استرس مکرر پیرشدن چشم را تسریع می‌کند

مجموعه: اخبار پزشکی

تاریخ انتشار : شنبه, 24 دی 1401 14:23

به گزارش ایرنا از «سای تک دیلی»، تحقیقات جدید از دانشگاه کالیفرنیا نشان داده که پیر شدن نقش مهمی در مرگ سلول‌های گانگلیونی شبکیه (retinal ganglion) در بیماری آب سیاه یا گلوکوم (glaucoma) دارد و شیوه های درمانی جدید برای بیماری گلوکوم می تواند این مسیرهای منحصر به فرد را هدف قرار دهد.

این تحقیق که نتایج آن در نشریه «پیری سلول» (Aging Cell) منتشر شده است، مساله تغییرات اپی ژنتیک (epigenetic) را که با پیر شدن شبکیه چشم روی می دهند، مورد توجه قرار داده و همچنین این مساله را بررسی کرده است که فشار از جمله افزایش فشار داخل چشم (increased intraocular pressure) می تواند موجب شود که شبکه چشم همان تغییرات مشابه تغییرات ناشی از پیر شدن طبیعی را تجربه کند.

علاوه بر این، این تحقیق نشان داد که استرس مکرر در بافت جوان شبکیه چشم نیز می تواند به تسریع در روند پیر شدن بافت چشم ها منجر شود.

پیر شدن یک فرایند جهانی است که بر تمام سلول ها در یک ارگانیسم تاثیر می گذارد. این مساله در چشم یک فاکتور خطر مهم در گروهی از مشکلات عصبی یا نوروپاتی (neuropathies) موسوم به گلوکوم است. به علت افزایش افراد مسن در سرتاسر جهان، برآوردهای حال حاضر نشان می دهد که شمار افراد مبتلا به گلوکوم (در سنین ۴۰ تا ۸۰ سال) تا سال ۲۰۴۰ میلادی به بیش از ۱۱۰ میلیون نفر خواهد رسید.

یکی از محققان در این زمینه می گوید: کار ما اهمیت تشخیص و پیشگیری زودهنگام و مدیریت بیماری های مرتبط با سن از جمله گلوکوم را مورد تاکید قرار داد. در صورتی که این بیماری به صورت زودهنگام تشخیص داده شود، فرصت برای جلوگیری از کاهش یا از دست رفتن بینایی وجود دارد.

محققان اکنون یک ابزار جدید برای برآورد کردن تاثیر فشار و استرس و پیشگیری از پیر شدن زودهنگام بافت شبکیه در دسترس خود دارند.

آب سیاه یا گلوکوم نوعـی بیمـاری چشـمی اسـت کـه در آن عصـب بینایی کـه وظیفه انتقـال پیام بینایـی بـه مغـز را دارد، بـه تدریـج تخریـب شده و در نتیجـه موجب از بیـن رفتـن تدریجـی بینایـی می شود. از علـل اصلـی ایـن امـر بـالا رفتـن فشـار داخل چشـمی است.

در چشـم دائمـا مایـع شـفافی ترشـح مـی شود کـه بـه آن زلالیـه مـی گویند. ایـن مایـع حـاوی مـواد مغـذی اسـت کـه بـه شستشـو و تغذیـه بافـت هـای داخـل چشـم کمـک مـی کنـد. مایـع زلالیـه توسـط اجسـام مژگانی در پشـت عنبیـه تولیـد مـی شـود و از طریـق مردمـک به اتـاق قدامـی در بخـش جلویی چشـم وارد مـی شـود و از طریـق راه هـای مشـبک در زاویـه چشـم (محـل تلاقـی قرنیـه بـا عنبیـه) خـارج مـی شود. اگـر به دلیلـی انسـداد یـا مانعـی بـر سـر راه خـروج ایـن مایـع در چشـم ایجـاد شـود و زلالیـه نتواند به آسانی از چشـم خـارج شود، در این صـورت فشـار داخـل چشـم بـالا رفتـه و موجـب صدمـه به رشـته هـای عصبـی و در نهایـت آسـیب میـدان بینایـی مـی شـود.