مانيفست احمدينژاد و روزگار ما
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
مانيفست احمدينژاد و روزگار ما
تعجب نه از نفس برگزاري اين مراسم بلكه از نوع و شكل برگزاري آن بود. به اين معنا كه برخلاف انتظار عمومي جامعه مبني بر پاسخگويي دولت نسبت به عملكرد هشت ساله خود، صدا و سيما به نمايندگي از مردم يكجانبه به قضاوت نشست و تلاش كرد حكم خود را كه با تاييد رييس دولت‌هاي نهم و دهم همراه بود به مردم القا كند و از آن بدتر اينكه، مراسم روز شنبه بيش از آنكه تقدير از دولت كنوني باشد مدح و ستايش غلوآميز از محمود احمدينژاد بودو صد البته نبايد نقش صدا و سيما را در نهادينه كردن اين جريان ناديده گرفت.
اما فارغ از شكل و نوع اين مراسم كه بايد در جاي خود مفصل بحث شود و عزت‌الله ضرغامي، رييس سازمان صدا و سيما درباره آن شفاف‌سازي كرده و پاسخ‌هاي قانع‌كننده‌يي براي افكار عمومي داشته باشد، محمود احمدينژاد در اين مراسم سخناني ايراد كرد كه خود از آن به عنوان مانيفست دولت‌هاي نهم و دهم نام برد.
مهم‌ترين جملات اين مانيفست عبارت بود از: «ما در طول اين هشت سال در يك چارچوب و برنامه معين فعاليت كرديم و دولت مطلقا كار پراكنده‌يي نكرد» «يك نفر نتوانسته است از حرف‌هاي من تناقض و خلاف واقع دربياورد»، «برخي فكر مي‌كردند نامه دادن ما به بوش كار سياسي است به خدا سياسي نبود. نيتم اين بود كه خداي بزرگ در اين نامه هدايتي قرار بدهد»، «به هر حال ما مثل شما بسيجي و بي‌ترمزيم. سرمان را پايين انداختيم و مباحث را مطرح كرديم»، «طرح مساله هولوكاست ستون فقرات نظام سرمايه‌داري را متلاشي كرد»، «برنامه ما اصلاح جهان با حاكميت حكومت جهاني است و اين انديشه حتي براي ثروتمندان و قدرتمندان جهان هم كاربرد دارد»، «تحريم اقتصادي مهار شد تحريم‌هاي سخت‌تر از اين هم قابل مهار كردن است» و «در حال حاضر نام احمدينژاد به عنوان يك فرزند كوچك چقدر براي دنيا محبوب است»
اينكه آيا اين سخنان مي‌تواند مانيفست نام گيرد در جاي خود قابل ترديد است چراكه اصولا مانيفست بايد در ابتداي شروع به كار دولت ارائه مي‌شود نه در انتهاي كار آن هم در قالب گزارش عملكرد. از سوي ديگر معمولا مانيفست بر اصولي مشخص، منسجم و خردورزانه استوار است، نه اوهام‌پردازي و ارائه تحليل‌هاي غيرواقعي و بدتر از همه تقدير و تجليل از خود
. يكي از بزرگ‌ترين انتقادها به دولت احمدينژاد اين بود كه بدون برنامه روي كار آمد و بدون برنامه كار كرد حال چگونه شده كه در پايان كار دولت برنامه‌دار شده است و به گونه‌يي رفتار مي‌كند كه ادعاي داشتن چيزي بيشتر از برنامه را دارد به همين علت عنوان مانيفست را براي آن انتخاب كرده است. گويا انتظار دارد اين به اصطلاح مانيفست پس از ترك دولت به عنوان سندي در فضاي سياسي و فكري ايران جاري و ساري باشد تا زمينه بازگشت را فراهم سازد.
شايد برخي معتقد باشند كه دولت دهم ديگر در حال به پايان رسيدن است و ديگر نيازي به نبش قبر نيست و به جاي پرداختن به گذشته و نقد عملكرد دولت‌هاي نهم و دهم بايد به آينده پرداخت. اين سخن درست است اما اظهارات اخير محمود احمدينژاد در تشريح عملكرد دولت‌هاي نهم و دهم و ارائه تصويري خاص از اوضاع سياسي و اقتصادي كشور متفاوت با واقعيت‌هاي موجود و تصاويري كه در ذهن افكار عمومي كارشناسان نقش بسته، نشان از باب شدن رويه‌يي ناصواب در كشور است كه نپرداختن به آن پرهزينه‌تر از پرداختن و برجسته كردن آن براي كشور است. بايد اين رويه احساسي را كنار گذاشت كه ديگر كاري به كار دولتي كه يك ماه تا آخر عمر آن باقي نمانده نبايد داشت.
يكي از آفت‌هاي بزرگ در كشور‌هاي درحال توسعه كه ايران هم از آن مستثني نيست، بسته شدن پرونده عملكرد دولت‌ها با پايان عمر آنها و پاسخگو نبودن دولتمردان در قبال عملكرد آنهاست. اگر دولت‌ها و دولتمردان بدانند پس از پايان دوران فعاليت، بايد پاسخگوي عملكرد باشند، مسوولانه، مدبرانه، مبتني بر قانون و خرد جمعي و با لحاظ منافع مصالح ملي به ايفاي نقش مديريتي خود پرداخته و پاسدار امين امانت مردم خواهند بود.
شايه هم گفته شود كه اين سخنان كه در پايان عمر دولت ارائه مي‌شود با توجه به واقعيات موجود ديگر اثر ندارد و مردمي كه امروزه با معضلات اقتصادي دست به گريبان هستند به جاي توجه به عملكرد گذشته و شعارهايي كه در هشت سال اخير از سوي دولتمردان داده مي‌شد، نگاه و اميد به آينده و دولت يازدهم دارند اما تعمق در سخناني كه به عنوان گزارش عملكرد دولت‌هاي نهم و دهم ايراد مي‌شود، جداي از اينكه مشخص مي‌كند در هشت سال گذشته كشور چگونه و بر چه اساس، تفكر و الگويي مديريت شد، هشداري است به آيند‌گان و مديران آينده كه مقدرات و سرنوشت حال و آينده كشور را بر اساس سليقه، تفكرات شخصي و روياپردازي رقم نزنند.
دولت‌هاي آينده بايد بدانند كه قدرت سياسي امانتي است كه ملت با اعتمادي كه كرده در اختيار آنها قرار داده تا با تدبير، علم و خرد جمعي و به دور از خود‌محوري و گرفتار شدن در اوهام و توهم امور كشور را پيش برند. واقعيت اين است كه روزگار ما در هشت سال گذشته در تسخير مانيفست احمدينژاد بوده است. مانيفستي كه به راحتي نمي‌توان آثار و نشانه‌هاي آن را از جامعه ايراني زدود.
منبع:روزنامه اعتماد
