با بچه های وابسته چطونه رفتار کنیم؟

مجموعه: روانشناسی کودکان

مادر:دختر سه ساله من خيلي به من وابسته است و همه جا دوست دارد در كنار من باشد.

كارشناس:آيا با پدرش هم اين مشكل را دارد.

مادر: خير

كارشناس: وقتي  دخترتان پيش شماست و از شما جدا نمي شود شما چه عكس العملي نشان مي دهيد .

مادر: من چون احساس مي كنم خيلي زياد به من وابسته است عكس العملي از خود نشان نمي دهم.

كارشناس:در مورد بچه هايي كه وابسته هستند  ما مي توانيم روشهايي را به كار گيريم كه به تدريج  بتوانند با محيط خود سازگار شوند اما وابستگي تا سه سالگي طبيعي است و به تدريج با بزرگتر شدن فرزندان اين وابستگي كم رنگ خواهد شد  و تا اينكه درپنج سالگي راحت تر به مهد خواهند رفت و استقلال بيشتري خواهند داشت.اگر دخترتان را به يك ميهماني رسمي مي بريد انتظار نداشته باشيد كه مانند بچه هاي ديگر خيلي سريع به بازي مشغول شود و با جمع ارتباط برقرار كند .بچه ها با يكديگر متفاوتند اما مي توانيد  به روشهايي رفتار كنيد كه فرزندتان  استقلال بيشتري پيدا كند و به تدريج احساس وابستگي او كمتر شود.

پدر:آيا وابستگي فرزندم به مادرش دليل خاصي دارد.

كارشناس:روشن است كه رفتارهاي پدر و مادر مي تواند چنين وضعيتي را در فرزندان ايجاد و يا آن را تشديد كند.يعني اينكه هميشه  والدين دوست دارند در كنار فرزندشان باشند و هميشه نگران او هستند. ما اين نگراني والدين را تاييد نمي كنيم .وقتي كه فرزندتان در زمان جدايي احساس كند كه نگاه شما ناراحت است و اين احساس را به او ابراز مي كنيد،بنابراين احساس دلواپسي شما به او منتقل خواهد شد.اما براي يافتن دليل اصلي اين وابستگي مي توانيد در جلسات مشاوره بيشتري شركت كنيد. در اينجا مي توانم با ارائه چند راهكار مناسب به شما كمك كنم تا وابستگي فرزندتان كمتر شود.در قدم اول  شما با كنترل استرس خودتان وابستگي خود را به فرزندتان منتقل نكنيد .

به عنوان مثال وقتي دخترتان را به پارك مي بريد تا او را سوار سر سره كنيد از او بخواهيد كه  بازي خودش را انجام دهد و به او اطمينان دهيد كه در كنارش حضور خواهيد داشت و  بعد به تدريج و با گذشت زمان از او فاصله بگيريد ،مراقب باشيد كه اين كار را به آهستگي و به تدريج انجام دهيد تا فرزندتان عكس العمل منفي از خودش نشان ندهد اما اگر احساس كرديد كه ترسيد، بدانيد كه او هنوز آمادگي جدا شدن از شما را ندارد و بايد فرصت بيشتري را به او بدهيد.

بعد از گذشت مدت زماني شما با فاصله بيشتري از او روي يك نيمكت كه بتوانيد او را ببينيد  قرار گيريد.مهم اين است كه در اعمال اين روش فرزندتان احساس كند كه هر وقت كه به شما نياز دارد شما در كنار او حضور خواهيد داشت.والدين نبايد انتظار داشته باشند كه به محض ورود به ميهماني و رو در رو شدن فرزندشان با افراد غريبه، آنها خيلي زود با بچه هاي ديگر تعامل پيدا كنند و شروع به بازي با آنها كنند كما اينكه كه وقتي بزرگسالان هم به جمعي وارد مي شوند به راحتي در همان ابتدا نمي توانند با محيط ارتباط برقرار كنند و برايشان سخت است  بنابراين انتظار داشتن تعامل زيادي از فرزندتان در چنين جمعي خواسته غير منطقي مي باشد.

مدت زماني طول خواهد كشيد كه فرزندتان جمع را بپذيرد  روش درست آن است كه قبل از وارد شدن به ميهماني اطلاعاتي را از ميهماني ،مدعوين، و نحوه پذيرايي  و همچنين اطلاعاتي كه تا حد امكان لازم داريد به او بدهيد در هنگام رفتن به ميهماني هم چند اسباب بازي از فرزندتان را به همراه خود ببريد تا هم احساس بهتري داشته باشد و هم با داشتن اين وسايل ارتباط بهتري را با دوستانش برقرار كند.ابتدا از محيطهاي آشنا شروع كنيد و بعد او را وارد محيطهايي كنيد كه  آشنايي كمتري دارد.

هر چند كه برخي  بچه ها به مهد مي روند و از روابط اجتماعي خوبي برخوردار هستند اما باز هم چنين واكنشهايي در آنها ديده مي شود.اگر به تدريج طوري با فرزندتان برخورد كنيد كه او حس كند شما در همه شرايط در كنار او هستيد ،به تدريج حس وابستگي او كمتر خواهد شد تا اينكه سعي كنيد با استفاده ا ز راههاي فشار و اجبار وابستگي او را كمتر كنيد.به طور كلي فرزندان وقتي مي توانند از والدين خود جدا شوند كه چند چيز به آنها ثابت شده باشد اول اينكه بدانند كه هر زمان كه به والدينش نياز دارد در كنارش هستند  و احساس امنيت بيشتري كند برخي از فرزندان وقتي به جايي مي روند اين حس را دارند كه تنها مي شوند والدين اگر در هنگام خداحافظي به او  اين اطمينان را بدهند كه هر زمان كه نياز دارد در كنارش خواهند بود ديگر حس بدي نخواهد داشت .اين نياز طبيعي بچه ها است كه هر زمان كه به شما احتياج دارند حس كنند كه والدينشان در كنارشان خواهند بود.

پدر:اگر مشكل وابستگي فرزندمان در كودكي برطرف نشود  در بزرگسالي هم دچار مشكل خواهد شد  و در آينده نخواهد توانست  تعاملات مناسبي را با افراد ديگر برقرار كند .

كارشناس:بعضي از تعاملات فرزندان مربوط به دوره سني است كه سپري مي كنند.به طور كلي وابستگي تا سه سالگي غير طبيعي نيست  و به تدريج در حدود چهار تا پنج سالگي كم مي شود  اما به اين معني هم نيست كه كاملاً ازبين مي رود اما خيلي كم خواهد شد. اگر به مسئله وابستگي دخترتان واكنشي نشان ندهيد به مرور اين وابستگي در او كمتر خواهد شد  اما در غير اين صورت با مشكلات زيادي مواجه خواهيد شد. اما مي توانيد با انجام روشهاي  درست  به دخترتان كمك كنيد كه مراحل كم شدن وابستگي را بهتر و سريع تر پشت سر گذارد.

در ضمن فرصت آشنا شدن با محيط هاي جديد را به فرزندتان بدهيد و به تدريج او را به سمت استقلال بيشترپيش ببريد اما حوصله داشته باشيد زيرا اين مسئله به زمان نياز دارد.در شرايطي وابستگي فرزندان تشديد مي شود مانندجابه جايي منازل ، مهد رفتن و تغييراتي از اين قبيل  كه او را دچار وابستگي خواهد كرد. سعي كنيد احساس فرزندتان را تصديق كنيد و او را مورد نوازش قرار دهيد تا در كنارتان به امنيت بيشتري برسد و بدانيد كه اتفاقات محيطي در نوع رفتار فرزندتان بي تاثير نخواهد بود. از كتابهاي خوبي كه مي توانم به شما معرفي كنم "كتاب كليدهاي رفتار با  كودك سه ساله "مي باشد كه  در مورد ويژگي فرزندان سه ساله اطلاعات خوبي را در اختيار شما قرار خواهد داد و همچنين "كتاب راهنماي كامل والدين" كه از مجموعه كتاب كليدهاي رفتار با كودكان و نوجوانان مي باشد و جلد يك آن مربوط به مشكل شما مي باشد كه با تهيه آن مي توانيد اطلاعات كاملي را به دخترتان  بدهيد و وابستگي او را به تدريج كمتر كنيد.

خانم دكتر حلي ساز روانشناس كودك
منبع:radiosalamat.ir