وقاحتی که دنبالش هستید ...
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
نقدی بر سرمقاله روزنامه دولت
وقاحتی که دنبالش هستید ...
روزنامه ایران ، در سرمقاله امروز خود به نقد سخنان رئیس قوه قضاییه درباره فساد مالی اخیر (موسوم به اختلاس سه هزار میلیارد تومانی) پرداخته و پرسیده است که اگر دستگاه‌هاي نظارتي وظايف خود را به درستي به انجام مي‌رساندند، آيا فسادي مانند اختلاس يا اخلال در نظام اقتصادي كشور به وقوع مي‌پيوست؟
این روزنامه که در واکنش به سخنان اخیر آیت الله آملی لاریجانی که درباره برخی مدعیان گفته است که وقاحت هم حدی دارد ، تیتر "کدام وقاحت؟" را برای مطلب خود برگزیده ، سایت ها و روزنامه های منقد دولت را "رسانه های تکفیری"دانسته است.
با توجه به آنچه در روزهای اخیر - به ویژه بعد از آن که دستگاه قضایی ، فساد اخیر بانکی را مورد پیگرد قرار داد - به کرات از سوی برخی مسوولان ،نمایندگان و رسانه ها مطرح می شود این است که اگر دستگاه های نظارتی وظیفه خود را به درستی امجام می دادند ،فساد بانکی اخیر رخ نمی داد.
این ، البته فی نفسه سخن نادرستی نیست اما در شرایط فعلی ، کوبیدن بر طبل آن ، ترفندی زیرکانه و حساب شده از سوی متهمان و شرکای یقه سفیدشان است تا در سایه متهم کردن این و آن ، از کانون توجهات دور باشند.
اگر فساد مالی اخیر که رکورددار تاریخ کشور شده است را مرور کنیم ، در می یابیم که ریشه اصلی این "دزدی در روز روشن" ، زد و بندهای برخی مقامات دولتی و سیستم بانکی است.
البته خیلی ها می خواهند این گونه وانمود کنند که شخصی در قالب یک مجموعه تجاری به نام امیرمنصور خسروی ، رفته و با چند بانک ،آن هم در اهواز تبانی کرده و 3000 میلیارد تومان هم به جیب زده است ؛ به همین سادگی!
اما دیگر دوران باور کردن این قبیل سناریوهای آبکی گذشته است ، زیرا مردمی که برای یک وام ساده ازدواج و تعمیرات مسکن و ... باید هفت خوان رستم را رد کنند ، هرگز نمی توانند بپذیرند که قضیه فقط در حد تبانی یک شخص غیردولتی و چند مدیر رده پایین و میانی بانک بوده است.
بی هیچ تردیدی ، پای برخی مقامات دولتی که توصیه نامه های متعددی را برای بانک ها داشته اند که به گروه "امیرمنصورآریا" تسهیلات بدهید نیز در میان است و الا مگر می شود سیستم بانکی رأساً بتواند وارد چنین ریسک و فضایی بشود؟!
بنابراین ، ریشه اصلی این ماجرا ، وجود برخی افراد مفسد در دولت است که متاسفانه مورد حمایت های ویژه مسوولان ارشد دولت هم هستند.
در واقع سیاسیون و رسانه های دولتی که می گویند ضعف سیستم نظارتی باعث این وضعیت شده ، درصدد فرار به جلو هستند. حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که همه دستگاه های نظارتی از بالا تا پایین ، در خواب غفلت بوده اند ، باز هم از گناه آن چند مقام دولتی که در طول چند سال اخیر برای گروه امیرمنصورآریا لابی و کارچاق کنی می کردند چیزی کاسته نمی شود.
روزنامه دولت که با قیافه حق به جانب "جرم و فساد را در هر اندازه‌اي كه باشد مذموم و محكوم می داند" چرا در کنار حمله به دستگاه های نظارتی و جوالدوز زدن به این و آن ، سوزنی هم به خود نمی زند و اعتراف نمی کند که اگر نبودند برخی دولتمردان پاکدست(!) ،اساساً گروه امیرمنصورآریا شکل نمی گرفت و میلیاردها تومان پول از سیستم بانکی خارج نمی شد و کار به جایی نمی رسید که نیازی به ورود دستگاه های نطارتی باشد؟!
روزنامه دولت ، آیا نمی داند که هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی گیرد؟ و لابد هیچ دولتمردی هم عاشق چشم و ابروی یک شهروند ساده نیست که بدون هیچ چشمداشتی ثروت او را به 39 شرکت بزرگ با سرمایه ای حدود 5 هزار میلیارد تومان برساند و ته خط چیزی گیرش نیاید؟!
اگر هضم این نکته ساده برای ارگان دولت میسر نیست که هیچ (!) اما اگر می دانند و آسمان و ریسمان به هم می بافند تا متهمان دولتی و شرکای جرم پرونده اخیر را فراری دهند ، بدانند که وقاحتی که سراغش را گرفته اند همین است!
و نیز وقاحت دیگر آن است که دولتی هایی که تا دیروز هر منتقدی را به انگ هایی مانند عامل بیگانه ، مزدور جنگ نرم ، جیره خوار دشمن ، سیاه نما و تضعیف کننده دولت و ... می نواختند ، احساس می کنند که فحش های سابق دیگر اثرگذاری لازم را ندارد و لذا برچسب جدید "تکفیری" را اختراع کرده اند!
به راستی چه زمانی "انگ زدن به منتقدان" به تاریخ خواهد پیوست؟!.../تحلیل:عصرایران
