مثلث هشدار به روحاني; صداي قرارگاه عمار هم بلند شد
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
توصيههاي قرارگاه عمار، جبهه پايداري و كيهان به روحاني
تفسير اعتدال از اردوگاه رقيب
اينگونه است كه حسين شريعتمداري، مديرمسوول روزنامه كيهان اين روزها در سرمقالههاي اين روزنامه، ليستي از «نبايدها» را براي روحاني مينويسد و در آخرين توصيهنامهيي كه خطاب به رييسجمهوري منتخب نوشته، تاكيد كرده: «آقاي روحاني رييسجمهور منتخب مردم است و انتخاب اعضاي كابينه حق قانوني ايشان است ولي با شناختي كه ميدانيم از اصحاب فتنه دارند، نبايد جانب احتياط را از دست بدهند و كساني را به همكاري در دولت خويش دعوت كنند كه ننگ وطنفروشي در فتنه امريكايي- اسراييلي 88 را بر پيشاني دارند، آنها رفيق قافله ايشان نيستند.»
چرخش مواضع كيهان ادامه دارد
شريعتمداري در حالي اين مطالب را خطاب به روحاني نوشته كه يك روز قبل از انتخابات و پس از شكلگيري اجماع اصلاحطلبان در حمايت از روحاني، در همين ستون نوشته بود: «تعدد نامزدهاي اصولگرا باعث ميشود كه آراي متراكم و چندبرابري اصولگرايان به جاي آنكه در يك بستر واحد ريخته و رودخانهيي غيرقابل عبور پيش روي مدعيان اصلاحات ايجاد كند، در چند بستر جداگانه جاري شده و به «چندنهر» قابل عبور تبديل ميشود. در اين حالت آراي اصولگرايان اگرچه در مجموع «انبوه» است ولي از آنجا كه به چند شاخه تبديل شده است، ميتواند براي مدعيان اصلاحات- حداقل در حد و اندازه پريدن به دور دوم- قابل رقابت باشد. آيا غير از اين است؟!
اين نكته نيز گفتني است كه مدعيان اصلاحات اگرچه ادعا ميكنند براي پيروزي در انتخابات آمدهاند ولي با توجه به سوابق خود و مخصوصا سوابق سوء و بعضا ننگين برخي از مدافعان خود، كمترين اميدي به پيروزي ندارند. آنها، پيروزي خود را در آراي كمتر نامزد پيروز اصولگرا تعريف كردهاند تا در نهايت فاصله خود را با اصولگرايان، اندك! قلمداد كنند ولي از آنجا كه برخي از افراد آلوده به وطنفروشي و خيانت را آشكارا به عنوان حاميان خود معرفي كردهاند، همين اندازه -يعني فاصله كم با نامزد پيروز اصولگرا- هم براي آنها زياد تلقي ميشود و البته، زيادشان نيز هست.»
اما به نظر ميرسد، از زماني كه «حجم انبوه آراي متراكم و چندبرابري» اصولگرايان براي همفكران مديرمسوول كيهان مشخص شد، آنها ديگر قرار نيست رقيب پيروز را گزينه مورد حمايت «افراد آلوده به وطنفروشي و خيانت» معرفي كنند. بلكه رقباي ديروز ترجيح ميدهند تا با ارائه تفسيري ديگر از گفتمان رييسجمهوري منتخب، «اعتدال» را به معناي حذف كساني كه با طيف خاص اصولگرايان تضاد دارند، تعبير كنند، تا حذف مخالفان خود را به عهده، رقيب پيروز بگذارند.
تعيين تكليف جبهه پايداري براي رييسجمهوري منتخب
همزمان با انتشار سرمقاله روز گذشته كيهان، روحالله حسينيان عضو سرشناس شوراي مركزي جبهه پايداري هم، مخالفان و رقباي سياسي خود را مصداق افراط دانست و از دولت اصلاحات به عنوان افراطيترين دولتها ياد كرد. حسينيان كه به همراه همفكرانش نه تنها از سوي اصلاحطلبان بلكه از سوي بخشي از چهرههاي معتدل اصولگرا نظير باهنر هم، بارها به عنوان تندرو معرفي شدهاند، روز گذشته در گفتوگو با خبرگزاري تسنيم، تاكيد كرد: تمام رفتار اصلاحطلبان در طول هشت سال اصلاحات مجموعهيي از افراطها بود.
او در ادامه براي اينكه منظور دقيق خود از افراط را مشخص كند، مجموعه منتقدان و مخالفان سياسي خود يعني اعضاي دولت اصلاحات و مجلس اصلاحطلبان را «دولت افراطي» خطاب كرد و گفت: «به نظر بنده دولت اصلاحات افراطيترين دولتها در مجموع بود. البته وقتي صحبت از دولت ميكنيم منظورمان قوه مجريه و قوهيي كه برآمده از قوه مجريه است، يعني قوه مقننه را هم شامل ميشود.»
اين چهره حامي دولت احمدينژاد، علت افراطي بودن دولت و مجلس اصلاحطلبان را هم اينگونه توضيح داد: «در طول هشت سال حاكميت اصلاحطلبان در سراسر رفتار و منش آنها مجموعهيي از افراطها و دوري و فاصله گرفتن از تعادل بود. از جمله مجلس كه بايد راهگشاي قوه مجريه باشد و به عنوان تفكر و انديشه قوه مجريه عمل كند، در مقابل نظاميكه همين افراد برخاسته از آن بودند، دست به تحصن زدند و عدهيي از مسوولان دولتي و استانداران و بعضي از شخصيتها و معاونان دولت استعفا دادند و يكسره در عرض هشت سال، هر چند روز يك بار بحراني را براي كشور ايجاد كردند و در آن هشت سال واقعا رشد كشور متوقف شد و باز ايستاد.»
اما مقصود نهايي حسينيان از بيان اين سخنان را بايد در جملات بعدي او يافت؛ جايي كه اين عضو ارشد جبهه پايداري، از سخنان خود اينگونه نتيجهگيري ميكند: «اين دولت و كسانيكه ايجادكننده چنين دولتي بودند، نميتوانند چنين ادعايي كنند كه اهل تعادل و تعقل هستند، چرا كه در هشت سال دولت اصلاحات نشان دادند كه اهل تعادل، تقوا و تدبير نيستند، وگرنه هيچ دولت و حكومتي با چنين تندرويهايي تيشه به ريشه خودش نميزند.»
او هم در ادامه ارائه تعريف خود از اعتدال و افرادي كه معتدل نيستند، به شيوه مديرمسوول كيهان، نقبي به حوادث بعد از انتخابات سال 88 ميزند و ميگويد: «اصلاحات در جريان فتنه 88 ميخي را بر تابوت خودش زد. البته به نظر بنده جريان اصلاحات در زمان هشت سال حاكميتش منزوي شده بود و ديگر جايگاهي در بين مردم نداشت و در جريان فتنه نيز نشان دادند كه اين افراد حاضرند براي رسيدن به مقاصد و منافع شخصيشان كشور را به آتش بكشند و نظام را نابود كنند و خودشان را حتي در يك ورطهيي ساقط كردند كه بعيد ميدانم تا ساليان سال بتوانند خودشان را نشان دهند و بروز و ظهوري داشته باشند.»
و در نهايت سخنان حسينيان هم به همان جايي ختم ميشود كه سرمقاله روز گذشته كيهان به آنجا رسيد. يعني اميدواري به روحاني براي حذف مخالفان طيف تندروي جناح راست. او در اين باره ميگويد: «خيلي بعيد ميدانم كه روحاني از سردمداران، مجريان و وابستگان فتنه كسي را عضو كابينه خود كند و در واقع مطمئن هستيم كه روحاني چنين اقدامي نميكند و خود وي نيز ميداند كه در اين صورت مجلس با جديت در مقابل اين اقدام ميايستد.»
صداي قرارگاه عمار هم بلند شد
اما ضلع سوم مثلث هشدار به روحاني، مهدي طائب رييس قرارگاه عمار بود. او كه مانند حسينيان با خبرگزاري تسنيم گفت و گو ميكرد، درباره اينكه برخي چهرههاي اصلاحطلب دولت نهم و دهم را مصداق افراط و تفريط و دولتهاي هاشمي و خاتمي را نماد اعتدال ميدانند، اظهار داشت: «در دوره آقاي خاتمي خود آنهايي كه با شعار اصلاحات آمده بودند، دچار تفرقه شدند و برخيشان گفتند اين روش، روش اصلاحات نبود و تندروانه بود و ما بايد بازگرديم.»
او البته در بيان استدلال براي معتدل نبودن اصلاحطلبان به مورد خاصي اشاره نميكند و تنها ميگويد: «كساني كه با شعار اصلاحات آمده بودند، بعدها اعتراف كردند كه طي هشت سال در قواره اصلاحات حركت نكردند و بسياري از آنها تندروانه حركت كردند، بنابراين اينكه الان برخي ميگويند دولت هاشمي دولت اعتدال بوده، خودشان را رد ميكنند زيرا اصلاحات در برابر دولت آقاي هاشمي مطرح شد.»
سخنان رييس قرارگاه عمار، كه مانند جبهه پايداري از جريانات نزديك به خط فكري آيتالله مصباح است، نيز در ادامه به حوادث پس از انتخابات سال 88 گره ميخورد و طائب با بيان اينكه جريان فتنه 88 از بيرون مرزها و از طرف سرويسهاي امنيتي امريكا و اسراييل هدايت ميشد و كساني كه از اين حركت اعلام برائت نكردند، مهر تاييد روي حركت آنها ميزنند، تصريح كرد: «فتنه 88 بحث خيانت است نه اعتدال و تندروي و كندروي. كساني كه در فتنه و حتي پس از آن اعلام برائت نكردند و نگفتند اين حركت اشتباه بوده، با دشمن همكاري كردند. كساني كه نام سران فتنه را مطرح ميكنند، افراد بااخلاصي نيستند. بايد روي اين افراد بررسي بيشتري صورت گيرد تا مشهود شود از كجا دستور ميگيرند.»
نقطه پايان سخنان طائب هم مانند نظرات شريعتمداري و حسينيان، به توصيهيي ارشادي به حسن روحاني ختم ميشود. او هم با پيشفرضهايي كه از واژه اعتدال و مصاديق غير اعتداليون بيان كرده، به رييسجمهوري منتخب ميگويد: «به رييسجمهور از باب دلسوزي توصيه ميكنم كه از بهكارگيري كساني كه همّ و غمشان ايجاد بلوا و آشوب و دعواست، پرهيز كند و سراغ افرادي برود كه بتوانند در كارها به رييسجمهور كمك كنند.»
يك هشدار قابل تامل
اين توصيهها وقتي مهم و قابل تامل به نظر ميرسند، كه بدانيم همزمان با انتشار آنها، قاسم روانبخش، از چهرههاي بسيار نزديك به آيتالله مصباحيزدي و عضو همزمان هر دو تشكل جبهه پايداري و قرارگاه عمار، روز گذشته در گفتوگو با ايسنا گفته است: «جبهه پايداري يك جبهه گفتماني است و هدفش تحقق گفتمان انقلاب اسلامي و اصولگرايي نابي است كه پرچمدار آن، شخص مقام معظم رهبري است.
تا جايي كه دولتها در راستاي اين گفتمان حركت كنند، جبهه پايداري آنها را تاييد ميكند ولي اگر از اين گفتمان فاصله بگيرند، اين جبهه وظيفه خود ميداند كه امر به معروف و نهي از منكر كند و اين را يك واجب شرعي ميدانيم.» اينكه خروجي مشترك توصيههاي همفكران روانبخش و تذكر روز گذشته او، در آينده چه مسائلي را براي دولت جديد به وجود خواهد آورد، سوالي است كه با نزديكتر شدن به روز معرفي وزراي كابينه و بررسي واكنشهاي بعدي اصولگرايان ميتوان به پاسخ آن پي برد./روزنامه اعتماد