آقایان! واقعا بیکاری را نمی بینید؟
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
کنفوسیوس حکیم می‌گوید:« در سرزمینی که اداره امور آن به‌سامان باشد فقر، مایه شرمساری است و در دیاری که اداره امور نابه‌سامان، ثروت است که موجب شرم می‌شود.»
حکایت کشور ما اما هردوی اینهاست! در این شرایط اقتصادی نابسامان هم فقر مایه شرمساری است و هم ثروت. در مملکتی که فقر بیداد می‌کند حتی اگر انکارش کنند، ثروتهای بی‌‌‌نهایت عده‌ای از فعالان اقتصادی، بازرگانی و سیاسی باعث می‌شود تا آن‌ها ناخودآگاه و از روی ترس از بازخواست، داشته‌هایشان را انکار کنند و بگویند ما کجا ثروتمندیم!
در این میان فقیر نیز که تکلیفش معلوم است، آبروداری و سرخ کردن صورت با سیلی‌های پیا پی! تا زردی فقر باعث شرمساریش نشود.
در این میان بیکاری با فقر رابطه مستقیم دارد. هر‌گاه نرخ بیکاری بالا باشد و جوان و پیر کاری برای کسب درآمد نداشته باشند، فقر مهمان خانه‌ها شد.
این روز‌ها جوانان بیکار، تحصیل کرده‌های بیکار، کارگران بیکار، تعدیل نیرو و بیکاری کارمندان کم سابقه و حتی با سابقه، واژه‌های آشنایی برای افکار عمومی است. کلماتی که با وجود وعده‌های ایجاد ۵. ۲میلیون شغل و کنترل نرخ تورم، همچنان به قوت خود باقی هستند و به نظر می‌رسد واژه بیکار، در فرهنگ لغت ایرانی به واژه‌ای پر کاربرد تبدیل می‌شود و پچ پچ گلایه‌های بیکاری همچنان به گوش می‌رسد.
اما با این حال همواره آمار‌ها درباره نرخ بیکاری امیدوار کننده است. در آخرین آمار اعلام شده درباره نرخ بیکاری، مرکز آمار اعلام کرده است، نرخ بیکاری کاهش 2.5 درصدی داشته است. براساس این گزارش مرکز آمار با اشاره به کاهش ۲. ۵ درصدی نرخ بیکاری اعلام کرد نرخ بیکاری از 13.6 درصد در تابستان ۸۹ به 11.1 درصد در تابستان ۹۰ رسیده است. این گزارش همچنین نرخ بیکاری در بهار ۸۹ را 13.5 درصد ذکر کرد. این درحالی است که همواره مرکز آمار و دولت درباره میزان نرخ بیکاری اختلاف نظر داشته‌اند و مرکز آمار بعد از سکوت یک سال و نیمه درباره نرخ بیکاری به یک باره این آمار را منتشر کرده است!
از نکات قابل تامل دیگراین گزارش تفاوت موجود میان این آمار‌ها و نرخ‌هایی است که پیش از این در گزارشات رسمی سالهای قبل از سوی مرکز آمار و یا به استناد این مرکز توسط بانک مرکزی در مورد بیکاری منتشر شده است، به طور مثال در مورد نرخ بیکاری طی بهار سال ۸۹ در این گزارش رقم 13.5درصد ذکر شده است در حالی که در گزارش‌های قبلی 14.6 درصد اعلام شده است و به طور حتم مرکز امار ایران باید توضیحی رسمی در مورد این تفاوت ارائه دهد که چگونه به یک باره نرخ بیکاری اعلام شده در بهار سال گذشته تغییری بیشتر از ۱ درصد داشته است!
فارغ از تناقضات این گزارش، به این ترتیب بر اساس این آمار باید از تعداد بیکاران در داخل کشور کاسته شده باشد اما نگاهی به بطن جامعه نشان می‌دهد که چنین نیست. تعطیلی کارخانه‌ها، ورشکستگی بنگاه‌های زود بازده، تعدیل نیرو در مشاغل دولتی به دلیل ادغام وزارت خانه‌ها و جوانانی که روز‌هایشان را در پارک‌ها و سرکوچه می‌گذرانند، حکایت دیگری درباره آمار بیکار دارد.
با وجود اینکه دولتی‌ها از این آمار استفاده خواهند کرد و مدعی خواهند شد که وعده ایجاد2.5 میلیون شغل تحقق یافته است چرا که قبل از انتشار این آمار مدعی این امر بوده‌اند، اما در این میان یک نکته که نباید از نظر دور شود این است که حتی اگرشکی به صحت این آمارنباشد، باید به این نکته توجه کرد که نرخ مشارکت اقتصادی که گویای مجموع افرادی است که شاغل یا به دنبال اشتغال هستند با 2.1 درصد کاهش از 39.1درصد در تابستان ۸۹ به ۳۷ درصد در تابستان ۹۰ کاهش یافته است که نشانه کاهش جمعیت فعال اقتصادی است. بررسی نرخ بیکاری جمعیت ۱۰ ساله و بیشتر نشان می‌دهد که در تابستان سال نود،11.1 درصد از جمعیت فعال، بیکار بوده‌اند.
به این ترتیب حتی با صحت این آمار نیز، می‌توان نتیجه گرفت که اقدامات دولت در ارتباط با بیکاری چندان هم تاثیر گذار نبوده است بلکه نرخ فعالین اقتصادی و افراد جویا کار کاهش یافته و هنوز این سوال بر جای خود باقی است که آقایان مسئول این 2.5 میلیون شغل ایجاد شده کجاست؟! جواب کارگران بیکار و خانواده‌هایشان چیست؟ تحصیل کرده‌های بیکار چه باید بکنند؟
در هر حال، آنچه مسلم است، آمارهای ضد و نقیض دولت درباره ریشه کن کردن بیکاری و ایجاد دو نیم میلیون شغل در طول فعالیت دولت دهم و همچنین اظهارات مداوم وزیر کارسابق درباره حال نداشتن جوانان! چیزی را عوض نکرده است و جوانان و به خصوص قشر تحصیل کرده، همچنان زیر فشارهای ناشی از بیکاری و فقر، دست و پا می‌زنند و باید دید آیا به راستی راهکاری برای این معضل بزرگ اجتماعی اندیشیده خواهد شد یا خیر؟وباید پرسید آیا با این روند قرار است فقر در کشور ریشه کن شود؟!../شفاف
