از ان پی تی خارج شویم دلار پایین می‌آید؟
- مجموعه: اخبار اقتصادی و بازرگانی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 02 تیر 1399 15:08
قطعنامه شورای حکام آژانس باعث شده این روزها منتقدان برجام بیش از گذشته به این توافق بتازند.البته تقریبا می‌توان گفت چیز زیادی از برجام باقی نماینده است. خروج آمریکا از آن و بی‌تعهدی و ناتوانی اروپا در قبال تعهدات شان و همچنین بی‌عملی و کم رمقی روسیه و چین باعث شده توافق هسته‌ای نفس‌های آخر خود را بکشد.
با این وجود به نظر نمی‌رسد واکنش‌های اخیر به برجام از سوی عده‌ای در داخل که روزگاری نام دلواپس داشتند و امروز نماینده مجلس هستند و یا مشاور و منتسب به این نمایندگان تازه از راه رسیده، منطقی باشد.
آری؛ این روزها از منظر اقتصادی کشور شرایط خوبی را سپری نمی‌کند.تحریم‌های ظالمانه آمریکا مشکلاتی را ایجاد کرده و از سوی دیگر سوء مدیریت‌ها با توجه به این وضعیت بیشتر به چشم می‌آید.ولی بر فرض پیشنهاد نمایندگان مجلس که خروج از برجام است و توصیه فعالان رسانه‌ای این جریان از جمله حسین شریعتمداری که خروج از ان پی تی است محقق شود آیا اقتصاد سامان می‌گیرد؟ آیا اگر همین امروز دولت به نصایح توجه کند و اعلام نماید ایران از برجام خارج می‌شود قیمت دلار پایین می‌آید، مبادلات بانکی تسهیل می‌شود و سرمایه‌گذاری صورت می‌گیرد؟
اکنون که در ابتدای فصل تابستان در سال 99 هستیم محرز شد اقتصاد و تولید جان نمی‌گیرد. مگر با تامین نقدینگی و ورود مواد اولیه.یعنی به نوعی این موضوع نیز به تحریم‌ها ارتباط دارد.نگاهی به بازار لوازم خانگی که قرار بود دربست در اختیار سازندگان داخلی قرار بگیرد، بیندازید. هر روز قیمت اجناس بالاتر می‌رود و تولید‌کننده نیز یک حرف بیشتر ندارد:حمایت دولت.خب دولتی که با کمبود درآمدهای ارزی است چگونه بناست از تولید‌کننده حمایت کند؟همین امروز حسن روحانی از همه خواسته شرایط سخت کشور درک شود.
مطالعه اقتصادهای رشد یافته در شرق آسیا از جمله مالزی به شدت برای کسانی که می‌گویند از برجام و ان پی تی خارج شویم و درب‌های کشور را ببندیم تا رشد کنیم توصیه می‌شود.این کشورها ضمن ماندن بر روی ارزش‌های سیاسی خود اتفاقا درب کشور را تا حد امکان باز کردند و ضمن بها دادن به تولید داخل از سرمایه‌گذاری خارجی استقبال کردند.در واقع سیاست پلی شد برای رونق اقتصاد نه اینکه پای سیاست روی گردن اقتصاد باشد و توقع داشته باشیم رشد کنیم و آب از آب هم تکان نخورد.
دولت حسن روحانی در طول 7 سال گذشته زمانی توانست به رشد اقتصادی مطلوب برسد که در سیاست موفق بود و در حقیقت سیاست درست مسیری را هموار کرد تا اقتصاد به سمت هدف گام بردارد. در سالی که برجام امضا شد رشد اقتصادی ایران منفی 6/1 دهم درصد بود.سال پس از امضای برجام دولت موفق شد به رشد 5/12 درصد برسد که رشک برانگیز بود.این رشد در سال 2017 نیز استمرار داشت و ایران رشد 7/3 دهم درصد را تجربه کرد.سالی هم که آمریکا از برجام خارج شد کاهش رشد اقتصادی را شاهد بودیم و طبق آمار نرخ رشد به منفی 8/4 دهم درصد رسید.
بنابراین مسلم است با گشایش‌های سیاسی می‌توان رشد کرد و در معادلات جهانی حرفی برای گفتن داشت. شاید اکنون متوجه نباشیم اما سال‌ها بعد احساس می‌کنیم که این تحریم‌های ضد حقوق بشری چقدر کشور مشکلات ایجاد کرده است. نمایندگان مجلس و آن‌هایی که روی این نمایندگان تاثیرگذار هستند همین 7سال را مرور کنند.به سال‌های قبل‌تر هم بروند.دولت محمود احمدی‌نژاد و قبل‌تر دولت اصلاحات ما کجا سفره مردم را خالی کردیم و کجا پر؟کجا دست در جیب مردم کردیم و کجا پولی در جیب شان گذاشتیم.کجابازار رونق گرفت و کجا ارزش ریال ریخت. مجلس ضمن حفظ آرمان‌ها وارزش‌ها نکته بین وهشیار باشد.
محمد جواد پهلوان
آفتاب یزد
