااقل اسکار بهترین سناریوی اقتباسی را به جهت فیلم طنز سیاسی اش «مرد سیاه کوکلاس گلانی» از آن خود کند [در طول اجرای برنامه هم مدام دوربین روی حرکات و اداهای او می چرخید!]. ضمن آن که فیلم ابرقهرمانی پُرفروش «پلنگ سیاه» هم به جز نامزدی در لیست بهترین فیلم های سال، صاحب دو جایزه گریم و صدا شد و به هر حال دست خالی از مراسم اسکار بیرون نرفت!

مورد دوم، توجه آکادمی به وضعیت خطیر مهاجران و علی الخصوص مکزیکی ها بود. خاصه به علت اوضاع بغرنجی که دانالد ترامپ با هدفی ساختن دیوار در برابر مرز مکزیک و آمریکا، به وجود آورده است. از این جهت، فیلم سیاه و سفید آلفونسو کوآرون (کارگردان مکزیکی مقیم آمریکا) با عنوان «روما» چهار جایزه عمده به خود اختصاص داد. اسکار به کوآرون به مثابه بهترین فیلم بردار، بهترین سناریوی اصیل و کارگردانی و همین طور بهترین فیلم خارجی زبان [یادآوری می کنیم که طی دو سال قبل هم به ترتیب اسکار بهترین کارگردان نصیب دو کارگردان مکزیکی الخاندرو ایناریتو و گیلرمو دل تورو شده بود].

گذشته از این ها، مراسم اسکار امسال جذابیتی نداشت، با وجودی که دکور و فضای صحنه به زیبایی تزیین یافته بود ولی میان برنامه ها و اجرای آهنگ و آوازها بی رمق و کسل بار بود. تنها می توان به اجرای دلپذیر بردلی کوپر و لیدی گاگا (با آهنگ احساسی فیلم «ستاره ای متولد می شود») اشاره داشت.

و در آخر، به عقیده ام بهترین فیلم ۲۰۱۸ موزیکال «ستاره ای متولد می شود» بود که جوهر سینما، آن لطافت، عشق و احساس را در خود داشت. و البته، نادیده گرفته شد.

بانی فیلم