وفاق اصلاح طلبان پادزهر دو قطبی «عارف – لاریجانی»
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
پس از ناکامی در انتخابات هفتم اسفند، القای اختلاف در اردوی اصلاحات بر سر ریاست عارف یا لاریجانی بیشتر به یک گمانه زنی جهت‌دار شبیه است تا تفکیک سیاسی مبتنی برعقلانیت و تحلیل پذیرفته شده! بر همین اساس می‌توان گفت هرگونه ورود به این ورطه اگر بر این مسئله اصرار داشته‌باشد که به یک رقابت دو قطبی دامن زده شود بر پایه این تحلیل که لاریجانی با پشتیبانی اصولگرایان در ادوار هشتم و نهم بر صندلی ریاست قوه مقننه تکیه زده بوده است؛ مشخص خواهد شد که دغدغه اصلی اختلاف‌افکنی است و نه هیچ چیز دیگر.
بر همین اساس هر گروه و عقیده‌ای می‌تواند بر اساس نگاه ونیاز، به مقایسه، ترجیح یکی بر دیگری یا حتی رد هرکدام به نفع و زیان دیگری اهتمام ورزد اما آن چه تا این لحظه قطعی است، پیروی همه جانبه اصلاح‌طلبان از تصمیماتی است که در شورای عالی سیاستگذاری اتخاذ می‌شود و شاید یکی از بزرگترین اهرم‌های فشاری که باعث شد لیست 30 نفره امید حائز اکثریت مطلق شود، همین وفاق و همدلی است که تا این لحظه از آن مراقبت شده است.
در این که رسانه‌ها به این موضوع از دید خود خواهند‌پرداخت کوچکترین تردیدی وجود ندارد اما این که گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای شده با آن چه در حلقه شورای عالی سیاستگذاری به عنوان یک اصل پذیرفته شده به تصویب رسیده است همخوانی داشته باشد یا نداشته باشد از مقوله‌هایی است که به آینده موکول خواهد شد. رسانه‌ها را از درج عقاید و تحلیل‌های گوناگون یا ارائه تحلیل و بررسی‌های چندجانبه نمی توان منع کرد اما اگر مبنای تصمیمات شورا را بر همین گمانه زنی‌ها منطبق بدانیم به دور از تفکرات متقن سیاسی است.
عارف یا لاریجانی؟
عارف دارای رای نخست تهران است، وی از انتخابات 1392 با تصمیم بزرگ منشانه ای که اتخاذ شد به یکی از چهره‌های تاثیرگذار و شناخته شده در سپهر سیاسی ایران مبدل شد و این دو موضوع می‌تواند رغبت بخش مهمی از نمایندگان انتخاب شده برای مجلس دهم را برای تمایل‌داشتن به ریاست عارف بر مجلس دهم برانگیزد در نقطه مقابل لاریجانی به عنوان اصولگرایی معتدل و میانه رو که هرگونه ائتلافی با اصولگرایان، پایداری، یکتا و جبهه‌های ریز و درشت دیگر را نپذیرفت و دو دوره ریاست بر مجلس را در کارنامه خود دارد با مدیریت تاثیر گذار و تعیین‌کننده در هنگامه تصویب برجام نیز مهره قابل اتکایی است که می‌تواند ریاستش بر مجلس دهم نیز پذیرفته شده به نظر برسد حال این که در زمان تصمیم گیری و رای دادن کدامیک بر صندلی ریاست تکیه خواهند زد را تنها باید به آینده و گذر زمان موکول کرد اما از این«نمد» کلاهی برای اختلاف افکنان«بافته» نخواهد شد.
اصلاح طلبان مترصد افزایش وفاق
اصلاح طلبان با نگاهی هوشمندانه به سال‌های 92-84 و نیز دو انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و مجلس دهم و نیز با نیم نگاهی به خبرگان تلاش خواهند داشت تا به تصمیمات شورای عالی سیاست گذاری گردن نهند تا دچار اختلافات ویران کننده ائتلاف شکن اصولگرایان نشوند پس بدون ورود به گمانه زنی‌های رسانه ای و البته با رصد تمامی اخبار و اطلاعات با رعایت مصلحت زمان و جامعه سیاسی ـ اجتماعی قطعا بهترین نتیجه را رقم‌خواهند زد و در ادامه پیروزی‌های سه ساله اخیر در خاکریز انتخاب رئیس قوه مقننه نیز دچار هیجانات کاذب و زودگذر نخواهند شد.
تا اینجای ماجرا، مدیریت سیاسی بزرگان جبهه اصلاحات توانسته است از دو امتحان بزرگ یعنی انتخابات خرداد 92 و اسفند 94 با سربلندی خارج شود پس بهترین واکنش به فضای فعلی جامعه رسانه ای، صبر و سکوت و اتخاذ شیوه ای مبتنی بر منطق و عقلانیت است تا کسانی که از فضای ایجاد شده با عنوان عارف یا لاریجانی؟! به دنبال ثمره ای به نام اختلاف و شکاف می‌گردند دست خالی بازگردانیده شوند.
گزینه اصلاح طلبان؛ عارف و لاریجانی!
از بین دو گزینه عارف و لاریجانی اگرچه عده ای دوست دارند تا بازی «این یا آن؟! »را به راه انداخته، در این بلبشوی ایجاد شده، مرهمی یافته و زخم دردناک شکست‌های پیاپی را التیام ببخشند اما آن چه در نگاه نخست به مصلحت دیده می‌شود روی آوردن به نسخه«عارف و لاریجانی» است یعنی به جای تلاش برای از میدان به در کردن این یا آن می‌توان این دو را در کنار هم داشت اگرچه مطمئن هستیم هم عارف و هم لاریجانی هرگز خود را درگیر چنین چالش‌های خالی از نتیجه و ثمر نخواهند کرد. شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان با رصد امور مرتبط با مجلس و نیز آینده سیاسی در انتظار اصلاحات، اگر به صلاح ببینند که عارف بر صندلی ریاست تکیه زند قطعا اسباب و مقدمات آن را فراهم خواهند کرد و اگر صواب، آن دیده شود که لاریجانی همچنان به ریاست بر قوه مقننه باقی نگاه داشته شود قطعا همراهی‌های لازم را عملیاتی خواهند کرد.
عارف یا لاریجانی؟ نه! مجلسی مقتدر!
اصلاحات به دنبال عنوان‌هایی چون برتری عددی یا در اختیار داشتن کمیسیون‌ها و صندلی‌ها نخواهند بود چون با درک شرایط حساس فعلی مملکت، تمام تلاش خود را به کارخواهند بست تا همه رفتارها و تصمیمات به داشتن مجلسی مقتدر و تعیین کننده منتهی شود که اگر مجلس، مجلسی با وزن سیاسی بالا باشد ریاست و نمایندگی در آن به یک اندازه می‌تواند تاثیرگذار باشد. یکی از مسائلی که اصلاحات آن را به جد دنبال خواهد کرد حفظ تعادل در همه ارکان مجلس است یعنی به جای تلاش برای در اختیار گرفتن صندلی‌ها و جایگاه ها، تلاش خواهند کرد تا همه ارکان مجلس را با رعایت مصلحت و اولویت، دارای وزن سیاسی و تاثیرگذاری تعیین کننده ای باشد؛ مسئله‌ای که قطعا از ورود به بازی‌های عارف یا لاریجانی و دو قطبی عارف ـ لاریجانی، عاقلانه تر است.
مجلسی که در راس همه امور است
مجلس در راس همه امور است یعنی بالاترین مرجع قانون گذاری و نظارت، این دو خصیصه نمی تواند از مجلس گرفته شود پس اگرملاحظه می‌کنیم که عده‌ای چندین ماه مانده به آغاز کار مجلس دهم همه تمرکز خود را معطوف به دعواهای انتخاب ریاست مجلس کرده‌اند یعنی رشد و تعالی همه شئون مجلس در اولویت ثانویه است و این یعنی نگاه‌ها به این سمت که مجلس باید در راس همه امور باشد معطوف نیست مضافا این که این مسئله نشان از علاقه عده ای به بازی‌های اختلاف‌افکنانه دارد، پس با رعایت حق گمانه زنی برای رسانه‌ها، گروه‌های سیاسی و شخصیت‌های همیشه حاضر در برخی مناقشات، باید به تصمیماتی دل خوش داشت که در شورای سیاستگذاری اتخاذ خواهد شد زیرا طی سی‌و‌چندماه گذشته، همه تصمیماتی که با خرد جمعی و اتفاق‌نظر گرفته شده است در نوع خود بهترین و تاثیرگذار‌ترین تصمیمات بوده است تصمیماتی که بهترین نتایج را به دنبال داشته است. سخن آخر این که اگرچه عده‌ای سخت به دنبال مدل این یا آن و دو قطبی عارف یا لاریجانی هستند اما به نظر می‌رسد که اصلاح‌طلبان گزینه «عارف و لاریجانی» را دنبال می‌کنند، مدلی که به مصلحت حال و محل است.
اخبار سیاسی - آفتاب یزد
