چراتلویزیون به‌راحتی آرای مردمی را جابه‌جا می‌کند

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : شنبه, 18 اسفند 1397 10:32

 اگر به هر فردی بگویند اخلاق مهم‌تر است یا پول؟ حتما خواهد گفت:اخلاق. اما بی‌اخلاقی‌های تلویزیون یا به اصطلاح معروف صدا و سیما، شاید تکرار مکررات باشد. در چند روز گذشته تلویزیون که باید نقش دانشگاه را برای مردم بازی کند دو بار مرتکب خلافی شد که هر دو بار در یک برنامه آن هم با یک مجری نام‌آشنا به نام محمدرضا گلزار. در برنامه اول، جایی که مردم باید بهترین برنامه تلویزیونی را انتخاب می‌کردند، اما آرای آنها از صندوقی سر برآورد که کمتر کسی به آن رای داده بود. مردمی که برنامه «نود» با اجرای «عادل فرودسی‌پور» را انتخاب کرده بودند، همه آرای آنها در میانه راه به صندوق برنامه «برنده باش» سرازیر شد تا این برنامه با اجرای آقای گلزار جای برنامه نود را بگیرد. وقتی اخلاق در رسانه‌ای به فراگیری صداوسیمای جمهوری اسلامی دچار خسران می‌شود، دیگر واقعا باید در کجا دنبال اخلاق بود و از چه کسی و چه مبدا و ملجایی اخلاقی انسانی و صادقانه را جست‌وجو کرد. این بی‌اخلاقی فقط در حد یک تردید بدبینانه یا سیاه‌بینی نبود، بلکه همه کسانی که به حوزه فناوری آشنایی داشتند و حتی شخص وزیر ارتباطات نیز بر آن صحه گذاشت و تاکید کرد که تقلب در این برنامه رخ داده است. وقتی که در یک برنامه مردمی و در برابر چشمان میلیون‌ها نفر رای مردم را می‌دزدند، طبیعی است که اگر اتفاقی کلان‌تر رخ بدهد و کار به شک و شبهه کشیده شود، چه بسا آنها بخواهند تلویزیون را مصداق سخن خود در نظر بگیرند تا حرف محکمه‌پسندی داشته باشند.

در برنامه اول پول و تسویه‌حساب هر دو دخیل بودند و آن چیزی که در این میان اصلا پشیزی ارزش نداشت، اخلاق بود. اخلاقی که ما مدام و مکرر و شبانه‌روز و دهه‌هاست آن را در بوق و کرنا می‌کنیم و اتفاقا همین تلویزیون هزاران ساعت- و اغراق نیست که بگوییم میلیون‌ها ساعت- صرف اهمیت اخلاق و انصاف می‌کند، اما انگار وقتی که پای منافع به میان بیاید، نه از اخلاق خبری است و نه اساسا این مولفه برای آنها اهمیتی دارد. گویا وقتی آقای فردوسی‌پور مغضوب برخی مدیران است، برنامه او هم نباید برنده شود و این مردم هستند که پای تلویزیون به برنامه دلخواه خود رای می‎دهند ولی در نهایت همه بازنده می‌شوند. محمدجواد جهرمی برای آنکه حرف‌هایش مستدل باشد، دستکاری آرا را با نمودار در رسانه‌ها منتشر کرد. زمانی که مردم رای خود را داده بودند و شاید خواب بودند- از یک تا پنج بامداد روز یازده اسفند- بیش از یک میلیون رای با دستکاری در آرا به آرای برنامه «برنده باش» اضافه می‌شود. هنوز چند روز از این بداخلاقی نگذاشته که بار دیگر برنامه برنده باش خبرساز شده و رسوایی دیگری به بار می‌آورد. تهیه‌کننده‌ای که به نظر می‌رسد با پول مردم این برنامه را تدارک دیده است، نمی‌خواهد واقعا 200میلیون تومان پول زبان بسته را به کسی بدهد و به همین دلیل دوست‌تر دارد که هر کسی به این مسابقه می‌آید بازنده باشد. در حقیقت مردمی که پای تلویزیون نشسته‌اند و آنهایی که در برنامه شرکت می‌کنند هم از پیش بازنده هستند و برنده بازی تهیه کننده محترم و آقای محمدرضا گلزار نیز مزد اجرایشان را می‌گیرد! در برنامه دوم از آنجایی که حدس می‌زنند شرکت‌کننده‌های جدید که اتفااقا از دانشجویان دانشگاه شریف هستند، می‌توانند در برنامه برنده باشند و خدای‌ناکرده 200میلیون تومان را به خانه ببرند، پاسخ پرسش چهارگزینه را به صورت غلط می‌نویسند و چیزی را که در روز اجرا ضبط می‌کنند با چیزی را که منتشر می‌کنند متفاوت است. پرسشی مطرح می‌شود مبنی بر این‌که دروازه‌بان چند ثانیه می‌تواند توپ را نگه دارد که پاسخ درست فیفا 6ثانیه است، اما تهیه‌کننده این عدد را نمی‌آورد و عدد نزدیک به آن 5 را شرکت‌کننده‌ها می‌گویند اما از آنجا که حدس می‌زدند هر 4 پاسخ اشتباه است، اعتراض می‌کنند و تهیه‌کننده هم یک جوری موضوع را ماست‌مالی می‌کند تا آنکه در روز پخش با دستکاری روی فیلم عدد6 را می‌گذارند. این بداخلاقی به صورتی عیان و عریان بود که خبرگزاری فارس هم به آن واکنش نشان داد و به نوعی علیه صداوسیمایی که بیشتر مواقع مدافع آن است، افشاگری کرده است.

حال با این وضعیت آیا واقعا مردم همچنان باید به تلویزیون اعتماد کنند و خصوصا آن فیلم‌ها و تحلیل‌هایی را که این رسانه منتشر می‌کند و در آن افراد دیگر را به قضاوت می‌نشیند، باور کنند؟ تلویزیون و مدیران این رسانه باید بدانند که اعتماد عمومی سرمایه اصلی است، نه پول.

روزنامه همدلی